Uitvoering

Avensis Wagon 2.0 D-4D-F Business

Versnellingen

6, Handgeschakeld

Bouwjaar

2014

Jaar van aanschaf

2020

KM-stand bij aanschaf

197.000 km

KM-stand laatst

244.750 km

Karakterloos cruisen

235.800 km

30 juli 2021

Een Toyota Avensis. Geen enkele 22-jarige koopt zo'n ding vrijwillig denk ik. Ook ik niet, het is een bedrijfswagen. Jongste en nieuwste in de firma, dus kreeg ik het afdankertje mee.

Hij rijdt even spannend als hij er uitziet. Behoorlijk tot zeer saai. Comfortabel is het dan weer wel, zo lang je niet boven de 100km/h gaat. Daarboven wordt het windgeruis behoorlijk storend. Nu rijd ik meestal dik 120... Bochten vindt hij niet zo tof. Gelukkig is de motor iets vrolijker. Tenminste vanaf 2200 toeren met wat kabaal. Uiteraard is het pas dan echt tof en komen de 310Nm boven. Trekken als een Japans lier! Met 6l/100km bij zuinig rijden is hij zichzelf wel echt uit de markt aan het drinken...

Vanwege z'n niet zo'n stille voorkomen (lees: vrij aanwezige ouderwetse zware dieselroffel), wordt de Avensis thuis "Tank" en "Camion" gekoosnaamd. Mij kan het weinig schelen: in tegenstelling tot hun (lease) Passat en C1 start mijn Toyota elke dag, hij is een aziaat. Een kapotte voorruit en platte band kan hij niets aan doen. De slepende rem valt over te discussiëren. Op dit moment kraakt er een spanrol van de multiriem, dit wordt eerstdaags nagekeken.

Duurzaam en betrouwbaar hebben echter wel een prijs. Een hoge prijs. Een nieuwe lichtunit achter na aanrijding van paal: €480. Zat er op een kwartiertje in. Lang leve de bedrijfswagen...

Door mijn job als werfleider gebruik ik hem meer dan me lief is als pakaziaat. Alles gaat erin of op de aanhangwagen erachter. Het ding is heerlijk ruim, tot als je op de achterbank kruipt. Beenruimte ietwat krap, al heb ik daar als chauffeur nog nooit last van gehad. Bank plat en stapelen maar. M'n voorgangers hebben er een half dorp mee verbouwd, elke dag 3 kinderen in geduwd en elk paaltje in hun dorp mee gehad. Maw: hij ziet er eigenlijk niet uit. Roest, krassen, deuken, vlekken... Zowel binnen als buiten best een afgetrapt ding.

Nog het vermelden waard: de duizend krakjes en piepjes in het interieur. Ik wist niet dat het zo erg kon! De keerzijde van harde plastic...

Als stagiair bij een andere firma voor m'n huidige job kreeg ik een gloednieuwe Ford Fiesta ST-line mee. 100 pk in een koekendoos. 6 weken lang in Duitsland mee rondgereden, o wat een plezier! Langer dan 3 uur rijden was dan misschien wel beetje vermoeiend, maar elke kilometer was een feest. Het omgekeerde gaat op voor de Avensis. De liefde voor de sportievere Ford's is echter niet meer verdwenen...

Conclusie: na kleine 40000km ben ik stiekem vergroeid met het in Groot-Brittannië gebouwd Japans beestje. Hij wordt gebruikt (werfwegen, pakezel, trekken), maar krijgt steeds op tijd dealeronderhoud en geregeld een wasbeurt. Zelf zou ik het noooooit kopen, want wat een totaal gebrek aan karakter.

Van de baas mocht ik in april gaan shoppen, een gloednieuwe Ford Focus wagon ST-line 2.0 diesel, da's al meer m'n ding! September zou die er moeten zijn (als die verdomde chips er ooit eens komen), dus laatste maanden onbezorgd rondcrossen met m'n stiekem geliefde camion.

De laatste loodjes

238.200 km

22 augustus 2021

De reeds beschreven rammel/krak rechtsvoor bleek bij onderhoud wat serieuzer te zijn: de compressor van de airco is aan het sneuvelen. Gezien het naderende einde, wordt deze niet vervangen.

Tijdens dat onderhoud kreeg ik van de firma een vervangwagen mee, een -jawel- zwarte Toyota Avensis 2.0 diesel, van 2013 met juist 200000 km. Exact dezelfde wagen dus als mijne, met als verschil dat deze kilometers door één iemand zijn gereden die op bureau werkt. M.a.w.: de wagen is in bijna onberispelijke staat. Los daarvan reed die ook wat beter. Zelfzekerder de bocht om, wil wat meer rechtdoor en in het algemeen minder zompig gevoel. Ik begrijp nu wel waarom mensen een dergelijke auto kochten. Een correcte wagen.

Plots afscheid

244.750 km

20 oktober 2021

De kroniek van een aangekondigde, doch plotse dood.

Sinds enkele weken deden de ruitenwissers lastig: het automatisch systeem werkte niet meer. Er zijn slechts twee intervalstanden en ze gingen bij uitzetten niet tot de normale ruststand. Het was dus aardig mikken op ze uit te zetten als ze net beneden waren. Niets onoverkomelijk.

Nu wist ik dat de aircocompressor aan het sterven was, toch leek het gerammel de laatste tijd niet te verergeren. De airco werkte bovendien ook prima. Tot ik deze week op de firma enkele minuten stationair draaide: ineens kraakte en rammelde de boel gedurende 10 seconden heel de firma bij elkaar. Tot daar de airco. Op zich ook niets onoverkomelijk, maar dit maakt het rijden in natte herfstomstandigheden niet bepaalt een pretje. Ook is de compressor geblokkeerd, en schuift de Multiriem over het stilstaande aandrijfwiel. Ook de riem was dus gedoemd vroeg of laat te knappen.

Zo dachten ze er op de firma ook over. De Avensis moest asap van de weg. Er werd in allerijl een vervangwagen gezocht, die werd gevonden bij een verhuurbedrijf: een gloednieuwe Toyota Corolla TS Hybrid.

Afsluiten met de Avensis: deze wagens zijn niet onverwoestbaar, maar desalniettemin vrij betrouwbaar mijn inziens. Ze zijn echter niet goedkoop om op de weg te houden: herstellingen zijn duur en mijne zoop diesel, zelfs bij rustig rijden. Gewoon een auto die doet (deed) wat hij moest doen zonder meer.

7,5