Suzuki Alto GL (1986) #3

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Alto GL
Versnellingen	4, Handgeschakeld
Bouwjaar	1986
Jaar van aanschaf	2011
KM-stand laatst	122.536 km

Review Suzuki Alto GL 1986

122.536 km
29 april 2016

Eerlijk gezegd is dit een postuum eerbetoon aan mijn eerste auto. Ik steggel namelijk wel eens. Het gaat over een Suzuki Alto uit 1986 die helaas niet meer onder ons is. Daar ben ik erg verdrietig over. Hoezo zou je daar nou verdrietig over zijn? Nou, daar zit nog best een verhaal aan vast.

Sinds ik kon lopen ben ik liefhebber van auto’s in alle soorten en maten. Toen ik zes was kende ik bijna alle auto’s die ik onderweg tegenkwam en was definitief autogek. Een diepgaande interesse, obsessie zelfs met alles wat vier wielen en een motor heeft. Vooral oudere auto’s hebben altijd mijn aandacht gehad.
Oftewel: ik kon niet wachten tot ik een eigen auto zou bezitten!

Totdat ik erachter kwam wat wegenbelasting en verzekering kosten…wilde ik er nog steeds een. Maar met wat ik als student zijnde overhield van bijbaantjes, ongeveer €150, kon ik me eigenlijk geen auto veroorloven. Laat staan benzine. Maar…
In 2011 had een vriend van mij had een Volvo 340 van meer dan vijfentwintig jaar oud. Die heeft ‘ie nog steeds trouwens. Hij vertelde dat hij geen wegenbelasting betaalt omdat het een oldtimer is. *Ping* Idee! (toen bestond deze regeling nog).

Uiteraard de reviews gelezen (dank daarvoor!) en daaruit bleek dat oude Japannertjes als zeer betrouwbaar te boek staan. Dus op zoek gegaan naar een zo zuinig en goedkoop mogelijk koekblikje van 1986 of ouder. Het liefst een vijfdeurs, want dat vond ik handig, handgeschakeld en een trekhaak. En die vond ik: helemaal in Veenendaal stond er eentje. Voor een paar honderdjes kon ik ‘m ophalen. Van tevoren even berekend wat alles zou kosten: €17 vaste lasten per maand, oftewel alleen een goedkope oldtimerverzekering. Dat moet lukken!

Ik had uiteraard iemand meegenomen want ik heb weinig technische kennis, bovendien ben ik gezegend met twee linkerhanden. Bij aankomst zag ik het autootje staan en ik was meteen verkocht. Dit was ‘m! Eén maand APK, negen vorige eigenaren, geen onderhoudsboekje of kilometercheck, wat handig zou zijn omdat de teller maar vijf getallen heeft, maargoed.

Ik stond al te springen dus meteen een proefrit maken. Oh, hij start niet. Wat nu? Mijn maat wist gelukkig wel hoe een handchoke werkt, dus die heeft de proefrit maar gemaakt. Daarna heb ik de auto gekocht, overgeschreven en naar huis gereden. Achter mijn trawant aan in zijn net-zo-oude CRX.

Toen we op de terugweg een stel leuke meiden in een Polo tegenkwamen wilde ik naast ze gaan rijden, alleen ze reden 130. En zo hard kon mijn autootje niet. Maakt niet uit, voor de rest verliep de reis prima. En ik voelde me de koning in mijn eigen auto!

Wat mankeerde eraan bij aankoop:
- Dashboardkastklep afgebroken, gerepareerd met ductape
- Deuken en bruine plekjes rondom. Patina!
- Ster in voorruit, beetje secondelijm erin en hopen dat het goed blijft
- Achter de koplampen zat wat plaatwerk scheef, ik denk van een oudere aanrijding
- Temperatuurmeter kapot: was gewoon de aansluiting
- Accu zat hartstikke los, de houder was doorgeroest
- Lekt een drupje olie en koelvloeistof
- Had wel erg weinig remvloeistof
- Achterdeurtje rechts kan niet open omdat het knopje is afgebroken. Dop van een luchtbed past ook!
- Pook wilt soms niet in de versnelling (of eruit, afhankelijk van het weer)
- Hemelbekleding valt naar beneden
- Stotterde en sloeg vaak af in het begin

Niks ernstig dus, dat viel me reuze mee. Bij de eerste APK waren er dan ook geen afkeur/reparatiepunten. Langzaam maar zeker werden de gebreken met behulp van handige vrienden en veel improvisatie gerepareerd, en het ding kwam er steeds beter uit te zien.

Van mijn vrienden kreeg de auto leuke bijnamen als: Sneeuwwitje, Belasting Ontduikend Voertuig, KITT, Wegenbelastingvrij Economisch Gedrocht, Bassie, Grand Luxe, Baggerbak, Koekblik, Dood op Wielen, Satan, Knalto, Brutus, Chuck Norris… Afijn, u snapt ‘m.

Interieur
Vooral heel knus! Kleine, smalle stoelen met gescheurd skai en muffige blokjesbekleding. Maar prima op uit te houden en voldoende ruimte. Dashboard van goedkoop uitziend materiaal, wat erg slijtvast bleek te zijn. Verwarming werkt met twee grote knoppen rechts van het stuurhuis, simpel maar prima! Ruimte achterin is voor twee personen te doen, drie man krijg je erin maar ze moeten geen claustrofobie hebben. Hoewel: je kunt er heel snel uit ontsnappen aangezien er toch geen gordels achterin zitten.

Maar vergis je niet! Door de doosvorm van de carrosserie en de afwezigheid van plastic bakjes en vakjes en nutteloze aankleding (heeft dus mooi kaal plaatwerk aan de binnenzijde) is dit een verbluffend ruim autootje! Een fiets past er gemakkelijk in, ook een bromfiets en twee volwassenen is gelukt. Ik ben er zelfs met vijf man mee naar een festival geweest inclusief tentjes, slaapspullen, bier en een hoop eten. De topsnelheid was toen nog maar vijfentachtig, maar wat een avontuur!

Exterieur
Simpel, goedkoop, en best aandoenlijk des te langer je ernaar kijkt. Een dapper gebakje. Minibandjes, minikoplampjes, alles mini. Vergeet niet dat deze Alto tot 1996 hier is verkocht, en dat dit model dé auto is die India mobiel heeft gemaakt.
Bij het verstrijken van de tijd kreeg de Alto een uitgebreid kleurenpallet wat voor wit moest doorgaan, daarover later meer.

Rijden
Nogal stuiterig, maar scherp te besturen en stiekem een goed weggedrag eigenlijk. Door deze auto ben ik verslaafd geraakt aan oudere auto’s: ze rijden heerlijk! Het liefst met zo min mogelijk zooi erop. Je voelt precies wat de auto doet en dat is prettig. En stuurbekrachtiging heb je toch helemaal niet nodig bij een gewicht van 623kg? Het ding maakt op de snelweg wat herrie maar dan zetten we de muziek wat luider. De pook schakelt soms stroef en de koppeling is van het type aan-uit, maar verder prima. Remmen wordt zonder bekrachtiger gedaan, wat ervoor zorgt dat je gratis enorme kuitspieren ontwikkelt.

Motor/prestaties
Tja, 39 paardjes uit een driecilinder. Waar er waarschijnlijk al flink wat van waren weggelopen. Maar met wat anticiperen valt er prima mee te rijden hoor, 0-100 in ongeveer een halve minuut doen vrachtwagens ook dus…gewoon goed kijken bij het invoegen en hopen dat je de ruimte krijgt. Verbruik gemiddeld 1:17. De topsnelheid van ongeveer (na enkele liefdevolle klapjes op het dashboad) 120 met wind mee is mij meer dan genoeg. Bovendien leer je zo te onthaasten. En toch was deze auto zijn tijd ver vooruit! Ga maar na: drie cilinders, licht, zuinig, wit…kijk maar eens naar een Aygo of Citigo.

Problemen/reparaties en ‘karakter’

Laat ik vooropstellen dat ik veel meer met dit gebakje ben gaan rijden dan ik van plan was. Ik heb hem gekocht voor incidentele ritjes, maar wegens een verre stage en het aflopen van mijn OV-kaart reed ik gemiddeld 15.000 km per jaar met mijn Alto. Dat klinkt als niet zoveel, maar doe het maar eens. En ik was niet bepaald rijkelijk bedeeld qua geld, dus er mocht niet zo héél veel kapot gaan.

Eerste jaar:
Nieuwe contactpunten, carburateur gereinigd 110,67
Nieuwe uitlaat 89,71
Plaatwerk, koplamp en bumper 45,00
Twee banden 20,00 p/st, moesten uit Duitsland komen want hier niet meer te koop
Kleine beurt
Alleen dit? Alleen dit.

Tweede jaar:
Draagarm
Onderhoudsbeurt à €127
V-snaar
Draagarm
Ashoezenset

Na verkoop nog een homokineet en that’s it!

Roest?
Eigenlijk normaal voor de leeftijd/onderhoudsgeschiedenis. Vooral in de wielkasten, bodemplaat, deuren en parafaan. De dorpels en het overige plaatwerk bleven onaangetast. In de maanden na aankoop de volledige bodem ontroest met RX5 en gecoat met RX10, best een smerig werkje maar het was het waard. Plaatwerk werd waar nodig opnieuw geverfd met een kwast en een potje witte verf, wat er uiteraard nooit perfect uitziet, maar dat hoefde ook niet. De gaatjes in de bodem en wielkasten konden gemakkelijk worden dichtgemaakt met behulp van op maat gemaakte potdeksels en wat tectyl. Al het binnenwerk heb ik bovendien behandeld met iets wat Hohlraumwachs heet. Och wat heb ik gevloekt, gebloed en gezucht om dit oude barrel. Maar het was wel míjn oude barrel!

Drie weken na aankoop een heel klein ongelukje mee gehad, omdat ik de choke nog niet helemaal begreep. Die blijft dus gas geven als je hem uittrekt. Oepsie, gelukkig zelf alles kunnen repareren met een hamer en wat spullen van de sloop. Kosten: €45.

Verder zelden wat mee gehad! Behalve dat ‘ie overal waar ik was geweest een klein donker vlekje op de parkeerplaats achterliet. Zullen we dit maar territoriumafbakening noemen?

Aangebrachte opties:
- Hoedenplank
- Perzische tapijtjes
- Tennisbal op de trekhaak (voor de sportiviteit, uiteraard)
- Japanse vlag op tankdop
- ‘Houten’ dashboardstrook
- Maruti-middenconsole
- Wackeldackel
- Derde remlicht
- Blij dat ik rij- sticker
- Dakdragers
En nog vele andere (on)zinnigheden

Wat was ik gek met dit ding zeg…heel veel in meegemaakt en het autootje had inmiddels een vrij legendarische status opgebouwd in mijn omgeving. Ook onderweg regelmatig de duimpjes omhoog gekregen, en er werd mij opvallend vaak de ruimte geboden op opritten. Fantastisch!

Zelfs nog op vakantie geweest naar het midden van Duitsland geweest met een maatje. Hij heeft helemaal niks met auto’s en vond de Alto maar een vreemd oud barrel. Lachen, gieren, brullen op de Autobahn, dus. Toch kwamen we na een ritje van acht uur heelhuids aan en bedankte hij mijn autootje. Opvallend: het jaar erop ging ik met mijn Sunny Coupé en toen deden we er maar drie uur over..

Ondanks alle avonturen heb ik ‘m verkocht omdat ik meer ging verdienen en nog meer moest gaan rijden voor mijn afstuderen. Ik kon hem (of haar?) voor €300 kwijt aan een goede vriend, die heeft er wat onkosten aan gehad maar had betrouwbaar vervoer. Daarna is het Altootje verkocht in Rotterdam en na een half jaar helaas gesloopt. Dat deed best wel pijn! Ondanks dat heeft ‘ie het 29 jaar volgehouden. Niet slecht voor zo’n goedkoop gebakje!

Uitleg van de sterren:

Comfort - 3 sterren: Comfort is natuurlijk net wat je gewend bent, dus ik snap dat je drie sterren erg veel vindt. Maar de stoelen zaten prima en ik kon er moeiteloos lange afstanden mee afleggen.

Prestaties - 1 ster: Tja, moet ik dit nog uitleggen? Ik was al blij dat ik er mee op de autobaan mocht. Leuk dat 130 werd ingevoerd, maar dat kon ik toch niet halen.

Betrouwbaarheid - 5 sterren: Onverwoestbaar, na 25 jaar zelden problemen en alles goedkoop te repareren indien nodig.

Kosten - 5 sterren: alles is goedkoop aan deze auto: verzekering, belasting, is zuinig etc.

Overall waardering: 4 sterren

Conclusie

Als echte knakenrijder zijnde kun je bij deze auto perfect in de leer. Of als je student bent en een betrouwbaar autootje zoekt is dit echt een aanrader.

Deze auto heeft mij zeer weinig gekost maar zoveel opgeleverd! Iedere reis was een avontuur. De jaarlijkse APK was telkens een overwinning. Gratis ervaring opgedaan met repareren, ontelbare uren doorgebracht onder de auto, zeer vies geworden, dingen zo goedkoop mogelijk fixen zonder brug met tweedehands gereedschap, u snapt het. Bovendien ben ik er handiger door geworden (al ben ik nog steeds niet echt handig) en heb ik een les gehad in geduld, zelfredzaamheid en doorzettingsvermogen. Want dat heb je nodig, als je zelf een poging doet zo’n oudje op de weg te houden. De ervaringen met mijn eerste autootje hebben mij voor altijd veranderd en dat is onbetaalbaar. Niet stilstaan bij wat je mist en tevreden leren zijn met wat je hebt.

Uitgebreide fotoreportage: https://imageshack.com/a/iuhM/1