Uitvoering

Vel Satis 2.0 Turbo 16V Exception

Versnellingen

6, Handgeschakeld

Bouwjaar

2006

Jaar van aanschaf

2020

KM-stand bij aanschaf

181.000 km

KM-stand laatst

208.000 km

Onbekend en onbemind

208.000 km

21 augustus 2025

Voor het eerst in meer dan 15 jaar ben ik destijds (2020), na de verkoop van mijn Lancia Thema en het feit dat ik geen diesel (Lancia Lybra) meer nodig had ivm een baan dicht bij huis, op zoek gegaan naar een auto die beide rollen (dagelijks gebruik en plezierritten) kon combineren. Met drie opgroeiende kinderen en ieder jaar autovakanties waren de opties natuurlijk vrij beperkt. Een grote station lag voor de hand, maar daarvan had ik niet direct specifieke modellen op het oog. Het budget was zoals eigenlijk altijd beperkt, vooral omdat ik het door de jaren heen een uitdaging ben gaan vinden om de beste auto te vinden voor een aantrekkelijke prijs. Dat houdt ook vaak in ‘onbekend maakt onbemind’ en daar blinkt het model dat ik al jaren op de radar had nu net in uit: de Renault Vel Satis.

Met een oud collega (voormalig monteur bij een Renault dealer) had ik het ooit al eens gehad over de Vel Satis en hij raadde mij aan om, als het er dan ooit van zou komen, voor een facelift versie te gaan (vanaf 2005). Net als bij de Maserati Biturbo was ik er van overtuigd geraakt dat een basisversie met zo min mogelijk opties ook in dit geval niet gek zou zijn. Dat houdt bij een Vel Satis eigenlijk alsnog in dat je van alle luxe (van die tijd) voorzien bent. Na een korte zoektocht vond ik deze mooie en tot in de puntjes onderhouden handgeschakelde 2.0 turbo Exception. Ik weet nog wel dat de proefrit vrij overweldigend was, een Vel Satis geeft je gelijk het ‘king of the road’ gevoel zoals veel moderne SUV’s dat ongetwijfeld ook doen. Het is een auto met erg lichte bediening waar je direct makkelijk mee wegrijdt. Alles werkte prima en er leken geen gebreken te zijn, dus de deal was snel gesloten. De Lybra kon ik er mooi op inruilen.

De eerste dagen viel vooral de lange wielbasis op, het was echt even wennen om in smalle straatjes scherpe bochten niet te strak in te sturen. Die lange wielbasis en de relatief hoge zit leveren natuurlijk wel een enorme binnenruimte op. Zelfs met de bestuurdersstoel in zo’n beetje de achterste stand had een volwassene nog enorm veel beenruimte. Wat dan wel weer opvallend was, was dat ik zelf niet op de achterbank kon zitten omdat ik dan klem kwam te zitten met mijn hoofd tegen het plafond. Duidelijk vooral gemaakt voor Franse premiers! ;D Door de brede carrosserie was het dan wel weer mogelijk om tussen twee kinderstoelen een derde kind ook nog een ruime zitplaats te geven. De kofferbak is een soort bodemloze put waar alle vakantiebepakking voor 5 personen zonder problemen onder de hoedenplank past. Leuk kenmerk vond ik altijd het motortje dat met een soort ‘Star Wars geluidje’ de kofferklep dicht trekt bij het sluiten.

Buiten de ruimte blinkt een Vel Satis vooral uit in comfort natuurlijk. Het gemak waarmee de auto vooral snelwegritten op de cruise control (zeg 140 km/h, maar het kon ook moeiteloos sneller) aflegde is me bijgebleven. Het voelde echt als zoeven in alle stilte. Het ‘Cabasse Auditorium’ geluidssysteem is het beste dat ik ooit in een auto heb meegemaakt, de 6-cd-wisselaar (in het dashboard) erg handig voor iemand als ik die daar nog veel gebruik van maakt. ;D Over de voorstoelen lees ik dat gebruikers ze veelal als de beste in de historie van de automobiel bestempelen. Zelf moet ik bekennen dat het heel lang heeft geduurd voordat ik de perfecte zitpositie had gevonden. De bediening is op alle vlakken heel erg licht en alles behalve sportief, wat op zich prima bij het karakter past natuurlijk. Bij snelle bochten op buitenlandse snelwegen leverde dat nog wel eens angstige blikken op, maar het geheel geeft de bestuurder in ieder geval wel veel vertrouwen. Andere leuke opties waren een schuif-/kanteldak en de goed werkende gescheiden klimaatregeling (ook op de achterbank), handig de automatische verlichting en ruitenwissers. De kwaliteit van de plastic delen in het interieur viel wel wat tegen, zeker als je het vergelijkt met de beoogde concurrentie op dat moment (5-serie/E-klasse/A6). Er is wel geprobeerd alles van zacht aanvoelende panelen te voorzien, maar die blijven door de jaren heen niet allemaal even mooi (zeker als ze een keer los moeten). Het middenconsole heeft veel last van ‘plak-coating’.

Ik vond het zelf vooral ook een erg mooie auto om te zien. Mijn vrouw vond hem verschrikkelijk ;D! De kleur was volgens mij ‘Beige Angora’, een soort zilver metallic wat met de zon erop inderdaad wat beige/bruin aan deed. Erg mooi! De 7-spaaks 17” velgen vond ik de mooiste die zijn geleverd voor de Vel Satis. Het verbruik vond ik voor een auto van dergelijk formaat meevallen. Met vooral gebruik in de stad kwam ik op rond de 1:10 uit. Tijdens lange ritten naar bijvoorbeeld Italië haalde hij (volledig volgepakt) gemiddeld rond de 1:11. Ritten in NL met hooguit 110 km/h op de cruise control gingen al snel richting de 1:13. Met de tankinhoud van 80 liter kom je dan een heel eind! De banden heb ik vrij snel vervangen door een set Nankang all-seasons, die goed bevielen. Qua onderhoud heb ik er naast reguliere beurten bij de APK en de banden geen kosten aan gehad. Helaas reed op een gegeven moment op de bedrijfsparkleerplaats een collega achteruit tegen de rechter zijkant aan, waardoor beide deuren beschadigd raakten. De verzekering kon de kosten van het herstel helaas niet dekken, waardoor ik met (relatief lichte) deuken en schrammen bleef rondrijden. Hierdoor is mijn liefde voor de auto helaas toch wat bekoeld en heb ik hem een half jaar later verkocht aan een liefhebster uit Duitsland.

8,5