Renault Clio Estate dCi 90 Energy Night & Day (2014) #2

autoreview

19 april 2015 om 21:56

Uitvoering	Clio Estate dCi 90 Energy Night & Day
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2014
Jaar van aanschaf	2015
KM-stand laatst	20.000 km

INTRODUCTIE

5.000 km
19 april 2015

Na indiensttreding bij mijn nieuwe baan reed ik het eerste half jaar in een VW Polo TDI Bluemotion (zie elders voor mijn review). Daarna mocht ik in een nieuwe leaseauto van eigen keuze gaan rijden. De tijden van weleer zijn voorbij en een C-segment (Astra, Golf e.d.) zat er niet meer in. Laat staan een Mondeo, Avensis of zelfs een BMW 5-serie die ik ooit reed. Those were the days. Maar ik mag niks zeggen, want voor een nieuwe vaste baan op je 57e én een leaseauto zullen volksstammen een moord doen. Ik realiseer mij dat bijzonder goed! Ik was ook zo blij als een klein kind dat ik toch weer een nagelnieuwe auto in gebruik mocht nemen. Het is een Renault Clio Estate 1.5 dCi Night en Day geworden. Bij mijn vorige werkgever reed ik een Clio 0.9 TCe en was daar meer dan tevreden over (zie ook elders). Uiteraard heb ik nagedacht over andere auto’s. De fiscale aspecten kon ik niet negeren en ik wilde dus graag een 14% auto én een iets grotere. Ik was snel klaar. De Clio Estate met dieselmotor bleek nog de enige stationwagon met dieselmotor en 14% bijtelling te zijn in het B-segment. De leasemaatschappij had een nieuwe Estate in Night & Day uitvoering op voorraad in Cassiopee Gris. Ik had graag het Multimedia systeem R-Link willen hebben, maar de onmiddellijke beschikbaarheid vond ik aantrekkelijker dan nog een paar maanden te wachten. Dan maar het standaardsysteem. Ik heb er als enige extra nog een middenarmsteun in laten zetten en medio februari mocht ik het rumoerige Polootje omruilen voor mijn chique Clio Estate.

Carrosserie en interieur

Over de vormgeving kan men van mening verschillen natuurlijk, maar het design van beide Clio modellen, hatchback en Estate, vind ik in dit segment nog steeds zonder concurrentie. Ik vind met name de Estate een échte auto met een uitstraling en formaat die aardig in de buurt van het C-segment komt. In zijn algemeenheid ben ik geen fan van de stationwagon. Ik vind het te vaak nadrukkelijk de ‘besteluitvoering’ van het model waar deze van is afgeleid. Er zijn echter uitzonderingen en de Clio Estate vind ik zeer fraai gestileerd. De manier waarop het donkere glas in een golf rondom de auto loopt en de raamstijlen optisch wegvallen is een mooie vondst. De Night & Day heeft een chromen strip langs de ramen lopen die het design nog extra accentueert. De grijs gelakte 16 inch lichtmetalen velgen passen verder heel mooi bij de kleur van de auto. De Estate is natuurlijk superhandig vergeleken met de hatchback: boodschappenkratten en vakantiespul mik je makkelijk achterin, afdekscherm er over en klaar. Door de schuin aflopende daklijn, wat deze auto zo mooi maakt, is de Estate geen muilezel voor kasten en bankstellen. Dan moet u maar een Dacia Logan aanschaffen.

Mijn belangrijkste bezwaar en irritatie bij de vorige Clio was het windgeruis. Daar heeft men blijkbaar aan gewerkt! Renault heeft denk ik wat ingrepen gedaan want met windje in de rug is de auto echt mooi stil. Wind van voren maakt de Clio nog steeds iets rumoerig maar bij lange na niet zo erg als voorheen. Ook de deuren vallen beter in het slot dan bij mijn eerste Clio. Geen Audi, maar ook geen Trabant als ik het zo mag formuleren. De achterklep sluit overigens wel bijna ‘Duits’ met een mooie droge klap.

Van binnen is het, voor mij althans, bekend terrein. Zwart (want zakelijke auto) en een tikkie bling bling. Niet ieders smaak maar ik vind het leuk en speels gestileerd. Autotesters blijven maar zeuren over goedkope materialen in deze auto. Ik vind dat allemaal wel meevallen. Het is inderdaad geen VW, maar alles zit degelijk in elkaar en, als ik mijn vorige Clio even in deze review meeneem, dan heb ik in 1,5 jaar Clio geen rammeltje gehoord. De Polo was na vier jaar een moe gestreden rammelende auto met piepende stoelen en een knarsend en krakend onderstel. Mooie materialen zeggen dus niet altijd wat! Het meubilair in de Clio is voorin uitstekend en een zegen voor mijn rug. De ruimte op de achterbank is ronduit waardeloos. Gewoon te krap. Alleen kinderen of volwassenen tot 1,70 meter kunnen er redelijk zitten. In ons gezin geen probleem, maar wel een aspect om aan te denken als u een Clio overweegt. De laadruimte is natuurlijk lekker ruim en mooi toegankelijk met een handige dubbele bodem voor los liggend spul. Op het onderwerp uitrusting en functionaliteit kom ik straks terug.

Al met al vind ik de Clio Estate een plaatje van een auto die degelijk in elkaar lijkt te zitten. Met de Estate kom je, ook zakelijk, keurig voor de dag en is stukken praktischer dan de hatchback. Maar een Clio is te krap op de achterbank voor wat langere personen.

Aandrijving

Een héél ander blok is de diesel die onder de motorkap huist ten opzichte van de driecilinder in mijn eerste Clio. Het zijn daardoor eigenlijk heel andere auto’s qua karakter. Dr. Jekyll and Mr. Hyde zou ik ze willen noemen, niet qua looks, maar wel qua karakter. De 900 cc drieclinder is een zeer alerte toerenmachine, de diesel is veel rustiger in de omgang. De korte hatchback met het felle toerenmachinetje verleidde mij meer dan eens de auto flinks de sporen te geven. De diesel geeft de Clio een heel rustgevend karakter en ik rijd er beslist kalmer mee. De diesel vind ik bij (heel) laag toerental een rottig bijgeluidje maken. Maar zodra je een beetje toeren maakt is dat weg en is het een bijna stille diesel met een aardige soundtrack. Tussen 1.500 en 3.000 toeren is de motor goed bij de les en is de koppelkromme volledig vlak. Het maximum vermogen wordt behaald bij 4.000 omwentelingen. Ik heb de eerste 1.000 km heel rustig aan gedaan en ben daarna zeer geleidelijk wat vlotter gaan rijden. Renault geeft aan dat pas bij 6.500 km het vermogen volledig beschikbaar is. Ik ben daar nog niet, maar ik merk dat het een vlotte auto aan het worden is. Stoplichtsprint: je moet van goeden huize komen… Snelweg: appeltje eitje en een GROOT verschil met de drie cilinder. Die vind ik voldoen op de Nederlandse wegen, maar op Autobahnen schiet dat motortje echt tekort. Inmiddels ben ik met de diesel even in Duitsland geweest. In een poep en een scheet zit je op 170 en dan is de koek nog niet op. Bovendien in relatieve rust. Zo hard hoeft het natuurlijk niet maar het illustreert dat zo’n B-klassertje tegenwoordig prima kan meekomen tussen het Duitse geweld. Ik heb ook het idee dat de Estate op de snelweg wat een wat betere rechtuitstabiliteit heeft.

Ik vond de 3 cilinder Clio Hatchback van tijd tot tijd wel de leukere auto. Op rotondes, in de Eifel of in de Alpen, als u mij begrijpt. In de dagelijkse praktijk is deze Estate diesel echter superieur vanwege het gemak waarmee deze zijn vermogen afgeeft, het rustige karakter en, niet te vergeten, het brandstofverbruik. Bruggetje!

Brandstofverbruik

Daar kan ik kort over zijn. Over alle gereden kilometers staat de teller nu op 4,5 liter per 100 kilometer (1:22,2; boordcomputer) en dat is de beste score die ik ooit heb gereden. Ik hobbel over het algemeen rustig mee in het Randstadverkeer maar ik ben niet bang de auto af en toe eens flink van jetje te geven. Het maakt deze diesel allemaal niet uit. Anders dan andere berijders gebruik ik de ‘eco’ knop wél regelmatig. De motor loopt dan wat soepeler als hij koud is en is wat minder ‘bokkig’ in fileverkeer. Prima mee te leven. Of het scheelt met het brandstofverbruik heb ik niet vast kunnen stellen. Maar, eco knop of niet, complimenten aan Renault voor deze mooie verbruikscijfers!

Onderstel en besturing

De Estate is wat stugger afgeveerd aan de achterzijde dan de Clio hatchback. Dat zou hebben geleid tot een betere wegligging geleid vind het journaille. Wellicht. Op een lange afrit of bocht in de snelweg ligt de Estate inderdaad als een blok, zeker. Maar met het snelle gooi- en smijtwerk in bochten is de Estate toch echt in het nadeel. Het is misschien wat academisch, maar je merkt toch wel verschil bij ‘leuk’ rijden op rotondes, binnenwegen en bergweggetjes. Het is weliswaar marginaal, maar ook een Polo is een briljante bochtenridder en dan valt het verschil nog meer op. Verder een prima onderstel. Goed comfort, demping en geluidisolatie. Jammer van de Conti’s, want Michelin’s zijn toch echt beter op het gebied van grip en het verwerken van kleine ongeregeldheden in het wegdek. Schakelen en koppelen gaat super. Veel auto’s met een diesel onder de kap willen nog wel eens een wat zware koppeling hebben. De Clio dCi niet. Sturen gaat licht en precies met het lekkere leren stuur. De Clio’s met leren stuur hebben een kunststof inleg stuk op het onderste deel daarvan. Bij mijn versie in glimmend grijs wat nog nét kan, want het past bij de kleur van de auto. Er bestaan ook inlegstukken in wit! Afgrijselijk gewoon. Alsof je met een WC-bril voor je neus rondrijdt. Goed oppassen dus bij het bestellen. Sommige reviewers hebben het over scherpe randjes onder aan de binnenzijde van het inlegstuk. Klopt, dat is slordig afgewerkt en scherp, maar als je daar tijdens het rijden last van hebt dan is er wel wat te verbeteren aan de stuurtechniek…

Uitrusting en functionaliteit

Toen ik de Clio voor het eerst zag was ik onder de indruk wat er voor het geld allemaal geboden werd (een Expression). We zijn weer iets verder in de tijd en het is niet te geloven met welke elektronische hulpmiddelen de nieuwste auto’s (kunnen) worden uitgerust. De Clio wordt op dat terrein inmiddels links en rechts ingehaald door de nieuwe generaties Corsa’s, i20’s, Fiësta’s, Fabia’s en noem maar op. De Night & Day uitvoering is best aardig bedeeld met spulletjes hoor, maar het valt wel op. Er zijn toch wel de nodige op- en aanmerkingen van mijn kant over uitrusting en functionaliteit. Om te beginnen, en waar ik helemaal f…ing gek van wordt, geen lichtje achterin! Ik heb dat al zo vaak geschreven, ook bij andere auto’s. Ik heb spullen op de achterbank, zoals een tas of een jas. Als ik daar wat uit wil halen wil ik dat ook kunnen zien als het donker is! Mijnheer Renault: voor de zoveelste keer, s’il vous plait! Voorts is het ontbreken van een hoogteverstelling voor de passagiersstoel ook verkeerde zuinigheid. Mijn vrouw is redelijk klein en ik een stuk groter en zit dus met de stoel flink naar beneden. Gelukkig zitten we dan weer een beetje op gelijke ooghoogte. Maar als er een flinke volwassen kerel naast mij zit dan lijkt het alsof hij een halve meter hoger zit. Geen potje. Aan de achterzijde van de voorstoelen ontbreken de tassen (hoe noem je die dingen eigenlijk?). Erg onhandig. Handsfree bellen kan, maar het geluid, vooral bij de ontvanger, is abominabel. Bovendien zit er geen voorkeuze menu in het telefoonboek. Lastig. De boordcomputer kent geen overzicht van functies maar een menu waar je elke keer doorheen moet browsen. Niet heel erg, ware het niet dat als je de cruise control activeert het schermpje van de boordcomputer steeds weer naar de ingestelde snelheid springt. Ook onhandig. Zo zijn er tal van missertjes waarvan het onbegrijpelijk is dat die het productiestadium hebben gehaald. Maar er is uiteraard ook voldoende positiefs te melden: een uitstekend en zeer snel navigatiesysteem met touchscreen en duidelijk ‘graphics’, een erg goed klinkende ‘stereo’ met USB aansluiting waar ik dagelijks heel veel plezier van heb, heerlijke stoelen, lekker pakkend leren stuur en versnellingspook, prima algemene ergonomie, parkeersensoren achter, privacy glas, fraaie gelakte lichtmetalen velgen, mistlampen, led-dagrijverlichting, chique dakrails, enzovoort.

Al met al heb ik best wel wat aan te merken op uitrusting en functionaliteit na 1,5 jaar Clio. Voortschrijdend inzicht wil ik het noemen. Maar door de bank genomen wennen de meeste dingen wel en zijn de echt belangrijke zaken prima in orde.

Maar ja, dat lichtje achterin he?

Storingen

Geen. Ook geen rammels, ritseltjes of kraakjes (‘knock on wood’). Grote klasse!

Conclusie – tussenstand

Ik ben toch wel iets kritischer dan de eerste review die ik van de Clio schreef. Misschien zie ook ik, met de komst van nieuwe en verse concurrenten, de Clio een beetje in een ander daglicht. Wij hebben, in afwachting op een nieuwe Opel Agila, privé enkele weken de nieuwe Opel Corsa 1.0 driecilinder mogen rijden en dat is werkelijk een geweldige auto, om maar eens een voorbeeld te noemen. Het lijkt wel of je in een gekrompen Insignia rijdt. Maar op hoofdlijnen vind ik de Renault Clio nog steeds een geweldige auto. Het design blijft wat mij betreft onovertroffen en misschien wel de belangrijkste reden dat ik Clio rijd. De Estate met dieselmotor is een gouden combinatie die zijn gelijke in het B-segment qua design en representatie niet kent. Verder zijn, motor, prestaties, brandstofverbruik, onderstel, comfort, wegligging, besturing, ergonomie boven alle twijfel verheven. De (flinke) uitrusting- en functionaliteitmissers moet Renault met een model ‘overhaul’ wel aanpassen, want dat soort slordigheden op zo’n fijne auto zijn echt totaal onnodig. Wordt vervolgd.

EINDVERSLAG

20.000 km
7 november 2015

De werkgever trekt de stekker uit het bedrijfsonderdeel en na 10 maanden kan ik weer vertrekken. De Clio blijft achter. Jammer. Ik heb eigenlijk niets meer aan het bovenstaande toe te voegen. Het was een hele goede auto, met een paar foutjes, zie mijn conclusie hierboven. Opmerkelijk: geen enkele storing gehad en geen rammeltje of kraakje gehoord. Renault Clio – warm aanbevolen.

8,5