Op zoek naar een compacte station - Renault Clio - Skoda Fabia - Seat Ibiza

RENAULT CLIO ESTATE (2015)

De huidige Clio Estate verschilt hemelsbreed van z’n suffe voorganger. Laurens van den Acker en zijn team hebben er samen veel werk van gemaakt, met als gevolg dat het model nog immer fris en fruitig oogt. Mits in een sprankelende kleur gespoten, want in het zwart komen diverse stylingdetails niet helemaal goed tot hun recht. Gelukkig ging vorm niet voor functie, want onder de achterklep biedt deze compacte station ruim voldoende stouwruimte, vooral met de achterbank neergeklapt. Bovendien ligt het laadvermogen van de Fransman met 620 kilo ruim boven dat van zijn tegenstrevers.

Tot zover de theorie, nu de praktijk. We halen de HD-898-Z op bij Renault-dealer VKV in Culemborg, waar hij voor € 11.400 op een nieuwe baas staat te wachten inclusief “de wettelijke 6 maanden garantie op motor en bak” (een jaar Renault Top Occasion-garantie kost € 795). De Expression-uitvoering is behoorlijk compleet: we treffen in het interieur onder meer hill assist, cruisecontrol, airco (met de hand te bedienen), een usbaansluiting en een 7-inch navigatiesysteem aan, terwijl met de Ibiza zaken als dakdragers, elektrische ramen voor en dito verstelen verwarmbare buitenspiegels worden gedeeld. Hij doet met de grote ‘tablet’ in de middenconsole modern en luxe aan. Gevolg hiervan is wel dat de klokkenwinkel nogal karig overkomt: de rechter koker herbergt slechts een brandstof meter.

Het meubilair voldoet prima. De zetels zijn niet hard, maar geven de juiste ondersteuning voor een ontspannen rit. Trouwens, er is alles aan gedaan om de bestuurder te ontlasten en te laten ontspannen. Zo is de besturing licht (die mag best wat meer feedback geven), evenals de bak (ook dat zou met meer respons mogen). Die bak is gekoppeld aan een geblazen driecilinderblokje van 0,9 liter. Met 90 pk komt de 1.030 kilo wegende Clio goed van zijn plek. Prestaties en brandstofverbruik zijn in orde. Je hoort de driecilinder wel, maar echt storend wordt het niet. Echter, hoe houdt zo’n miniblokje zich met aan boord een compleet gezin, plus vakantiebagage, dat met de caravan een Alpenpas pareert?

Met net geen 27.000 kilometer op de teller staat deze bescheiden besteller nog aan het begin van zijn werkzame leven. Op ons heeft-ie een gedegen indruk gemaakt, het totaalplaatje klopt.

SKODA FABIA COMBI (2015)

Nee, dit is niet ónze kwalificatie van deze Fabia, maar die van de verkoper zelf! Hij zag hem in Frankfurt staan, was onder de indruk van de lekker felgroene lak in combinatie met de antracietkleurige details (lichtmetalen wielen, grille, deurgrepen) en importeerde de kleine Tsjech. Helaas heeft nog geen Nederlandse koper zich voor deze rijdende kikker gemeld, reden voor ons om uit te zoeken waarom. Skoda heeft als leus ‘simply clever’. Dat ‘clever’ slaat zeker op de Fabia Combi. Neem de in normale toestand veruit grootste koffer. Of de handige, doordachte details, zoals (kleding)haakjes in de bagageruimte en de bekende ijskrabber achter de tankdop.

‘Simply’ slaat echter óók op ons lijdend voorwerp, want wij kunnen ons niet meer heugen wanneer we in een auto hebben gereden zonder elektrische ramen, zonder afstandsbediening voor de centrale vergrendeling, zonder airco of een fatsoenlijk audiosysteem. Het zal wel tijdens een reportage voor AW Classics zijn geweest. Nu valt hiermee nog wel te leven, maar de gebruikte kunststoffen zijn hard, op de klokkenwinkel na maakt het interieur een inspiratieloze indruk en de afwerking mag dan voor oog en oor (geen geklapper tijdens het rijden) in orde zijn, als we de achterbank omklappen, zien we onder de stoelbodem toch nogal wat slordigheden. Doelmatigheid en goedkope productie waren troef, zoveel is duidelijk. Nogmaals: met de kwaliteit is niets mis. Ook heeft de huidige Fabia Combi het oostblokuiterlijk, dat de vorige generatie enigszins kenmerkte, gelukkig van zich afgeschud.

Al rijdend komen vanzelf de pluspunten bovendrijven: een behoorlijke stoel, besturing en schakeling met voldoende feedback, stevige wegligging. De turboloze drie cilinder doet dapper zijn best en heeft er zin in: vrolijk knorrend jaagt hij door de toeren, iets wat bij ons associaties met Fiats TwinAir oproept. Prestaties liggen op een net wat lager niveau, het verbruik is marktconform. De trekkracht is wel een stuk minder, en wat te denken van het geluidsniveau: 4.000 tpm bij snelwegsnelheden!

Met 25.544 kilometer heeft hij nog minder ervaring dan de Clio, alle boekjes zijn aanwezig (een must bij een importauto!) en de vraagprijs werd tijdens ons bezoek van € 10.950 pardoes tot € 10.500 verlaagd! Daar komt naar wens nog wel € 495 bij voor een beurt plus garantie.

SEAT IBIZA ST (2014)

Waar de Clio Estate Franse flair uitstraalt en de Fabia Combi vooral doelmatigheid tentoonspreidt, is de Seat Ibiza ST sportief van snit. De afen oplopende vouwen op de flanken geven hem dynamiek, evenals de aflopende daklijn. Dat laatste zorgt helaas wel voor veel minder bagageruimte: met de achterbank neergeklapt scheelt het maar liefst 200 liter! Kijken we onder de motorkap, dan ontwaren we hier zowaar een viercilinder. Het is de bekende 1.2 TSI van Volkswagen, die in de 8-XXB-44 tot 85 pk geknepen is.

De eerste en enige eigenaar heeft hem na ruim 43.000 kilometer bij Seat-dealer Maas in Aalsmeer ingeruild voor een nieuwe Arona. Gezien de kilometerstand lijkt het prijskaartje van € 11.500 aan de stevige kant, maar daar staat nog een heel jaar Bovag-garantie tegenover en dat is netjes. Ook netjes, nee: fraai zelfs, vinden we het lichtblauwe jasje met de contrasterende velgen. Een aantrekkelijk karretje, waarmee we graag op stap willen! Binnenin kijken we tegen een dashboard aan dat net als bij concerngenoot Fabia gedomineerd wordt door grijze kunststof, maar het is allemaal net wat gelikter. Komt het door de sportieve klokken? Of door de uitrusting van deze Style Dynamic? Aan boord zijn namelijk zaken als klimaatregeling, parkeer sensoren achter, evenals lichten regensensoren, met leer bekleed stuur, mistlampen voor en inklap bare buitenspiegels. Navigatie of hoofdairbags ontberen we.

Tijdens onze proefrit is er toch een gevoel van lichte teleurstelling. Natuurlijk, met 85 paardjes trek je niet de klinkers uit het wegdek en loopt de Spanjaard netjes in de pas met zijn concurrenten. Maar sportief rijden is ook: een lage zit, direct stuurgedrag, een strak schakelende bak. Dat missen we bij hier. De Seat doet wat hij moet doen, maar sportieve verwachtingen op grond van uiterlijk, klokkenwinkel en merknaam worden niet waargemaakt. Dat maakt hem echter nog geen slechte auto.