Porsche 911 Carrera Coupé (1989) #2

autoreview

Gebruikersreview

17 september 2014 om 02:19

Uitvoering	911 Carrera Coupé
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1989
Jaar van aanschaf	2014
KM-stand bij aanschaf	169.684 km
KM-stand laatst	171.000 km

Porsche 911 Carrera 3.2

171.000 km
17 september 2014

Ook al geeft mijn dagdagelijkse auto al heel wat rijplezier, uiteindelijk droomde ik, zoals veel autoliefhebber, van een sportwagen om me in het weekend eens wat uit te leven op wat bochtige wegen.
Een weekend-racer dus. Hier een verslagje van mijn zoektocht, en het uiteindelijke resultaat...

De zoektocht...
---------------
Zo ook ik. Heel lang stond een MG B bovenaan het lijstje, maar de typische MG is eigenlijk een roadster. En dat is maar een tweezitter, terwijl ik een vierzitter wou, want de kids willen ook wel eens mee. Plus ik ken geen garage in m’n buurt die het onderhoud zou kunnen doen (ook al is de mechaniek wellicht relatief makkelijk).

Als kind al was ik al volledig in de ban van Porsche. De prachtige vloeiende lijn, het typische geluid van de luchtgekoelde boxer, de snelheid die toen alle verbeelding tartte,... Allemaal herinneringen uit m’n kindertijd. Ooit zelf een Porsche te kunnen bezitten leek toen een droom die wellicht nooit zou uitkomen.

Maar op zeker moment ben ik dus beginnen uitkijken naar een Porsche 911. De eerste keuze die je moet maken, is welk model. Sinds 50 jaar worden ze gebouwd, en ondertussen zitten we aan de 7e generatie. Om het allemaal wat betaalbaar te houden, wou ik de wagen wel als Oldtimer kunnen inschrijven. In België is men tegenwoordig de oldtimers wat gunstiger gezind en heeft men de meeste beperkingen afgeschaft. Eigenlijk is de enige beperking nog dat je een oldtimer niet voor je dagelijkse woon-werk-verkeer mag gebruiken, maar da’s voor mij geen probleem, want dat was ik toch niet van plan.

Welke kiezen...
---------------
Als “oldtimer” moet een auto in België minstens 25 jaar oud zijn, dus ten laatste in 1989 gebouwd zijn. Voor Porsche wil dat concreet zeggen dat je de keuze hebt tussen het “Urmodell“ (gebouwd van 1963 tot 1973) en het “G-Modell“ (gebouwd van 1973 tot 1989).
Het Urmodell is de moeder van alle Porsches, maar uiteindelijk koos ik voor het G-modell omwille van de gunstiger prijs, de grotere beschikbaarheid van goeie exemplaren en de algemene kwaliteit van de auto. De ophanging werd in details verbeterd tegenover de eerste modellen (met dikkere stabilisatoren) maar vooral de latere motoren (3.0 en 3.2 liter) zijn quasi onverslijtbaar, mits goed onderhouden.

In’t begin zocht ik alle Belgische verkopers en websites af waarin klassieke Porsches te koop stonden, maar de meeste auto’s die aangeboden werden, zagen er ofwel verschrikkelijk afgeleefd uit, of waren peperduur. Meestal kwamen ze uit de US, wat op zich geen probleem hoeft te zijn, maar dat betekende dat de auto’s andere (lees “lelijke”) bumpers en lichten hadden, maar ook een snelheidsmeter in Miles per hour. Sommige verkopers laten de auto ombouwen naar Europese standaards, en dus wordt alles vervangen. Maar weinigen doen er effectief zoveel moeite voor.

Ik had ondertussen mijn zoek-horizon verruimd naar Duitsland, Frankrijk en Nederland. En toevallig, via een advertentie in een youngtimer-magazine, kwam ik zo op de site van OPC Classics in Oosterhout. En daar vond ik uiteindelijk ook mijn droomauto...

OPC Classics...
---------------
Eerst een afspraak gemaakt met de zaakvoerder, Peter. Op bezoek gaan bij OPC Classics is echt binnen wandelen in het Walhalla voor de Porsche-fanaat! Eerst wordt je ontvangen op zijn bureau, een smaakvol ingerichte ruimte, alles in Porsche-thema uiteraard. Er stond toen zelfs een Porsche-fiets!
Eerst een babbeltje gedaan met Peter. En dan merk je hoe fanatiek hij met z’n job bezig is. Heel passioneel vertelt hij honderduit over hoe fantastisch oude Porsches wel zijn. Als je nog niet besmet was door het Porsche virus, gebeurt het daar zeker wel!
Na de babbel, is het dan echt zover en mag je binnentreden in zijn showroom. Een fantastische collectie zorgvuldig bij elkaar gezochte klassieke Porsches. Allemaal in topconditie, maar met nog een zekere patina. Geweldig! Als de hemel bestaat, lijkt die wel heel erg hierop!

Tussen alle 911’s die hier stonden uitgestald, was er eentje die er wel erg mooi uitzag. Ik ging er even inzitten... en toen was ik totaal verkocht. Die moest en zou ik hebben!

Porsche 911 Carrera 3.2
-----------------------
Het betrof een zwarte Porsche 911 Carrera 3.2 van Maart 1989. Een “G-Modell” van de laatste maanden, dus ik ga er vanuit dat alle kinderziektes er wel uit zijn. (De productie van de opvolger, de 964, was toen overigens al begonnen.)
De auto is een “matching numbers” en komt oorspronkelijk uit Zwitserland en heeft daardoor een Katalysator (en lichtjes gereduceerd vermogen). Na 10 jaar in Zwitserland, verhuisde de wagen naar Nederland en had daar nog 2 andere eigenaars. En belandde uiteindelijk in de showroom van OPC Classics.

Specificaties:
--------------
VIN-number: WPOZZZ91ZKS102282
Type: 911 330 (911 Coupé)
Engine code: 93025-64K
Cilinderinhoud: 3164 cc (95,0 × 74,4 mm)
Vermogen: 160kW (217 PK) bij 5900 toeren/min (met Katalysator)
Koppel: 265 Nm bij 4800 toeren/min
Compressieverhouding: 9.5:1
Transmission code: G5002 (5-versnellingsbak; speciale versie voor Zwitserland)
Rijklaar gewicht: 1210 kg
Topsnelheid: 240 km/u
Acceleratie 0-100 km/u: 6.5 s
Kleur: L700 (non-metallic black)
Interieur: LC (Partial leather – Cashmere Beige)
Opties op de Porsche-identificatiesticker:
C10 (Code voor Zwitserse auto)
425 (Achterruitwisser)
559 (Airconditioning)
650 (Sunroof)

Als niet-officiële optie liet ik een lederen sportstuur Momo Prototipo van 350 mm installeren; het originele Porsche-stuur heb ik natuurlijk nog.
Op de auto staat ook een achteraf geïnstalleerd alarm met afstandsbediening.
Ik wou de auto liefst zo zuiver mogelijk qua lijn, dus geen WTL (Werks Turbo Look) of Whale Tail spoiler. Zelfs de achterruitwisser hoefde er niet op, maar die er afhalen ging me wat te ver.

Kilometerstand: 169 684 km
Eerste inschrijving: 2 Maart 1989

Welcome to Belgium
------------------
Een auto invoeren van Nederland naar België is blijkbaar niet zo makkelijk. Heel wat paperassen moeten in orde gebracht worden, verzekering in orde maken, wagen laten keuren, etc...
Peter van OPC Classics werkt altijd samen met een firma die daarin gespecialiseerd is (IMCO uit Poppel) en zo hebben ze ook de mijne in orde gebracht.

Op de foto’s staat m’n auto trouwens nog met de Nederlandse transit-nummerplaten. Hiermee heb ik hem naar België gereden, en mag je hier wettelijk nog 5 dagen mee rondrijden.

Binnen enkele dagen was de keuring in orde en kreeg ik de Belgische oldtimer-nummerplaat keurig thuisgestuurd. Duplicaatje van de nummerplaat laten maken en dan kon ik eindelijk de weg op. Of zoals Magnus Walker altijd zegt “Get out and drive”!! Welcome to Belgium!

Eerste ervaring
---------------
De wagen staat ondertussen al enkele maanden in m’n garage. Door het slechte weer van afgelopen maanden, staat ie ook letterlijk te dikwijls stil, want ik heb minder gereden dan oorspronkelijk gedacht.
Een auto, en zeker een Porsche, is gemaakt om mee te rijden, en dat is ook altijd zeker m’n bedoeling geweest. Ik hoef geen “Garage Queen” te hebben. Maar tegelijk ben je op een klassieker van meer dan 25 jaar natuurlijk ook een beetje zuinig.

Het plan was om een 5000’tal kilometer per jaar te doen, maar daar zal ik het eerste jaar al niet aan geraken. Voorlopig zit ik aan een kleine 2000 kilometers...

En hoe voelen die kilometers? In één woord: “Overweldigend”!

Het eerste wat opvalt als je in de auto gaat zitten, is hoe klein een oude Porsche 911 eigenlijk is. Vanop de chauffeurszetel kan je de achterruit zelf makkelijk aanraken, zonder je te verrekken. Probeer dat maar eens te doen met een hedendaagse auto. Dat betekent wel dat je heel cozy en dicht bij elkaar zit. Je mag geen aanrakingsangst hebben met je bijrijder! :o)

Je zit natuurlijk ook heel erg laag tegen de grond, wat voor een sportwagen natuurlijk gewenst is, vanwege het lage zwaartepunt. Maar ik rij dagelijks in een SUV, en dan is het toch even wennen dat je ter hoogte van de deurklink van andere auto’s zit.

De zitpositie zelf is heel goed. De zetels zijn officieel geen sportzetels, maar zitten toch als gegoten en bieden zeer veel zijdelingse steun. De bediening van de zetels is zelfs elektrisch. Dat Porsche bij een sportwagen zelfs niet bespaarde op zware electromotoren voor de zetels, duidt wel aan hoe belangrijk de ingenieurs een goede zithouding vonden.

We starten de auto (met de sleutel langs links zoals bij alle Porsches) en luisteren even naar het geluid. Na heel eventjes de kleppen te horen tikken na de start, loopt de motor mooi stationair. Niet luid of ruw, maar zonder enige twijfel een zescilinder boxer. Fantastisch! Klinkt als muziek in de oren van elke autoliefhebber.
De oliedruk perfect op 1 bar. We willen vertrekken.

En dan een eerste reminder dat we toch in een oudere auto rijden. Om in eerste versnelling te zetten, trappen we op de koppeling. “Trappen” is trouwens niet overdreven, want ondanks de hydraulische bediening van de koppeling, moet je behoorlijk hard het koppelingspedaal indrukken. De kuiten worden getraind. De pedalen komen overigens uit de vloer, en hangen niet, zoals dat bij hedendaagse auto’s bijna altijd het geval is. Even aanpassen, want het voelt toch anders aan.

En dan zijn we eindelijk weg.
Eerste, tweede, derde, vierde, vijfde. Als je zou willen, zit je nu al ruim aan de 200. Zelf nog niet gedaan, 180 is het maximum dat ik er mee heb gereden. Ook bij die snelheden ligt de auto als een blok op de weg. Qua weggedrag trouwens valt op dat de auto geenszins “oud” aanvoelt.

En dat is meteen de grootste verrassing bij deze wagen. De reputatie van een 911, en zeker de wat oudere modellen, is dat ze bijzonder riskant te rijden zijn. “Heckschleuder” worden ze in Duitsland genoemd, maar dat lijkt, voorlopig althans, nogal mee te vallen. Integendeel, tijdens het rijden, zelfs sportiever door de bochten, is de mechanische tractie van de auto zeer goed zelfs. Vertrouwenwekkend stabiel ligt de wagen op de baan. De wagen rijdt mooi neutraal zonder uitgesproken onder- of overstuur te vertonen.

Okee, toegegeven, ik heb er nog maar enkel mee gereden op een droog wegdek. Eens het regent, moet je waarschijnlijk al een pak voorzichtiger zijn. En oppassen voor het gevreesde“Liftoff Oversteer”, dus vooral geen gas lossen in de bocht! Want elektronische hulpmiddelen zitten er uiteraard niet op deze auto, wegens nog niet uitgevonden in 1989! Geen ABS, geen ESP, geen Traction Control, geen airbags voor als het misgaat,...

En ook geen servostuur. Bij lage snelheden, en zeker bij het parkeren, stuurt de auto inderdaad wat zwaarder, omdat er geen stuurbekrachtiging is. Parallel parkeren met de Porsche is geen sinecure!
Maar eens op snelheid, voel je de afwezigheid van een servo niet, en geeft dat eerder een puur en ongefilterd rijgevoel. Het is verrassend dat je met zo’n oude auto van ruim 25 jaar oud toch zo veel plezier kan beleven, ook (of vooral) omdat je dagdagelijks met een goeie en comfortabele auto rijdt.

Het onderhoud van de wagen laat ik over aan Auto-Tech in Merchtem. Je vindt in België bij de officiële Porsche-dealers nauwelijks nog mecaniciens die aan een klassieke Porsche kunnen werken. Ze hebben meestal zelfs de geschikte computer niet meer om aan de motor te hangen.

Serge van Auto-Tech heeft dat allemaal nog wel, plus een schat aan ervaring, want er wordt quasi enkel aan luchtgekoelde Porsches gewerkt.

Voorlopig heb ik enkel nog maar een oliewissel laten uitvoeren. Gewoon, om zeker te zijn dat er de juiste olie inzat. Nu wel dus. Omwille van de luchtkoeling van de motor (correcter is “Lucht/oliekoeling”), is (a) voldoende en (b) correcte olie hebben van levensbelang voor de motor. Het 3.2 motorblok is “bulletproof”, mits het juiste onderhoud. Daar mag dan ook niet op bespaard worden.
Echt goedkoop is het niet natuurlijk. Gratis Porsche rijden, dat bestaat niet. In de motor van een gewone viercilinder zit pakweg een litertje of drie vier olie. In de Porsche motor zit 11 liter van de allerbeste olie! Kostenpunt voor de olie + filter is bijna 500 Euro. Daarmee ben je dan ook een jaartje gerust, maar het mag duidelijk zijn dat er goedkopere manieren zijn om auto te rijden.

Maar het is natuurlijk wel zo dat je in een klassieker rijdt die (bij correct onderhoud) geen enkele waardevermindering zal hebben. Eerder nog lichtjes in waarde zal stijgen. Een leukere investering kan je niet bedenken, toch? :o)

Probleempjes
------------
Drie kleine probleempjes zijn er; geen enkele ervan ernstig.
(1.) De batterij heeft de geest gegeven door het lange stilstaan. De wagen heeft in de (fameuze Belgische) zomer bijna 2 maand stilgestaan wegens weg op vakantie + barslecht weer. De eerste keer dat ik de auto nadien wou starten, gebeurde er niks. Klik! De batterij volledig ontladen...
Zoveel zelfs dat de batterij blijkbaar zelfs kapot was, want zelfs met een goeie herconditioning-druppellader was er geen leven meer in te krijgen.

Dus een nieuwe batterij gekocht en zelf gemonteerd en aangesloten. Daarna was het euvel verholpen natuurlijk, maar toch iets om in’t oog te houden. Of op tijd de druppellader aansluiten.

Ook al wordt er met de auto niet gereden, er blijven natuurlijk altijd stroomverbruikers. Op het dashboard brandt zo continu een klein lampje van het alarm. Maar er is ook altijd het klokje. En hoe klein het verbruik ook is, na enkele weken blijkt dat nefast voor de batterijspanning...

(2.) Ik denk dat ik met wat flatspots op de banden zit, van het lange staan. Tijdens het rijden zit i het stuur een lichte vibratie, en dat lijkt me op flatspots te duiden. Als ik er aan denk, verrol ik de auto een paar tientallen centimeters in de garage, om niet altijd op dezelfde plaats op de banden te rusten.

Er bestaat een soort van goten waar je in kan staan met je wielen, waardoor je niet op een plat vlak, maar op een ronding staat. Of kan je de auto op blokken omhoog zetten maar toch de wielen lichtjes de grond nog laten raken. Maar eer je zover bent, zit je wel een uurtje de auto op te krikken en positioneren natuurlijk.
Ik zie wel. Heb eigenlijk ook geen idee of die flatspots verdwijnen als je even terug met de auto rijdt...

(3.) Door het stuurwiel te veranderen van het originele naar een Momo Prototipo, blijft de richtingaanwijzer staan en slaat die niet venzelf af, ook al ben je met het stuur al teruggedraaid.

Blijkbaar is het een onderdeeltje in het stuurwiel dat daar voor moet zorgen, en dat is niet mee overgezet. Dat zou iets zijn dat ik volgende keer in de garage kan laten oplossen.

Alle drie futiliteiten die niks van het plezier ontnemen die de Porsche 911 kan bieden.

Het is vooral de ongefilterde rijervaring die voor mij de fascinatie uitmaakt van deze auto. Je voelt je bijna één worden met de auto, zo direct reageert de Porsche op bevelen van stuur en pedalen. Op de millimeter precies kan je’m door de bochten sturen. Als je wil (en durft) kan je loeihard er tegenaan gaan. Maar ook tegen normaal tempo kan je genieten van deze klassieker. Het geluid van de luchtgekoelde flat six is sowieso uniek. En de prestaties zijn zelfs vandaag nog meer dan behoorlijk.

Een huidige 911 Turbo S heeft weliswaar 560 PK; de atmosferische 911 Carrera S 400 PK. Maar ook het gewicht is enorm toegenomen, tot 1695 kilo. Met m’n 1210 kilo en 217 PK lukt het nog om de meeste hot hatchbacks achter me te houden. Niet slecht voor een veteraan...

Als er wat meer kilometers op de teller staan, of ten laatste tijdens de overwintering, zal ik nog wat meer ervaringen neerschrijven...