Peugeot 308 SW Blue Lease Executive 1.6 BlueHDi 120 (2014) #3

autoreview

20 oktober 2019 om 12:31

Uitvoering	308 SW Blue Lease Executive 1.6 BlueHDi 120
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2014
Jaar van aanschaf	2019
KM-stand bij aanschaf	169.977 km
KM-stand laatst	194.500 km

Eerste ervaringen

178.900 km
20 oktober 2019

Eigenlijk was ik nog helemaal niet (actief) op zoek naar een andere auto. De Stilo Abarth reed nog zeer fijn en ik was er nog steeds erg blij mee. Maar toen kwam ik ineens een nog als nieuw uitziende 308 SW tegen. Een 1.6 BlueHDi uit 2014, met net geen 170000 km op de klok. Maar wat moet ik met zo’n grote auto, en een diesel bovendien? Een simpel rekensommetje leerde mij dat deze auto qua maandelijkse lasten niet meer zou gaan kosten dan de Stilo. Vanwege de zeer lage restwaarde van diesels kon ik de auto voor een hele goede prijs kopen. Wetende dat ik voor dat geld nooit een benzine auto van dat bouwjaar met die luxe zou kunnen aanschaffen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en de auto gekocht. Inmiddels heb ik de auto een half jaar en vond ik het tijd worden voor een review.

Uiterlijk
Met de 308 SW II heeft Peugeot een chic ogende station neergezet. Waar zijn voorganger nogal lomp oogde, oogt deze SW juist slank en sierlijk. De mijne is gespoten in de kleur Gris Artense. Hoewel ik geen fan ben van (licht) grijze tinten is deze kleur toch wel erg mooi. Het steekt mooi af tegen de donkergetinte ramen, en het maakt de auto op de een of andere manier wat langgerekter. In het blauw of zwart oogt de auto soms ietwat te kort. De chromen sier-/daklijsten maken het plaatje af. Enig minpuntje vind ik de (led-)koplampen. De dagrijverlichting is gemonteerd in de voorbumper en is wit van kleur, terwijl de koplampen de normale gelige kleur hebben. Dit vind ik niet bij elkaar passen, en dat is bij de Allure beter opgelost. Misschien dat ik nog lampen ga monteren met een wittere gloed.
Al met al krijg ik veel complimenten over de auto. Vooral ook omdat de auto er werkelijk als nieuw uitziet. Voor leken lijkt het dan ook alsof ik een nieuwe auto heb gekocht.

Interieur
Peugeot heeft de laatste jaren grote stappen gezet met z’n interieurs, en dat is bij de 308 ook goed te zien. Het steekt allemaal degelijk in elkaar, en het interieur is voorzien van mooie materialen. De diverse chromen accenten geven het geheel bovendien een luxe uitstraling. De stoelen zijn voor een Franse auto wat harder, maar voor mij zitten ze prima. Wel mis ik wat steun in de bovenrug, maar daar heb ik bijna in iedere auto wel last van. Per saldo zijn de stoelen wat fijner dan die in mijn vorige auto.
Van de iCockpit ben ik een groot fan. Het kleine stuurtje maakt de auto enorm wendbaar. Als je in andere auto’s rijdt krijg je inmiddels het gevoel alsof je in een vrachtwagen rijdt, zo groot lijken die stuurwielen. Met mijn zitpositie –stuur en stoel in laagste positie- is het hooggeplaatste instrumentarium ook uitstekend af te lezen. De tegen de klok in draaiende toerenteller is een kwestie van gewenning. In de praktijk kijk je nooit naar de met de klok meedraaiende snelheidsmeter omdat in het scherm in het midden van het instrumentarium de snelheid digitaal wordt weergegeven, en dus ervaar je geen verschil in de manier waarop de naald van de meters zich bewegen.
In de pers is men niet onverdeeld positief over het multimediasysteem van de 308. Ik kan de kritiek deels begrijpen. Het systeem is inderdaad niet supersnel, maar ook niet heel erg langzaam te noemen, waardoor het voor mij geen groot nadeel is. Ook het feit dat je de ventilatie/airco met het scherm bediend vind ik geen probleem. Zo vaak wijzig ik die instellingen toch niet. Over de routebegeleiding ben ik een stuk minder enthousiast. Het is niet altijd even duidelijk welke afslag je moet nemen, en vaak stuurt deze je een onlogische straat in. Het feit dat de mijne nooit een update heeft gehad helpt overigens niet mee. De ‘nieuwe’ op-/ en afritten voor de A4 bij Hoofddorp herkent hij bijvoorbeeld nog niet. Tevens krijg ik soms klachten over de telefoon. Vaak ben ik in het begin niet te verstaan. Hierover heb ik al veel klachten gelezen op diverse fora.
Groot pluspunt van de auto is natuurlijk de enorme ruimte. De Stilo was voor mij ruim genoeg, maar de Peugeot is in vergelijking echt een balzaal. Achterin is genoeg ruimte voor de benen en het hoofd, ondanks het (voor mij weinig toevoegende) panoramadak. Ook de kofferbak is enorm. Handig ook dat je de achterbank vanuit de achterbak kan opklappen. Over anderhalve maand ga ik verhuizen, dus dan komt deze enorme ruimte goed uit!
Heeft het interieur verder dan geen nadelen? Natuurlijk wel. Punt een is de middenarmsteun. Zoals bij bijna iedere 308 is deze lam, waardoor deze continu naar achteren schuift als je erop wilt leunen. Iemand een oplossing hiervoor? Vooralsnog wil ik ‘m niet gaan vastkitten, want dan steekt-ie constant naar voren en dat is ook niet handig. Punt twee is dat de bediening van de ruiten op de deur iets te ver naar voren is geplaatst, waardoor je op de tast bijna iedere keer de achterruiten opent in plaats van de voorruiten. Tot slot nog het koppelingspedaal. Deze piept/kraakt als het warmer weer wordt. Vreselijk irritant. Heb ‘m al ingespoten met siliconenspray, maar dit heeft helaas niet geholpen.

Motor en rijgedrag
Hier kunnen de verschillen met de Stilo Abarth haast niet groter zijn. Om te beginnen natuurlijk de brandstofsoort. Ik rijd nu diesel in plaats van benzine. Over de motor ben ik zeker te spreken. Van 170 naar 120 pk lijkt een enorme teruggang, en is het ook wel, maar traag vind ik de Peugeot niet. Alleen vanuit stilstand is het geen strepentrekker. De eerste twee versnellingen zijn vrij kort, waardoor je veel tijd verliest met opschakelen. In de overige versnellingen is er echter genoeg power voorhanden. 130 km/h in z’n zes en even willen versnellen zonder terugschakelen is geen probleem. Wel moest ik in eerste instantie wennen aan het vele schakelen. In de stad zit je continu terug en op te schakelen, terwijl je in de Fiat in hoge versnellingen bij lage snelheden nog altijd voldoende koppel had om weer te kunnen versnellen zonder terug te schakelen. Veel snelheden vallen wat mij betreft net tussen twee versnellingen in. Als je 50 rijdt maak je in z’n drie eigenlijk net teveel toeren, en in z’n vier weer net te weinig, zeker als de motor nog koud is. Het schakelen zelf is ook geen onverdeeld genoegen, en dat is denk ik ook het grootste verbeterpunt aan de auto. Van een naar twee heb je soms bij wijze van spreken twee handen nodig, en dit gaat ook gepaard met het nodige ‘geluid’. Dit is echter een kenmerk dat ik van verschillende PSA-modellen herken. Hogere versnellingen leg je relatief soepel in.
Qua rijden is het een typisch Frans product. Dit gaat zeer comfortabel, zeker in vergelijking met de Stilo. Eigenlijk begrijp ik niet dat zoveel auto’s zo hard geveerd/gedempt zijn, want comfortabel zoeven over de wegen is toch eigenlijk wel erg lekker. Lange ritten zijn wat dat betreft dan ook geen enkel probleem voor de 308. Wel vervelend is dat de Peugeot bij oneffenheden in bochten enorm begint te dansen. Op de Sloterweg in Amsterdam zijn verschillende stukken asfalt opgevuld met bakstenen, en hier begint de Peugeot dan altijd enorm over te schuiven als de wielen licht gedraaid staan. Een zeer irritante eigenschap. Sturen gaat met niet heel veel gevoel, maar wel lekker direct en licht. Dat laatste is voor mij een vereiste in een auto. Stuurbekrachtiging zit er tenslotte niet voor niets op.

Kosten
Omdat ik nu diesel ben gaan rijden heb ik de auto relatief goedkoop kunnen overnemen door de lage restwaarde. Keerpunt is natuurlijk de hoge wegenbelasting. Van 46 naar 111 euro per maand is een flinke verhoging. De lagere dieselprijs maakt dit echter deels goed. Fijn is dat ik nu flink minder vaak aan de pomp sta. Bij de Fiat zag ik op bepaalde ritten de naald van de brandstofmeter een flink stuk naar links zakken, bij de Peugeot zit er soms nauwelijks beweging in. Overige kosten die ik heb moeten maken zijn het vervangen van de distributieriem/waterpomp, een kleine beurt, APK en remblokken voor. De remblokken vond ik overigens best aan de prijs, zal zijn het wel blokken van Brembo.
Al met al verwacht ik met mijn kilometrage (rond de 18000 km per jaar) ondanks de hogere MRB toch een stukje goedkoper uit te zijn dan met de Stilo. De brandstofkosten zijn hier de grootste factor in.
Heel zuinig vind ik de auto overigens niet. Nu heeft dit voor een groot gedeelte met mijn gebruik te maken. Ik rijd relatief veel korte stukken en dat is natuurlijk nooit bevorderlijk voor het verbruik. Mijn woon-/werk kilometers zijn 28 km per dag. Ook kan ik mij onmogelijk als rustige rijder omschrijven. Ik houd nu eenmaal van flink doorrijden, en ook dat heeft z’n weerslag op het verbruik. Volgens de boordcomputer scoor ik meestal tussen de 1 op 17 a 18 km/l.

Voor nu laat ik het hierbij. Als ik wat te melden heb zal ik de review verder updaten.

2020: weinig km, hoge onderhoudskosten

194.500 km
21 januari 2021

Het is ruim een jaar geleden dat ik voor het laatst m’n review geüpdatet heb. Inmiddels staat de teller op 195000. Dat betekent dat ik in bijna twee jaar zo’n 25000km heb gereden, en da’s voor een diesel natuurlijk niet bijster veel. In 2020 veel minder km’s gemaakt dan verwacht door dat vermaledijde Coronavirus. 2020 staat dan ook in het teken van weinig km’s, maar ook van hoge onderhoudskosten.

Over het algemeen ben ik nog zeer tevreden met de auto, want ik vind het nog steeds een prachtige wagen, en het rijdt voortreffelijk. Wel heeft het roetfilter voor wat hoofdbrekens gezorgd. In februari 2020 was als eerste het vaatje met de vloeistof voor het regenereren van het roetfilter aan de beurt. Dit kon alleen bij de Peugeot-dealer vervangen worden, en kostte me 580 euro. Niet lang daarna voelde ik dat de auto steeds trager aan ging voelen, tot op het moment dat hij aanvoelde als een slak. Weg was de duw bij 1500/1750 van de turbo. De monteur van mijn garage vond de auto niet traag aanvoelen, maar er bleek wel een foutmelding in het roetfilter te zitten – die er eerder overigens ook al in zat. Toen besloten de auto naar een roetfilterspecialist hier in het dorp te brengen omdat ik het niet helemaal vertrouwde. Deze sloot de auto aan op z’n tablet en liet zien dat de druk in de motor veel te hoog was. Conclusie: roetfilter verstopt. Daarop besloten het roetfilter te laten reviseren. Dit kostte me 650 euro. Weer een hoop geld, maar wel minder dan de 1100 euro die de Peugeot-dealer rekent voor vervanging. Dan denk (en hoop!) je dat het wel even klaar is met onkosten, maar daar dacht de auto anders over. De auto kwam glansrijk door de APK, maar het motorblok bleek onder de olie te liggen. Dit laten schoonmaken en de onderplaat van de auto afgelaten, zodat we het lek konden lokaliseren. Linksvoor lagen er steeds twee kleine druppeltjes op de grond. Na een aantal keer terugkomen en schoonmaken bleek dat het lag aan de brandplaatjes, en lekte er dus diesel weg. Deze laten vervangen en warempel, het lek was gedicht. Gelukkig was dit goedkoop te vervangen.
Uiteindelijk in 2020 dus behoorlijk wat onkosten gehad. Veel hogere onkosten dan ik met mijn vorige auto’s heb gehad. Steeds wel met de gedachte gespeeld om de auto te verkopen. Echter, besloten het toch niet te doen:

-voor mijn doen veel in de auto geïnvesteerd qua onderhoud
-dieselprijs is nog steeds laag
-restwaarde van diesels is niet bijster goed
-een gelijkwaardige benzineauto terugkopen betekent minimaal 5 a 6 000 euro bijleggen

Met name dat laatste punt heeft er bij mij voor gezorgd dat ik met de auto door ga rijden. Met de auto an sich ben ik namelijk zeer tevreden, en het liefst doe ik geen stap terug qua grootte, comfort, luxe en bouwjaar. Die paar mille houd ik liever in m’n zak, dus de hogere mrb neem ik dan maar voor lief.

Als laatste nog even het brandstofverbruik: sinds het reviseren van het roetfilter is het verbruik iets gedaald. Ik haal nu gemiddeld 1 op 18,2, terwijl dat 1 op 17 a 17,5 was.

8,5