Uitvoering

Kadett Caravan 1.3 S LS

Versnellingen

4, Handgeschakeld

Bouwjaar

1985

Jaar van aanschaf

1985

KM-stand bij aanschaf

10 km

KM-stand laatst

220.000 km

Onze familie-auto: het hele verhaal

220.000 km

8 november 2009

Hierbij het verslag van de Opel Kadett, in de familie vanaf nieuw. Gekocht door mijn vader, in 1985, een witte 5-deurs Opel Kadett 1.3 S LS. Van het modeljaar 1986, en met Belgische specificaties. Want de Belgische Opel-dealer in Maasmechelen leverde deze auto af voor 2000 gulden minder dan de Nederlandse Opel-dealer dat kon. En aangezien dat voor ons niet ver rijden was, was de keus gauw gemaakt. Te meer daar de Belgische garage die auto compleet in Nederland geimporteerd afleverde, dus met Nederlands kenteken en Nederlandse papieren. Die garage heeft het echter niet gered ondanks de autoverkoop aan heel wat Nederlanders. De auto is dus gewoon in Nederland onderhouden.

De reden om deze auto te kopen: de vorige auto van mijn vader was ruim 8 jaar oud. En in die tijd begon je auto dan vaak door te roesten. Ook de Renault 12 TL Break, vooral bij de spatborden. De koper heeft er nog een jaar of 2 mee rondgereden, hij werd gebruikt voor de (ver-)bouw van een huis. Mijn vader wilde weer een stationcar, die niet te hoge gebruikskosten had en niet te duur in aanschaf was. De Renault 18 (opvolger van de 12) was nogal wat duurder en ook alweer een oud model. De Peugeot 305 was ook duurder, en dat gold zeker voor middenklassers als de Ford Sierra. De Kadett had relatief veel ruimte in zowel interieur als de bagage-afdeling (470/1520 liter, vergelijkbaar met alle Astra's Caravan/Stationcar!), reed goed zij het wel een stuk stugger dan die R12 (maar die was dan ook wel erg soepel geveerd), had een pittige motor en toch zuinige motor, kortom was helemaal geschikt. Het enige nadeel vonden ze de wel erg lage zitpositie. Het was wel slikken voor mijn ouders om een Duitse auto te kopen, ze hadden daarvoor alleen Renaults gehad. Het is bij die ene gebleven, en dat mag zeker als aanbeveling gelden want ze hebben nooit meer een andere auto hoeven kopen.

De auto werd in oktober 1985 keurig afgeleverd. Mijn eerste eigen ervaring was toen de auto 400 km oud was, en mijn ouders hem kwamen showen. Een heel verschil met die R12. Wat een luxe: ruitewissers met intervalstand, een ventilator met drie snelheden, een achterruitenwisser en -sproeier, van binnen uit verstelbare buitenspiegels, hoofdsteunen voor, dat waren we allemaal niet gewend. Ook een fraai design van buiten en van binnen, alhoewel de dashboardafwerking van de R12 (van na de face-lift in 1975) minder plastikerig was dan de Kadett. 'Onze' Kadett had overigens vier uitstroomopeningen in het dashboard. Dat was de Belgische specificatie, de Nederlandse LS-uitvoeringen hadden dat nog niet.

De Kadett lag naar maatstaven van toen strak op de weg. Wie er 'normaal' mee rijdt, heeft er nog steeds een plezierig rijdende auto aan. De vering is weliswaar niet boterzacht maar zeker niet oncomfortabel stug te noemen. De zitpositie is heel redelijk, maar zoals genoemd wel laag. Sommigen vinden dat 'lekker sportief', anderen 'onhandig in- en uitstappen'. Het stuur is natuurlijk niet verstelbaar, in moderne auto's zit je dan ook beter. Maar beroerd is het zeker niet. De stoelen zitten ook als ze wat ouder zijn nog acceptabel. Overigens, dat stuur is niet bekrachtigd. Vond niemand nodig destijds, maar tegenwoordig zouden velen de besturing nogal indirect en bij lage snelheid ronduit zwaar vinden. Watjes, die lui van tegenwoordig.... Het motorgeluid is uiteraard aanwezig, maar niet oorverdovend. Op de snelweg draait de motor wel flink wat toeren. Hoeveel is de vraag, de 'gewone' uitvoeringen hadden geen toerenteller. Een exemplaar met vijfbak (destijds een meerprijsartikel) is aan te bevelen. Daar wordt hij op de snelweg ook nog zuiniger van. Het benzineverbruik is naar maatstaven van toen in de beste Opel-traditie beperkt. 1 op 15 als je niet alleen maar stadsverkeer rijdt. Dat is naar huidige maatstaven voor een auto met deze ruimte nog steeds niet slecht. Maar voor een auto van dit gewicht zijn moderne auto's beter. 900 kg is niet veel, daarom doen de 75 pk's van de 1.3 S-motor het prima. Te meer omdat die motor bij lage toerentallen probleemloos (zij het niet hard) trekt en hoge toerentallen leuk vindt. Meer heb je niet echt nodig. De 1.2 liter uitvoeringen (met onderliggende nokkenas....) zijn echter slapjes.
Uiteraard is de Kadett op het punt van passieve veiligheid sterk achterhaald. Er zaten nog niet eens gordels op de achterbank, laat staan hoofdsteunen achter. Over airbags hebben we het helemaal niet, en de carosseriestructuur is waarschijnlijk ook niet geschikt voor de Euro NCap test.

De Kadett heeft in de eerste negen jaar van zijn bestaan ongeveer 18000 km per jaar gereden. In die tijd is er eigenlijk alleen regulier onderhoud verricht. Vervanging van de uitlaat hoort daar ook bij, destijds wilden uitlaten nog wel eens vlot doorroesten. Maar geen malheur met allerlei moeilijk te vinden oorzaken van defecten. Met een Kadett van een collega van enkele jaren later, die een katalysator had, was dat wel anders, problemen met het motormanagement hebben bij hem tot hoge kosten geleid. De Kadett van mijn ouders heeft gewoon een carburator.
Na het overlijden van mijn vader in 1994 stond hij vooral stil. Mijn moeder ging er wekelijks boodschappen mee doen, en dat was het wel zo'n beetje. 2500 a 3000 km per jaar. Toen mijn moeder moest ophouden met autorijden, heeft mijn broer de auto overgenomen. En ook die reed er niet zo veel in. Op het laatst kreeg hij wel wat kwaaltjes. Geen wonder, hij was al 16 jaar oud toen mijn broer hem overnam. De radiator is gaan lekken en is vervangen, de weerstand van de ventilator begaf het (dus geen ontwaseming) en is vervangen, en zo was er ieder jaar weer een of ander akkefietje. En roest natuurlijk. Kadetts roesten. Maar omdat deze zo weinig reed, roest hij vooral van boven. De wielkastranden achter zijn in de loop der jaren 'vanzelf' geheel van polyester en plamuur geworden. Vervelender was dat hij boven de voorruit is gaan doorroesten. Dat leverde lekkage op. Het is gedicht, maar uiteindelijk moeilijker te repareren. Als de Kadett onder de bomen had gestaan, zag hij er werkelijk heel armetierig uit. Groen uitgeslagen, met roestranden. Een garagehouder heeft een jaar of wat geleden, toen hij de wagen voor het eerst zag, gezegd dat die auto onmogelijk een APK kon hebben, of er anders op oneigelijke manier een had gekregen. Maar nadat de man de auto wat beter had bekeken, meldde hij dat hij er van onder prima uitzag, dat het ook verder geen barrel was, en keurde hem vervolgens goed...

Mijn ouders hebben dus maar 1 Duitse auto hebben gekocht: hij ging niet stuk en roeste ook niet weg. Maar toen vorige week mijn broer er mee reed, ging het lampje van de oliedruk branden. Auto aan de kant, Wegenwacht erbij. Die zag dat het oliefilter was verdwenen, en dus ook de olie. Auto naar de garage gesleept. Maar met een nieuw filter en nieuwe olie wilde hij niet meer aanslaan. En daarmee is de Kadett overleden, reanimeren is gezien de staat van de carosserie geen optie meer. Het einde, na 24 jaar. Helaas, volgend jaar was het een echte oldtimer geworden. Nooit meer zullen we die degelijke karakteristieke sound van de Kadett-motor horen, nooit meer zullen we een auto zo lang in de familie hebben als die goeie ouwe trouwe Kadett....

8,5