Oldsmobile 88 (1958)

autoreview

24 januari 2021 om 10:44

Uitvoering	88
Bouwjaar	1958
Jaar van aanschaf	2006
KM-stand laatst	0 km

Een Oldsmobile als weekendauto

24 januari 2021

Aankoop en het eerste jaar:
De uit Ohio afkomstige Oldsmobile ( door onze kinderen vaak "de groene auto" genoemd ) zag ik 15 jaar geleden op een marktplaatsadvertentie, echter in een verkeerde rubriek, en had daarom denk ik nog niet veel bezoekers gehad. Iets in de op ruimtevaart geïnspireerde rock&roll- mobiel trok me wel aan. We zijn naar Noord Holland gereden, en troffen daar een redelijk originele auto aan, stond al 2 jaar stil, en had roestschade aan deuren en dorpels. Op voorwaarde van een apk keuring, zodat we geen autoambulance nodig waren, hebben we de auto aangekocht. Rit over de afsluitdijk terug naar Overijssel blijft wel in het geheugen.....automaat.....6,1 liter.......wapperende, tochtende deuren en ramen........heel anders dan de auto's die ik ooit had gehad.
Wat zaken uitgevoerd als afstelling ontsteking en carburatie en toen eerst maar eens lpg in laten bouwen, 80 liter tank, er bleef verbazend weinig van de relatief toch al geringe kofferbak over.....
De auto het eerste jaar vooral gebruikt voor plezier: Met 7 man in de auto naar een bruiloft, naar meetings, dat soort dingen. Een paar nieuwe banden was wel net zo veilig, evenals wat lampjes hier en daar.

Blok- en automaat revisie:
Tijdens het maken van een restauratieplan voor de roestschade viel de oliedruk tijdens een ritje weg.....eerst reviseren dus, plaatwerk en spuiten moest wachten. De motor, een 371 cubic inches, uitgebouwd en geheel schoongemaakt. Intussen de Hydramatic 4 traps automaat weggebracht voor revisie. Motorblok zelf geheel gedemonteerd en in ieder geval geconstateerd dat de nokkenas 2 nokken had welke eigenlijk geen nokken meer genoemd mochten worden....nog apart dat de auto nog zo mooi liep. Rest van het meetwerk bij een revisiebedrijf laten doen, krukas was nog ruim binnen toleranties, alleen polijsten, de rest moest gewoon gebeuren. Dus het blok laten dekvlakken, boren, honen en cilinderkoppen gereviseerd met gebruik van bestaande kleppen, nieuwe geleiders. Zelf het motorblok weer opgebouwd met uit amerika bestelde revisiekit. Automaatbak weer opgehaald, alles weer afgemonteerd en met behulp van een heftruck en 2 kettinglieren het geheel weer in de auto geplaatst. Als je de heftrucklepel ziet buigen snap je gelijk waarom de auto in ieder bocht rechtdoor wil.....ik denk dat blok en bak mooi naar de halve ton gaan wat betreft gewicht.....
Afstellen en rijden, gewoon ieder weekend, 1 op 3 aan lpg en door het ontbreken van een expansievat ook regelmatig koelvloeistofpeil in de gaten houden. Na de blokrevisie ook alle remmerij gedaan, en ook de originele "fietsenpomp" rembekrachtiger vervangen voor een modernere. Origineel is prima, maar een beetje veiligheid gaat voor, dus ook gordels ingebouwd op de achterbank voor de kinderen. Na deze zaken eerst maar weer eens een jaar rond gereden.

Het rijden met de auto:
Hoe leg je het weggedrag van een Amerikaan uit de jaren-50 uit aan iemand die er zelf nog nooit een bestuurd heeft. Allereerst is het goed om te weten dat er na de invoering van onafhankelijke wielophanging eind jaren-30 eigenlijk niets is gewijzigd aan het onderstel bij Oldsmobile. Uiteraard werd alles zwaarder en groter, maar de basis was in de jaren-50 nog steeds een zwaar chassis, A-vormige draagarmen met schroefveren voor de vooras, en een bladgeveerde starre achteras, rondom trommelremmen. De auto is voorzien van rem- en stuurbekrachtiging en van die lekkere zwabber whitewall-banden. Rijden wordt dus ver, heeeeel erg ver vooruit denken. Ook al krijg je met de two-tone gekleurde auto veel voorrang, een noodstop wil je niet meemaken, want die gaat waarschijnlijk anders aflopen dan ingeschat. Gewicht incl. lpg en overige zaken toch 2000 kilo. Je zou het op het eerste gezicht niet denken maar parkeren is makkelijker dan met een moderne auto, smalle stijlen en veel glas geven lekker veel zicht, en de vleugels geven precies aan waar de achterhoek van de auto zit. Parkeren in de garage is een spelletje van juist positioneren, en als je zeker weet dat je aan beide zijden de 8 cm breedte over hebt, pas dan kun je gas gaan geven om de auto over het drempeltje te rijden..... Het lukt me na 15 jaar allemaal redelijk, mijn vrouw redt het ook prima, maar het liefst niet in het donker.

Plaatwerkrestauratie en spuiten:
De ruil was snel gemaakt: Ik zou een kennis helpen met de restauratie van de gevel van zijn middeleeuwse woning, en in ruil zou de kennis
( schadehersteller van beroep ) mij helpen met plaatwerk van de Oldsmobile.
Zo gezegd zo gedaan, eerst de gevel, toen de auto. De auto geheel kaal gemaakt, spatborden, deuren, motorkap en kofferbakdeksel eruit, ramen laten zitten, bumpers ( 2 man tillen! ) en grille en alle chroom eraf. Veel strippen zijn rvs trouwens. Met hulp van wat afbijt, roterende borstels en schuurmachine alle lak verwijderd. Bleek deels nog originele lak, ook dak hoort origineel wit te zijn. 1 Van de raketvormen in een achterdeur was ooit beschadigd ( schuurdeur? ) en op amerikaanse wijze geplamuurd: Er waren pennetjes ingeschroefd als wapening en tot 30 mm dikte groene plamuur
( bondo ) was gebruikt om de vorm te maken.....echt amerikaanse oplossing dus....
Dat hebben we toen dus maar "europees" aangepakt en netjes uitgedeukt. Van iedere deur bleek de achterhoek verrot, maar dan steeds alleen de buitenplaat. Van beide dorpels lag het eind eruit, maar ook alleen de buitenplaat. Het zal wel met de steenslag van de amerikaane ( grind ) wegen van destijds te maken hebben gehad. De bodem van de auto is waarschijnlijk door de dealer ( Schmidt, Columbus in Ohio volgens embleem op de kofferklep ) al voorzien van tectyl, en daar mankeert tot de dag van vandaag ook niets aan.
Nadat alle verroeste delen weer waren ingelast hebben we de auto strak gezet, in een dunne laag spuitplamuur gespoten en de delen eerst een maand weggelegd in te kunnen zakken/ drogen. Daarna strak geschuurd en bij de plaatselijk spuiterij laten spuiten ( vond die man ook eens leuk om te doen, zo'n 2 kleurig apparaat ). Na spuiten eerst alle holle ruimtes in de wax, toen alles weer gemonteerd en netjes afgesteld. Achterbumper en lichtomrandingen laten verchromen, nieuwe achterlichtlenzen erop, alles strippen herbevestigd, emblemen gepolijst, maar bij alles rekening gehouden dat er mee gereden moeten worden, een showroomconditie is dan ook nooit nagestreefd.

Wat gaat er nou kapot bij zo'n Amerikaan.....
Nou, veel dus. Voordat we de Oldsmobile kochten hebben we 2 jaar een Mercedes 220 se uit 1965 gehad. Van zo'n Mercedes werkt alles nog na 40 a 50 jaar: klokjes, lichtschakelaars, ieder interieur hendeltje en alle piefjes en palletjes zijn gemaakt voor de eeuwigheid plus 3 dagen.......en dat is nou net waar het bij een Amerikaan aan ontbreekt: onderstel en motor zijn prima ( zolang je alle 18 smeernippels maar bijhoudt ),plaatwerk is een volle millimeter dik, maar verder gaat echt alles kapot. En dan ook echt alles.
Klokje: kapot. Teller: kapot. Aanjager: kapot. Radio: Kapot. Geeft allemaal niet zoveel, zo lang je er maar vanuit gaat dat het ook kapot is, dan kun je ieder weekend tenminste weer een nieuw onderdeel aanpakken.
Lekkage: ja, altijd. Motor zweet nog ergens bij carterpan, automaat ook iets.
Achteras is wel dicht, maar aan de stuurpomp hangt ook wel eens een druppel. Koelvloeistof gooit ie bij een klein beetje hitte eruit door ontbreken expansievat, na snelwegritje heb je dus altijd de oprit gemarkeerd.

Nokkenas vervangen:
4 jaar geleden begon de wagen ondanks de revisie van 13 jaar geleden
toch iets rauwer te lopen. Bleek de nokkenas toch weer ingesleten. Bij de revisiekit van 13 jaar terug zat een "regrind" nokkenas, oftewel een opnieuw geslepen nokkenas. ( nieuw waren er toen nog niet veel, of ik kon ze toen niet vinden ). Eerst maar eens een studie gemaakt van de toe te passen motorolie. Een tekort aan zink in de moderne motorolie zou mede de oorzaak kunnen zijn. Een nieuwe nokkenas besteld met origineel profiel, ingebouwd,, overige lagerschalen in motorblok uiteraard ook geïnspecteerd maar gelukkig geen schade, inloopolie met extra zink toegepast, en de motor liep weer netjes. Daarna alleen nog maar met motorolie met een extra zink toevoeging gereden, welke ik ieder jaar vervang, onafhankelijk van aantal kilometers ( net als de remolie overigens ).

Gebruik en reacties onderweg:
Afgezien van enkele ritjes voor bruidsparen gebruiken we de wagen vooral in het weekend en de vakanties. Een slijmbeursontsteking aan de linkerknie en bijbehorend stijf been, zorgde ervoor dat de wagen ook ooit een paar weken dagelijks gebruikt werd, het was toen de enige auto waar ik in- en uit kon komen, en door de automaat lukte rijden nog wel. Jaren terug hebben we wagen ingezet in een optocht, er hing toen een metershoge jukebox achter waar als verrassing een gehele rock&rollband uit kwam rollen, leuk om te mogen doen.
Belangstelling van overige weggebruikers is er altijd, en daar wen je na 15 jaar wel iets aan, maar blijft soms ook verbazen. Tijdens tanken is het vaak een praatje over verbruik, lpg, enzovoort, oudere mensen beginnen vaak over vroeger, kinderen zitten achterstevoren op de achterbank tijdens inhalen, en je moet houden van gefotografeerd worden...
Vaak krijg je voorrang, en blijven mensen netje bij je uit de buurt, maar helaas zitten ze ook op parkeerplaatsen overal aan. Ik heb dan ook wel eens het idee dat een oldtimer met allerlei gebruiksschades wel net zo leuk is om gewoon te gebruiken, een gerestaureerde auto heeft z'n beperkingen zeg maar. Onvergetelijk was echter een minstens 80 jarige man die z'n eigen Fiat Ritmo half schuin ( en flink in de weg ) zette op een stoplichtstrook om daarna heeeeel langzaam en traag naar de rechter stoel te verschuiven.....het rechterraam omlaag te zwengelen.....inmiddels veel getoeter achter hem.......nog een stukje zwengelen......nog meer getoeter.....om daarna tegen mij te kunnen zeggen: "Denk je eraan dat je heel, heeeeel voorzichtig doet met die auto...." Als je dan al een paar honderd meter verder bent en je ziet in je spiegel dat mannetje nog op dat kruispunt de boel ophouden omdat z'n raam nog omhoog moet.....tja, dan moet je wel concluderen dat amerikaans oud ijzer reacties oproept zeg maar.

Hij blijft:
Tuurlijk blijft ie. Gaat nooit meer weg. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan....en om ook op een geheel andere manier van een dikke V8 te kunnen genieten zijn we begonnen aan een ander project: de inbouw van een Cadillac 8.2 liter van een Eldorado, gekoppeld aan een Firebird 4 handbak en Camaro sper-achteras, die komt in een een 4 -deurs Chevrolet Bel- air uit 1964. Dat wordt dus een suffe sedan in de originele lak met een klein beetje power onderhuids. Iedere zaterdag een uurtje, dus duurt nog wel even voordat die auto op de weg is. Zal voor de Oldsmobile niet veel uit gaan maken, die blijft gewoon ieder ( zomer ) weekend z'n rondjes wel maken.....

En door,,,,,.

10 mei 2023

Het is al weer een poosje terug dat ik de review van onze "groene auto "schreef. De laatste jaren is er weinig te melden over de weekendslee.
Vorig jaar liet de wagen ons op een weekendtripje staan i.v.m. een kapotte voorschakelweerstand. Die had ik i.v.m. de 17 jaar geleden ingebouwde elektronische ontsteking ( Mallory vervanger voor contactpunten en zwaardere bobine ) al lang kunnen verwijderen / doorverbinden maar dat was er nog nooit van gekomen......En beetje zoeken en met een stuk grondkabel wat we toevallig vonden in het vakantiehuisje waar we waren hebben we de bobine rechtsreeks aan de accu gehangen en kwamen we weer thuis. Ook dat is dan toch wel weer leuk, kun je met een moderne auto wel vergeten, zonder uitleesapparatuur begin je dan niets.....
Vorig jaar wat kruisstukken in de aandrijfas vervangen. Bij achteruit de garage uitrijden piepte er steeds iets. Een proefje met een bus Wd40 gaf de uitkomst. 2e kruisstukje versleten. Prima te bestellen, lag zelfs nog in Nederland "New old Stock"op voorraad.
Een onderdeel waar we nooit iets aan hebben gedaan is het interieur. De voorbank begint nu in te zakken omdat het schuim vergaat. Ook komen er rafels in de ( misschien wel originele ) bekleding. Omdat het alleen om de voorbank gaat en de achterbank nog goed is vind ik het zonde om een heel bekledingset uit de States te laten komen. Waarschijnlijk mag de plaatselijke bekleder het komende winter op gaan lossen. De instap aluminium lijst wordt een beetje opgevreten. Waarschijnlijk is de oorzaak een omgevallen vochtvreter, jaren terug op de bestuurders vloermat. Dat spul heeft de strip aangetast, en de corrosie lijkt inmiddels in het aluminium zelf te zitten. Maar eens Ebay in de gaten houden.
De wagen loopt nog altijd netjes op lpg. Minder op benzine. Ik heb het idee dat het met de ( bagger ) benzine van tegenwoordig steeds moeilijker wordt om basis ontstekingstijdstip en voorontsteking zowel op lpg als op benzine juist af te stellen. Dat ontstekingstijdstip staat nu dus juist voor lpg, daar rijden we het meest op.
To do voor deze zomer: Remmen open en schoonblazen/ opschuren/ afstellen. Olie en filter vervangen. Automaat carterpan verwijderen, zeef uitspoelen en olie verversen ( de 4 traps Hydramatic heeft geen filter ).
En maar weer eens de onderzijde inspecteren, beetje ML hier en daar en alle 18 smeernippels weer eens volspuiten. Ook maar eens de banden goed controleren. Die hebben binnenbanden, zijn 15 jaar oud maar uiteraard heel weinig kilometers en nog zat profiel. Ook altijd binnen gestaan en nooit lang in de zon. Ik kan geen droogte scheuren ontdekken, maar zie wel dat de velgen op de aansluiting bij de banden iets roesten. Alles eraf, velgen poedercoaten en alles hermonteren/ balanceren zou het beste zijn. Misschien maar samen met de remmerij doen.
Zo blijven we ieder jaar een beetje aan de gang en kan de ouwe trouwe schuit blijven doen wat ie moet doen: in het weekend bij mooi weer aan de bak ( en verder lekker slapen onder een dekentje in de garage.....)

Klepstoters vervangen

27 oktober 2024

Klepstoters en een klepgeleider........
Momenteel bezig met de revisie van 1 cilinderkop i.v.m. een uitgelopen klepgeleider en het vervangen van een paar studs waar het uitlaatspruitstuk mee vast zit. Jaren terug was 1 van de pennen al afgebroken met het vervangen van een uitlaatpakking, dus de koppen moesten eigenlijk al een keer af om er goed bij te komen.....en nu er ook een tikkende klepstoter te horen was moest het er toch maar eens van komen.
Inlaat eraf, koppen eraf, en de koppen en gietijzeren uitlaatspruitstukken op de vlakbank. Nieuwe klepgeleiders en wat pakkingen besteld uit de Usa.
Mooi moment om meteen alle kleppen en klepzittingen te controleren. Ondanks al die 17 jaren op lpg gereden te hebben hebben we maar 1 klep afgekeurd , die was niet meer te slijpen en hebben we dus vervangen voor nieuw. Zetels nog heel netjes. Mooi oldskool handwerk, al die geslepen kleppen weer met de hand inschuren in de koppen. De koppen weer gemonteerd met 3 man, is nog niet zo makkelijk. De wagen stond in de garage, past geen takel boven, koppen wegen zeker 35 kg/ stuk. Dus 2 man met de cilinderkop aan een band aan een lange stok de kop boven het blok houden terwijl de 3e man netjes de kop positioneerd en de pakking op z'n plek houdt.
De tikkende hydraulische klepstoter vervangen ging minder makkelijk. We dachten toch echt dat we de juiste hadden.....met een houten steel van een hamer met lopende motor de tuimelaars een beetje tegen houden.....ja deze moet het zijn! Niet dus.....nog steeds zelfde tikje, en na eerst de schuld gegeven te hebben aan de moderne chinese aftermarket klepstoters komen we er achter dat toch we waarschijnlijk de verkeerde hebben vervangen.....
Wat ligt 's middags zo'n inlaat weer snel op de werkbank als je hem net 's morgens gemonteerd hebt.... Pakking aan stukken , dus dat wordt weer een stukje huisvlijt met een schaar.
Het zal allemaal wel weer gaan lukken......als we maar rustig blijven.
Inmiddels hangt er ook een SMV caravan uit 1972 in dezelfde kleuren als de auto aan de trekhaak.....we gaan pas in he voorjaar weer op pad.......we hebben dus nog even de tijd om te sleutelen!

6,5