Nissan Primera 2.0 TD GX (1996)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Primera 2.0 TD GX
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1996
Jaar van aanschaf	1998
KM-stand bij aanschaf	16.000 km
KM-stand laatst	332.000 km

332.000 km
27 december 2009

Deze auto heb ik uitgezocht vanwege mijn positieve ervaringen die ik met Nissan had. Een betrouwbare auto. Daarin heeft de auto me dan ook niet teleurgesteld. Bij de voorgaande auto Uit de VW stal) was ik met name negatief verrast door de onderdelenprijzen bij reparaties. In de 11 jaren dat ik deze auto in mijn bezit heb gehad heeft hij me 1 keer laten staan. Dat was ook nog aan mezelf te wijten; de accu was al meer dan een jaar matig.

Na 11 jaar en 330 duizend kilometer heeft de wagen nog steeds dezelfde koppelingsplaten, stuurt de wagen nog steeds strak, zijn de schokbrekers nog steeds dezelfde en in orde en heeft die dezelfde uitlaat als bij aflevering.

Wat je moet weten is dat de startsleutel een slijtonderdeel is. Op een gegeven moment krijg je de sleutel niet meer omgedraaid. Dit komt dan doordat de tanden zijn afgesleten. Het vervangen van de sleutel ( 35 euro) is hiervoor de oplossing. De garage wilde overigens een nieuw stuurslot monteren toen mijn vrouw hen had gebeld. Mijn stelling is dat een sleutel ongeveer 80 duizend kilometer meegaat.

Na 120 duidend kilometer begon een resonantie in de versnellingsbak. Je hoorde de trilling. Dat geluid viel niet zo heel erg op want een van de slechtste eigenschappen van de auto is geluidsisolatie. Het is ronduit een herriebak.

Daarnaast heeft de wagen te weinig trekvermogen. Dit liet zich met name merken op vakantie in de bergen. Helling op was terugschakelen. Iedere auto haalt je in in de bergen. Een lange helling betekende tussentijds wachten omdat de motor anders toch oververhit raakte. Ook achteruit hoog in de bergen helling op rijden ontbrak het vermogen voor. Heel veel last van het gebrek aan vermogen had ik niet; immers de meeste kilometers werden in Nederland op vlakke wegen afgelegd en snel optrekken is niet mijn hobby.

Na 230 duizend kilometer zag ik dat de ruitenwissers aanliepen tegen de motorkap. De aandrijfas van de ruitenwissers was krom getrokken. Het wissen verliep nog vlekkeloos en aangezien het materiaal van de ruitenwisser zachter is dan de lak schuurt het allen de ruitenwisser kaal.

De enige prijzige reparaties waren de aandrijfassen. Deze zijn 2 maal vervangen en zouden nu voor een derde maal vervangen moeten worden. De rubbers zijn meerdere malen vervangen maar toch ging dat fout.

Ook de airco is eenmaal voor 700 euro gerepareerd ( juli 2007) om het dan maar een paar maanden te doen.

Voor het lage vermogen heeft de auto wel veel brandstof nodig. Gemiddeld heb ik met de wagen 1:13,5 gereden. De laatste maanden werd dit 1:14,5. Waar het aan lag dat de wagen zuiniger werd ik zou het niet weten. Het was een overgang omdat ik een verbruik van 1:17 gewend was.

Toch was ik over de gehele gebruiks periode zeer tevreden over de NISSAN. Er staat nu dan ook een andere NISSAN Primera1.9 DCI stw voor de deur. Ik weet nu, na ongeveer 4000 kilometer dat deze zuiniger sneller en stiller is.

De onderhoudskosten zijn laag; met ongeveer 650 euro met banden kon ik 30000 kilometer rijden. De restwaarde van de wagen was laag. Dat is dan ook de reden dat ik erg lang ermee ben doorgereden.De laatste 3 jaar heeft de auto geen 1500 euro meer afgeschreven. Het verbruik is behoorlijk. Dus door lang door te rijden en weinig onderhoudskosten te hebben vielen de kosten toch mee.

Na 330 duizend kilometer was het interview wel behoorlijk aan het slijten. De bestuurdersstoel was de bekleding door en de steun in de rug goeddeels weg her en der waren naden los en de houtnerfprint op het dashboard begon roze te worden door verkleuring.

Controlelampjes begonnen uit te vallen en de ventilator is ook gemaakt. Het rubber van de antenne viel er verpulverd af. Kortom de tand des tijds had wel invloed.