Mercedes-Benz A 250 e (2020)

autoreview

Gebruikersreview

12 januari 2021 om 18:40

Uitvoering	A 250 e
Versnellingen	8, Automaat met dubbele koppeling
Bouwjaar	2020
Jaar van aanschaf	2021
KM-stand bij aanschaf	4 km
KM-stand laatst	4 km

Mercedes A250e Limousine

4 km
12 januari 2021

In mijn eerdere review – zie onderstaand – heb ik beschreven hoe ik tot mijn keuze ben gekomen. Dit keer de eerste indrukken opgedaan in mijn Mercedes A250e limousine, een echt fantastische auto, waar ik gruwelijk lang op heb moeten wachten (ruim een jaar ofwel 392 dagen). Vertragingen, corona en een foute levering lagen hieraan ten grondslag. Maar hij is er nu, met vrijwel alle denkbare opties in een inmiddels niet meer verkrijgbare champagne-kleur.

Wat direct opviel: het rijcomfort. Ik heb een tijdlang een A200 AMG hatchback met 18 inch velgen gereden, en wat toen merkbaar was, waren de snoeiharde stoelen. Hobbels en onregelmatigheden in het wegdek voelde je overigens niet minder of meer dan in andere auto’s. Mijn PHEV is toch wel een wereld van verschil. Wat ongetwijfeld helpt, zijn de 17 inch velgen, waarvoor bewust is gekozen. Hoe dan ook, de auto filtert de onaangenaamheden vele malen beter, waardoor het comfort ineens met een hoofdletter C geschreven kan worden.

Tweede punt: elektrisch rijden is inderdaad weldadig. Het zacht zoemend rijden is gewoon prettig. En hoewel een volledig elektrische auto voor mij nog veel te vroeg is, rij ik nu al zeer calculerend: iedere druppel benzine die ik nu rij, vind ik er één teveel. Zodra de auto weer in de garage staat, gaat de laadkabel erin. Volledig opladen duurt 4 – 4,5 uur. Inmiddels heb ik een “poor mans” wallbox aangeschaft, waarmee het laden tot anderhalf uur wordt teruggebracht (op deze manier heb ik een dure aanpassing van de meterkast vermeden). Overigs kan de lente voor mij niet snel genoeg aanbreken. Van het beloofde rijbereik (60-70 km) blijft in de winter zo’n 40 km over.

En een derde opvallend punt: het gedoe over de Europese ban per 1 april a.s. die is uitgesproken over het active park assistence- en het active lane change systeem.
Hoewel alles wettelijk nog steeds geleverd mag worden, heeft Mercedes besloten deze systemen vanaf fabriek al te de-activeren. Volgens de dealer zou ik deze systemen ook niet meer geleverd krijgen. Vervelender was, dat er ook niet zou worden gere-activeerd en dat ik ook niet zou worden gecompenseerd. Dat heeft tot enig ongenoegen over en weer geleid, maar het eind van het liedje was, dat beide systemen gewoon op de auto bleken te zitten.
Was het alle ergernis waard? Het automatisch inparkeren zal ik zelf niet gebruiken, maar mijn vrouw vindt het wel prettig. Het tweede systeem, dat onderdeel uitmaakt van het semi-automatisch rijden, ach… Het is één keer leuk om middels een druk op de richtingaanwijzer van rijbaan te wisselen, maar verder…. Dat hele semi-automatisch rijden kan me trouwens niet zo bekoren. De auto wordt echt keurig tussen de lijntjes gehouden, maar om de 15 seconden word je gevraag om de handen aan het stuur te houden. Daar is dus geen lol aan. De enige toepassing die ik zie, is voor file-rijden, maar sinds corona ben ik er geen één meer tegengekomen.

En voor het overige? De A250e voldoet echt in alle opzichten aan mijn verwachtingen. Ik moet weliswaar nog leren hoe ik het beste al mijn rij-opties kan benutten (een verbruik van 1:25 km moet echt makkelijk haalbaar zijn), maar deze baby-Benz is een echt volwassen auto geworden.
Ik kan me nog een filmpje van AutoVisie herinneren, waarin sprake was van het nogal “bijterig” aangrijpen van de remmen bij regeneratie. Daar is inmiddels geen sprake meer van. Alles gaat zeer vloeiend. Ook het spraaksysteem heeft zijn kinderziektes achter zich gelaten. Je moet de commando’s wel goed uitspreken, en niet, zoals ik een autojournalist op YouTube hoorde doen, zeggen: “Zet Radio 1 aan”. Het is: “Zet NPO 1 aan”, en je krijgt de zender probleemloos.
Waar ik ook zo om heb moeten lachen, is Cornelis Kit. In zijn bespreking van de nieuwe S-klasse gaf hij hoog op van de technologische hoogstandjes. Als voorbeeld zette hij de stoelverwarming met een spraakcommando aan en dat kon ieder passagier voor zijn eigen stoel ook doen. Nou, dat kan in de A-klasse dus ook. En ook dat maakt de auto zo leuk.

Oh, en nog één ding: verkeersdrempels moeten nog steeds rustig worden genomen. Kon je voorheen met de bumper de weg ‘kussen’, nu krijg je een ‘tik’ aan de achterkant mee als je iets te onstuimig rijdt. Dat is te wijten aan de batterij. Van die batterij merk je in het rijgedrag van de auto verder niets.

Terug in de tijd (eerder gepubliceerd, licht aangepast)
Enkele jaren geleden alweer stond ik zoals gebruikelijk in een file en rondom zag ik een aantal niet te versmaden automobielen. Toen schoot het door mij heen: 'Waarom om de zoveel jaar zoveel duizenden euro's stukslaan op een nieuwe auto (na teveel leergeld te hebben betaald op tweedehandsjes in mijn jonge jaren, altijd nieuw gekocht), als we met zijn allen stilstaan in de file?' Tegenwoordig komt daar nog bij: in Nederland zijn we gelijkgeschakeld op 100 – 130 km/uur.

Dus ik mijmerde over een klein, praktisch model (maar wel met een leuke motor), dat ik helemaal zou afladen met alle mogelijke opties. Kortom, meer fun, voor minder geld.
Het bleef jarenlang bij die gedachte.

Mijn voorlaatste auto – een DS5 – werd op basis van heel andere criteria gekocht: hij zag er gewoon verdomd goed uit, zowel van binnen als van buiten. Vooral het interieur imponeerde mij. Eenmaal in bezit bleek het een zeer betrouwbare auto. Hij verbruikte iets meer olie dan ik gewend was (jaarlijks moest er tussentijds een half litertje bij) en af en toe vond de automaat zijn versnelling vertraagd, maar dat was het dan wel. Nooit geen buitensporige garagekosten. Toen ik de DS na 4,5 jaar uiteindelijk inleverde, viel ik toch ten prooi aan enige twijfel: hij zag er nog hagelnieuw uit, zoveel kilometers stonden er nu ook weer niet op, ik had nog geen trammelant ervaren... ik kon er gewoon nog een paar jaar mee vooruit. Maar ja, de handtekeningen waren al enkele maanden voordien gezet, dus er was geen weg meer terug.

De aanloop
Dit verhaal begint eind 2019 toen de kriebels niet meer te onderdrukken waren en ik uitkeek naar een nieuwe auto. Ik wilde wat anders, ik wilde perse een plug-in hybride. Hoewel de auto in die hoedanigheid nog niet leverbaar was, had ik mijn zinnen gezet op een Citroën C5 Aircross. Die wagen zou het vliegend-tapijt-gevoel van weleer terugbrengen. Lyrisch was alles en iedereen, met uitzondering van het blad 'Auto Internationaal'. En laat ik het tijdens de proefrit nu helemaal eens zijn met dat blad. Wat een afknapper. Niks geen weldadige rust, niks geen vliegend tapijt. Wat ook al niet hielp: de garage was nog te beroerd geweest om de auto van tevoren even van binnen schoon te maken.

Tweede op de lijst: de Peugeot 3008. Van buiten erg fraai, van binnen best oké, maar..... nee, dan eigenlijk liever doorrijden in mijn DS5. Dus uiteindelijk toch maar eens bij DS binnengelopen om naar de 7 te kijken. Prachtige wagen, schitterend interieur, maar in hybride-uitvoering 72.000 euro. Een beetje prijzig, ook in België (waar ik als Nederlander woon). Dat leek einde oefening, totdat ik bedacht, dat je voor minder dan dat bedrag ook nog eens ergens anders kunt kijken. De associatie “veel geld - Mercedes-Benz” was niet zo moeilijk, dus ook daar maar eens gekeken. Tot mijn verbazing zag ik dat voor de prijs van de duurste Citroen C5 Aircross en/of Peugeot 3008 ook de jongste Mercedes A-klasse kon worden gekocht. Bovendien is deze nieuwe telg in sedan-gedaante zó mooi vormgegeven, dat ie zich niet als 'instapper' laat herkennen. Ik kan me zeer wel vinden in de omschrijving die ik op YouTube tegenkwam: een mini S-klasse. En toen herinnerde ik mij mijn briljante gedachte van weleer.

Echter, één keer eerder in mijn leven heb ik een Benz gekocht (C Combi), maar was zo benauwd dat de kosten de pan uit zouden rijzen, dat het een echte instapper werd. Het gebrek aan opties en motorvermogen liet zich al snel gelden en nog geen anderhalf jaar later werd er alweer afscheid genomen van de wagen. Wat volgde: een Saab en verschillende PSA-auto's, waarvan de laatste dus een DS5. In tegenstelling tot wat ik hier zoal lees, heb ik altijd met plezier in de Franse auto's gereden.

Mercedes-Benz A250e Limousine
En nu dus weer Duits. Met mijn eerste Mercedes-ervaring in gedachte was ik evenwel op mijn hoede. Ik ben daarom niet voor pakketten gegaan, want dan loopt het alsnog snel op, maar altijd voor een optie sec. Alleen als in een pakket de onderdelen goedkoper uitkwamen, dan werd het een pakket. Daarnaast heb ik van een aantal zaken weloverwogen afgezien:
geen comfortstoelen,
geen echt leer (het nep-leer ziet er te goed uit),
geen head-up display (peperduur en los daarvan, een uiterst goede beslissing, maar daarover later meer),
geen android auto (ik probeer nu juist mijn GSM-gebruik te minderen),
Voor de rest beschik ik over al het denkbare dat Mercedes A te bieden heeft en dat is echt waanzinnig veel. Zo kwam ik – mede dankzij de 'Saloncondities' – goedkoper uit dan wanneer ik een qua opties min of meer vergelijkbare PSA-auto had gekocht. Noem me een snob, maar dan toch liever een Mercedes,
Wat heb ik dan wel? Een Mercedes-Benz A250e Limousine, dus een hybride aandrijflijn (serieus snel, zowel qua sprint- als topsnelheid), die van alle denkbare veiligheidsvoorzieningen en (elektronische) gemakken is voorzien, een premium interieur en afwerking kent, en rijcomfort biedt (bewust gekozen voor 17 inch velgen). In december 2019 tekende ik, in april 2020 zou er worden geleverd. Dat werd mei en toen deed corona het land op slot. Uiteindelijk ligt er nu (weer) een harde leveringsdatum: 31 juli of zoveel eerder. (Auto werd in een verkeerde configuratie afgeleverd; die heb ik geweigerd. Uiteindelijk kon de auto begin januari 2021 worden opgehaald).

Dat brengt mij bij de reden om het review nu toch al aan te vangen: de DS5 is inmiddels ingeleverd en in afwachting van 'mijn' Mercedes rij ik nu een A200 hatchback, die is overgoten met een AMG-saus. Behalve dat ik de auto nu spelenderwijs leer kennen, kan ik ook al (naar ik hoop) in kort bestek iets zinnigs over de A zeggen, al is het dan geen hybride. Op die update moet even worden gewacht; gedeelde smart is halve smart, zullen we maar zeggen.

A200
De A200 heeft mij in ieder geval bevestigd in mijn keuze. Een proefrit vertelt veel, maar lang niet zoveel als langdurig testen. Deze A200 is een heerlijke auto met een prima (benzine)motor. Dat deze minder zou zijn, omdat hij in samenwerking met Renault is ontwikkeld, is leuterkoek. Ook het commentaar van een ANWB-autojournalist dat de motor bij acceleratie 'een keel opzet', raakt kant noch wal. Ja, natuurlijk is er wat meer motorgeluid, maar het stoort geen moment.

Maar, er is geen koe zo bont, of er zit wel een vlekje aan. Ook Mercedes slaagt er niet in een foutloze auto te maken, het gaat er maar om, hoe erg je dat vindt. Kickt u bijvoorbeeld op de mogelijkheid om spraakgestuurde commando's te geven? Laat de auto links liggen. Het zo geroemde MBUX-systeem voldoet prima, zolang de instructies via de knoppen op het stuur, via het touch-screen of het touch-pad worden gegeven. Maar gesproken commando's? Spraaktechnologie staat na al die jaren nog steeds niet op punt, zoals ze in België zeggen. Het is nog steeds geen uitontwikkelde technologie. Soms gaat het goed, vaak niet. Voordat je het weet zit je als een uitzinnige te schreeuwen.
Eén kanttekening moet eerlijkheidshalve worden gemaakt: het MBUX-systeem is volledig in te stellen op jouw stem. En wellicht zal de kwaliteit ook in de toekomst verbeteren. Zo las ik, dat de Mercedes claim, dat de A is uitgerust met de jongste technologie, omdat het daarmee een jonger publiek wil trekken. Als het MBUX-systeem eerst in de S geïnstalleerd zou worden (en zo verder), dan zouden alle potentiële klanten tegen de tijd dat men bij de A beland zou zijn, al bij een andere autoconstructeur zitten.

Een veel plausibeler verklaring, is deze. Het MBUX-systeem is zelflerend en momenteel nog verre van perfect. Er zijn dan wel al tal van gesproken commando's beschikbaar, maar – ik noem maar een dwarsstraat – “Klap de zijspiegels in” niet. Het systeem moet gewoon nog veel leren en zoiets kan je dus niet aan de berijders van een S-klasse auto aanbieden. Om die reden werkt het MBUX-systeem zich een weg omhoog door het Mercedes-alfabet.
Overigens werkt het MBUX-systeem vrij intuïtief, maar ik heb desalniettemin nog niet het gevoel dat ik het al volledig in de vingers heb. Het neemt net even meer tijd dan anders om vrij gedachteloos handelingen te verrichten. De reden zou kunnen zijn, dat ik het systeem meer intelligentie toedicht, dan in werkelijkheid het geval is. Of, dat ik het moeilijker maak, dan dat het is.

De – ook op dit platform geuite – kritiek op de spoorassistent (lane keeping) is wel terecht, alhoewel de remingreep minder ernstig is, dan waarop ik me had ingesteld (juist daarom, wellicht). Ik zet het systeem naar vaste gewoonte overigens standaard uit, en die handeling vergt slechts twee clickjes, heel eenvoudig. Ik ga het systeem overigens wel in mijn Mercedes gebruiken, maar dan alleen in file-situaties. In combinatie met het adaptief cruise control systeem is semi-automatisch rijden mogelijk. Ik verheug me nu al op de toekomstige files.

Wat een zeer zinvolle optie is, is het augmented reality systeem (zie de YouTube-fimpjes). Vooral het feit dat huisnummers worden geprojecteerd, is een weldaad. Wat daarentegen volkomen overbodig is, is het head-up display. Dat biedt deze A200, maar ik heb het vrijwel direct uitgezet. Het MBUX-scherm biedt namelijk zoveel informatie, dat nogeens extra informatie in de vooruit regelrechte overkill is. Geloof me: je mist er niets aan en bespaart erg veel geld. Verder heb ik het niet zo op de AMG-aankleding. Allemachtig, wat zijn die stoelen hard!

Wat prima verloopt, is het automatisch inparkeren, maar doe het dan wel, als er geen zee van ruimte is. Toen ik dat voorzichtigheidshalve eens probeerde, raakte het systeem toch wat van slag. Daar is het dan ook niet voor ontworpen, het moet juist moeilijk zijn.
Oh ja, en wat ik las over het schuren van de bodem over verkeersdrempels, daarvan heb ik tot dusverre niets gemerkt. Ik weet niet wat al die andere reviewers allemaal met hun auto doen, maar met normale snelheid is er echt niets aan de hand. En nu ik toch bezig ben: ja, als het dak opengaat, dan hoor je windgeruis. Gek, hè. Waar men wel een punt heeft, is het hupje in de 7-traps automaat. Toch is met rustig gasgeven de ergste ergernis weg te nemen. Tot slot: de Mercedes DAB verrast aangenaam: geen storingen.
Ik ervaar de A-klasse als een fijne, stille, comfortabele, rijk uitgeruste en premium afgewerkt auto. En dan moet ik mijn eigen beauty nog krijgen.