Hyundai i10 1.0 i-Motion Comfort Plus (2014)

autoreview

1 juli 2014 om 19:38

Uitvoering	i10 1.0 i-Motion Comfort Plus
Versnellingen	4, Automaat
Bouwjaar	2014
Jaar van aanschaf	2014
KM-stand bij aanschaf	14 km
KM-stand laatst	500 km

Hyundai i-10 1.0 mét automaat!

500 km
1 juli 2014

Een Hyundai i-10 1.0 i-Motion met Comfort Plus Pakket, én automaat. Een hele mond vol.
Ik las nog geen gebruikersreview van het nieuwe I-10 type met automaat op de AutoWeek website. Een vrij zeldzaam type, tot nu toe, zo blijkt.
Een auto die officieel niet in Nederland wordt geleverd en daardoor niet in de prijslijsten te vinden is. Waarvan ook niet zomaar een Nederlandse brochure verkrijgbaar is. Althans, ik kon ‘m niet vinden.
Het was al bekend. De automaat-versie komt niet naar Nederland vanwege fiscale redenen. Dat was voor mij een krommetenen-bericht. Een opgegeven verbruikscategorie E. (slik).

Voor mij, als notoire Hyundai-rijder een reden naar een ander merk om te zien.
Wel met pijn in m’n hart. Want mijn vorige auto’s van dit merk:
• 1995, Excel 1.3 GLS automaat
• 1998, Lantra 1.6 GLS automaat
• 2009, I-10 1.2 I-Catcher automaat,
bleken stuk voor stuk uitermate betrouwbare auto’s te zijn.

Hoewel een handgeschakelde versnellingsbak voor mij geen enkel probleem is, geeft een automatische transmissie mij nét die extra’s die het autorijden zeer aangenaam maakt.
Geen “geroer” bij files, altijd de juiste versnelling, altijd rust en zeer relaxed rijden. Een soort van “Zen-auto”. Én met de wetenschap dat onder het gaspedaal nog wat extra’s te beleven valt bij het verder intrappen van het gaspedaal, zij het in bescheiden mate.

Dus naar de dealer, welke met zeven garagebedrijven, vijf automerken verkoopt.
Zien of een ander merk iets voor mij zou kunnen betekenen. Wél met automatische transmissie uiteraard. Mijn oog viel op een Mitsubishi Space Star met een CVT-transmissie. Daar had ik mijn zinnen al enigszins op gezet.

Daar aangekomen, blijken er twee Hyundai i-10 automaten te staan. I-10-versies van de laatste lichting. In november 2013 door de dealer besteld onder het mom van “wie zien wel of we ze kunnen verkopen”. Eén licht- en één donkergrijze. De laatste sprak ons zeer aan. Had ook iets meer opties.
Metallic grijs (V3G Star Dust) met zachte oranje kleuren op gedeelten van dashboard, stoelen en portieren. Onze mening: zeer fraai en elegant.

Vanwege het idee dat ’t eigenlijk een ander merk zou gaan worden, besloten we proefritten te maken in zowel de Mitsubishi Space Star als wel in de I-10.
De Mits viel voor ons zwaar door de mand. Ieder z’n eigen mening, maar zo plastic als deze auto heb ik ’t nog niet “gegeten”. De motor presteert voldoende, maar wat een herrie! En geen greintje vrolijkheid in de auto.

Dan de Hyundai I-10. Ik geef ’t meteen maar toe. Ik was ’n tikkie bevooroordeeld. Maar ik was bij deze motor huiverig voor het toch ietwat geringe motorvermogen van deze drie-cilinder één-litermotor in combinatie met de automatische versnellingsbak. Nog geen 70 pk-tjes. En zeker ook omdat er in het buitenland ook 1.2 motoren met automaat worden geleverd. Méér vermogen met leverbare viercilinders. Ik dacht nog: dat wordt he-le-maal niks met deze driepitter. Gelukkig bleek deze vrees totaal ongegrond. Wát een genot om deze auto te rijden! De motor heeft in combinatie met de automaat weinig tot geen enkele moeite deze auto vlotjes van zijn plaatst te krijgen. Zelfs een rappe acceleratie of inhaalactie zijn geen probleem voor dit torretje. Toegegeven, de driepitter moet dan wél zijn tandjes laten zien en maakt dan even géén naaimachine-geluid. Alleen bij die momenten, én een klein beetje bij stationair draaien, verraadt dit motortje dat hij die éne cilinder niet heeft. Speciaal schrijf ik hier niet “mist” omdat daarvan in mijn beleving geen sprake is.
Het schakelen van deze automaat verloopt zeer soepel. Ik voelde wat schakelgevoel overeenkomsten met mijn eerdere Lantra 1.6

Het geluid van een driepitter is anders, zo ontdekte ik al bij andere merken. Zoals bij de Toyota Aygo. Dan hoor je gewoon dat er géén viercilinder in het vooronder huist. Maar deze machine, de driepitter van Huyndai is zéér beschaafd. Nimmer heb ik in deze klasse, zo’n stille auto gereden. Aan geluidsisolatie is duidelijk heel veel aandacht besteed. Ik las het al van andere I-10-rijders, maar het is écht zo. Zeer geluidsarm. En inderdaad, zelfs bij een flinke snelheden blijft het motorgeluid zeer op de achtergrond. Als je niet weet dat ’t een driepitter is, zul je er ook niet naar vragen. Je rijdt al snel méér dan de wettelijk toegestane limieten. Soms zeggen we tegen elkaar dat we de motor niet horen, maar alleen de banden. Het dichtslaan van de portieren klinkt als kluisdeuren. Bravo, zeer goed gedaan!

Vanwege het feit dat dit type (automaat) fiscaal niet aantrekkelijk is (lees: veel te duur) moet je écht voor het type van dit merk willen gaan. Alleen dán zijn ‘t die vele extra euro’s waard die rechtstreeks in de staatskas worden gestort. Ben je eenmaal over deze schok heen, of kun je je daar overheen zetten, dan wordt ’t genieten. Want zo kwam ’t dat op 6 juni 2014 de aflevering plaatsvond.

Na twee dagen mailde de dealer of de auto beviel. Mijn antwoord aan hem: dit is een WAAUW-auto.
En dat is ‘t. Echt waar. Behalve het typenummer, I-10 heeft dit laatste model helemaal niets meer gemeen met de vorige I-10, welke wij overigens ook met veel plezier hebben gereden. Deze opvolger is niet eens heel veel groter, maar wel veel volwassener. Het voelt als een klasse erboven. Van het toch wat iele uiterlijk van het inmiddels vorige type, is geen sprake meer.

Ondanks dat deze uitvoering het predicaat "I-Motion met comfort plus pakket" heeft meegekregen, is het uitrustingsniveau niet helemaal gelijk aan de typen met handbediende versnellingsbak. Het is ook lastig te vergelijken vanwege het ontbreken van de automaat in de specificatiedocumenten. Zelfs de dealer moest goed kijken om de verschillen te ontdekken, zo bleek. Zonder compleet te willen zijn of een correcte opsomming te geven, heb ik deze verschillen ontdekt.

Geen:
- Blue-drive
- Climat control, maar handmatig.
- Elektrisch verwarmbare buitenspiegels
- Afdekklepje van de middenconsole
- Velgen: 4.5 J x 13” staal
- Banden: 155/70 R13
- Start & stopsysteem

Wel:
- Velgen/Banden: 14"
- Continental
- ContiEcoContact 175/65 R14 TXL

Verder dan wel het Comfort Plus pakket. De enige échte misser vind ik (nog steeds) het ontbreken van de volautomatische airco, de Climat Control. Dat was even slikken. Een paar keer zelfs. Dat vind ik voor deze prijs toch wat moeilijk te verteren. Maar ach, we rijden de automaat die we zo graag wilden en die zo veel rijplezier geeft.

Over het benzineverbruik is nog niets zinnigs te zeggen. Na zo’n 500 km gereden te hebben is het verbruik van 1:14,7 nog onbeduidend. Zegt mij nog niets. De motor is nog niet eens wakker. En temeer omdat met wisselende snelheden en toerentallen wordt gereden. Het motortje wil ik kalm aan bij de les brengen. Vanwege het niet zeer ongunstige verbruik, en pas na één tankbeurt begrijp ik toch nog niet zo goed waarom deze I-10-automaat geclassificeerd is in verbruikscategorie E.

Tot slot voor nu: Behalve een eerste loftrompet, zal het zeker zo zijn dat in de komende tijd, wanneer wat méér kilometers worden gereden, er zaken gaan opvallen die als minder prettig worden ervaren. Dat kán ook niet anders, want niet één auto is 100% naar iemands zin. Maar voor nu, verbaasd over deze auto en vooralsnog dik tevreden. Wordt vervolgd.