Hyundai i10 1.0 i-Motion Comfort (2016) #2
autoreview
10
Signalement
| Uitvoering | i10 1.0 i-Motion Comfort |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2016 |
| Jaar van aanschaf | 2019 |
| KM-stand bij aanschaf | 153.000 km |
| KM-stand laatst | 270.000 km |
De eerste drie maanden
Ik was op zoek naar een betaalbare kleine auto die eveneens lage gebruikskosten heeft. Omdat ik louter Japanse auto's heb gehad, en goede ervaringen heb met Nissans en Toyota's, zocht ik mijn heil onder Micra- en Yaris occasions. Echter, Yarissen lagen buiten budget en recente Micra's kunnen mij maar matig bekoren. Vraag niet hoe, maar ineens kreeg ik een i10 op mijn netvlies.
Na een korte zoekslag online was ik er wel uit: een i10 zou het worden. Ik ben zelf werkzaam als autotechnisch specialist, dus ik heb een boel betrouwbare en relevante kennis achter de hand, en Hyundai staat binnen mijn werkgeversorganisatie bekend om bouwkwaliteit en betrouwbaarheid. Toyota voor half geld, zeg maar.
Bij een garage in de buurt vond ik een riant aanbod van zilvergrijze i10's van nog geen drieëneenhalfjaar oud. Allemaal met kilometerstanden van rond de 150.000 kilometer. Hoe dat kan? Het waren wagens uit de verhuurvloot van de lokale taxiboer. Auto's waar menigeen zijn neus voor ophaalt, maar hé, de prijzen waren zeer redelijk en als technisch specialist kan ik prima een slechte van een goede auto onderscheiden. Of niet soms?
Bij de proefrit vond ik weinig opvallendheden en al helemaal geen zaken die ik zelf niet kan fiksen. Mijn vorige zakelijke auto was een Lexus LS400 (eerste generatie, beste auto die ik ooit gehad heb), en op veel fronten zijn het onvergelijkbare auto's. Van ruim 300 pk naar 66 pk, van 4.0 liter naar 1 liter, van 8 naar 3 cilinders: het is een morele aderlating, totdat je de maandelijkse autokosten onder ogen krijgt. Een tweede plus: met 66 pk haal je net zo goed 130 km/u en bovendien rijdt het Hyundai'tje net zo relaxed als de Lexus. Wat mij opviel tijdens de proefrit is het nagenoeg ontbreken van slijtagesporen in het interieur. Let we: dit auto reed 1.000 kilometer per week met een grote variëteit aan bestuurders. Als je zou zeggen dat 'ie 10.000 kilometer had gereden per jaar, dan had je het nog geloofd. In mijn werk kom ik dure Europese (Duitse) auto's tegen waarbij veelgebruikte interieurelement glad versleten zijn. Anyway, ik besloot de auto te kopen. Zonder afleverpakket, zonder poetsbeurt, zonder garantie.
Inmiddels ben ik ruim 3 maanden en zevenduuzend kilometer verder met mijn eerste Koreaan. Heeft mijn technische blik mij tijdens de proefrit in de steek gelaten? Een klein bisschen, de distributieketting maakt een nadrukkelijk slepend geluid over de kettinggeleiders, dat had ik graag anders gehad. Het is echter niets zorgwekkends. De kettingspanning en het slijtagebeeld (lang leve de endoscoop) zijn in orde. De voorremmen waren tot onder de slijtagenorm versleten, maar dat is een klusje wat ikzelf eenvoudig kon uitvoeren. Voor minder dan 100 euro kan mijn Hyundai weer jaren vooruit. Verder heb ik nog een setje nieuwe, originele 13 inch velgen met Hankook bandjes op de kop getikt van een dealer. De auto stond op Barum's van nog geen jaar oud, maar die waren stevig gecupt en een ondermaats stuur- en rijgedrag.
Wat bevalt? Allereerst de gebruikskosten. Het wagentje verbruikt 5,5 liter per 100 kilometer op de combinatie autoweg / binnenwegen. Op de snelweg / lange afstand haal ik 5,0 liter als ik 120 km/u op de cruise control rijd. Met een MRB van iets meer dan twee tientjes per maand heb je niks te klagen. Ook de uitrusting bevalt met prima, als weet ik niet eens welke uitvoering ik precies heb: halogeen dagrijlicht, geen stootstrips op de portieren, 13 inch stalen velgen af fabriek, maar wel climate control, cruise control en elektrieke ramen en spiegels. Incluis spiegelverwarming. Het zal wel een soort van business uitvoering voor fleetowners zijn. Ik vind de stoelen prima zitten en ook de instelmogelijkheden zijn prima. Het interieur is praktisch en hoogwaardig, en als je in het donker rijdt, dan heb je meer verlichte knopjes en metertjes dan in een oude LS400. Dat geeft een rijk gevoel.
Wat bevalt minder? Om te beginnen de afstemming van de vering en demping. De veren zijn te stug voor het lage voertuiggewicht en de demping van de uitgaande slag is te gering. Als je een drempel oprijdt springt de i10 uit zijn veren omhoog na het inveren. De i10 heeft ook wat 'producteigenschappen' zoals we dat in mijn vak eufemistisch zeggen: de niet-instelbare ruitensproeiers die te laag op de ruit sproeien, de rammel in de vergrendeling van de achterbankleuning, de lawaaierige distributieketting en de sluiting van de bestuurdersgordel die erg stroef gaat. Maar dat laatste kan ook te maken hebben met het intensieve gebruik van mijn auto bij zijn vorige baas. Verder zou ik graag een interval op de achterruitwisser hebben en een instelbare interval op de voorste wissers. De standaard halogeenpitten hebben een geringe lichtopbrengst, daar wil ik nog even iets beters in monteren (en nee: geen LED's of Xenon).
Tot slot nog dit: toen ik overstapte uit een van mijn Nissans viel me op dat de koppeling erg zwaar en stroef gaat. Die heeft wel degelijk geleden onder zijn bestaan als verhuurauto. Daarom laat ik die binnenkort vervangen. De kosten zijn te overzien.
25,000 km verder in een jaar
Bijna een jaar verder, tijd voor een tussenstand. Inmiddels heeft de i10 173.500 kilometer op de teller staand, hij is nu 4 jaar en 3 maanden oud. Gezien het formaat en de leeftijd een fikse kilometerstand. Ik heb nu een kleine 25.000 kilometer in een jaar afgelegd en ik heb niets, maar dan ook niets aan te merken op het Hyundai'tje. Altijd starten-lopen, geen zichtbare slijtage in het interieur (dat vind ik echt buitengewoon goed), verbruik steevast op 1:20. Wat wil een mens nog meer? Het autootje doet het simpelweg prima, is ruim, stil op snelwegtempo en heeft prima stoelen. Ik heb - zoals ik in het voorgaande verslag al schreef - de koppeling laten vervangen. Daar is de i10 flink van opgeknapt, en de kosten vielen me alleszins mee. Dat is ook een gevolg van het formaat van het autootje en het motortje: de koppelingsplaat is amper groter dan een ouderwetse LP en de drukgroep en het druklager zijn navenant gedimensioneerd. Dat houdt de gebruiks- en onderhoudskosten laag. Vooralsnog niets dan lof over de i10.
Drie jaar en 50,000 km verder
Via-via hoorde ik dat deze review opgenomen is in een occasiontest van Autoweek. Leuk, en wellicht een goede reden om weer eens een update te plaatsen. Intussen heb ik 50.000 kilometer met de i10 gereden en is de teller de 2 ton gepasseerd, de i10 is op het moment van schrijven net 6 jaar oud geworden. Ik kan kort zijn over de kosten en problemen: die zijn er niet geweest. Het gemiddelde verbruik ligt nog altijd op 1 op 20, de auto heeft geen storingen, foutmeldingen of andere malheur gehad. Wel moest er een setje nieuwe banden gemonteerd worden, ik heb gekozen voor GoodYear Vector allseasons. Vooralsnog bevallen ze prima, ze zijn iets luidruchtiger in bochten, maar stiller op de lange afstand. Een punt van aandacht zijn de achterremmen, de geleidepennen van de remklauwen zijn wat droog waardoor de remmetjes na een lange parkeertijd eventjes blijven aanlopen. Bij controle bleek dat de remmen niet aanlopen, maar er ontstaat makkelijk roest op de schijfjes dat er gedurende de eerste kilometers eventjes af moet slijten. Ik zit er over te denken om binnenkort de stoelzittingen voorin onderling te wisselen, de wang van de bestuurdersstoel is wat ingezakt, dit was bij de aanschaf al zo. Ik ga dan ook stoelverwarming inbouwen. Op zich geen lastige klus, maar de bekleding er weer netjes inbouwen kon wel eens lastig worden. Anyway, wat deze update betreft: geen nieuws is goed nieuws. En laten we dat vooral zo houden.
We rijden rustig door!
Hoog tijd voor een update, we zijn inmiddels onderweg naar de 225.000 kilometers. De i10 rijdt momenteel 500 tot 1000 kilometer per week, het verbruik is onder winterse omstandigheden nog altijd 4,7 liter per 100 kilometer.
Er is weinig bijzonders te melden, er zijn geen reparaties of storingen geweest. Bij 220.000 kilometer heb ik 'm een beurtje gegeven, nieuwe bougies, filters en frisse olie. De minimale onderhoudsinterval die de boordcomputer kan aangeven is 20.000 kilometer, maar ik ververs de olie elke 15.000 kilometer. In de 70.000 kilometer dat ik met de i10 heb gereden heb ik geen storingen gehad, afgezien van een kapot lampje.
Ik zat even door andere i10 reviews te bladeren en ik wil even inhaken op enkele punten die ik daarin las. Laat ik beginnen met klachten over de verwarming / ventilatie. Die herken ik niet, het gehele jaar door werkt de climate control goed. Het ontwasemen gaat snel, de kachel komt snel op temperatuur en in de zomermaanden heeft de airco voldoende capaciteit. Het is zaak om het interieurfilter tijdig te vervangen, de kosten zijn nog geen tientje.
Dan klachten over rammels en onderstelgeluiden. Op klinkerwegen hoor ik wel eens een rammeltje in de spiegeltjes in de zonnekleppen. Vaak komt dit doordat het afdekklepje iets opengeschoven is. Vanuit het onderstel hoor ik wel rammels, ook op klinkerwegen. Dat zijn de remklauwen die op de geleidepennen trillen. Als je een beetje pedaaldruk geeft zijn ze stil. Kan beter, maar niets ernstigs.
Het motorvermogen wordt ook vaak aangehaald als minpunt. Ik heb me er nog nooit aan gestoord, ook niet bij invoegen of inhalen. Een vrachtwagen is veel langzamer en dat gaat doorgaans ook goed. Ook bij lange Autobahnritten houdt het motortje zich goed. Een kruissnelheid van 140 km/u op de teller is goed te doen. Maar mijn meeste kilometers maak ik overdag in Nederland, dus 110 op de cruise is the way to go. Dat zorgt ook voor een prachtig verbruik, naarmate het kilometrage stijgt, daalt het gemiddelde verbruik. 4,8 is momenteel mijn gemiddelde.
Dan de pluspunten (ook als tegenreactie op het gejeremiëer in andere reviews, mijn i10 heeft lekker de hoogste kilometerstand): de bouwkwaliteit is dik in orde. Geen roest, geen afvallende onderdelen en het interieur oogt nog als nieuw. De stoelen zitten nog altijd prima, er is veel ruimte (relatief) de versnellingsbak schakelt als nieuw en het motortje draait perfect. Ik heb geen olieverbruik en het brandstofverbruik is, zoals gezegd, erg laag. Het kenmerkende geluid van de distributiekettinggeleiders is een producteigenschap, maar mijn i10 heeft het al honderdduizend kilometer. Hij wordt er wel oud mee. Bovendien klinkt het motortje lekker bij het optrekken, en op kruissnelheid is 'ie mooi stil. We rijden lekker door, en mocht er iets te melden zijn: dan leest u het hier!
250000 km
Even een update: de i10 is de 250.000 kilometer gepasseerd. Het wagentje rijdt nog steeds prima en heeft de afgelopen periode veel lange-afstand ritten gedaan, met ruim 1.000 kilometer per dag. Afgezien van een set nieuwe ruitenwissers en een paar oliewissels is er geen ander onderhoud nodig geweest. De GoodYear Vector allseason banden die ik een tijd geleden liet monteren voldoen nog prima en zijn zeer slijtvast. Het gemiddelde verbruik ligt op 4,8 liter per 100 kilometer. Dat verbruik blijft gehandhaafd als de i10 een hele dag op de Autobahn rijdt.
Ik vind het een bijzonder fijne auto om lange afstanden mee te rijden, met name de kwaliteit van de stoelen en de rust in het interieur vind ik goed. Inmiddels ben ik ook weer in het bezit van een Lexus LS 400, een auto die qua comfort en stilte moeilijk te evenaren is. Voor langere afstanden neem ik echter net zo graag de i10, zeker vanwege het verbruik.
Een tweede aspect dat ik noemenswaardig vind, na ruim 100.000 kilometer ervaring in de Hyundai is de kwaliteit van de interieurmaterialen. Er zijn nauwelijks slijtsporen zichtbaar. Alleen de rand van het stuurwiel (een standaard stuur, geen leder) krijgt een gladde plek. De stoelbekleding blijft mooi, geen slijtplekken of verkleuring.
Tot slot wil ik de motor nog even uitlichten: dat machientje is heerlijk stil en trillingsvrij, ook op snelwegtempo. Geen olieverbruik, geen kuren, geen problemen. We gaan op naar de 300.000 kilometer!
270,000 km en still going strong
Tijd voor een update, sinds de vorige aanvulling van deze review zijn er bijna 20.000 kilometers onder de wieltjes van de Hyundai doorgerold. Volledig probleemloze kilometers wel te verstaan. Driemaal Fryslân-Tirol vice versa, tripjes naar Denemarken, roadtripjes door Duitsland... De i10 lijkt alles te doen behalve datgene waarvoor hij gemaakt is: stadskilometers maken. Het brandstofverbruik heeft zich nota bene verbeterd, in Nederland is een verbruik van 4,8 kilometer tegenwoordig de norm. Op de Autobahn stijgt dat tot 5,2 liter. Olieverbruik is niet waarneembaar.
Toch is er iets te melden: af en toe steekt foutcode P0420 de kop op, die duidt op de efficiëncy van de katalysator. Of het daadwerkelijk de katalysator of wellicht de downstream lambdasonde is weet ik nog niet. Wat ik wel weet is dat de storing zeer zelden voorkomt, want na een aantal koude starts gaat het motorstoringslampje ook weer uit. Ik heb een katalysator- en lambdasondereiniger toegevoegd aan de brandstof, dit lijkt een probaat middel om deze storing te bedwingen.
Voor het overige is de i10 zo betrouwbaar als het maar kan. De banden en remmen slijten uitermate langzaam, die hebben er inmiddels ook een ton opzitten. Alleen het schakelmechaniek en de koppelingskabel hebben een smeerbeurtje nodig, hieraan begin je te merken dat de kilometers beginnen te tellen. Hoe het ook zij: ik heb niet de geringste aanleiding om de Hyundai te vervangen, het begint een sport te worden om zoveel mogelijk kilometers te sprokkelen.
8,5
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
