Honda Civic 1.6 i-DTEC Lifestyle (2014)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Civic 1.6 i-DTEC Lifestyle
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2014
Jaar van aanschaf	2014
KM-stand bij aanschaf	1 km
KM-stand laatst	3.000 km

familie-sportauto

3.000 km
12 oktober 2014

aanleiding en keuze

Na ruim een jaar met veel plezier met een Honda Jazz 1.4 (benzine) te hebben gereden, besloten we op basis van het toch wat hoge jaarkilometrage de omsteek te maken naar een diesel. Tegelijkertijd wilden we graag naar een auto in het C-segment. Daarbij hadden we ook nog wat eisen. Zo wilden we dolgraag LED of Xenon-verlichting, 6 versnellingen en een grotere kofferruimte. Omdat de Jazz zaken had als elektrisch inklapbare buitenspiegels, lederen stuur en pookje, mistpitjes en nog wat zaken en we zeker geen stap terug wilden maken in uitvoeringsniveau, zijn we met dat lijstje in het achterhoofd gaan shoppen.

We rijden overigens privé, waardoor bijtellingspercentages voor ons geen issue zijn.

Uiteindelijk bleef een beperkt aantal auto's over op onze shortlist. De Octavia (viel af omdat met het juiste uitvoeringsniveau de prijs toch wel erg pittig werd), de Leon ST (de hatch was qua bagageruimte krapper dan de Jazz), de Focus (we werden niet bijster enthousiast van het afwerkingsniveau), de V40 (wat een snoepje om te zien, maar aj, wat krap!), de Peus 308 (op de een of andere manier voelde die voor ons niet prettig, persoonlijke smaak) en de Civic.

Na veel wikken en wegen bleven alleen de Leon ST en de Civic over. Echt totaal verschillende auto's. Zo reed de Leon prettig, maar vonden we de turbo haast een aan-uit-knop. Ook bleek tijdens de uitgebreide proefrit dat het beloofde verbruik op geen meter na te halen was. Ook kregen we een beetje een "burgermansgevoel" bij de auto. Het is allemaal mooi, maar ook wel een tikkie dertien in een dozijn. Kun je nagaan welk gevoel we hadden bij Focus, Octavia en al het andere laag-bijtellings-geweld. Daar stonden heerlijke stoelen, veel ruimte op de achterbank (die ook nog eens prettig zat) en lekker weinig BPM tegenover. We betalen liever aan de auto dan aan de overheid...

Dan de Civic. Dat ziet er sportief uit zeg! En zo voelt het ook. Met net wat meer vermogen en koppel dan de 14-procenters (op de V40 na, maar die was al afgevallen), in de Lifestyle uitvoering met alles wat we maar wensten erop en eraan, en met een verrassend grote kofferruimte (als hatch na de Octavia echt het ruimst!).

Bij Honda-dealer Van de Akker een prima inruilprijs voor de Jazz gekregen en met passie en overtuiging geadviseerd, zodat onder de streep de Civic zelfs goedkoper bleek (ondanks een maf hoge BPM; lang leve ons overheidsbeleid) dan de Leon ST. Samen met de erg goede ervaring met onze eerste Honda, was daarmee de deal snel beklonken. Onze nieuwe auto werd de Civic 1.6D lifestyle.

De Civic is er zowel in hatch (erg ruim) en tourer (echo...). Vreemd genoeg bezit de lifestyle tourer geen xenon, waar de hatch die wel standaard heeft. Omgekeerd heeft de tourer demperinstelling op de achteras, die op de hatch dan weer niet bestaat. We vonden ze beide erg fraai, maar lieten de xenon de doorslag geven. Met de vakantie-uitrusting in ons achterhoofd, gaat dat ook in de hatch prima passen.

Bij de dealer stond een metallic-wit exemplaar te glimmen. Als verliefdheid op een auto bestaat, dan was het het liefde op het eerste gezicht!

Wat zit er allemaal op en aan?
- 17 inch lichtmetaal
- auto dimmende binnenspiegel
- bliepers voor en achter; achter met camera
- premium audio systeem
- verwarmbare stoelen
- bi-xenon met auto-forward-lightning
- ruim vak onder de bagageruimte
- ehm... vast nog veel meer!

In tegenstelling tot bij de europese merken is er geen uitgebreide optielijst. Opties kies je door een uitvoeringsniveau te kiezen. En dat is het dan.

eerste ervaringen

Inmiddels hebben we 3.000km op de klok. Veel te weinig om het sterren-systeem in te vullen, dus dat doen we maar op basis van onze Honda-ervaring van de Jazz, samen met de eerste indrukken. In de toekomst wordt onze beoordeling vast genuanceerder.

Wat ons opvalt, is dat mensen om ons heen de auto óf supergaaf vinden, óf lelijk. Dat bevalt ons wel. Het is een auto die je niet op elke straathoek spot. Het uitgesproken uiterlijk blijkt echter beter in de smaak te vallen dan we dachten. De metallic-witte kleur in combinatie met de zwarte wielkasten en forse wielen maakt dat meer mensen dan we dachten er een wow-gevoel bij krijgen. Grappig.

Het motortje komt al aardig los. Tuurlijk, 120pk trekt geen straatstenen los en 300Nm is best aardig, maar het gevoel dat het weet op te wekken is toch pittig. Samen met het lekkere stuurtje en met de super-klinkende stereo fijn hard, rijden we vaak sneller dan we ons realiseren. Overigens was het zesde verzet bij aanschaf pas inzetbaar vanaf zo'n 100km/u. Nu het allemaal wat losser wordt, neemt de smeuiigheid toe en is het geen enkel probleem om de zes al bij 90km/u in te leggen. Eerder kan zelfs zonder "brommen", maar we hebben nu eenmaal graag dat de motor bij accelereren zonder terugschakelen meteen lekker oppakt.

Het gevoel vanuit de bestuurdersstoel is dubbel. Wat ietwat tegenvalt, is de lengte van de stoelzitting. Voor mijn vriendin met 1.60m prima, maar voor mijzelf (met 1.81m toch niet reusachtig) mochten de zittingen net wat langer zijn om de bovenbenen beter te ondersteunen. Ik lees dat sommigen kiezen voor busjes aan de voorzijde, zodat de stoel wat kantelt en de ondersteuning van bovenbenen beter wordt. Wellicht nog iets voor de toekomst. Raar overigens dat de bijrijdersstoel niet in hoogte verstelbaar is. Dat had meneer Honda de kop toch niet gekost.

Het dash is super! Op plaatjes komt het vast erg rommelig over, maar in de praktijk is het simpelweg prachtig. De toerenteller prominent voor je neus, de digitale snelheidsmeter boven het stuur (veeeel beter te zien dan in de Peus 308) en de bediening van cruise, telefoon en audio eenvoudig bedienbaar vanaf het stuur. Veel beter dan wat VAG doet met de cruise. Tegelijkertijd voelt alles solide en degelijk aan. Het materiaal van het dashboard is nogal hard. Ach, dan knuffelen we maar wat minder met het dash en wat meer met elkaar... Knuffelen jullie overigens wel vaak met jullie heerlijk zachte dashboard...?

Schakelen is één van de kwaliteiten die inherent lijkt aan Honda. Een heerlijk klik-klak met korte schakelwegen en een fijn aangrijpende koppeling. Werkelijk fantastisch. We hadden die ervaring al met de Jazz, en deze Civic is zelfs nog fijner. Het pookje ligt prima onder handbereik en het is nooit zoeken naar het juiste verzet. We maken ons sterk dat er geen fijner schakelende auto's op de markt zijn.

De auto laat zich zowel sportief rijden (iets meer vermogen zouden we zelfs wenselijk vinden, dat kan de auto gemakkelijk aan), maar hij biedt ook het comfort om zonder veel kabaal lekker 130km/u te cruisen. Doe je het rustig aan, dan is de auto welhaast een wellness-centre: rustgevend en onthaastend.
Over de voorstoelen heb ik het al gehad. De achterbank zit ook niet super voor langere mensen. Voeten kun je niet kwijt onder de voorstoelen, omdat daar de dieseltank ligt. De vorm van de achterbank biedt daarnaast simpelweg minder zitcomfort dan in bijvoorbeeld de Leon of Octavia. Omdat we zelf zelden achterin zitten en onze kleine de voeten nog niet eens aan de grond krijgt, is dat voor ons geen bezwaar. Heeft u echter opgeschoten jeugd te vervoeren, kijk er dan even kritisch naar. Honda past overigens ook in de Civic de magic-seats toe. Hoewel we het nog niet nodig hebben gehad, voegt het zeker iets toe aan het multi-functie-karakter van de auto.

Het verbruik dan. Het boekje voorspelt dat de Civic diesel minder zuinig is dan de 14-procent-knallers. Een aantal concurrenten geeft aan dat 1:30 haalbaar moet zijn; de Civic belooft 1:26. De praktijk leert echter dat boekjes maar boekjes blijken te zijn. De Civic is simpelweg in de praktijk minstens zo zuinig als de 308, Leon en consorten. Zonder écht ons best te doen, halen we zomaar 1:25. Ja, je leest het goed, 1:25! Dat ons exemplaar daarmee niet eens uitzonderlijk is, bewijzen de andere reviews van de 1.6D-Civic. Wel moet aangetekend worden dat we niet in een file-rijk gebied wonen en dat er niet veel in stedelijk gebied gereden wordt.

De verlichting van de auto is waanzinnig. Met adaptive forward lightning kiest de auto op basis van hoe donker de weg is automatisch voor grootlicht. Bij tegenliggers of voldoende straatverlichting dimt-ie dat weer om verblinding te voorkomen. Helemaal automatisch. En wat een bak licht levert het op zeg! We hebben zeker geen spijt van de bi-xenon.

De premium-audio is een aanrader. De gewone standaard-fabrieksradio klinkt al beter als menig ander af-fabrieks-systeem (okee, de bose-uitvoering van de Mégane klinkt ook fabeltastisch), maar het premiumsysteem van Honda, wat standaard is op de Lifestyle is echt geweldig. We hebben de i-pod in de middenarmsteun geplugd, en vinden het overweldigend. Het kwetsbare midden-tonengebied brengt goede contouren in stemmen, het hoog schreeuwt niet maar blijft helder en het laag is niet boemerig, maar graaft voldoende diep. We zijn liefhebbers van hifi, en voelen ons thuis in de Civic.

Een laatste dingetje nog, wat ons opvalt, is dat het best lang duurt voordat de motor op temperatuur is. Het schijnt dat dat inherent is aan steeds efficientere motoren en dat het bij elke moderne diesel zo is. Benieuwd of dat met de winter in het vooruitzicht leidt tot een significant hoger verbruik. Wordt vervolgd!

We zoeken trouwens nog naar een passende bijnaam voor de auto. Onze kleine bedacht al "de mistflits" vanwege de witte kleur en de snelheid. Mijn vriendin houdt het voorlopig op de "familiesportauto". Dat laatste houden we er voorlopig maar in. Het dekt de lading. Betere ideeën? laat het ons gerust weten!