Ford Mondeo 1.5 TDCi Titanium (2016)

autoreview

9 juni 2018 om 22:43

Uitvoering	Mondeo 1.5 TDCi Titanium
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2016
Jaar van aanschaf	2018
KM-stand bij aanschaf	70.000 km
KM-stand laatst	107.000 km

Mondeo non volente

73.000 km
9 juni 2018

Volgens de regels van Autoweek ben ik waarschijnlijk wat aan de vroege kant met het schrijven van mijn review omdat de auto nog niet zo lang in mijn bezit is maar ik denk dat al wel het nodige kan vertellen over dit Ford product.
Deze Mondeo heeft de ondankbare taak op zich genomen om mijn Toyota Prius te vervangen. Een wagen die mij paste als een heerlijke oude vertrouwde zachte jeans. Wegens het vertrek van een collega kwam de Mondeo diesel vrij en was het economisch verantwoorder om de bijna zes jaar oude Prius te verkopen. De Prius is inmiddels verkocht aan goede vrienden en ik maak mijn kilometers met de Ford.

Een auto die ik zelf waarschijnlijk nooit uitgekozen zou hebben, al is het maar vanwege het ontbreken van een automaat. Een Mondeo non volente dus in feite.

What’s hot, and what’s not.
Om met hot te beginnen: bliksem wat een kofferruimte. Als eigenaar van een B Kadett zou ik wel wat gewend moeten zijn, maar deze Mondeo laat zo’n beetje iedere concurrent met het gelaat vol tanden staan als het om bagageruimte gaat. Zodra de achterklep volledig electriek geopend wordt ontstaat er een gapend gat waarbij je zou denken dat de achterbank neergeklapt is terwijl het tegendeel waar is. Als je die bank overigens wel neerklapt ontstaat er een naar hoge drempel waardoor die grote kofferruimte niet erg vlak is, voeg daarbij de ronding in de drempel waar de slotplaat zich bevindt en het wordt duidelijk dat de auto niet direct als bestelwagen is gedacht. Maar goed, die bank zal waarschijnlijk niet vaak neergeklapt hoeven te worden, wat een ruimte.
Ook hot is het gevoel waarmee alles opent en sluit. Ford heeft duidelijk moeite gedaan om het geheel een solide indruk te geven. De portieren sluiten als kluisdeuren en iedere schakelaar voelt “lekker” aan. Vreemd genoeg zijn zaken als bijvoorbeeld de knoppen van stoelverstelling van een soort voormalig Oostblok plastic.
Nu de stoelen toch ter sprake komen: ze zien er goed uit, zitten ook best goed, maar zouden best een lendensteunverstelling kunnen gebruiken. De gebruikte bekledingsstof voelt wat dunnetjes aan. Ik heb het idee dat Ford wellicht verwacht dat iedereen toch achteraf leer in laat bouwen. Als ik de auto van nieuw af had gereden was er waarschijnlijk een mooi lederhuidje over het meubilair getrokken. Enfin, ze zitten niet verkeerd.

Schakelen zou voor een zakelijke auto niet mijn keuze zijn, maar in de Ford is het geen straf, heerlijk soepele en trefzekere gangwissel. Ook leuk is dat de schakelindicator in de klokkenwinkel niet slechts aangeeft wanneer er geschakeld dient te worden, maar ook aangeeft in welke versnelling dat moet gebeuren.

De dieselmotor is geen vlotte broeder, maar wel een hele stille en tot nu toe behoorlijk zuinige. 1 liter per 20 kilometer is voor de grote Ford toch best aantrekkelijk.
De rust waarin de machine het werk doet is zeer plezierig voor een zakenauto.

Volgens de geleerden zou Ford altoos het beste onderstel in zijn klasse voorstaan. Ik heb echter het idee dat de Mondeo meer op comfort is afgestemd dan op sportiviteit. Mijn vorige Prius was wat mij betreft meer een trendsetter. Die lag een stuk strakker op de weg. Voor een zakenauto is comfort echter een belangrijker punt dan sportiviteit.

Qua uiterlijk doet de Ford overigens wel behoorlijk sportief zelfs enigszins “dikdoenerig” aan.

Not so hot, terwijl het toch alles met warmte te maken heeft is die vermaledijde voorruitverwarming. Voor tien dagen vorst in het jaar heeft Ford het nodig geacht om een ruit waar je de ganse dag doorheen zit te loeren te voorzien van een fijnmazig verwarmingsmatje. En dat zie ik dus continue. Misschien is het wennen, maar anders hoop ik op een flinke steen zodat ik een ruit zonder verwarming kan laten monteren.

Ook niet fijn is de veel te sterke zendkracht van de sleutel. Als ik de auto op de oprit heb staan en de sleutel op mijn kantoor dan weet de straling nog door de spouwmuur en de HR++ beglazing heen te dringen waardoor iedere onverlaat gewoon de auto kan openen. Dat hadden zowel mijn Renault, Toyota als Fiat met easy entry niet dus die straling mag wel een tandje minder.

De prestaties zijn ook niet erg hot. Nu is het ook moeilijk om de combinatie van een CVT met een elektromotor en benzinemotor van de Prius te overtreffen maar deze Ford diesel is niet erg bij de les als het om accelereren gaat. Even snel van 120 naar 140 doortrekken is er niet bij, vanzelfsprekend niet in het zesde verzet, maar terug naar vijf heeft ook niet het gewenste effect. Terug naar vier dan maar. Beste Ford, eco rijden hoeft niet sloom te zijn. Toyota en Lexus bewijzen al jaren dat er betere alternatieven zijn.

Al met al een comfortabele ietwat patserige en ruime luxe automobiel. Ik denk dat we nog wel vriendjes zullen worden.

Eindelijk wordt het wat.

91.000 km
20 november 2018

Die Mondeo en ik waren tot eind augustus geen grote vrienden van elkaar.
Ik vond de traagheid van de standaard 1500 diesel irritant en soms ronduit gevaarlijk, voeg daarbij het zwabberige stuurgedrag en het was duidelijk dat er na de vakantie het nodige moest gebeuren.

Na te rade zijn gegaan bij een Ford specialist ben ik terecht gekomen bij Unlimited Tuning in Amersfoort die de auto digitaal hebben bijgewerkt.
De Mondeo heeft een softe behandeling ondergaan zodat de betrouwbaarheid en een economisch verbruik samen met een tikkie meer pit prioriteit kregen.
Voor nog geen 500 euro heb ik nu een Mondeo met 150 PK en 100 newtonmeter meer koppel waardoor ik om een beetje met het verkeer mee te kunnen niet continue terug hoef te schakelen.
Stiller, zuiniger en een flink stuk sneller. Eindelijke heeft de auto de prestaties die bij zijn stoere uiterlijk passen.

De achterbanden waren aan vervanging toe zodat ik alvast een voorschot op een wat steviger rijgedrag heb genomen door Kumho banden achter te monteren. Die nieuwe Kumho’s zorgen al voor een beter rijgedrag maar ik zit nog steeds opgescheept met een stel voorbanden van Michelin, die ondanks dat ze de juiste maat hebben, met hun zachte wangen veel te ver buiten de velgrand steken. Wat een rare zachte zwabberbanden zijn dat zeg. In een niet eens zo heel snel genomen lange bocht beginnen op het dashboard allemaal ESP en tractiecontrolelampjes te branden. Als ik zijdelings tegen een spatbord aanduw zie je de wangen van de band ook helemaal heen en weer gaan.
Nare Michelin’s die absoluut niet op de Mondeo thuishoren.

Gelukkig zijn bij de 90.000 kilometer beurt een paar nieuwe winterbanden gemonteerd. Kumho was helaas niet voorradig in de juiste maat waardoor ik gekozen heb voor de Vredestein wintrac in Giugiaro design.
Als die dingen net zo goed presteren in de winter als dat ze smoelen dan zit het wel goed. Voorlopig ben ik zwaar onder de indruk van de rijeigenschappen want de Ford dweilt niet langer over de weg. Tractiecontrolelampjes blijven uit en de Ford stuurt messcherp. Zo, ik weet wel wat er bij de volgende wielenwissel gaat sneuvelen. Bye Bye Michelin......

Verder is de Ford een betrouwbare metgezel gebleken. Zuinig en zonder verdere kosten of malheur. Af en toe blijkt de telefoon niet helemaal vlekkeloos te communiceren met het Ford systeem, maar door de auto even opnieuw te starten komt de verbinding snel tot stand. De telefoon en het navigatiesysteem zijn snel bij de les nadat de auto gestart is dus daar heb ik geen klagen over. De Navi heeft wel eens wat problemen met het vinden van de juiste straat en ik verdenk hem ook van aandelen bij een brandstofmaatschappij want qua route pakt hij nog wel eens de nodige extra kilometers. Zelf bij de les blijven blijft geboden.

Als de Ford zo betrouwbaar blijft wordt ik er potjandorie nog tevreden over ook. Wel jammer dat daar een motortuning voor nodig was.

Qua ruimte loop ik helaas vaak tegen het probleem aan dat de kofferbak groot genoeg is, maar lastig economisch te beladen vanwege de ondoordachte vormgeving. Praktisch paste er veel meer in de Toyota Prius.

Vort met die Ford

107.000 km
21 april 2019

Sneller dan verwacht komt er een einde aan de relatie met de Mondeo.
Uiteindelijk blijkt het gewoon niet mijn auto te zijn. Echt grote vrienden zijn we niet geworden. Sinds het laatste verslag zijn er een paar vervelende eigenschappen van de auto bloot komen te liggen. Zo geven de parkeersensoren nogal eens vals alarm en dat is lastig, want uitstappen is de enige remedie om te kunnen constateren dat er echt geen kind, hond, kat of wat dan ook voor de wielen zit. Het gevaar gaat er na een paar valse meldingen in zitten dat je het waarschuwende karakter van de sensoren in twijfel trekt en dat kan desastreuse gevolgen hebben.
Verder blijkt de telefoon grappige verbindingen te willen leggen met personen twee plaatsen terug op de alfabetische ladder dan degene die je daadwerkelijk wil spreken hetgeen vermakelijke conversaties teweeg brengt maar niet erg professioneel overkomt.
Bij het activeren van de startknop en het aanslaan van de motor blijkt vaak nog de volgende melding in het dashboard te staan “trap koppeling in om te kunnen starten” pardon, ik weet dat je stil bent maar je motor draait reeds hoor..........
In de tussentijd is er een dure nieuwe startaccu geplaatst aangezien de oude, net als de motor, onderbemeten is qua capaciteit. Wel vervelend dat de auto zijn stroomgebrek aangaf door er gewoon midden op de snelweg mee te stoppen. Na een kwartier wachten starte de Mondeo wederom.
Toen dit verhaal zich nog twee keer had voorgedaan stond mijn besluit vast Adios Mondeo ik ga je inruilen voor, wederom, een Aziaat met automaat. De luxe, dikke, comfortabele, zuinige, ruime Duitse Amerikaan gaat iemand ongetwijfeld erg gelukkig maken, maar ik ben het niet.

Zou die Amerikaanse bouwkwaliteit er overigens de reden van zijn dat de bovenkant van de deuren bij harde wind gewoon een stukje open waait? Dat mag toch niet gebeuren?

8,0