Fiat Punto TwinAir Turbo 100 Racing (2014) #2

autoreview

29 april 2018 om 14:45

Uitvoering	Punto TwinAir Turbo 100 Racing
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2014
Jaar van aanschaf	2017
KM-stand bij aanschaf	28.000 km
KM-stand laatst	45.000 km

Tweepitter met bravoure

35.000 km
29 april 2018

Omdat de zakelijke auto niet langer privé gebruikt gaat worden en een vierdeurs wagen al enige tijd hoog op de verlanglijst van mijn vrouw staat, ben ik op zoek gegaan naar een vervanger voor onze zeer complete Fiat 500 Sport.

De wensen waren duidelijk: Fiat moest het zijn, een vierdeurs, lekker luxe, nieuw of jong gebruikt, zuinig en wat mij betrof met een lekker smoelend uiterlijk.

Fiat heeft de Punto, die al vanaf 2005 min of meer ongewijzigd uitgespuugd wordt, nog altoos in het programma. Het is dan ook een auto met een ijzersterke designtaal en in mijn optiek één van de leukste B-segmenters. Voordeel van die lange productieperiode is dat de kinderziektes er wel uit zijn en dat de aanschafprijs aantrekkelijk laag is. Derhalve meent Fiat te mogen koketteren met aantrekkelijke acties.
Aangekomen in het verkooppaleis van de noodlijdende dealers blijkt al ras dat de beloofde uitvoeringen helemaal niet leverbaar zijn. Voor een standaard witte wordt namelijk al een meerprijs gevraagd. Een uitvoering zonder achterhaald navigatiesysteem met calimeroscherm is in heel Nederland niet voorhanden en de afleveringskosten grenzen aan maffia achtige praktijken. De zo “aantrekkelijk” aangeprijsde uitloopmodellen laat ik dan maar voor gezien en richt mij op de jong gebruikte voorraad met maximaal 30.000 kilometer op de teller.

In de gewenste uitvoering sprong er gelijk een model op het www positief in de kijker. Een zilvergrijze Racing met pianozwart gespoten dak en buitenspiegels, fraaie stoelen, klein leerpakket, zwarte hemelbekleding en een paar hele vette wielen met nieuwe Vredesteins.
Na een belletje bleek tijdens het bezoek dat de verkoper geen woord teveel had gezegd. Er stond daadwerkelijk een Punto waarop niets aan te merken was. En het mooie was dat de auto in deze staat was ingeruild. Duidelijk een heel nette en voorzichtige eerste eigenaar gehad. Hier hoefden we niet lang over na te denken.

Nu we de wagen zo’n vier maanden in het bezit hebben kan ik er wel een review aan wagen.

Opvallend is het strakke rijgedrag op zowel zomer als winterbanden. De Punto heeft een fijn stevig onderstel zonder dat het een bokkig stoterig hok is. Comfortabel en communicatief heet dat ook wel.
De auto is ruim genoeg met een opvallend grote kofferruimte die vooral uitblinkt in de hoogte.
Qua meubilair moet ik even wennen aan de wat bolle rugleuningen, maar reizen van 1000 kilometer per dag zijn prima uit te houden. Onze oude Fiat 500 Sport had aanzienlijk betere zetels, maar die wagen was dan ook een fors stuk prijziger.

Ik moet een beetje wennen aan de onduidelijke schaalverdeling op de klokkenwinkel. Het ziet er allemaal heel sportief en zwart racy uit, maar de stappen zijn wat onduidelijk zodat je niet in één oogopslag je snelheid kan aflezen. Door de turbo is de trekkracht van de wagen dusdanig dat je snel te hard rijdt. Op lange reizen merk ik dat ik bij gebruik van de Tom Tom eigenlijk daar mijn snelheid op aflees. Ik denk niet dat Fiat dit nog zal gaan aanpassen na dertien productiejaren.....

Tja die tweecilinder TwinAir van Fiat, wat moet ik daar van zeggen: Als je hem start lijkt het net een Senseo apparaat wat staat te pruttelen, ga je vervolgens rijden dan merk je al snel de buitengewone trekkracht die deze 100 PK versie teweeg brengt. Qua trekkracht en snelheid kom je niets te kort. Ik heb zelfs al het genoegen gehad om er met een flinke aanhanger mee te rijden en ben bijzonder onder de indruk. Laat die Italianen maar motoren bouwen, dat kunnen ze wel.
Als je de schakelindictor mag geloven moet je overschakelen zodra de snelheid er enigszins inzit. Mijn technisch oor strubbelt echter dusdanig tegen dat ik dat sinds enige tijd vertik.

Volg je namelijk de aanwijzingen van Fiat op dan is de auto sloom, krijg je last van een dreunend geluid in je oren en een lamme poot van het koppelen met als dank een gemiddeld verbruik van 13 kilometer op een liter.
Dank je de koekoek, dat haalt mijn tweeliter Porsche uit 1985 ook met twee vingers in de neus als ik normaal rijdt. Kom nou toch Fiat, dat zijn toch geen normale verbruikscijfers. Ik heb de knop volledig omgezet en laat de schakelindicator een dikke middelvinger zien.
En hoppetee, met meer rijplezier, hogere toerentallen en een grijns van oor tot oor vanwege de turbo trekkracht haal ik nu zo’n beetje 14,5 kilometer op een litertje euro.

Dat nieuwe rijden mag dan een soort religie zijn, maar ik wordt met deze TwinAir geen volgeling. Beter voor mijn eigen gemoedsrust en aantoonbaar zuiniger. Nog buiten het feit om dat ik denk dat het technisch beter is voor de motor om gewoon lekker op toeren te worden gereden.

Al met al een hele fijne compacte auto met een beer van een tweecilinder maar een grote dikke min voor de grote dikke duim waaruit Fiat haar verbruikscijfers heeft gezogen.

Tempelier

40.000 km
3 september 2018

Om maar direct met de deur in huis te vallen: Mijn hemel wat een zuipschuit is dit. Ik heb nu werkelijk van alles geprobeerd. Winterbanden, zomerbanden, hoog in toeren, laag in toeren, nieuwe bougies en een uitgebreide onderhoudsbeurt. Werkelijk niets helpt om de tomeloze inname van benzine te beperken.
Werkelijk schandalig wat Fiat hier laat zien met een moderne en zogenaamd minder vervuilend motorconcept.
Autofabrikanten kunnen wat mij betreft van alles roeptoeteren, maar als ik met mijn oude tweecilinder Cinquecento met twee vingers in de neus 1 op 17 rij dan is dat ding toch efficiënter en minder vervuilend dan een moderne TwinAir die met dezelfde snelheid iedere 13 kilometer een liter euro 92 naar binnen slobbert. Aërodynamica speelt klaarblijkelijk geen enkele rol want in Juni met de naald op 130 naar Oostenrijk gekacheld inclusiefdakdragers met surfplank met een verbruik van 1 op 13. In September hetzelfde kunstje geflikt met een opblaasbare SUP in de kofferbak (en uiteraard nu zonder dakdragers) met als eindresultaat weer 1 op 13. Blijkbaar heeft die TwinAir een hekel aan snelheden boven de 100 km/u.

Over de Punto verder geen klagen, het wagentje is ruim, comfortabel en ook in haar nadagen nog appetijtelijk, en daarmee het bewijs van een topdesign.
Ok, de Blue & Me carkit is niet altijd even duidelijk en het is lastig dat de cruisecontrol niet even op pauze gezet kan worden. Interrumperen moet altijd door de koppeling even licht in te trappen of de rem aan te tikken.

Qua auto dus helemaal fijn. Jammer dat de ouwe 1400 benzinemotor er niet in zit, of anders desnoods de aloude oerbetrouwbare FIRE motoren uit de eerste generatie Punto's. Wat overigens niet wegneemt dat het vermogen wat Fiat uit die TwinAir weet te peuteren indrukwekkend is. Ze liegen alleen over het verbruik en het staat potjandorie nog gedrukt ook.

Opgeofferd

45.000 km
25 januari 2019

Helaas, de laatste review van deze Fiat.
Onderweg naar Oostenrijk is de Fiat het slachtoffer geworden van een intieme aanraking tussen een vrachtwagen met een VW. De VW katapulteerde vervolgens vol in de zijkant van de Punto die daardoor een mooie pirouette maakte om vervolgens vol in de vangrail te klappen.
Toen de rook om onze hoofden was verdwenen was het duidelijk dat die Fiat knock-out was geslagen.
Ondanks alle negatieve berichtgeving over de vermeende onveiligheid van het 2005 ontwerp heeft de auto alle klappen veilig opgevangen zonder ze door te geven aan het passagierscompartiment. Alle deuren konden na deze barre klap nog gewoon open en dicht.
Ik mag dan wel eens negatief zijn geweest over het brandstofgebruik van de Punto, maar deze drinkebroer heeft zich toch maar mooi levensreddend opgeofferd. Mille Grazie bella Italiano ❤️

8,5