Fiat Panda 1000 CLX i.e. (1992)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Panda 1000 CLX i.e.
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	1992
Jaar van aanschaf	2011
KM-stand bij aanschaf	105.000 km
KM-stand laatst	146.998 km

Budgetblikkie

108.000 km
21 juli 2011

In een poging nu eens een keer een beetje budgetvriendelijk auto te rijden, een Fiat Panda gekocht. Ik was eigenlijk op zoek naar een Cinquecento, maar het Fire-motortje staat bekend als veel geraffineerder dan de ratelende 900 die je in de Cinquecento kan krijgen. Dat schijnt te komen omdat de Fire motor een distributieriem heeft, en de 900 een ketting. En bij nader inzien is een Panda een zo veel sympathieker autootje...
Uiteindelijk ben ik voor deze Panda wel wat duurder uitgekomen, maar als je 'm ziet weet je waarom. Hij stond aangeprezen als 'in nieuwstaat'. Jaja, dat zal wel met een achttien jaar oude Fiat. Maar het was geen woord te veel: alleen op het achterspatbord zit een heel klein puntje roest en er zijn twee spatjes onderaan het linker portier. Een ander schoonheidsfoutje is dat de antenne is afgebroken. Dat heb ik maar even opgelost door er een stuk elektradraad in te duwen – heb ik evengoed radio-ontvangst.
Volgens de verkoper had de vorige eigenaresse er nooit mee door de pekel gereden en de auto altijd afgezeemd wanneer hij na en rit door de regen weer de garage in ging. Ik heb geen aanleiding dat verhaal niet te geloven. Het motortje liep prettig en klonk gezond, het interieur is tadellos en de kleur is lekker lelijk. Ik kon dus niet veel anders dan de vraagprijs van 750 euro betalen. Voordat -ie werd afgeleverd, kreeg hij nog een verse apk. Die keuring doorstond hij glorieus.
De Panda zit vol met leuke details. We hebben het hier over een dikke CLX-uitvoering. Dat betekent onder meer dan je een rechter buitenspiegel hebt. Die is van binnenuit verstelbaar – dit in tegenstelling tot de linkerspiegel, waarvoor je het raam naar beneden moet slingeren om hem te verstellen. Ook is er een kaartenbak, die zit dan weer alleen in het linkerportier. Twee kaartenbakken zou natuurlijk iets te veel verwennerij zijn. Verder zit er aan de achterklep maar één gasveer en zijn de ruiten helemaal recht, dus zonder bollingen. De zijruiten links en rechts zijn daardoor bijvoorbeeld uitwisselbaar. En natuurlijk is er één ruitenwisser met maar twee standen: interval of sneller. Ook met de hoosbuien van de laatste tijd, werk dat prima. Alles is gedaan met het oog op een krap budget.
Een rit in mijn Panda is onthaasten in zijn meest pure vorm. Het interieur is ronduit gezellig – je krijgt er een beetje het gevoel in dat je over het Franse platteland aan het tuffen ben. Ik gebruik 'm alleen voor mijn woon-werkverkeer waarbij ik van stoplicht naar staart van de file rij. Verder rij ik er mee naar Dirk van den Broek, waar overigens winkelwagentjes staan die beter sturen dan mijn Panda.
Als ik zo in de rondte hobbel, met 90 km/u tussen de vrachtauto's en mijn krakende radiootje, vraag je je vertwijfeld af waar al die mensen in dat leaseblik om je heen zich in vredesnaam zo druk om maken.
Onderweg merk je dat veel mensen de Panda het liefst zo vlug mogelijk inhalen. Als ik vooraan bij het stoplicht sta, kun je er donder op zeggen dat de volgende in rij het liefst naast me staan in plaats van achter me. Het kan je zomaar gebeuren dat je wordt opgedouwd door mevrouwen in Fords Ka. Ook op de snelweg willen veel mensen je ten koste van alles inhalen, want je gaat natuurlijk niet achter een Panda hangen. Zou ik zelfs trouwens ook doen als ik in een andere auto rij. Verder wekt -ie alleen maar sympathie op: gisteren kreeg ik zelfs van een lieve dame met een dure Volvo haar parkeerkaartje waarmee ik nog een halfuur graties kon staan!

Voordat de winter er aan komt, krijgt de Panda vier nieuwe bandjes en laat ik 'm uitlijnen – als je bij de 120 km/u komt, trilt het stuur zowat uit je handen. Ik denk dat -ie ook maar wordt verwend met een grote beurt. Dat zal me de kop niet kosten en misschien wordt hij er wat zuiniger van. Als de versnellingsbakolie wordt gewisseld, hoop ik ook dat hij wat prettiger van III naar IV schakelt, want nu moet je wel stevig duwen.
Een anti-roestbehandeling gun ik 'm ook van harte, maar ik weet nog niet of ik dat wel economisch verantwoord vind...

Verder: starten, lopen en rijden maar.

Horten & stoten

114.000 km
26 juli 2012

Dat was niet eenvoudig de laatste weken. Van de één op de andere dag werd de Panda geplaagd door een startprobleem. Het aanslaan ging soms moeilijk en op de meest ongelegen momenten (bij voorkeur op een drukke kruising) stopte hij er mee.
Het probleem deed zich voor vlak nadat ik hoogstpersoonlijk een nieuwe dynamo had gemonteerd. Die stopte er op een kwade avond namelijk ineens mee (alweer een drukke kruising én stromende regen) nadat pas de dag daarvoor het bijbehorende lampje was gaan branden.
Het startprobleem bleek te liggen aan een losse bout van een unit onder de motorkap waarin zekeringen en relais zijn ondergebracht. Dat heeft voor het nodige zoekwerk gezorgd en een voor niks gemonteerde nieuwe ontstekingsunit.
Ik ben van al die problemen zowaar een beetje technisch geworden.
Verder was er een stuk nieuwe uitlaat nodig voor een nieuwe APK. Op de eerste dag dat de Panda weer goed functioneerde na de startmalaise, glom een schroef in één van de nieuwe Pirelli's mij tegemoet. Daar moest dus ook nog even een prop worden ingeschoten.

Vlekkeloos verder

121.000 km
9 juni 2013

Onlangs het Pandaatje maar een stevig laten verwennen met een kleine beurt en nieuwe versnellingsbakolie. Ook heeft hij aan de voorzijde nieuwe schokbrekers gekregen en is, nadat vorige jaar het achterste deel van de uitlaat was vervangen, nu ook de voorkant gedaan. Anders zou hij niet door de APK komen. Al met al was het een rib uit mijn lijf - maar met een auto van deze leeftijd kun je wel eens wat van dit soort onkosten verwachten. 't Is allemaal slijtage, dus ook al had ik een Rolls-Royce gehad, ooit komt het aan de beurt.
Na het wisselen van de versnellingsbakolie, druppelde het er via een hoes die aan de de versnellingsbak zit, weer uit. Overal waar ik kwam liet ik een vlek op straat achter. Nu vind ik het leuk om in een oud autootje te rijden, maar het moet natuurlijk geen aggenbbisjkar worden. Dus kwam er een nieuw hoesje op en is het Pandaatje weer helemaal netjes.
Ondanks dat hij geen anti-roestbehandeling heeft gehad, is hij de winter aardig doorgekomen. De plekjes die er op zitten, heb ik regelmatig ingespoten met WD40, met het idee dat dit spul het vocht en vuil afdrijft. Verder stond ik eens per week in de wasbox, vooral om de onderkant te doen. Die inspanningen hebben geholpen, want toen ik 'm in het voorjaar poeste, kwam er weer een schitterend autootje tevoorschijn.
Aan het einde van de zomer wil ik het wagentje eens op de brug zetten om de roest weg te schuren en er wat anti-roestsmurrie tegenaan te kwasten. Zodat -ie nog vele winters mee kan. Ik ben er namelijk nog lang niet op uitgekeken, al was ik laatst wel stikjaloers op een ouder echtpaar met een schitterende witte A112, dat ik onlangs op de parkeerplaats bij de supermarkt tegenkwam.
Verdere wensen voor de Duizend Vuur heb ik niet. Ik ben helemaal het gebraden haantje met mijn Panda. Hij begint een beetje mijn handelsmerk te worden.

De knakenbak voorbij

146.998 km
24 mei 2018

...en die Fiat Panda? Die doet nog dienst bij mij tot op de dag van vandaag. Ik kom wekelijks wel eens een auto tegen waarvan ik denk dat ik die liever zou hebben. Maar nooit kan ik een rationeel argument verzinnen om mijn Fiat weg te doen. Laat staan dat ik het over mijn hart kan verkrijgen.
Hij heeft in de afgelopen jaren zeker wel zijn kwalen gehad. Zo is bij ongeveer 140.000 de koppakking vervangen. Die begon zachtjesaan lek te raken. Dat is precies zo'n ingreep waar een auto als deze op wordt afgeschreven. Ik besloot te investeren en kreeg een auto terug waarbij het leek of er tien pk extra in zat. En neem van mij aan: op een totaal van 45 is dat merkbaar hoor! Ook de remcilinder (deze auto heeft er daar maar eentje van) heeft het al eens begeven. Best een vreemd gevoel als je het rempedaal als een natte spons onder je voet naar de vloer voelt zakken, terwijl de auto maar nauwelijks vertraagt. En er was natuurlijk de distributieriem, maar dat is een vervangingsonderdeel en hoort er natuurlijk bij.
Elk jaar investeer ik dus in deze auto; ik rijd liever in een kleine auto die ik gemakkelijk kan betalen dan een dik ding, waarbij ik elke cent moet omdraaien. Het werk wordt gedaan door Auto Europa Italië in het Noord-Hollandse Hem. Daar sleutelen ze net zo lief aan een exclusieve Lancia of rode twaalfcilinders, als aan mijn bescheiden Fiat. Als het dan toch geld moet kosten - besteed ik het "t liefst daar. Auto komt altijd tot in de puntjes in orde terug. Dus mocht je nog een goede garage zoeken...
Enige jaren geleden heb ik hem eigenhandig getectyleerd nadat ik het holleruimtenschema op internet heb opgezocht. Overal zitten de gaten voorgestanst in het chassis en de carrosserie. Onderaan de portieren zit wat roest; die heb ik volgeblubberd met RX-5: een roestafremmer. Corrosie wordt nooit minder, maar vertragen lukt best. Ook gaan alle roestplekken en potentiële roestnesten in de wintermaanden in de WD40, wat vocht afdrijft. En in de periode dat er pekel ligt, staat hij wekelijks in de wasbox om vooral de bodem af te spuiten. In het voorjaar wordt hij dan weer gepoetst en tot nu toe komt er altijd, tot mijn tevredenheid, weer een mooi autootje onder het vuil vandaan.
Dat deze Panda niet “oplost in water', zoals men graag beweert, heeft er ook mee te maken dat ik nu eens per ongeluk een auto van een goed bouwjaar heb getroffen. De productie van 1986 tot 1996 is de beste, hoorde ik achteraf. De meest recente Panda's zijn een stuk slechter – in tegenstelling tot wat je zou denken. Inmiddels heb ik mijn auto al heel wat jaren en het is leuk om te zien dat hij steeds meer als klassieker geaccepteerd wordt – het stadium van knakenbak is hij wel zo'n beetje voorbij. Inmiddels heb ik er steeds vaker bekijks mee.
Als je zelf zo'n Panda ambieert en alleen maar goedkoop wil autorijden, dan zou ik “m afraden. Zoek naar een leuke Japanner of een Koreaan of misschien de nieuwere Panda vanaf 2003. In de klasse tot duizend euro is genoeg te vinden. De jongste Panda's van deze generatie zijn al weer vijftien jaar oud en het comfort, geluidsniveau, prestaties en de veiligheid, staan op een niveau van vele, vele jaren geleden. Er zijn auto's die dat veel beter kunnen en het zelfde kosten.
En als je - zoals ik – zeikerig precies bent op je auto, blijf je er mee bezig. Er is eigenlijk altijd wel wat aan de hand. Mocht je echt zo'n auto willen, let dan vooral op de roest. Die overal kan zitten, maar doorgaans begint aan de achterkant van de dorpels. Verder is de koppakking iets wat ooit stuk gaat bij een Fire-motor, dus daarvoor moet je geld apart leggen. De veerschotels zijn ook een kritiek punt. Die zitten vast aan de achteras. Als die verroest zijn, wat niet mag voor de APK, moet er een hele nieuwe as onder. Wees daar dus beducht op.
Onlangs brak zonder aankondiging de uitlaat in tweeën. Toen klonk –ie alsof hij een Ferrari was. Ik werd er een beetje weemoedig van. Na aankoop, bijna zeven jaar geleden, was een nieuw achterste stuk van de uitlaat namelijk een van eerste dingen die er op ging. Ik ben nu wat betreft onderhoud dus helemaal het rondje om. En bij welke auto scoor je nou voor 93 euro een halve nieuwe uitlaat? Dat kan alleen bij een Panda!

6,0