Menu
| Uitvoering | Grande Punto 1.4 16v T-Jet Edizione Cool |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2008 |
| Jaar van aanschaf | 2008 |
| KM-stand bij aanschaf | 7 km |
| KM-stand laatst | 0 km |
Ik heb deze Grande Punto eind 2007 nieuw gekocht (kenteken januari 2008). Daarbij heb ik hem vergeleken met de Renault Clio en Ford Fiësta. De Ford liep destijds op z’n laatste benen en zag er niet meer zo modern uit. Daarmee viel die af. En destijds was een vergelijkbaar gemotoriseerde en uitgeruste Renault Clio € 3.000 duurder dan deze Fiat. Dit feit heeft mij doen besluiten de Punto te kopen, uiteraard gecombineerd met de overtuigende motor bij de proefrit en het mooie ex- en interieur.
De Grande Punto is in deze uitvoering (hij is er ook als iets stuggere Sport) een comfortabele auto, die met de enorm soepele 1.4 turbo schakellui en relaxed te rijden is. Snelle ritten zijn ook geen probleem, maar de auto nodigt daar niet toe uit. In snelle bochten helt de auto enigszins over en is de besturing te gevoelloos om je auto precies te kunnen plaatsen. De besturing voelt dan wat licht en vaag, waardoor je te weinig feedback krijgt om vol vertrouwen een bocht 'aan te vallen'. Bovendien heeft de auto even tijd nodig om zich te ‘zetten’. Zoals gezegd: geen uitnodiging tot hard rijden. Hij kan het wel, maar het voelt niet fijn. Onder gewone omstandigheden voldoet de wegligging prima, al heb ik gemerkt dat de achterkant van de auto bij stevig remmen wat onstabiel wordt en dat aandrijfreacties goed voelbaar zijn in het stuur.
Het sterkste punt van deze Punto is de motor. Er is altijd kracht voorhanden, ook bij lage toerentallen. Druk het gas op de plank en vanaf 1.800 toeren trekt hij de auto onder je vandaan. Wel is er een klein turbogat voelbaar. Deze souplesse is vooral prettig bij inhaalacties, terugschakelen is dan absoluut overbodig. Ook in de bergen (Alpen) is de motor een juweeltje waar enorm veel souplesse en kracht in zit. Heerlijk! Verder kun je in het vlakke Nederland bij constante snelheden heel gemakkelijk een versnelling hoger schakelen dan je gewend bent. Op 50-km/u wegen rol je in de vierde versnelling lekker zuinig en stil met het verkeer mee. De motor kan het gemakkelijk aan.
Bij kilometerstand 40.800 heb ik een LPG-installatie laten inbouwen (Vialle LPi). Met mijn jaarkilometrage van aanvankelijk circa 37.000 levert dit al snel voordeel op. Op het laatst reed ik nog maar 24.000 kilometer per jaar, maar de installatie was al ruimschoots terugverdiend. Het brandstofverbruik op benzine over de eerste 40.800 kilometer (dus zonder LPG) is 1:14,6. Het gemiddelde verbruik op LPG is 1:11,8. Daar moet ik bij vermelden dat ik veel snelwegkilometers maak (overigens wel in druk spitsverkeer) en dat ik veelvuldig gebruik maak van de cruise-control, ook in stadsverkeer. Het benzineverbruik ligt na de LPG-inbouw (door de starts op benzine en af en toe een paar benzine-kilometers) op circa 1:373.
Het motorgedrag op LPG is een fractie 'nukkiger', de reacties op het gaspedaal zijn iets bruusker. Niet hinderlijk, maar wel voelbaar voor de 'fijnproevers' onder ons. De motor loopt wel iets mooier en maakt een fractie minder lawaai. Op benzine zat er bij fel optrekken een ratel in het motorgeluid, sinds er LPG in zit, is dat weg.
Minder sterk punt van de Grande Punto vind ik dat je merkt dat niet overal even goed over is nagedacht. Zo ontgrendel je als je niet oppast de auto ongewild wanneer je de sleutel in je broekzak stopt. Dit komt door het ontwerp van de sleutel. Ook is getracht teveel info weer te geven in het display tussen de meters, waardoor soms meldingen verloren gaan. De displays zijn trouwens wel goed afleesbaar, ook met direct zonlicht.
Het Blue&Me-systeem (werkt overigens prima) neemt een deel van de ruimte in het dashboardkastje in. Er zitten twee USB-aansluitingen in, maar je kan er maar één van gebruiken, of je moet de klep altijd open laten staan. Bovendien kun je hoogstens het instructieboekje kwijt in het dashboardkastje, veel meer niet.
Verder kraken de deuren wanneer je (rustig!) over een hobbel of drempel rijdt. Het lijkt alsof de stijfheid van de carrosserie niet voldoende is om overmatige bewegingen tegen te gaan.
De ruimte in de auto is voorin prima, nergens klachten over. De verstelmogelijkheden van de stoelen zijn zodanig, dat het vinden van een fijne zitpositie geen probleem is. Het stuur kun je lekker ver naar je toe halen. De linker voorruitstijl zit soms in het zicht bij het oprijden van rotondes, maar dat lees ik bij meer modellen.
Op de achterbank is de ruimte net voldoende voor twee volwassenen, maar het houdt niet over. De kofferruimte is goed bruikbaar, maar niet opvallend groot of klein. Wel is er een hoge tilrand als gevolg van de diepe laadvloer. Met de inbouw van de LPG-tank (op de plek van het reservewiel) is de vloer iets omhoog gekomen. Dat heeft geen noemenswaardige gevolgen voor de bruikbaarheid van de kofferruimte.
Al vanaf kilometerstand 500 (de auto was nog geen week oud) klonk er een piepend geluid van onder de motorkap. ‘Nieuwigheid, dat slijt wel’, dacht ik nog, maar niet dus. Het bleek de spanrol van de multiriem te zijn. Die is onder garantie vervangen, het is sindsdien stil gebleven. Tevens lekte er vanaf de aflevering koelvloeistof bij de intercooler. Het blijkt een fabrieksfout aan de intercooler te zijn, er was namelijk een modificatie voor. Er zit nu een soort extra retourleiding van de intercooler naar het koelvloeistofreservoir. In feite wordt de lekkende vloeistof nu terug in het systeem gepompt. Een paar maanden later lekte de auto weer, nu waren het koperen ringetjes in één van de koelwaterleidingen die niet goed afdichtten.
Bij kilometerstand 30.200 is de dashboardverlichting achter de verwarmingsknoppen vervangen (kapotte lamp). Bij 71.500 kilometer was er een terugroepactie voor controle van een bout in het stuurhuis. Die bleek bij mij in orde. Bij kilometerstand 104.000 is (onder garantie van de LPG-inbouwer) een rubberen ringetje in het brandstofsysteem vervangen. De auto stonk naar LPG, verbruikte meer en hield in. Dat bleek dus te liggen aan lekkage via dat rubberen ringetje.
Bij kilometerstand 120.500 is de klep van het dashboardkastje afgesteld, het ging alleen nog met grof geweld dicht namelijk. Ook is er een contactje in het stuur (voor de claxonbediening) bijgesteld, omdat ik om te claxonneren met m’n volle gewicht op het stuur moest duwen. Bij de achterruit was lekkage van regenwater, om dit te verhelpen is er kit aangebracht rond de achterruitenwisser. Tevergeefs, het lek is nooit verholpen.
De strenge vorst van begin 2012 zorgde ervoor dat ik de auto niet meer kon gebruiken; de bedieningskabels van de versnellingsbak waren vastgevroren. Twintig minuten stationair warm laten worden zorgde er voor dat de bak met veel kracht wel te bedienen was.
Bij kilometerstand 129.700 merkte ik dat de turbodruk plotseling was weggevallen, terwijl er een luid zuigend / blazend geluid uit het vooronder klonk. Het bleek een losgeschoten luchtslang te zijn. Kort daarna kreeg ik alarmmeldingen dat het ESP, de hill-holder en de cruise-control niet meer werkten. Dat bleek te liggen aan een losse stekker, vlak bij die luchtslang. Ik vermoed dat de garage bij de werkzaamheden aan de versnellingskabels (die zijn tevergeefs gedroogd en ingevet) die slang en stekker losgehad heeft, maar niet goed terug vastgemaakt.
Bij kilometerstand 130.500 ging het motorstoringslampje branden. De motor hield in en klonk als een brommobiel. Veel meer snelheid had hij ook niet meer. Ik reed toen op de A16, vlak voor de Van Brienenoordbrug. Daar wist ik met 70 km/u boven te komen. Hortend en stotend kon ik de dealer in Capelle aan den IJssel bereiken (niet mijn eigen dealer). Daar werd ik meteen geholpen, het bleek te gaan om een afgebroken steun van de turbodruksensor, waardoor die sensor foute waardes doorgaf aan de computer. Een dot kit deed wonderen…
Bij kilometerstand 139.200 is het kofferbakslot vervangen. De sensor die daar in zit was al veel langer kapot, waardoor de kofferbakverlichting het niet deed en de melding ‘koffer open’ niet meer op het dashboard verscheen. Daar kon ik mee leven, maar nu ging de koffer ook niet meer open, niet met de sleutel en niet met de knop op het dashboard.
Bij kilometerstand 141.900 ben ik naar de dealer geweest met klachten over de koude start. Bij koude motor duurde het vijf seconden voor de motor aansloeg. De temperatuursensoren zijn toen gereinigd en de computer is gereset. Beide tevergeefs. Uit een compressiemeting bleek dat één cilinder een duidelijk mindere compressie had. Diagnose van de dealer: mogelijk één of meerdere verbrande kleppen, zekerheid pas te geven nadat de motor opengemaakt zou worden. Zo ver is het niet gekomen, omdat ik de auto al een poosje te koop had staan. Na dit bericht heb ik hem direct afgestoten naar de handel.
Ruim 4,5 jaar en bijna 142.000 kilometer Grande Punto rijden (waarvan 100.000 op LPG) leverde me het volgende kostenplaatje op:
Afschrijving: 11,6 ct/km
Brandstof: 6,8 ct/km
Verzekering: 4,5 ct/km
Belasting: 2,1 ct/km
Onderhoud: 1,8 ct/km
Boetes: 0,1 ct/km
Totaal: 26,9 ct/km
De Grande Punto rijdt lekker comfortabel en ziet er goed uit (zowel van binnen als van buiten). De T-Jet motor is fantastisch, maar kan blijkbaar niet goed tegen LPG zonder aanvullend kleppensmeersysteem. Al bij al een fijne en betaalbare kilometervreter, die helaas wel behoorlijk wat problemen kende. Ik vind bovenstaande lijst nogal lang namelijk.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
