Fiat Bravo 1.4 T-Jet 16v 150 Sport (2009)

autoreview

Gebruikersreview

21 mei 2009 om 15:17

Uitvoering	Bravo 1.4 T-Jet 16v 150 Sport
Versnellingen	6, Handgeschakeld
Bouwjaar	2009
Jaar van aanschaf	2009
KM-stand bij aanschaf	6 km
KM-stand laatst	47.000 km

tango red 150

2.600 km
21 mei 2009

Hoe kom je erop?
Als autoliefhebber altijd al eens een mooie italiaan willen hebben. Maar de ratio stond ertussen. Zoals: altijd problemen, slechte kwaliteit, waardeloze inruil en van die dingen.
Toch eens puur uit nieuwsgierigheid de showroom binnengelopen.
Eigenlijk vooral na een serie artikelen in het blad Top Gear. Daar reden ze een paar maanden een maserati blauwe 150 pk benzine sport en waren tot hun eigen verbazing lyrisch over die auto.
Mijn eigen indrukken waren: mooie auto, vloeiende lijnen, niet te ingewikkeld en overdreven, wel opvallend.
En oh, wat een fantastische velgen: two tone shadow 17 inch.
Van binnen smaalvol en sportief. Beetje stof, beetje leer, afwijkende kleur stiksels, koolstoflook dash, meters a la ferrari (o stand op 6 uur) heerlijk stuur, alu pedalen en meer van dat moois. Zat ook stevig in elkaar geschroefd. Weinig half zachte oplossingen. Alleen op datailnivo kan het hier en daar ietsje beter, maar daarover later meer.
Dan rijden met dat ding. Voor het eerst in mijn leven maak ik een proefrit. Tja, toen was ik verkocht, of eigenlijk mijn bravo.
Kleurtje kiezen. Wit? Best mooi, maar beetje trendy. Maranello? Daar zijn er veel van. Maseratie blauw? Nee. Italianen moeten eigenlijk altijd rood zijn. Keihard oranjerood. Dus Tango Red, gemengd door BASF en da's dan weer lekker Duitse degelijkheid.

Aflevering
De dealer (Preuninger) maakte er een verrassing van. Mijn zoontje mocht onze Bravo van onder een wit satijnen doek toveren.
En toen was het even stil. Oh wat is tie mooi.
De eerste 1500 km heel rustig ingereden. Motor is snel op temperatuur, dan maximaal 3000 toeren, nog handen af van het sportknopje. (hiermee krijgt de auto een ander karakter, met name het koppel stijgt flink en het gaspedaal wordt hitsig)

Het onderstel is vrij stoterig bij hobbeltjes en richeltjes. In de regen over een verkeersdrempel geeft het soms knakgeluidjes. Wegligging overigens goed, snaarstrakke bochten, stabiel. Opvallend goed zijn ook de banden Conti Sport Contact 3 (ook weer Duits) , werkelijk subliem op nat wegdek.
Zo veilig voelde ik me nooit in de regen. Behalve toen mijn ruitenwissers ineens weigerden. Oh had ik maar naar mijn verstand geluisterd, altijd problemen met die spaghetties, dacht ik toen. De dealer maakte het op zaterdag in orde. Bleek een zekering te zijn. Stom, had ik zelf ook kunnen vinden. Gelijk wees de monteur mij op een fout in de bevestiging van de dakspoiler. Kleinigheid en wordt in orde gemaakt.

Je leest wel eens over het matige rondom zicht. Kwestie van wennen denk ik. Extra voorzichtig en dubbel goed kijken. Maar door de vorm van de auto heb je bij inparkeren in het begin het idee dat je zo scheeef staat als een karhengst. En dan sta je toch echt recht.
Sturen vinden sommigen te licht gaan. Is ook persoonlijk. Net als het schakelen met een beetje weerstand, ik kan het niet hakerig noemen, het gaat snel en precies met gevoel van het mechaniek. Je bent lekker bezig met autorijden. Heerlijk. Remmen op zich goed, bijterig bij lichte beroering, trap je door dan lijkt het of nauwelijks progressiever vertraagt, behalve als je echt vol op het pedaal gaat staan. Geen stumper trouwens met iets meer dan 36 meter remweg vanaf 100 km per uur.

Na het inrijden
De eerste 1500 kilometer zitten erop en we raken aan elkaar gewend. Het sportknopje eens uitproberen. Mama Mia, wat een verschil! Volgens de boekjes 230 nm maximaal koppel, maar ik heb vernomen dat er op de testbanken ruim 250 is gevonden. Ik geloof dat graag. Eigenlijk heb je met deze Bravo tevens een getunede versie. En firma Bosch (alweer Duits) heeft prima werk verricht.
Opvoeren is dan ook geen zinvolle exercitie. De motor en turbo zitten dicht tegen hun natuurkundige limieten aan. Tenzij je grotere turbo en brandstofinjectoren laat monteren (zit in de Abarth pakketten voor de Grande Punto en 500). Ik overweeg hooguit een sportfilter en "snelle" uitlaat.
Je gaat zelfs standaard (sportknopje aan) werkelijk als de brandweer en vooral de tussenaccelaratie is fenomenaal. Terwijl ik bij 4500 toeren gas terugneem. Eerst nog verder inrijden.
Onder de kap valt mij op hoe keurig alles geordend is. En geen drupje olie te vinden. Dit bevalt mij uitstekend.

2500km
Motor komt nu losser, wordt soepeler en het verbruik verbaast me in positieve zin. Ik zie op de computer 1:11,6. Terwijl het echt vaak feest is geweest.
Over het interieur ben ik zeer tevreden. De Bravo past mij precies. De stoelen zitten op zich goed, ze hadden een iets langere zitting mogen hebben. Van achterin hoor ik geen klachten dus dat zal ook lekker zitten. Kofferbak is voor zo'n klasse royaal, wij zijn met drie thuis en op vakantie de achterbank half plat geeft meer dan genoeg ruime voor teveel spullen.
Soms hoor je wel eens een rammeltje hier, dan weer daar, maar dan alleen op slechte wegen en bij lage snelheden. Het hangt volgens mij af van de vochtigheid en temperatuur. Ze verdwijnen net zo spontaan als ze opkwamen.
Het klimaatsysteem werkt perfect, maar als het niet nodig is om te regelen laat ik het uit. Net als de radio/mp3 speler. Die altijd aangaat als je start. En dat zou ik anders willen.
Net als een goede bevestiging van je TomTom. Die plak ik nu op de voorruit maar die staat zo schuin dat bij fel zonlicht de zuignap het verliest van de zwaartekracht.
De afleesbaarheid van de instrumenten is overdag redelijk, mits je ze verlicht. Ik rij altijd met attentielichten dus geen probleem. De wijzerplaten zijn donkergrijs. Terwijl de eerste versie Sport witte platen had. Nog een modificatie: de achterbankmiddensteun is verdwenen. Ik kan ermee leven.
Bij het wassen van de auto vielen me wat slordigheidjes op in afwerking die niet nodig zijn geweest. Vaak gaat het om slecht gesneden plastic wat dan niet goed past met lelijke openingen als gevolg. Zoals rond de achterlichten bijvoorbeeld. En aan de binnenkant van de kofferbak. Of rafels aan de onderkant van de plastic beschermrand van de voorspoiler. Jammer die dingetjes, want verder zit ook de buitenkant mooi en logisch aan elkaar en zie je gelijke smalle naden, gladde overgangen. Maar ook voor deze kritische autobezitter kan de Bravo de toets tot nu toe makkelijk doorstaan.(hiervoor reed ik Opel, VAG modellen en Hyundai).

Sociaal
Mijn vrienden en collegae vinden mijn Bravo zonder uitzondering prachtig. Een kennis van me, een overtuigd Alfa Romeo gelovige (nu een 156 GTA, natuurlijk een rode), kon zich niet voorstellen hoe het kon dat hij deze auto nooit eerder had opgemerkt. "FIAT? BRAVO?"
En de buren en voorbijgangers, ze kijken allemaal even op of om.
Op de snelweg wordt je uitgedaagd door Golfjes GTI, Civics en meer van die wagens uit de Fast en Furious scene. Nog even niet guys, na 3000 kilometer misschien...
Want ook de eerste prenten zijn binnen. Beetje te enthousiast geweest. Stout. Maar probeer je maar te beheersen in die Bravo, die heerlijke fantastische Bravo.

sempre meglio

47.000 km
27 mei 2014

Het eerste lustrum is een feit. 5 Jaar en haast 50.000km verder is het moment daar om mijn rooie bravo te beoordelen.
Om maar met de deur in huis te vallen: wat een fijne wagen deze fiat. ¨Sempre meglio¨.
Ik rij niet veel, maar als ik in mijn bravo gebruik is het met plezier. Het rijgedrag is typisch, met fenomenale tussenacceleratiesen strak bochtenwerk. Stoplichtsprintjes daarentegen zijn niet het sterkste punt, je moet heel bedreven zijn in het gasgeven om het optimale eruit te halen.
En het in begin nogal harde onderstel is nu precies goed met iets meer comfort, hoewel het af en toe kraken bij natte omstandigheden irritant blijft.
Ook de remmen hebben nog wel eens de neiging te piepen. Ze kunnen niet goed tegen normaal en gedoseerd gebruik. Als je ze nu en dan gebruikt als ankers dan is het probleem weg.
Verder geen klachten en dat is eerlijk gezegd boven de verwachting. Het ding zit retegoed in elkaar, geen rammels, geen electrische problemen, de versnellingspook is nog heel, zelfs de accu is tiptop en dat heb ik niet eerder meegemaakt met andere auto´s.
Nee, behalve een paar beurtjes, twee ruitewisserrubbers, twee nieuwe banden en een lampje voor, helemaal niks aan de hand geweest. (trouwens ahv het instructieboekje heel makkelijk zelf te vervangen zo´n lampje. Kom daar nog maar eens om bij een hoop merken).
Verbruik ligt op 1 op 11,5 bij weinig snelweg. Op vakantie lekker afgeladen is in 6 heel veel zuiniger goed te doen. Steile bergpassen kan je opvliegen als je wilt, die T jetmotor trekt als een lier.
Omdat ik sterk overweeg de bravo nog een tijd te houden denk ik erover om er wat upgrades tegenaan te gooien. Ik zal wel zien.
Prijzen voor gebruikte exemplaren liggen nogal uiteen van redelijk tot belabberd (laag) hoewel een bekend Duits merk mij 18000 inruil bood op een vergelijkbaar nieuw model van hen met een prijskaartje van 38000...
Ik ben er niet op ingegaan.

8,5