Daihatsu Cuore STi-12V (2003)

autoreview

Gebruikersreview

Uitvoering	Cuore STi-12V
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2003
Jaar van aanschaf	2010
KM-stand bij aanschaf	51.872 km
KM-stand laatst	167.000 km

Japanners, je moet ervan houden :).

58.921 km
23 augustus 2010

Japanners je moet ervan houden of niet zeggen ze wel eens. Dat is net zo bij mij. Ik heb niks met amerikanen, al helemaal niks met fransosen, duitsers nog wel maar japanners staan toch bovenaan.

Na een Suzuki Swift 1.0 (1993) en Toyota Celica 1.6 (1990) gereden te hebben (met een uitstapje naar een Peugeot 107 lease auto maar daar zit een daihatsu blokje in) diende er een nieuwe auto aangeschaft te worden. De eisen waren: betrouwbaar, zuinig, weinig wegenbelasting en verzekering en tweedehands wegens het budget (€5000 max). Na veel kleine auto's gezien te hebben bleven we toch bij deze kleine Dai uitkomen. Al bij de proefrit een grote grijns op mijn gezicht.

Maar dit is een review dus de pro's en con's maar op een rijtje. Nu zo een 6.000km gereden dus kan wel.

Con's:
- De gebruikelijke kraakjes en piepjes. Echter alleen van binnen (het plastic, de stoelen, hoedeplank). Dus niks structureels. Vervelend in het begin, nu aan gewend.
- Smal van binnen bij je benen
- Rechte ruit gevoelig voor steenslag
- Geen interval op de ruitenwisser (echt aan het zoeken hier)

Pro's:
- Zuinig. Met een zware rechtervoet 1:17,5. Bij netjes rijden 1:19
- Ook zonder stuurbekrachtiging makkelijk rond te sturen
- Behoorlijk vlot voor een 1.0 liter, ook in de hogere versnellingen
- Met neergeklapte achterbank nog een behoorlijke laadruimte moet ik zeggen (meer als de Swift en de 107)
- Hoge funfactor, rijd en ziet er uit als een iets grotere mini :).

Ben helemaal gek van dat ding (en dat voor een man, terwijl die vaak voor groot en stoer gaan). Geen moment spijt van de aankoop.
En na onze vakantie in de bergen van Italie met 2 personen aan boord en zeker voor 70/80kg aan bagage helemaal overtuigd van de betrouwbaarheid en kunnen. Neemt de bergen met bravoure als je goed schakelt en geeft geen krimp.

Grote beurt gepland bij 62.000 zullen zien wat dat brengt.

Na 4 jaar Cuore een laatste lofzang

167.000 km
31 juli 2014

Aangezien mijn laatste review van mijn trouwe Cuore uit begin 2010 stamt, is het na ruim 4 jaar de hoogste tijd voor een (eind)update en wrapup.

Dit maal met dik 167.000 km op de teller en helaas het nieuws dat de kleine niet meer bij me is. Na dik 4 jaar en 2 maanden van Curious D (koosnaam) genoten te mogen hebben is op 15 juli van dit jaar een einde gekomen aan onze vriendschap. Door het toedoen van een enorme klojo (zeg ik het heel netjes) die het nodig vond nog geen 5 meter voor me in te voegen en gelijk daarna samen met de rest voor hem vol in de ankers te gaan kon een kop-staart botsing niet meer voorkomen worden. Had hij die domme actie niet uitgehaald had ik nog voldoende afstand gehad te stoppen (reed een dikke 50 meter achter mijn voorganger). Helaas heeft de Cuore geen ABS en dan is het snel gedaan … Zonde want ik had hem zeker nog het klokje rond willen rijden .

Mijn eindoordeel van mijn trouwe maatje:
- Ondanks het feit dat ik altijd bang was met de Cuore in een ongeval terecht te komen blijkt de kleine opvallend veilig te zijn. De klap was hard en met nog de nodige snelheid. Opgelopen letsel is 0,0!
- In 4 jaar heeft hij me nooit laten staan, ook niet ‘s winters
- In 4 jaar tijd heb ik geen reparaties moeten uitvoeren (alleen onderhoud)
- De ruimte achterin (met de bank neer) is rianter als iedereen denkt. Bakje heeft het nodige mogen vervoeren, 4 eetkamerstoelen? Geen probleem! Koelkast? Ook niet
- De onderhouds-, verbruiks-, brandstof-, wegenbelasting- en verzekeringskosten zijn zo belachelijk laag dat je blijft lachen

En ondanks het feit dat je de 30 al ruimschoots gepasseerd bent, iedereen je auto voor een rugzak aanziet en “echte mannen stoere auto’s rijden” kan ik eerlijk stellen dat dit de eerste auto is waar ik ooit echt verliefd op geworden ben.

Oftewel: Ik ga je missen maatje!

4,3