Menu
| Uitvoering | C5 2.0 HDi 110pk Ligne Prestige |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2003 |
| Jaar van aanschaf | 2008 |
| KM-stand laatst | 211.000 km |
Aldus… voor mezelf begonnen. Betekent knappe Alfa inleveren bij salarisbetaler en vervolgens op weg met een zelfgehuurde Touran. Alwaar ik heel snel weer uit wilde wegens levensgevaar. Niet qua wegligging of stootbotsabsorptie, maar ik dreigde telkens in slaap te vallen door het droefsaaie instrumentenpaneel.
Op zoek dus naar een goedkope edoch fijnrijdend automobiel. Niet te klein graag, want dat ben ik zelf al. Als voormalig verkoper van de Double Chevron toch nog wat resterende sympathie voor deze Franse zweefmolens, dus laten we eens op zoek gaan naar een reeds lang afgeschreven en in goede staat verkerende C5. Kosten geen drol, rijden kalmerend fijn en zijn zo ruim als een vliegtuighangar. Trek je niks aan van allerlei verhalen over matige betrouwbaarheid. Zolang je zoekt naar exemplaren van na het eerste bouwjaar is er weinig op aan te merken. In tegenstelling tot de Laguna.
Zulks snel gevonden bij een prima dealer. Een HDi met 110pk in Prestige-trim. Plus nog wat andere trim die de vorige eigenaar erop heeft gedouwd. Chroomstrips van voor tot achter, ja zelfs tot op het dashboard geplakt. De idioot. Ik laat het maar zitten want vrees dat er wat plastic meekomt als ik het probeer te verwijderen.
Niet dat er dan onvoldoende plastic overblijft, overigens. Want plastic is een beetje z’n dingetje, van de C5. Ik weet niet welke Franse plastic-fetisjist z’n lusten heeft gebotvierd op dees automobiel, maar hij schaamde zich echt helemaal nergens voor. Knalhard, ongenuanceerd en goedkoop ogend plastic. Hier en daar ook nog voorzien van semi-alu-look. Wel goed voor het milieu, want het kan bijna niet anders dan dat alle gebruikte wegwerpkoffiebekertjes en champignonbakjes door de firma Citroën keurig gerecycled werden tot hagelnieuwe dashboards. Voordeel is wel dat je nimmer in slaap valt in de C5. Je blijft toch schrikken van die ingezakte plasticberg die zich voor je neus bevindt.
Het onvolprezen (pfwahaha) uiterlijk van de C5 heeft tot nu toe niemand in mijn omgeving tot positieve uitspraken kunnen verleiden. Jawel, de buurman. Dacht ik. “Mooie auto” zei ‘ie. Ik blij natuurlijk, eindelijk iemand die dat ding mooi vond. Tot de dooddoener kwam. “Maar ik vond die Touran mooier”. Moet je je voorstellen. Mijn voiture, mijn superieur rijdende limousine wordt door het volk minder mooi gevonden dan een gekrompen Volkswagen Transporter. Lekker dan.
Rijden in een C5 geeft een wat andere beleving dan rijden in een Alfa 159, om het zachtjes uit te drukken. Het verschil is ongeveer zo groot als tussen Antonio Vivaldi en de Red Hot Chili Peppers, en niet alleen qua leeftijd. Waar de Alfa alle moeite doet om je deelgenoot te maken van de autorit en je uitermate stimuleert om daar een actieve rol in te spelen, daar vraagt de C5 om je nergens mee te bemoeien. Soort automobiele vorm van outsourcing. Of je alsjeblieft wil gaan zitten en af en toe aan het stuur draaien, dan zorgt hij verder wel dat je thuiskomt. Berezachte fauteuils, erg weinig herrie (buiten wat rammeltjes) en een zachtwiegend weggedrag. Zo ongeveer alsof je op hele dikke kussens in een schommelstoel zit en jezelf af en toe in beweging zet met je grote teen.
Betekent niet dat de C5 het weggedrag heeft van een natte krant. De wielen blijven netjes aan de grond. Alleen de koets die erboven hangt schommelt nogal. Bochtenridders die strakgeveerde karren gewend zijn laten van schrik het gas los als ze met de C5 een bocht in duiken. Is niet nodig, overhellen is niet hetzelfde als onderstuur. Het onderstel kan prima hoge snelheden aan en onderstuur is pas met extreem forceren op te wekken, zoals een Franse auto betaamt. Slijtplekken op de buitenspiegels, maar nimmer uit het spoor.
Om de bochten met snelheid uit te komen moet je nog over een andere mentaal drempeltje heen: het stuurgevoel, of liever: het ontbreken daarvan. Het kan bijna niet anders dan dat de stuurkolom voor een groot deel bestaat uit rubber. Af en toe uit het raam kijken dus om te zien of je stuurgedraai daadwerkelijk effect heeft. In rechte lijn is het zaak om het rad goed vast te houden. De C5 is namelijk zo zijwindgevoelig als een zeilboot. Komt door de extreem rechtopstaande zijkanten van de koets. Citroën is erg ver gegaan in het creëren van zoveel mogelijk binnenruimte. Da’s heel fijn, maar kent dus ook een nadeel.
Met de standaarduitrusting is niks mis. Niet dat benauwde Duitse gedoe, maar heel prettig met climate control, radio-cd met 6 speaker, cruise-control en radiobediening vanaf het stuur, nachtverlichting, licht-en regensensoren en ga maar even door. Allemaal standaard spul. En een hele bak electronica waarvan ik niet zeker weet of je er blij mee moet zijn. Kom je ’s ochtends aanlopen, druk op de afstandbediening en meteen gaan er wat electromotoren aan de gang om je auto op te tillen tot instapniveau. Ben toch geen 65 plussert? Sterker nog: de eerste Xantia’s en alle hydrauliek-Citroëns daarvoor knielden volledig op straat als ze een tijdje geparkeerd stonden. Moest je altijd laag instappen. Vervolgens richtte de koets zich op en ging voorwaarts. Inzakken doen ze niet meer vanzelf. Vandaar dat ik uit weemoed nu wel eens de laagste stand inschakel, vlak voordat ik de motor afzet. Kom je terug bij een lekker lage koets. Nog meer electronica-interrupties: wil je net de flitsinformatie lezen op je display, meldt de auto dat de regensensor in ingeschakeld, en de kindersloten trouwes ook. Ja, da’s bekend. Dat heb ik zelf gedaan namelijk. Dankuwel, mag ik nu de flitsinformatie? Grappig is dat de auto op de snelweg boven een ‘bepaalde snelheid’ de auto iets voorover laat kantelen voor een betere stroomlijn. Is bijna niet te merken (niet dat de koffie over de rand van het bekertje klotst ofzo) maar het geeft wel wat leven aan de C5.
Wat het comfort verder bevordert is de 8-kleps HDi in het vooronder. Niet zo lekker als een JTD, maar wel goed smeuïg, snel en stil. Fijne motor die zorgt dat je prettig kunt doorrijden op de snelweg, zonder dat je doof wordt van de dieselratel. Ook op hogere snelheden blijft de motor bescheiden op de achtergrond. Ideale auto om in alle rust snel kilometers weg te blaffen.
Ergo: van emotionele opwinding zoals in de Alfa is geen sprake, in tegendeel zelfs. Toch heeft dees boot een sterke persoonlijkheid, een echt karakter. Je moet het alleen snappen om er van te houden.
De airco deed het niet. Heeft de dealer opgelost.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
