Alfa Romeo MiTo 1.4 Turbo Multi Air SS Distinctive (2010)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | MiTo 1.4 Turbo MultiAir S&S Distinctive |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2010 |
| Jaar van aanschaf | 2010 |
| KM-stand bij aanschaf | 24 km |
| KM-stand laatst | 160.142 km |
Dr. Jeckyll / Mr. Hyde
Het Alfavirus, het manifesteert zich zonder enige waarschuwing en is ongeneselijk. Al had ik eerlijk gezegd niet voor mogelijk gehouden dat de Mito de oorzaak van het Alfavirus zou zijn. Ik vond het bij zijn introductie wel een kek wagentje, maar de neus was toch wel even wennen. Toen ik van de herfst begon uit te kijken naar een nieuwe leasewagen, werd de Mito al snel interessant door het verschijnen van de Multiair uitvoeringen. Na een paar proefritten in verschillende versies bestelde ik een 135 pk Multiair exemplaar in Distinctive uitvoering. Opties waren een premium pack (o.a. climate control, cruise control, armsteun, parkeersensoren) en sport pack 1 met 17 inch velgen. Als kleur koos ik Tornado Blauw, aangezien ik de weinige Mito's die ik tegenkwam slechts in de meest saaie kleuren getooid zag: zwart, wit en grijs.
Om de waarheid te zeggen, ik ben nog niet eerder een auto tegengekomen die zo polariseert. Op internet, in de veilige anonimiteit, nemen de meesten geen blad voor de mond en wordt de auto niet zelden tot op de grond afgebrand: geen Alfa, te lief, te smal, te hoog, geen pit, slechte kwaliteit, valt uit elkaar, 'roesten die niet in de folder?' Hoe anders is die situatie in real life. Ik heb mijn blauwe Mito nu drie maanden en heb eigenlijk niets dan positieve reacties ontvangen. Toen ik een collega wegbracht naar de garage van een concurrent, wilde de magazijnbeheerder weten "hoe zo'n Alfaatje nou reed." Hij was van plan er ook een aan te schaffen. De kleur roept trouwens behoorlijk wat vragen op. Veel mensen vragen zich af of Tornado Blauw überhaupt wel leverbaar is en of ik niet gewoon zelf die kleur samen heb laten stellen. Ik las hieronder in de commentaren dat Alfa Romeo en de kleur blauw niet bij elkaar passen, maar persoonlijk vond ik Sirio Blue en Blue Misano veel opvallender kleuren omdat je ze veel minder vaak ziet. Ik zal waarschijnlijk tegen wat schenen aanschoppen met deze opmerking, maar het is toch exclusiever dat die twee tinten rood waar Alfa de laatste tijd zoveel problemen mee heeft gehad. (Ik heb een van de foto's vervangen door een kiekje onder meer zonnige omstandigheden)
De Visconti-slang voorop de motorkap is volgens sommige reacties lekker aggressief, volgens andere dan weer net té aggressief. Soit, ieder zijn smaak. Dat iemand de Mito sowieso al aggressief noemt, vind ik eigenlijk wel een compliment.
Comfort:
De binnenruimte in de Mito is me erg meegevallen, vooral de diepe kofferbak is een verademing na het 'bierkratformaat' in de Mini. Voorin heb je meer dan genoeg plaats, de ruimte achterin is iets krapper, maar geen excuuszetel. Al is de aflopende daklijn er wel debet aan dat de hoofdruimte voor langere personen niet echt overhoudt. De stoelen zitten lekker en bieden dankzij de lendensteunen genoeg houvast, al had ik liever gehad dat ze de kuip wat steviger hadden gemaakt, zoals in de Abarth Grande Punto.
Na vele kilometers zonder rugpijn kan ik wel zeggen dat het veercomfort voldoende is: de wagen zweeft niet over de weg, maar geeft ook niet elk gat in de weg één-op-één door, en dat is wel zo prettig. Ook 1800 km over Duitse snelwegen van gemiddelde tot slechte kwaliteit en B-wegen van goede tot redelijke kwaliteit hebben me geen rugpijn opgeleverd.
Rijeigenschappen:
De Mito laat zich behoorlijk vlot door het verkeer sturen. Weliswaar met iets meer 'body-roll' dan de Mini, maar dat wordt nooit storend. De stuurbekrachtiging is in N-mode wat licht afgesteld, maar een noodzakelijke stuurcorrectie (zie onder 4 jaar Alfa) heeft de auto erg goed gedaan. Hij stuurt nu net een stukje zwaarder dan normaal en dat is bijzonder prettig voor woonwerkverkeer. In D-mode is de stuurbekrachtiging bijna precies zoals ik die bij mijn Mini gewend: zwaarder en met voldoende feedback. De reden dat de Mito als '(te) stug' wordt ervaren lijkt er mijns inziens vooral mee te maken te hebben dat men de exemplaren met 18 inch velgen getest heeft. Als je met 17 inch (mijn auto) of 16 inch (de leen-Mito die ik een dagje meehad) onderweg bent, merk je dat ie een stuk minder stuiterig onderweg is, al is het misschien geen gek idee om bij de volgende generatie de starre as te vervangen door multilink ophanging.
Prestaties:
In het begin was ik even onaangenaam verrast door de acceleratie die langzamer was dan ik had verwacht (en in N ronduit sloom was) en een vrij hoog benzineverbruik. Maar ik kwam er achter dat de ECU van de Mito een runin periode heeft van 1500km. Als je die afstand hebt gehad, wordt het verschil tussen N en D minder heftig en kun je je zelfs in N-mode al aardig laten gaan op de snelweg. Toch gebruik ik deze stand veel voor het woon-werk-verkeer, als het gewoon te druk is om harder dan 110 te rijden. De Mito is dan een stabiele kilometervreter, die zich zo bedaard als Dr Jeckyll door het verkeer laat laveren. Schakel je echter op naar D-mode, dan komt ineen Mr. Hyde tevoorschijn. De 1.4 Turbomotor grijpt veel sneller aan en de beheerst snelle Mito wordt een aggressief snelle Mito die dankzij soundengineering klinkt alsof ie het asfalt op wil vreten. Aan het sporadische geratel in de wielkasten te horen doet ie dat soms ook, al kan dat ook aan de slechte staat van de wegen in mijn omgeving liggen.
De genoemde topsnelheid van 207 km/h is precies gehaald (op de autobahn richting Sinsheim, gemeten met een TomTom) maar er stond inmiddels wel 217 km/h op de teller.
Verbruik:
Het verbruik is zoals verwacht hoger dan de fabriekswaarden. Het begon met een ontnuchterende 7.6/100 km, maar bij mijn eerste bericht na 3660 km stond de teller op 6.9/100 km en inmiddels sta ik op 6.5/100 (frappant: precies het omgekeerde van de fabriekswaarden) Ik rij 75% van de tijd in N-mode en 25% in D-mode. En het kost veel moeite het D-percentage in toom te houden, elke keer als ik een leeg stuk snelweg voor mijn wielen krijg. Inmiddels ben ik erachter hoe treffend de titel Jeckyll/Hyde boven dit stukje is, want de Mito heeft in alles een gespleten persoonlijkheid, ook in het verbruik. Een verbruik rond 6.5/100 is in N-mode met veel 80 km wegen onderhand standaard, ga je langere tijd in D-mode de beest uithangen, staat er in de meeste gevallen 7.1/100 in de verbruikswaarden. Het start-stop-systeem maakt zich vooral nuttig tijdens rustmomenten, bij het stoplicht en in de files tijdens de ochtendspits.
Tussentijds oordeel:
Ik begin steeds beter op de Mito en zijn dubbele persoonlijkheid ingespeeld te raken. In het woon-werk-verkeer is het een simpele doeltreffende manier om van A naar B te komen, in de vrije tijd een leuk speelkameraadje om stoom mee af te blazen. Ik verheug me op de kilometers die komen gaan.
Vier jaar Alfa
Onder de kop "Vier jaar Alfa" zal ik de wederwaardigheden van mijn auto op een rij zetten. Mijn leasecontract loopt tot 2014, dus zal ik dit stuk periodiek updaten:
Jaar 1: 2010-2011
April 2010:
Alle Alfakwaaltjes waarvoor ik gewaarschuwd was hebben zich voorlopig nog niet geopenbaard. Het slechte wegdek heeft me wel al een put in de voorruit opgeleverd en toen ik bij het nemen van een afslag door een zinkgat reed schampte ik de vluchtheuvel met het linkervoorwiel. Het krasje dat daardoor in de velg bleef staan viel wel mee, maar de auto trok ineens duidelijk naar rechts. Ik heb hem bij de garage opnieuw laten uitlijnen, waarna het probleem was verholpen. Als bijkomstigheid stuurde de Mito in N-mode ineens duidelijk zwaarder, wat de rijeigenschappen positief beïnvloedt.
Mei 2010:
Inmiddels zijn we twee maanden verder en alles loopt uitstekend. De auto is nog een keer naar de dealer geweest, om de autolader van mijn TomTom in het dashboard weg te laten werken. Die kabel zat me in de weg door de plaatsing van de 12v aansluiting achter de versnellingspook. De kabel komt nu links uit het dashboard, zodat ik mijn TomTom nu ook met links bedien.
Het meest vreesde ik eigenlijk voor steenslag op de achterste wielkasten, aangezien die behoorlijk bol staan. Maar behalve dat ze vrij snel vuil worden, is er weinig te mekkeren. Hoogstens een keer wassen als het me niet aanstaat. Daar waar ik van Mito's in Alfa en Giulietta rood hoor dat er grote problemen met de lak zijn ontstaan icm steenslag, heeft mijn metallic blauwe mito slechts een aantal nauwelijks zichtbare putjes in de lak. De grootste zit midden op de frontlip van de bumper, maar zoals gezegd, het is eigenlijk nauwelijks zichtbaar, dus maak ik me er niet zo druk om.
September 2010:
De vakantieperiode zit erop, en het aantal kilometers is in drie maanden tijd verdubbeld. Vlak voor ik op vakantie ging heb ik nog even een zomercheck laten doen bij de garage. Er werd een kapot ventiel in de band linksachter geconstateerd, waardoor die twee keer zo snel leegliep als de andere drie en een stukje plastic in de wielkast linksvoor was losgetrild, wat een ratelend geluid gaf op hobbelig wegdek. Beide kleinigheidjes werden weggewerkt. Tijden de vakantie in Zuid-Duitsland heb ik gemerkt dat de Mito in heuvelachtiger terrein in D veel beter tot zijn recht komt dan in N omdat je het gas maar hoeft aan te tikken om heuvelop vaart te maken. Ik reed zelfs zuiniger in D mode dan me tot nu toe in N is gelukt: 6.4/100km. Ik moet er wel eerlijkheidshalve bij vermelden dat ik om de haverklap werd geconfronteerd met wegwerkzaamheden of kapotgereden asfalt, waardoor een zuinigheidsrit meer te preferen was boven aggressief rijgedrag. Gelukkig waren er zo nu en dan momenten dat "Hyde" even zijn gang kon gaan. Verbazend hoe snel de naald dan naar de 200 klimt.
Januari 2011
De herfst ging, de winter kwam, de kilometrage steeg naar 36.000 km. De auto heeft net voor de jaarwisseling een grote beurt gehad waarbij niets opvallends werd geconstateerd, alleen de ruitenwissers werden vervangen en de ruitenwisservloeistof werd ververst om bevriezing te voorkomen. Ik had al vernomen dat de deuren zonder raamstijl wel eens vastvriezen, dus heb ik voorzorgsmaatregelen aangeschaft: een siliconen-stick om de deurrubbers mee in te vetten en een flaconnetje de-icer voor noodgevallen. De de-icer heb ik één keer moeten gebruiken toen ik tegen het probleem aanliep dat de ruit niet inzakte na het openen van de deur, en daarna heb ik er nooit meer last van gehad. Handig spul voor luie mensen zoals ik, bespaart veel ‘krabtijd’.
Het rijden onder winterse omstandigheden heeft niet voor al te grote problemen gezorgd, het parkeren onder winterse omstandigheden was iets lastiger. Vrijwel elke parkeerplaats waarvan ik in de maand december gebruik van maakte was of een sneeuwvlakte of een ijsplaat. Helaas was ik niet meer in staat winterbanden te bemachtigen, en op 17 inch regenbanden door de sneeuw banjeren lukte niet al te best. Ik moest zelfs alle drie de DNA-standen gebruiken om 100 meter van mijn parkeervak bij het werk naar de wel geveegde weg te rijden. “D” had ik nodig om uit stilstand weg te komen, “A” om zonder al teveel geglij vooruit te komen en op de weg kon ik weer gewoon in “N” rijden. Op de vrijdag voor kerst moest ik nog naar Eindhoven, over een A2 die geheel afgesloten werd, net NA dat ik langs was gekomen. Ik begreep meteen waarom: zelfs de gelukkige collegae met winterbanden reden niet veel harder dan vijftig. Twee keer ben ik dwars gegaan op dat stuk en twee keer trok de auto zichzelf weer recht (nog niet eerder zoveel lampjes zien knipperen op het dashboard). Het verbruik is de laatste maanden weer wat gestegen. Ik zat tot in november zo rond 6.5 of 6.6/100km, maar dat steeg in december en januari weer naar 6.8/100. Dat heeft trouwens niet alleen met het koude weer te maken, maar ook met de frequentie waarin ik sinds de temperaturen boven nul uitkwamen D-mode weer ging gebruiken (Nice to have you back, Mr Hyde!)
(noot: @Autoweek: eigenlijk had ik dit nog onder mijn tweede verslagje willen hangen om 2010-2011 af te sluiten, maar ik heb het opgegeven nadat ik voor de derde keer wijzigingen had ingevoerd die niet opgeslagen werden. Kun je eerder ingevoerde verslagen na een bepaalde tijd niet weer wijzigen?)
Mei 2011
Hatsjoe! Sorry, het is lente, dus mijn hooikoorts speelt op en de teller staat inmiddels op 50.000 km. Ik ben zeer te spreken over de Dunlop banden die onder de Mito zitten. Normaal was het na negen maanden al afgelopen met de Pirelli’s die ik op de Mini had, maar als ik naar de slijtage kijk, kan ik eind mei vóór mijn vakantie nieuwe voorbanden laten monteren. De aangeraden bandenspanning is trouwens iets te zacht; 2.4psi voor en 2.3psi achter is in Nederland ideaal, op de hobbelige snelwegen van Duitsland en België kun je misschien beter 2.3 voor en 2.2 achter nemen. Ik betrap me erop dat ik de laatste maanden steeds vaker van de cruisecontrol gebruik ga maken, niet alleen voor lange stukken, maar ook bij wegwerkzaamheden (heeft me toch al wat geflits in de achteruitkijkspiegel gescheeld). Verbruik blijft bij rustig rijgedrag rond de 6.5/100 km hangen, in “Hyde-time” (D dus) kom ik weer op 6.7 uit, al kan ik nu al voorspellen dat na mijn bandenwissel dat omhoog zal gaan.
In die paar maanden heb ik weer een paar kleinigheidjes gehad. De auto moest na een tikje tegen een verkeersdrempel (zo’n ‘chocoladetablet’ dat middenin de weg ligt) even naar de garage om een forse kras op de bumper te laten wegwerken. Grmpf, voortaan rijd ik midden over die dingen heen ipv er langs te slalommen. Tevens stelde men vast dat er een koplamp stuk was. Werd er gelijk een nieuw lampje ingedraaid.
Met al die wind in april en alle zand en stuifmeel die meegeblazen werd leek mijn auto wel een rijdende stofwolk. Maar zoals ik aan voorbeelden van collega’s zag, het had geen zin extra te gaan poetsen, want binnen een paar uur zat alles toch weer onder. Alleen toen ik naar de Viva Zeelandia meeting in Goes ben geweest ging ik wel even schrobben. Tijdens de tourrit aldaar kwam ik samen met een clubje Fiat Coupé-rijders in één groep terecht en als ik zie dat ze met hun verlaagde auto’s op elke verkeersdrempel zaten te knijpen om niet te blijven steken, ben ik blij dat ik zelf niet ben gaan verlagen. Dat verhaal over de plastic splitter dat ik in een andere review heb gelezen komt me trouwens bekend voor. Zelfs als ik rustig (12 km/h in zijn één) de oprit naar mijn supermarkt inrij, die van een fikse drempel is voorzien, schraapt dat plastic ding over het wegdek. Het is aan twee dikke schroeven te danken dat ik dat ding er niet allang onderuit gereden heb (bij eerdere modellen zijn schijnbaar een soort grote nietjes gebruikt, wat nog al wat problemen veroorzaakt)
Augustus 2011
Zucht... welcome back! Regenbuien, windvlagen, verstoppende snelwegen. De vakanties zijn echt voorbij, iedereen genoten van de regen? Ik had aan de andere kant van de Alpen alleen zon en > 30 graden :) Zoals ik al dacht hielden de voorbanden het tot eind mei uit en konden er toen twee nieuwe onder gelegd worden. Twee korte vakanties (juni en augustus), wat woon-werkverkeer en een 60.000 km beurt later ben ik nog steeds tevreden over mn Mito. Over de rijeigenschappen hoef ik het inmiddels waarschijnlijk niet meer te hebben, onveranderd goed. Het verbruik in Hyde-mode is idd wat gestegen in de zomer, 6.9 nu.
Bij de 60k beurt is uit voorzorg nog één achterband gewisseld omdat die was gaan cuppen (onregelmatige slijtage) op de binnenste groef. De andere band was nog in orde aldus de dealer. Tijdens die beurt kreeg ik een Giulietta 170pk mee voor een dag en oh wat was ik blij dat ik een drukke dag met veel heen en weer rijden tegemoet ging (zo'n 130 km volgens de dagteller) De "Juul" rijdt comfortabel, snel en die lekkere brom in de motor is een beetje verslavend vrees ik. Toch iets om over na te denken over drie jaar, als het leasecontract van de Mito afloopt.
Kleine aanvulling: twee weken na de 60k beurt begeeft de tweede koplamp het. Is snel vervangen, maar een beetje jammer dat ze er bij de garage niet naar hebben gekeken
Januari 2012
Pieeeeep... Pats. Zo klinkt het als je achteruit rijdt uit een parkeervak, de bocht te ruim pakt en niet meer op tijd kan remmen voor een "stationair object", in dit geval een andere geparkeerde auto. De schade aan beide auto's viel wel mee, de krassen op m'n ego waren wat groter, maar ook dat heelt wel. Ik ben niet zo'n stiekemerd die zonder iets te melden wegrijdt, briefje onder de ruit, andere partij nam later contact op.
Na reparatie merkte ik trouwens dat mn parkeersensoren af en toe flipten en elk grassprietje al als levensgevaarlijk obstakel begonnen te zien. Een wasbeurt later bleek het oppervlak gewoon vuil te zijn geweest, dus loos alarm. Over loos alarm slaan gesproken, wat is dat toch met deze winter. Dwingt de leasemij me op winterbanden te gaan rijden, kondigen de kranten om de twee weken aan dat we nu toch echt allemaal dreigen dood te vriezen, maar al het er op aankomt is 5 graden onder nul het verste dat de Wintersmid hier nog durft te gaan. Daar draai ik met een flinke ijskrabber en de-icer mn hand niet meer voor om.
Ik rij sinds begin november op Pirelli winterbanden en onderschrijf Gert Wegman's blog van 24-1 grotendeels. De remweg is onder droge en natte omstandigheden een stuk langer, wat vooral harmonikafiles (langzaam rijdend verkeer dat om het minste al op de rem staat) een uitdaging maakt die ik liever vermijd. De grip in de regen en nat wegdek heeft me dan weer positief verrast. Beste voorbeeld was een aanhangwagen die in een stortbui plots zijn lading verloor terwijl ik er achter reed. Uitwijken was geen probleem (de rijstrook naast me was leeg) maar ik kreeg het toch even aardig warm op dat moment. Geen opvallende wijzigingen in het verbruik, al begin ik me wel te ergeren aan de boordcomputer die onder het bereik van 50 km begint te blèren dat je moet bijtanken en weigert de laatste km's aan te geven.
Begin Maart - Einde Winter?
Even een aanvulling op de eerste helft van de winter, die nogal kwakkelig verliep. Dat werd in één maand tijd ruimschoots goedgemaakt. Eén week met sneeuwval en heel Nederland staat weer vast. Zucht... had ik verdikkeme mn mond maar gehouden toen ik de elementen stond uit te lachen. Voor je het weet is het weer alarm, code gaat van geel naar rood en van Kelpen waar ik de snelweg opdraai tot aan Leende staat alles naar elkaars remlichten te staren.
En op zo'n moment ben je heel blij dat je toch gezwicht ben voor de druk van de baas om wintersloffen te monteren. Op de sluiproute die ik dagelijks rij is namelijk slechts één stuk van 5 km gestrooid waar vrachtauto's rijden, de rest was sneeuwvlakte. De Sottozero's kweten zich uitstekend aan hun taak: goede grip op losse en aangestampte sneeuw en voldoende grip op de ijsplaten waar ik de auto (die inmiddels op een verschrikkelijke sneeuwman leek) moest parkeren. Ook de sneeuw die op een rustige vrijdagmiddag begin februari mn auto op m'n werkplek ingroef en het verkeer in heel Nederland langzaam platlegde was ineens niet zo akelig meer. Gewoon de ruiten en de voor en- achterlichten schoonvegen, starten en aansluiten in de harmonikafiles. Alleen het remmen bleef uitkijken, want daarin zijn de Sottozero's niet zo sterk.
Ook de rest van de mechanica raakte niet onder de indruk van 20 graden vorst, en dat terwijl ik zogenaamd een mooiweer auto heb. Handrem bevroor niet, motor startte altijd in één keer. Enige vervelende eigenschap van de-icer is dat bij zulke lage temperaturen de ruiten aan de binnenkant kunnen beslaan en dat de verwarming pas na 3500 meter rijden aanslaat. Een sponsje was dus geen overbodige luxe :P
Waar ik door al dat trage verkeer wél achter ben gekomen, is dat A-mode wel eens een "hidden gem" zou kunnen zijn (sorry kan deze niet vertalen zonder bij het teruglezen te gaan lachen) Normaliter vraag je je af wat je er aan hebt als het weer 'normaal' is, maar in die sneeuwdagen tussen huis en werk pendelend merk ik op dat het brandstofverbruik door de lage snelheden een duik omlaag neemt. Wat heet, er staat ineen 5,5 l/100 km op de teller na zeven dagen. Sindsdien heb ik een kleine omslag gemaakt en rijd ik 's morgens in het sluipverkeer 80% in A mode, 19% in N mode en die laatste 1% is de ring rond Eindhoven, waar je op vrijdag toch even D-mode kan aanzetten.
Het verbruik is daardoor wat omlaag gegaan naar 6,3 en lager zal denk ik niet gaan, want om die 5,5 opnieuw te evenaren moet het na de horrorwinter een spooklente en een griezelzomer met veel afwijkend weer worden en zou ik de aankomende winterbandenwissel uit moeten stellen tot de grote beurt eind april/ begin mei. A-mode blijkt op nat wegdek trouwens ook de andere kant op te werken, want bochtige weggetjes zijn ineens érg leuk in natte omstandigheden zonder dat er ook maar enig onder- of overstuur optreedt. Het hoeft niet altijd op PK's of topsnelheid aan te komen. Een kleine viercilinder met genoeg koppel is soms meer dan genoeg.
Juni 2012
Ték! Met een gemene knal kwam de stervrije periode van mijn Mito in april ten einde. Tot nu wel een paar putjes her en der, maar helaas... Er zat een ster ter hoogte van de passagierskant onderin de voorruit. Na enkele mindere ervaringen met Carglass de afgelopen jaren (o.a. de lange wachttijden) besloot ik de hint van gratis ruitenwissers te negeren (die hebben ze me al eens ongevraagd aangesmeerd op de Mini, die krengen pasten voor geen meter) en Autotaalglas eens te bellen. Nou moet ik er bij opmerken dat ik ook niet zoveel fiducie in Autotaalglas had, maar dat kan door een ijverige medewerker van een filiaal in Den Bosch zijn gekomen die na de ruit van een collega te hebben vervangen alle auto’s op de parkeerplaats van een flyer voorzag, die aan ruiten bleef kleven en er nauwelijks af te krijgen was, alleen met een ijskrabber en assistentie van een hogedrukreiniger, grrrr.
Anyway, het dichtstbijzijnde filiaal was 2km van mn huis af in Weert, dus er 's morgens om 8.30u heen. Bij de eerste inspectie werd in de rand van de ruit nog een tweede sterretje gevonden, in de rand van de ruit op een zeer gevaarlijke plek. Halleluja, nu ben ik de hele morgen kwijt! dacht ik. Viel mee, kostte vijf minuten extra en het was binnen 20 minuten al klaar. Kijk, da's nou je slogan waarmaken, ze laten je idd niet barsten! Voor de rest eigenlijk geen mankementen te melden, de zomerbanden gingen er een week na de vorige ervaring al weer om, omdat de kou toen uit de lucht was en ik de drukte liever voor wilde zijn. Slim idee, want twee weken later was er al een wachttijd tot in mei. De 90.000 beurt is inmiddels ook geweest, ruitenwissers vervangen en de oudste band (oorspronkelijk rechtsvoor, maar door Profile naar linksachter teruggezet) is ook gewisseld.
Rijtechnisch is er ook geen enkele reden tot klagen. De Mito slaat zich nog steeds dapper door het ochtendspitsverkeer met zijn files en sluiproutes en is op de terugweg 's avonds een leuk speelkameraadje, waar je met een brakke kop instapt, en met een brede grijns weer uitkomt. Ik was naar de 24u van de Nurburgring gaan kijken en moest door omstandigheden een wat alternatieve route zoeken door de vele werkzaamheden op de standaard routes. Voordeel van die omwegen was dat ik de grip in haarspeldbochten eens goed aan de tand heb kunnen voelen, evenals grip in buiïge regen en ik heb me nooit onzeker of onveilig gevoeld in het rotweer wat daar soms kan heersen.
Als laatste nog een kleine opmerking: tijdens de 90k beurt had ik vervangend vervoer mee: een 2-liter Alfa 159 SW Diesel. Goeiedag wat een koppel had dat dieselblok! En dat zou een afgeragde Opel-motor zijn? Ja me nona! Ik vorm me pas een uitgesproken mening over een auto als ik er zelf in heb gereden heb en na een dagje spelen met de SW en 140 km reisafstand heb ik er nauwelijks iets slechts over te melden, alleen dat het jammer is dat ik er geen week in kan vertoeven. Hij is ruim, akelig snel in de accelaratie, lichtvoetig als een zwaargewicht bokser in druk verkeer en stuur heerlijk met die ouderwets zwaar afgestelde stuurbekrachtiging. Ik begrijp dus niet helemaal waarom Sergio M een auto die zo lekker rijdt als de 159 ooit een vergissing heeft genoemd.
September 2012
Het is nu meer dan twee weken geleden, maar af en toe komt me nog steeds de stoom uit de oren. Ga je boodschappen bij de buurtsuper, langzaam over die drempel, netjes achteruit ingeparkeerd. Ik was er maar 10 minuten binnen, kom je terug en je vraagt je af wat dat voor een raar plekje naast de grille? Het schemerde al dus ik wist niet beter of dat was steenslag (zitten wel meer putten in de lak vooraan).
Ik moest de volgende dag toch binnenkomen om de bijrijdersstoel na te laten kijken, want op een redelijke weg rammelde dat ding als of alle moeren losgedraaid waren. Alles nagekeken, proefrijden in een wijk met slecht wegdek en drempels. En dan vraagt die monteur bij terugkomst ineens waar ik tegenaan heb gezeten. Hij veegt eens over dat "steenslagputje" en een heel stuk lak laat los, waardoor tevens een fikse kras zichtbaar wordt. Enige wat me zo invalt is dat iemand er met zijn winkelwagen tegenaan is geknald of met een bierkrat er langs is geschuurd. GRRRR!
De voorbumper is in één dag overgespoten en alles is netjes bijgewerkt. In die dag heb ik weer met een Giulietta rond mogen rijden en ik begin steeds meer gecharmeerd te raken van die auto. Begin 2014 moet ik afscheid gaan nemen van Jeckyll/Hyde en ik heb voor de lol eens uitgezocht hoeveel ik kwijt zou zijn aan een nieuwe auto. Dezelfde auto bestellen (Mito 135MA) zou me 50 euro meer kosten per maand dan in 2010, de Giulietta 170MA is meteen 120 euro duurder. Echter, een Giulietta Diesel in Business Pack-trim is 'slechts' 61 euro duurder en heeft tevens navigatie en bluetooth aan boord. Weliswaar geen dikke velgen of andere sportieve tierelantijnen, maar die heb ik eigenlijk niet meer nodig. Een Diesel heeft echter de voorkeur gekregen.
De reden daarvoor ligt in mn zomervakantie. Toen heb ik voor de vakantie een auto gehuurd en bij Sixt kwamen ze af met een Scirocco Diesel. Veel opties had het ding niet, gewoon stoffen bekleding, hard plastic dashbord, 16 inch velgen met wieldoppen (gatver), maar wel een sportstuur, navigatie en een dikke 170pk 2-liter dieselmotor. Ik kraak nooit een merk af voor ik er zelf in heb gereden en al is het design en de uitrusting niet mijn ding, die Scirocco heeft zich heel kranig geweerd op de autobahn. Vergeet al die meleureddende mueslimotoren met hun driecilinder turbootjes. Gewoon een 'lompe' turbodieselmotor en op normale tot iets te hoge snelheden rij je 1120 km op 1 tank. Na twee weken stond tripteller B (waar ik het totaalverbruik bijhield) op 1 op 22 (ik heb het een paar keer nagerekend omdat ik het zelf niet geloofde, want ik heb me gewoon aan de Duitse manier van doen aangepast en ongegeneerd meegevlamd op de linkerbaan als zich de gelegenheid bood)
Maar goed, nu weer even verder over mn huidige auto, hoe leuk dromen en speculeren ook kan zijn. Afgezien van alle kosmetische trubbels en die voorstoel kom ik verder geen problemen tegen. De 100.000 km is gepasseerd, motor draait nog steeds als een zonnetje. Om even een vraag in de comments te beantwoorden, ik reken af en toe mn vebruik na (aantal km's / tankinhoud). Klopt inderdaad niet 1 op 1, maar het zit er dicht genoeg bij. Af en toe krijg ik de 'voorspeller' dolgedraaid omdat ik eerst in de file sta en de cijfers van een honderdtal in 2km kruipsnelheid naar minder dan 50 en een "bijtanken" waarschuwing overschakelen, om dan na de sluiproute te hebben genomen weer vrolijk 200 km aan te geven en 6.4ltr per 100 km. Ik ben na 2.5 jaar nog steeds blij dat ik niet naar mn portemonee heb geluisterd zoals een paar collega's (inmiddels hebben er twee hun bybride gewisseld voor een Mito 1.3 diesel)
November 2012
Warning, warning, danger, danger! En jawel hoor, ik weer met mn grote mond hè. Nog geen anderhalve week na de vorige update heb ik een storing te pakken. Het begon met iets simpels, eigenlijk net als bij de Mini, namelijk een haperende achterste ruitenwisser. Maar een dag later ineens een stroom meldingen op het display toen ik Jeckyll/Hyde op contact zette: Start/Stop niet beschikbaar, DNA niet beschikbaar, Motor controleren aub en het motorlampje begon dreigend te knipperen.
Starten ging zonder probleem en na 10 minuten rustig rijden verdwenen alle meldingen weer. Toch maar even doorgereden naar de garage om de boel uit te laten lezen.
Resultaat: het probleem bleek in de bodycomputer te zitten. Een klein Bosch-onderdeel dat o.a. de sensoren regelt voor licht, ruitenwissers en ook het S&S-systeem en het DNA-systeem. Om de een of andere reden nam dat ding de achterste ruitenwisser niet meer waar, waardoor die niet van spanning werd voorzien en dus helemaal niet werkte of er na een paar slagen mee ophield.
Aangezien er geen patroon in te herkennen was, werd besloten het ding te vervangen. Na een dagje onderdeel te zijn geweest van het ECO-leger in een 1.3 Diesel Mito, mocht ik Jeckyll/Hyde weer ophalen. Met het installeren van die nieuwe computer beschikte mijn auto nu ook over de nieuwste firmware. Dit kwam op een uitgebreid testweekend in en rond Keulen bovendrijven:
- besturing in N-mode is nog wat zwaarder geworden en daardoor scherper. Besturing in D-mode is nog net zo direct, maar soepeler en benadert steeds meer het gevoel dat ik ook in de Mini had.
- Schakelen van 1 naar 2 en wegrijden vanuit stilstand gaat soepeler. Vooral in D-mode, waar je voorheen toch wel op moest letten dat de auto er niet met jou vandoor ging ipv andersom. Zelfs filerijden in D-mode is nu erg makkelijk geworden
- De 110-beveiliging is eruit. In de 1e en 2e generatie Mito's zat een setting waarmee je boven de 110km/h niet naar D-mode kon overschakelen en die de auto terugzette van D naar N als je de motor uitzette. Deze settings zijn nu dus niet meer aanwezig.
- Voor het verbruik maakt het vooralsnog niet zoveel verschil, of het moet zijn dat de display-setting standaard anders is, staat nu weer op 1 op 15, ipv op 6.6l/100km. Ik laat hem voorlopig maar zo, ergerde me toch al aan dat teruggereken.
Conclusie: Jeckyll/Hyde lijkt het motto van HTC te volgen en is gewoon "quietly brilliant" geworden. Volgende week de Sottozero's er weer onder volgens mn agenda. Kan ik me weer voorbereiden op een langere remweg, verbeterde grip in natte omstandigheden en wat al niet meer. We keep in touch!
Maart 2013 - Einde winter... toch?
Meteorologisch gesproken is het sinds gisteren lente, maar daar merk je buiten maar heel weinig van. Eind november gingen de Dunlops in opslag en kwamen de Sottozero's er voor terug. Ik merk op dat de auto scherp en secuur stuurt op banden met een hogere rolweerstand, maar zodra je banden met een lage rolweerstand erop hebt draait het rijgedrag als een blad aan een boom om. De auto werd in N-mode akelig nerveus als de snelheid boven de 115 km/h uitkwam, zodat ik in Januari bij wijze van experiment de hele maand in D ben blijven rijden omdat je plotselinge correcties dan rustiger opvangt, maar ook omdat het voor het verbruik niet echt veel uitmaakte.
Tijdens de verschillende sneeuwdagen waarop Nederland weer massaal vastliep kwam het winterrubber weer goed van pas op slecht gestrooide sluiproutes, maar als een busje achter je niet meer op tijd kan stoppen bij het stoplicht omdat hard remmen niet zo goed werkt op sneeuw, tja, dan kun je alleen je ogen dichtdoen en zoals Co van Dijk zou zeggen "je beschermengel verzoeken enige bijstand te verlenen." Dat hielp, want het busje week uit en kwam slippend op de verkeerde weghelft naast me tot stilstand. Close call!
En het was niet de eerste close call, want op de terugweg vanuit Duitsland .. dunk .. rij ik ergens overheen en begint de auto licht naar rechts af te wijken. Bij een tankstation aangekomen bleek de achterband links langzaam leeg te lopen. Bij de garage haalden ze er een flinke schroef uit en werd er een prop in geschoten. Inmiddels heb ik ook de 120.000 km beurt gehad, waarbij de remblokjes voor en de distributieriem zijn vervangen. Met de bandenwissel was ik iets té optimistisch, want die stond eigenlijk gepland begin maart, en laat nu de dinsdag daarna een fikse sneeuwstoring voorspeld worden. Toch maar een weekje uitgesteld dus. Ondanks de lage temperaturen ben ik toch wel blij de regenbanden weer onder te hebben, het stuurt gewoon veel prettig en relaxter. Mocht het de komende weken alsnog overmatig sneeuwen werk ik wel thuis, mn werkgever biedt er gelukkig de mogelijkheden toe.
Inmiddels moet ik ook gaan nadenken over mn volgende lease-auto en het ziet er een beetje slecht uit. De Giulietta is te duur en door het verhogen van o.a. houderschapsbelasting zijn alleen de eco-modellen van de Mito (de 1.3 Diesel en de 0.9 Twinair) nog betaalbaar. Ik heb in beide gereden en hoewel het uitrustingsniveau oke was, vond ik het niet echt prettig rijden. Die Twinair trouwens heeft wel een heel apart geluid, alsof er een 1.3 Turbo uit een Daihatsu Charade Gtti in het vooronder ligt. Als het nou ook écht een drie cilinder was geweest, zoals de Fiesta Ecoboost bv, zou ik er wel aan kunnen. In April / mei zal ik eens een paar proefritten gaan plannen.
December 2013 - Het begin van het einde
Mooie liedjes duren nooit lang. Dit liedje duurt nog tot medio Januari 2014, dan is het contract voor Jeckyll/Hyde ten einde. De Mito heeft zich vier jaar lang uitstekend gehouden en ondanks een paar kleine akkefietjes (snel opgebruikte koplampen, paar keer een kapot ventiel in een band) en een grote hik in de electronica omdat een van de weinige duitse onderdelen het begaf, heb ik met veel plezier in deze auto gereden. In de laatste maanden heeft de auto zijn laatste beurt en een Apk gehad, waarbij alweer een koplamp is vervangen die op apegapen lag. De 150.000 km beurt mocht van de leasemij niet meer uitgevoerd worden (te dicht bij einde contract) en daardoor moesten de Sottozero winterbanden er iets eerder onder dan verwacht (eind oktober) omdat de banden achter behoorlijk kaal waren. Wat betreft verbruik komt het totaalplaatje na 157000 km heel dicht in de buurt van de Mini die ik hier voor heb gehad. Die haalde meestal 1 op 15 onder normale omstandigheden met een ongeblazen 1.6 en een tank van 50 liter. De Mito haalt ook ruwweg 1 op 15, maar met een tankinhoud van 45 liter. De 1.4 turbo is dus iets zuiniger, maar het had veel zuiniger gekund Fiat niet klakkeloos de vijfbak uit de Punto had genomen. De trekkracht van het blokje is dankzij het Multi-air concept bijna van Diesel nivo gebleken en over de wegligging heb ik eigenlijk alleen bij de winterbandenwissel wat te klagen gehad.
Nog iets over de levensduur van die winterbanden. Ik heb ze in drie jaar steeds 5 maanden gebruikt (tussen november en maart), dus samen 15 maanden, en steeds een beetje op de snelheid gelet (lees: normale snelheid buiten de spits, als de spreekwoordelijke "oudere medemens" in de spits. De bandenlobby heeft graag dat je van oktober tot april die dingen onderhebt, omdat je dan zeker met "normaal leasegebruik" binnen negen maanden nog een tweede setje banden kan aanschaffen. De Sottozeroes hebben die kritische grens nog lang niet bereikt, die kunnen minstens nog een half jaar meer voor ze echt flink gaan slijten. Het zijn ook niet echt winterbanden, maar eerder herfstbanden. De buitenste helft heeft namelijk een profiel geschikt voor waterafvoer zoals op een goede regenband, de binnenste helft heeft een sneeuwprofiel om in slechte omstandigheden nog uit de voeten te kunnen (heel handig in het Sinterklaasweekend met regen en storm op donderdag, sneeuwregen op vrijdag in Duitsland en weer regen op zaterdag). Ze kunnen dus wél goede banden maken bij Pirelli, ondanks alle kritiek op hun F1-banden. Ik schreef eerder al dat ik de auto na zijn bodycomputerswitch erg nerveus vond op winterschoeisel, maar dat kwam omdat ze de tweede keer totaal vergeten waren de auto uit te balanceren. Dat heeft zich gelukkig niet herhaald, auto werd netjes nagelopen en stuurt veel rustiger nu, remweg is nog steeds een beetje langer, maar nergens gripproblemen te melden in deze tot nu toe vooral regenachtige winter (wie weet vul ik dit bericht nog aan als in Januari de sneeuwstormen beginnen ;-) )
Na acht jaar leuk leasen, moet ik nu jammer genoeg een stap terug doen en rationeler kiezen. Alfa Romeo is, hoe jammer ook, daarbij afgevallen. De Giulietta stond lang op de lijst, rijdt ook prima, maar is gewoon veel te duur. De Mito 2cilinder zou puur om het geld wel kunnen, maar ik kan zelf niet aan dat Singer/NSU geluid wennen. Da's net zoiets als een BMW 114i met sportpakket, ziet er leuk uit, maar zo afgeknepen dat het rijplezier er mee uitgeperst is. BMW stond met de 116D wel in mijn lijstje, rijdt ook heel lekker, maar ook te duur. Bleven er twee merken over: Ford en Seat. De Ford Fiesta leek met Ecoboost motor een grote kans te hebben, zowel in Titanium als in sport uitvoering. Opnieuw een wat Singer-achtig geluid, maar het watervlugge weggedrag wat vooral de Sport versie aan de dag legde was heerlijk. Verder een heel complete wagen met een giftig uiterlijk. Done deal? Nee, twee redenen waarom ik Ford laat schieten. De hoofdreden is die vervelende vijfbak die ze in de Fiesta hebben gelegd met zijn laaaaaaange verzetten, waardoooooor die laaaaaaang in de toeeeeeeren moet klimmen. Tevens kwam ik er achter dat ik met een zonnebril op het display van de middenconsole niet kan aflezen (en ik heb vaak een zonnebril op in de auto, eigenlijk alleen na donker niet). Ik heb het met meerdere modellen geprobeerd; mijn sportbril die meerdere kleuren glas heeft, een oud voorzetklepje, een goedkoop prul van de hema van een vriendin. Steeds maar een half scherm zichtbaar en van het kleine scherm tussen de meters is alleen met de lichten aan iets zichtbaar. Raar maar waar, exit Ford.
De laatste overgebleven opties waren de Mazda3 voor de leuk en de Seat Leon Ecomotive voor het geld. De Mazda met 2-liter motor in Skylease trim is qua uiterlijk helemaal mn ding, stuurt goed en zit goed in zijn spullen, maar ja, ik wou goedkoper leasen weet u nog? Bleef dus enkel Seat over. De Leon trok me als vijfdeurs wel aan en ik heb mogen proefrijden in de SC met 2 liter diesel. Diezelfde motor lag ook in de Scirocco die ik een keer gehuurd heb, maar nu teruggeknepen tot 150 pk. Bijna had ik toch mn "geld criterium" overboord gezet, want in alor blauw met een FR pakket met die prestaties, mjam! Toch mn auto emocion bewusteloos geslagen met een ecomotive knuppel (gelukkig kon ik ook een limited edition uitproberen afgelopen weekend) en ik ben om. Het wordt een Leon SC Ecomotive met Style Business pakket, die twee deuren mis ik niet. Medio Januari wordt ie afgeleverd, dus zo tegen eind Februari 2014 zal ik de eerste impressies neerpennen. Tot die tijd ben ik nog een tevreden Alfa-rijder. Hopelijk bestaan ze in 2018 nog, wanneer ik weer een leaseauto uit moet kiezen, maakt me niet uit wie het merk dan in handen heeft, Fiat, VAG, Chrysler of voor mijn part DongFeng.
Groeten en alvast fijne kerstdagen,
Alex_79
nog even de plussen en minnen na vier jaar
+ koppel en tussenacceleraties
+ heerlijk bochtengedrag
+ dna-schakelaar maakt bovenstaande plussen een ++
+ verbruik in A modus haalt zowaar af en toe ;) de cijfers in de folder ...
- ... gemiddeld verbruik echter verschilt weinig met een Mini uit 2005
- koplampen snel opgebrand
- zicht naar achteren maakt parkeersensoren verplicht
Post Scriptum: bovenaan de laatste alinea schreef ik "mooie liedjes duren nooit lang" Als ik Jeckyll/Hyde met een lied moet vergelijken, kom ik uit bij de britse Band Mumford & Sons. Beginnen altijd lekker rustig (inrijden en weggedrag in de winter) en na een tijd gaat ineens de turbo erop. Zoiets als "Hopeless Wanderer"
http://www.youtube.com/watch?v=rId6PKlDXeU
Het einde.
Ka-runk! Zucht... allereerst de beste wensen voor 2014 allemaal. Het jaar 2013 is voor mij iig slecht geëindigd. Maandagmorgen kom ik aan op mn werk, stop voor de slagboom, wil m in de een zetten als de boom omhoog gaat. Enige wat er gebeurt is een krakend geluid en op slag is alle speling in de pook weg. Alleen de tweede versnelling werkte nog, dus voorzichtig in een parkeervak gehobbeld. ANWB gebeld en die hebben me weggesleept naar de dichtstbijzijnde Alfa-garage in Den Bosch. Defect lijkt een schakelkabel die is geknapt of losgeschoten. Waardoor ik dus 2014 begin als bestuurder van een Kia Rio.
Update: het heeft een week geduurd en ik heb mn Alfa weer terug. Volgens de dealer was de schakelkabel idd gebroken. Blij dat ik hem weer terugheb, al is het dan ook voor een week of drie.
Update2: OK, nu is het echt afgelopen. Jeckyll/Hyde is gisteren (28-1-14) ingeleverd bij de dealer en de nieuwe leasebak is opgehaald bij de Seat-dealer. Een review van de Seat Leon volgt zodra er zo'n 2.000 km op de teller staat. Met mijn tempo kost dat waarschijnlijk een week of vier. Tot dan.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
