Uitvoering

MiTo 1.4 Turbo 155pk Sport

Versnellingen

6, Handgeschakeld

Bouwjaar

2009

Jaar van aanschaf

2009

KM-stand laatst

11.000 km

Eerste Alfa Mito Myreview

11.000 km

24 april 2009

Ze zijn nog immers zeldzaam op de snelweg'(pas 625 van verkocht tm maart 2009) en Autoweek had nog geen review staan van de Alfa Mito, so here goes:

In september 2008 voor het eerst kennis gemaakt met de Mito. Het is lang geleden sinds Alfa een betaalbaar, snel, klein model voerde, dus ik was nieuwsgierig. 155 Pk in een auto van 1.100 kg en met dit uiterlijk? Ik was meteen om. Mijn pas 2 jaar oude 147 ingeruild en sinds januari 2009 rij ik Mito en met heel veel plezier.

Uiteraard is het design apart en anders dan wat andere merken bieden, maar Alfa heeft daarnaast van de Mito een echte rijdersauto gemaakt. Hoewel voorzien van extra veel elektronische hulpjes (Q2, VDC, DST, ASR, ABS, EBD, HBA, CBC, MSR, dit is geen grapje) om sportief rijden veilig te maken, heb je nergens echt het idee dat een sportieve rijstijl daardoor belemmerd wordt. Je kunt de Mito snoeihard een bocht injagen en alles komt er op vier wielen recht weer uit. Daarbij helpt het dat de Mito stevig geveerd is en goed stuurt en schakelt.

Met name als je de DNA schakelaar in D(ynamic) laat staan. DNA schakelaar? Jazeker, de Mito heeft als enige in haar klasse een systeem waarmee je als bestuurder rijeigenschappen kunt beïnvloeden. De DNA schakelaar kent 3 standen (Dynamic, Normal, All weather) die elk gevolgen hebben voor de demping, stuurbekrachtiging, beschikbaar koppel, reactietijd gaspedaal en het moment waarop de waslijst met afkortingen ingrijpt. Bij mij staat de schakelaar dus altijd in D.

De 155 pk's en 230 NM's hebben weinig moeite om de Mito in het spoor te houden van veel sterkere, maar zwaardere Duitse snelwegblazers. Wat dan ook regelmatig tot verbaasde blikken leidt, gevolgd door een duimpje omhoog. Buiten de snelweg is de Mito ze zelfs vaak te snel af, doordat simpelweg hogere bochtsnelheden mogelijk zijn, zonder dat je uit je stoel glijdt.

De Mito is wel een Alfa, dus er zijn wat dingen die opgeofferd zijn voor het design: zo is het zicht naar achteren ronduit slecht door de enomre stijlen achter de tweede zijruit. En de tildrempel in de kofferbak is er een van het type: 'zat ik nog maar op de sportschool'.

Over het uiterlijk schrijf ik maar eens ding: wacht met je oordeel totdat je er een gezien hebt, liefst in mijn kleur: roomwit.

Tot dusverre geen gebreken en alleen maar rijplezier. Echt een aanrader voor iemand die graag autorijdt, niet te veel bergruimte nodig heeft en iets unieks onder zijn bilpartij wil hebben. Zeg maar, de ideale auto voor de jonge vrijgezel.

8,5