Uitvoering

MiTo 0.9 TwinAir 85 Distinctive

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2013

Jaar van aanschaf

2025

KM-stand bij aanschaf

111.000 km

KM-stand laatst

112.530 km

Eerste auto!

112.530 km

5 juli 2025

Met het aflopen van het studenten-OV begon de zoektocht naar een eerste auto. Na een aantal maanden rondzwerven op de bekende occasionsites, kwam ik tot dit wensenlijstje:
- B-segment
- Ongeveer 10 tot 15 jaar oud
- Een beetje origineel

Zo kon ik dus wat specifieker gaan zoeken, en uiteindelijk bleven de Citroën DS3, Mini Clubman en de Alfa Romeo Mito over op de shortlist. De DS3 had in eerste instantie wel mijn sympathie, omdat ik met Citroëns en Peugeots ben opgegroeid. Toch zijn het bij de Franse merken vooral de grotere modellen waar ik hebberig van word. De Citrofiel in mij moet dus nog even geduld hebben tot de portemonnee zoiets toelaat.

Zo ging de zoektocht verder naar een Mito of een Clubman. Van beide vond ik een geschikt exemplaar, waarbij de Mito 40 km van huis stond en de Clubman 200 km. Echt voorkeur voor een van beide had ik niet, dus je kunt raden waar ik als eerst ben gaan kijken.
De eerste indruk van de Mito was goed: hij stond er netjes bij, incl. onderhoudshistorie en de kilometerstand leek me heel acceptabel voor z’n leeftijd van twaalf jaar (toen +/- 111.000 km). Ook tijdens de proefrit kon ik geen gekke dingen ontdekken, en zo werd ik de derde eigenaar van deze vrolijke Italiaan. Inmiddels zijn we een paar maanden en 1.500 km verder, dus tijd om eens iets te zeggen over de eerste ervaringen.

Om maar te beginnen met de olifant in de kamer: de motor. Het is de welbekende TwinAir tweecilinder die ook in vele kleine Fiats te vinden is. Voor sommigen zal het vloeken in de kerk zijn dat deze motor in een Alfa te krijgen was. Mij staat het eigenlijk niet tegen. Hier in de randstad kom ik niets tekort met 86 pk en ook op langere snelwegritten raakt de Mito niet meteen buiten adem, geholpen door de zesde versnelling. Alleen heuvel op moet je wel echt even terugschakelen. Deze versie van de TwinAir schijnt gechipt te kunnen worden tot iets meer dan 100 pk, maar tot nu toe heb ik die neiging nog niet gehad. Bovendien klinkt de tweecilinder leuk, zodat je in ieder geval het gevoel hebt dat het heel hard gaat, ook al valt dat eigenlijk wel mee. Alleen het verbruik is niet indrukwekkend voor een motor die destijds als zuinigheidswonder werd gepresenteerd: voor meer dan 1 op 15 moet je behoorlijk je best doen. Als laatste moet ik over de motor nog opmerken dat ik de auto altijd in de dynamic-stand van Alfa’s DNA-systeem heb staan. In de andere standen voel je dat de motor niet echt z’n ding mag doen van de computer.

Het onderstel van de Mito is behoorlijk hard. Vervelend op drempels, maar voor zo’n kleine auto geeft hij daardoor wel vertrouwen in bochten en op hogere snelheid. Al met al geen slecht compromis, maar verwacht niet te veel comfort in de drempelrijke Nederlandse woonwijken.

Iets anders waar je niet te veel van mag verwachten is het praktisch nut van de kleine Alfa: de gemiddelde Nederlander past eigenlijk niet achterin. Dat verzacht wel het ongemak van de ontbrekende achterdeuren: je hoeft niet om de voorstoel heen te klimmen, want je kunt daar vervolgens toch niet zitten. De achterbak heeft met 270 L wel een prima formaat, slechts 10 L minder dan een VW Polo uit dezelfde bouwjaren. Alleen heeft de Mito wel een tildrempel ter grootte van de Chinese muur. Laten we de praktische kanten van de Alfa maar samenvatten als: wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. Hij ziet er wat mij betreft wel een stuk leuker uit dan een praktische Polo of Corsa, en meer ruimte heb ik op dit moment toch niet nodig.

Over de ruimte en ergonomie voorin ben ik wel erg tevreden. Er is geen groot touchscreen met honderdduizend functies, maar wat erop zit, functioneert prima en is simpel te bedienen. Ook de zitpositie bevalt me wel: lekker laag en het stuur is goed te verstellen. Voor wie geen hypermoderne SUV zoekt, heeft de Mito voorin alles wat je zou wensen.

Ten slotte nog twee puntjes over de Italiaanse karaktertrekken van deze Alfa:
- De achterklep springt soms niet open bij het indrukken van de knop. Meestal helpt het om de auto even op slot te doen, weer te openen en daarna nog eens te proberen… een enkele keer kan ik een dagje niet in de achterbak.
- De benzinemeter staat bij het starten soms spontaan een stuk lager dan aan het einde van de vorige rit. Bij de volgende keer starten staat hij dan gewoon weer op de oude plek.

Al met al is er best wat aan te merken op de Mito, maar het is een vrolijk ding met een berg karakter die ik bij veel auto’s niet vind. Voorlopig ben ik er blij mee! Wordt vervolgd!

7,0