Alfa Romeo MiTo 0.9 TwinAir 85 Distinctive (2013)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | MiTo 0.9 TwinAir 85 Distinctive |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 2013 |
| Jaar van aanschaf | 2025 |
| KM-stand bij aanschaf | 111.000 km |
| KM-stand laatst | 114.899 km |
Eerste auto!
Met het aflopen van het studenten-OV begon de zoektocht naar een eerste auto. Na een aantal maanden rondzwerven op de bekende occasionsites, kwam ik tot dit wensenlijstje:
- B-segment
- Ongeveer 10 tot 15 jaar oud
- Een beetje origineel
Zo kon ik dus wat specifieker gaan zoeken, en uiteindelijk bleven de Citroën DS3, Mini Clubman en de Alfa Romeo Mito over op de shortlist. De DS3 had in eerste instantie wel mijn sympathie, omdat ik met Citroëns en Peugeots ben opgegroeid. Toch zijn het bij de Franse merken vooral de grotere modellen waar ik hebberig van word. De Citrofiel in mij moet dus nog even geduld hebben tot de portemonnee zoiets toelaat.
Zo ging de zoektocht verder naar een Mito of een Clubman. Van beide vond ik een geschikt exemplaar, waarbij de Mito 40 km van huis stond en de Clubman 200 km. Echt voorkeur voor een van beide had ik niet, dus je kunt raden waar ik als eerst ben gaan kijken.
De eerste indruk van de Mito was goed: hij stond er netjes bij, incl. onderhoudshistorie en de kilometerstand leek me heel acceptabel voor z’n leeftijd van twaalf jaar (toen +/- 111.000 km). Ook tijdens de proefrit kon ik geen gekke dingen ontdekken, en zo werd ik de derde eigenaar van deze vrolijke Italiaan. Inmiddels zijn we een paar maanden en 1.500 km verder, dus tijd om eens iets te zeggen over de eerste ervaringen.
Om maar te beginnen met de olifant in de kamer: de motor. Het is de welbekende TwinAir tweecilinder die ook in vele kleine Fiats te vinden is. Voor sommigen zal het vloeken in de kerk zijn dat deze motor in een Alfa te krijgen was. Mij staat het eigenlijk niet tegen. Hier in de randstad kom ik niets tekort met 86 pk en ook op langere snelwegritten raakt de Mito niet meteen buiten adem, geholpen door de zesde versnelling. Alleen heuvel op moet je wel echt even terugschakelen. Deze versie van de TwinAir schijnt gechipt te kunnen worden tot iets meer dan 100 pk, maar tot nu toe heb ik die neiging nog niet gehad. Bovendien klinkt de tweecilinder leuk, zodat je in ieder geval het gevoel hebt dat het heel hard gaat, ook al valt dat eigenlijk wel mee. Alleen het verbruik is niet indrukwekkend voor een motor die destijds als zuinigheidswonder werd gepresenteerd: voor meer dan 1 op 15 moet je behoorlijk je best doen. Als laatste moet ik over de motor nog opmerken dat ik de auto altijd in de dynamic-stand van Alfa’s DNA-systeem heb staan. In de andere standen voel je dat de motor niet echt z’n ding mag doen van de computer.
Het onderstel van de Mito is behoorlijk hard. Vervelend op drempels, maar voor zo’n kleine auto geeft hij daardoor wel vertrouwen in bochten en op hogere snelheid. Al met al geen slecht compromis, maar verwacht niet te veel comfort in de drempelrijke Nederlandse woonwijken.
Iets anders waar je niet te veel van mag verwachten is het praktisch nut van de kleine Alfa: de gemiddelde Nederlander past eigenlijk niet achterin. Dat verzacht wel het ongemak van de ontbrekende achterdeuren: je hoeft niet om de voorstoel heen te klimmen, want je kunt daar vervolgens toch niet zitten. De achterbak heeft met 270 L wel een prima formaat, slechts 10 L minder dan een VW Polo uit dezelfde bouwjaren. Alleen heeft de Mito wel een tildrempel ter grootte van de Chinese muur. Laten we de praktische kanten van de Alfa maar samenvatten als: wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. Hij ziet er wat mij betreft wel een stuk leuker uit dan een praktische Polo of Corsa, en meer ruimte heb ik op dit moment toch niet nodig.
Over de ruimte en ergonomie voorin ben ik wel erg tevreden. Er is geen groot touchscreen met honderdduizend functies, maar wat erop zit, functioneert prima en is simpel te bedienen. Ook de zitpositie bevalt me wel: lekker laag en het stuur is goed te verstellen. Voor wie geen hypermoderne SUV zoekt, heeft de Mito voorin alles wat je zou wensen.
Ten slotte nog twee puntjes over de Italiaanse karaktertrekken van deze Alfa:
- De achterklep springt soms niet open bij het indrukken van de knop. Meestal helpt het om de auto even op slot te doen, weer te openen en daarna nog eens te proberen… een enkele keer kan ik een dagje niet in de achterbak.
- De benzinemeter staat bij het starten soms spontaan een stuk lager dan aan het einde van de vorige rit. Bij de volgende keer starten staat hij dan gewoon weer op de oude plek.
Al met al is er best wat aan te merken op de Mito, maar het is een vrolijk ding met een berg karakter die ik bij veel auto’s niet vind. Voorlopig ben ik er blij mee! Wordt vervolgd!
En nu aan het werk
Na een rustige zomer met wat vakantiewerk in de buurt en twee weken zonder Mito naar Spanje, krijgt hij nu meer te doen. Ongeveer een maand geleden ben ik gestart met mijn eerste 'echte' baan, en zo rijd ik ineens minstens 300 km per week met de Alfa. Daarom leek het me een goed moment om de review eens te updaten.
Afgelopen zomer heb ik dus vooral in de buurt rondgereden. Lange ritten naar familie maken we meestal met de Tesla van m'n ouders, dus de Mito heeft in die tijd weinig spannends beleefd. Toch heb ik nog wel één ervaring uit de zomer te delen: ik heb nog niet eerder een auto met zo'n krachtige airco meegemaakt! Blijkbaar is er goed rekening gehouden met Italiaanse zomers. Ook na een dag in de zon is het binnen snel weer afgekoeld. Het is natuurlijk niet echt iets waar je in Nederland een auto op zult kiezen, maar een prettige bijkomstigheid is het wel.
In september stond de Mito twee weken stil terwijl ik in Spanje zat met een BMW X5. Best een leuke ervaring, zo'n lange reis met zescilinder, twee turbo's en alle denkbare luxe. Toch was het stiekem wel erg fijn om daarna weer in de Alfa te stappen. Vooral de lage zit en de handbak waren weer ouderwets genieten! En misschien heeft Jeremy Clarkson er ook wel gelijk in dat je nogal snel aan een Alfa gehecht raakt... ik kan het inmiddels niet meer helemaal ontkennen.
Dan over tot de orde van de dag: vijf keer per week pruttelt de Mito nu op en neer, 60 km per dag, afwisselend N-weg en snelweg, afhankelijk van waar de minste files staan. De TwinAir bevalt in de randstad nog steeds best. Hij komt prima met het verkeer mee, en met dank aan de zesde versnelling blijft hij bij 100 km/u ruim onder de 3000 tpm. Daardoor is het redelijk rustig aan boord. Echt stil is het niet te noemen, maar voor het soort auto is het wat mij betreft meer dan acceptabel.
Nu de Alfa wat intensiever gebruikt wordt, beginnen er ook wat (kleine) dingetjes op te vallen. Ten eerste is het jammer dat de Mito alleen bluetooth heeft om te bellen en niet om muziek te streamen... maar ja, dat heb je nu eenmaal met een systeem dat al in 2008 op de markt kwam. Er ligt inmiddels een losse bluetooth-box in de auto, dus zo is het probleem min of meer opgelost. Een ander puntje is de draaicirkel. Achterin onze straat is een kruispuntje waar ik elke dag bij thuiskomst of vertrek moet keren, en dat lukt de Mito niet zonder te steken. Nu denkt de scherpzinnige lezer misschien dat ik gewoon een onhandige vogel ben, maar met de Peugeot 308 SW die we vroeger thuis hadden, lukte het me bijna altijd om in één keer rond te draaien. Volgens de database elders op de AutoWeek-site is de draaicirkel van zo'n c-segment-station inderdaad kleiner dan van de Alfa. Het is natuurlijk geen drama, maar toch wel opvallend.
Na de vorige review heb ik op advies van EDDIE078 (in de reacties hieronder) even naar de achterklep laten kijken, maar de garage kon geen draadbreuk vinden. Er is toen wel meteen wat olie in het slot gespoten en daarmee lijkt het probleem (voorlopig?) verholpen. Nogmaals dank voor de tip in elk geval, ik houd het in de gaten.
Verder nog even het kopje verbruik: nu ik de motor en de versnellingsbakverhoudingen wat beter ken, ligt dat zo rond de 1 op 15,5 (begin herfst, airco uit). Nog steeds niet echt indrukwekkend voor zo'n tweecilinder, maar ook weer niet heel gek voor een benzineauto van 1.100 kg.
Sinds deze week heeft de Mito z’n wintersloffen aan. Dat is meteen een mooie aanleiding om deze update nog even af te sluiten met een hoofdstukje banden. Bij de proefrit waren de oude zomerbanden aan de voorkant versleten en hoorbaar gecupt, dus de garage zou er voor aflevering twee nieuwe onder zetten. Helaas was ik niet scherp genoeg om even te vragen om een fatsoenlijk merk, dus de voorbanden van de zomerset zijn nu van een niet nader te noemen Chinees prutmerk. Toch vond ik het een beetje zonde om die gloednieuwe banden meteen weer weg te gooien... dus daar heb ik sindsdien mee gereden. Maar na het eerste ritje naar huis op de (Duitse) winterbanden had ik meteen besloten dat er volgend voorjaar ook twee fatsoenlijke zomerbanden op de vooras komen! Wat een verschil: veel meer vertrouwen in bochten en ook het remgevoel is een stuk fijner.
NB: de achterbanden van de zomerset zijn al vervangen met dank aan een lekke band.
Tot zover deze update over de Mito. Voorlopig pruttelen we vrolijk verder. Als er tussendoor niks geks gebeurt, meld ik mij in het voorjaar weer na de eerste beurt + APK.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
