Achtergrond: ode aan de Defender deel 2

In deel 1 zagen we hoe Rover-directeur Spencer Wilks een Engelse variant van de Willys Jeep probeerde te maken en dat zijn buurman bij het zien van het prototype zei dat hij het een 'land rover' vond.

Wilks vond Frasers impulsieve beschrijving heel passend en noemde zijn creatie Land-Rover (inderdaad, toen met verbindingsstreepje). Toen hij vrijwel productierijp was, begin 1948, bleken de prototypes van wat Series I zou gaan heten net niet op tijd klaar om hun werelddebuut op de beurs van Genève te maken. Daarmee kreeg onze eigen AutoRAI de eer springplank te worden van wat destijds een nichemodel van Rover was, maar zou uitgroeien tot een zelfstandig automerk dat Rover ruimschoots zou overleven.

Nog hetzelfde jaar onthulde Rover een versie met vast dak, de stationwagon. Elf jaar later werd het kwart miljoen bereikt en in 1966 hadden 500 duizend Land Rovers de fabriek in Solihull verlaten. En al bleef het uiterlijk van de auto al die jaren vrijwel onveranderd, talloze varianten, de een nog obscuurder dan de andere, ontsproten aan het brein van de ingenieurs. Versies op rupsbanden, amfibieën, legertrucks, ijskarren. En niet te vergeten de pantserwagens van de Britse oproerpolitie, waar menig IRA-terrorist een brandbom onder probeerde te schuiven, wat weer werd bemoeilijkt door de rubberen gordijnen die de bodemspeling afsloten.

De Land Rover, die sinds 1991 de naam Defender draagt, zit zijn hele loopbaan vol gebreken waar de makers klaarblijkelijk de schouders voor ophalen. Hij komt af fabriek met butsen, het stuur zit niet recht voor je neus en de bediening is loeizwaar. Maar als geen ander komt de Defender daar mee weg, omdat hij zijn hele lange leven nagenoeg ongenaakbaar aan top blijft staan van zijn tak van sport. Waar elke andere terreinwagen het loodje legt, gaat een Defender door. 'The best four by four by far': er is waarschijnlijk geen andere auto waarvan de reclameslogan zo waar is.

Al krijgt hij door de jaren heen gezelschap van broers zoals de Range Rover, Discovery en Freelander, niemand zal bestrijden dat de Defender dé échte Land Rover is en er is geen beter argument te verzinnen om een model zo lang in bijna ongewijzigde vorm in productie te houden. Toch is het afgelopen winter over en uit: vrijdag 29 januari rolde de allerlaatste Defender de band in Solihull af, voorzien van kenteken H166 HUE, bijna dat van de allereerste, HUE 166: de cirkel is rond.

Dit verhaal verscheen eerder in AutoWeek 6/2016