Cadillac Seville

In de jaren vijftig gebruikte Cadillac de Seville-aanduiding al eens voor een hardtop versie van de Cadillac Eldorado, maar met ingang van 1975 werd de Seville een model op zich. Het ging daarbij om een tamelijk conventioneel gelijnde vierdeurs sedan die van huis uit een 5,7-liter V8 onder de motorkap had. Die van Oldsmobile afkomstige motor leverde 180 pk via een automatische driebak en was daarmee goed voor een topsnelheid van 185 km/h. Hij was gekoppeld aan elektronische ontsteking van Bosch.

De auto was vooral bedoeld om te kunnen concurreren met de gestage stroom aan Duitse limousines die vanuit Europa naar de VS werden ingevoerd. Naar verluidt had Cadillac - als onderdeel van General Motors - de keuze uit het onderstel van de Opel Diplomat, of kon men kiezen voor een sterk aangepaste versie van de Chevrolet Nova. Cadillac koos voor het laatste. De auto was 5 meter 18 lang, maar dat was voor Amerikaanse begrippen - en zeker voor een Cadillac - zeer bescheiden. Met een gewicht van net geen twee ton was hij bovendien ruim 400 kilogram lichter dan de Cadillac De Ville. Met een prijs vanaf 12.500 dollar was hij overigens wel duurder dan alle andere auto’s uit het Cadillac-gamma, maar dat leek de klant niet zozeer te deren. De superluxe uitgevoerde Seville werd een bestseller. Een dieselversie - eveneens met 5,7-liter V8 - werd in 1987 gelanceerd, maar dat bleek een slechte zet: de motor was niet voldoende doorontwikkeld en bleek zowel slecht te presteren als onbetrouwbaar.

Vanaf 1979 kan de Cadillac Seville met een boordcomputer worden uitgerust - een noviteit - met onder meer een digitale snelheidsmeter en benzinemeter. Tegen die tijd kon de auto eveneens met een Elegante pakket worden afgeleverd. Dan had hij onder meer met zilver/zwarte lak, lichtgrijs leer en desgewenst zelfs met spaakwielen. Er was ook een Gucci-uitvoering, waarbij vooral het interieur werd aangepakt met veel leer en natuurlijk de nodige Gucci-logo’s. Naast Detroit, bouwde ook een fabriek in Iran Cadillac Sevilles tussen 1975 en 1979, maar niet meer dan 2.653 exemplaren schijnen daar van de band te zijn gerold. Het totale productie-aantal is onbekend, maar in de VS moeten er vele malen zoveel Sevilles zijn gebouwd.