Uitgekeken op SUV's

15 januari 2009 om 09:16

Hoera, de BMW X5 is 10 jaar oud. Tien jaar geleden stond de stoere SUV op de show van Detroit. En een succes, dat werd 't. Als ik op de foto het oude model naast de nieuwe zie staan, dan vind ik de eerste generatie stukken mooier. Hoekiger, robuuster en stoerder, die nieuwe X5 is me te rond, te pompeus.

Ik vond de vorige X5 de mooiste SUV die er was. Veel fraaier dan het pakhuis op wielen van Mercedes, de eerste M-klasse. De X5 was de eerste dynamische SUV. Onvoorstelbaar hoe je met dat ding al kon hoeken, met de nieuwe is het niet minder, maar toch, op de een of andere manier is er geen enkele nieuwe SUV die me nog kan bekoren.

Misschien ben ik wel op het type auto uitgekeken. Gisteren nog reed ik de X6 xDrive 50i, en wat je met die auto allemaal kan op de openbare weg grenst aan het onwaarschijnlijke en spot met alle natuurwetten. Maar verder is de auto zo overbodig als een sneeuwschuiver op een tropisch eiland. Wil je een dikke, praktische auto met veel grip, koop dan een vette 5-serie touring met vierwielaandrijving, net zo veelzijdig want een X6 stuur je ook niet de prut in.

Al die moderne SUV's met hun overdreven ronde vormen beginnen me de keel uit te hangen. Aardig, zo'n gestroomlijnde Audi Q5 maar het doet me niets. Een SUV hoort hoekig te zijn. Een kluis op wielen, zoals de Mercedes G-klasse, de Range Rover Sport of de Land Rover Discovery. Stroomlijn? Je geeft een sportwagen toch ook niet de vormgeving van een minicontainer.

Mercedes is de enige die dat begrepen heeft, kijk maar naar de GLK. Een fijn ding, dat verbazingwekkend goed rijdt maar ook al had ik het geld, ik zou het er niet aan besteden. Leuk als je al een X5, een Cayenne en een Range Rover Sport gehad hebt, die Inifiniti FX waar collega Luc het gisteren enthousiast over had, ik heb er helemaal niets mee. Geef mij maar een middenklasser met prachtige techniek onder de motorkap. Zo kijk ik dan ook nu al uit naar volgende week vrijdag, wanneer ik de Mercedes C 250 CDI (204 pk, 500 Nm) voor een test ophaal. Superkrachtig en erg zuinig. Een auto waar je echt iets aan hebt. Daar word ik nu vrolijk van.

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

51 Bekijk reacties