Naaien of genaaid worden

Als je 'wat doet in de auto's' ben je zo af en toe eens de pineut om met vrienden of kennissen te gaan winkelen voor een nieuw karretje. "Jij weet er veel van", zeggen ze, terwijl je naar buiten wordt gesleurd. Dat valt erg mee zeg ik dan nog, maar dat helpt niet en binnen de kortste keren word je het land door gesleept. Zaterdag was zo'n dag en vriend J. stond al vroeg voor de deur. Een Volvo V40 diesel moest het worden. En eerlijk is eerlijk, J. had zich goed voorbereid. Op een A4'tje had hij tien auto's van Marktplaats die een bezoekje waard zouden zijn en op de achterkant had hij z'n hersens gepijnigd op het sommetje "diesel of benzine". We lopen de shortlist door en op basis van afstand, kilometerstand en kleur worden er zeven doorgestreept. Eerste afspraak is in een klein polderdorpje in de buurt van Utrecht. De verkoper was aan het schilderen bij de buren en toen hij van de ladder afkwam was het even bukken voor de dranklucht die man op dit uur bij zich had. Om de auto gelopen en even een proefritje gemaakt. Onderweg even gestopt om eens door de papieren te lopen en al snel bleek het foute boel te zijn. Of de man is zelf bij aankoop genaaid, of hij heeft de intentie ons te naaien, maar het onderhoudsboekje is weliswaar keurig gestempeld tot ongeveer de kilometerstand waar hij nu op staat, het chassisnummer en het kenteken die op de laatste pagina staan, zijn van een andere auto... Ook het originele garantiebewijs dat door Volvo is verstrekt vemeldt weer een ander kenteken en chassisnummer. Kennelijk heeft er iemand even gewinkeld op de sloop... Daarbij hebben de kentekenplaten zo'n klein 2'tje en J., die bij de politie zit, vermoedt het ergste: kenteken ooit ingenomen na een flinke klapper. We weten niet hoe snel we dit dorp weer uitmoeten, want zo'n auto wil je natuurlijk niet hebben. De andere twee verkopers die we die dag bezoeken blijken betrouwbaarder en uiteindelijk koopt J. z'n auto van de laatste verkoper – natuurlijk niet nadat de prijs flink is gedaald, want na een belachelijk laag openingsbod, noemt overrompelde verkoper plots z'n minimumprijs. Door daar later telefonisch nog beetje onder te gaan zitten, was de koop toch snel geregeld. Moraal van dit verhaal: je maakt wat mee en een beetje gezond wantrouwen in de mens blijkt te lonen. En: als je zelf een beetje brutaal onderhandelt, koop je bij een particulier voor niet te veel geld een mooie auto.