Menu
Vanochtend bij het openen van deze website knalde de nieuwe Mazda 6 Sportbreak me tegemoet. En ik liep al met het idee om een weblog over het Japanse merk te schrijven want toen gisteren de eerste beelden van de volgende Mazda 3 opdoken, besefte ik hoe lekker het merk alweer tien jaar bezig is. Vandaag dus effe lekker MazdaWeek uithangen.
In mijn eerste jaar bij AutoWeek, 2002, leken de Japanners te ontwaken uit een duffe periode. Na de doodsaaie laatste 626 kwam de sprankelende 6. Een auto die overliep van het enthousiasme. Ik weet nog hoe we bij de persintroductie tekeergingen in het Taunus-gebergte ten noorden van Frankfurt, met een 2.3 S-VT. Je nam die irritante zoom-zoom-slogan gewoon voor lief. Het vreselijk blije liedje, dat ook bij de tv-commercials te horen was, zit nog in m'n hoofd. Al komt dat natuurlijk ook wel doordat Mazda 's avonds bij het persdiner Afrikaanse danseressen liet aanrukken om het nog eens extra ten gehore te brengen.
Overdreven of niet, dat ge-zoom-zoom, sinds die tijd is Mazda wel een bepaalde richting uitgegaan. Want de 3, de tweede 6, de CX-5, het zijn uiterst entertainende auto's. Erg uitgesproken. Erg sportief vooral. Daarmee spreken ze misschien niet allemaal een erg brede doelgroep aan, het merk staat wel ergens voor.
En qua design gaat het ook de goede kant op. Met de 5 hebben ze misschien een steekje laten vallen, maar ach, kijk eens hoe sprankelend een Volkswagen Touran eruitziet…
Ik geloof niet dat de nieuwe 3 er helemaal uit komt te zien als de auto die nu op de site staat. Dit is een studie. Vergevorderd maar vast niet de 3 die over anderhalf jaar in de showrooms komt te staan. Maar ook al gaan ze 'm hier en daar wat bijschaven, dan nog blijft er een hartstikke leuke, kekke compacte middenklasser over.
Het Alfa uit Japan is gewoon goed bezig.
Coördinator Tests
Van de 25 jaar die AutoWeek dit jaar bestaat heb ik meer dan de helft van heel dichtbij meegemaakt. In januari 1990 kocht ik van mijn zakgeld nummer 1, voor een piek, 12 jaar later trad ik er in dienst. Noem een auto en ik weet nog in welk jaar we hem tegen welke auto's getest hebben, negen van de tien keer weet ik nog welke kop er boven het verhaal stond. Een afwijking, maar erg handig zo nu en dan. Hoogtepuntjes? Mijn Oost-Europa-trip in het eerste jaar bij AutoWeek. Met een Skoda Superb reed ik door de voormalige Oostbloklanden, sprak ik met voormalige Trabant-ontwikkelingschefs, FSO-medewerkers en kreeg ik de plannen voor de wederopbouw van het merk Dacia te zien. 11 dagen van huis, fantastische wegen door de Karpaten, dat werk. Zulke trips blijven je lang bij. Multitests op de Stelvio-pas met achtcilinder-SUV's, hogesnelheidsessies op Autobahn 31, zulke klussen kwamen erbij toen we GTO gingen maken en tegenwoordig sta je net zo makkelijk op een Spaanse vlakte tegen een cameraman te praten over een nieuwe auto waarmee je aan het rijden bent en twitter, facebook of snapchat je wat in het rond over je belevenissen. Wat is er veel veranderd. Veel ook niet. AutoWeek zal altijd aandacht schenken aan de auto's voor de gewone man. Die nieuwe B-segmenter is voor ons belangrijker dan GT3 RS die nog weer sneller over de Ring racet. Al zijn we natuurlijk niet te beroerd zoiets ook mee te nemen op onze enorme hoeveelheid kanalen. Dat is het leuke van werken bij AutoWeek, het ene moment rijd je in een 3-cilindertje met raamslingers, het andere zoef je met een twaalfcilinder over glad asfalt in een exotisch oord.
