Hondenbrigade

Begin jaren tachtig was ik nog te jong voor de grote krakersrellen en bij de kroning van onze vorstin kon ik ook niet aanwezig zijn (ik was die dag druk bezig met koekhappen, zaklopen en ander volksvermaak). Angst voor politiehonden zit er bij mij dan ook niet in. Tot ik vanochtend een brief van justitie kreeg. Ik zou een kruispunt geblokkeerd hebben, of ik dus maar even dertig euro wil over maken.

Terug bladerend in m'n agenda zag ik dat ik op de pleegdatum inderdaad op de plaats van het delict aanwezig was: de Van Baerlestraat in Amsterdam. Ik bevond me met onze duurtest-Hyundai in een rij auto's die telkens eventjes reed en vervolgens weer stil stond. Het was namelijk druk en het verkeerslicht stond vrij kort op groen, in elk geval te kort om alle auto's door te laten. Als een longitudinale golf bewoog het verkeer zich richting verkeerslicht. Ik sloot telkens netjes aan achter de auto voor mij. Toen die auto plotseling halt hield moest ik de blauwe duurtest-Tucson ook stil zetten. Ik bevond mij op dat moment (ongewild) nog net op een groot wit kruis. Ik weet het, dat kruis is op het wegdek aangebracht om het verkeer er op te attenderen dat de Munsstraat (een zijstraat van de Van Baerlestraat) niet geblokkeerd wordt, en ik mag daar dus niet staan. Maar ik kon niet anders, het alternatief was namelijk de Hyundai in de voorligger boren of de stoep op sturen en dat leek me ook niets. Zeker in fileverkeer zie je zo'n kruis pas wanneer je er bovenop staat.

Terwijl ik daar dus weer even stil stond, kwam er in tegengestelde richting over de trambaan een Volkswagen-busje van de hondenbrigade aanrijden. De agent hield halt naast mij en begon te praten. Uit beleefdheid draaide ik m'n raam open waarna hij het (naar ik vermoed) zelfde verhaal nog een keer kon vertellen maar nu zodat ik het wél kon horen:  "U blokkeert een kruispunt". Op dat moment begon het verkeer voor mij weer te rijden, dus bij het oplaten komen van de koppeling kon ik de hondenbrigadier nog net corrigeren met: "blokkeerde" en was weg. Dacht ik het netjes op gelost te hebben door het kruispunt weer zo snel mogelijk vrij te maken, krijg ik er toch nog een rekening voor.

Ik was geenszins te kwader trouw; het was pure overmacht dat ik op de kruising tot stilstand kwam, er was zelfs geen auto die de Munsstraat in of uit wilde (wat overigens best had gekund want zo groot is een Tucson nu ook weer niet). Justitie kan een bezwaarschrift tegemoet zien.