Flipperdeflapper
In steeds meer auto's duiken van die versnellingsbakken op die sequentieel zijn te schakelen, al dan niet met flippers achter het stuur. Fabrikanten doen ons graag geloven dat dat iets sportiefs is; immers in de Formule 1 schakelen ze ook met flippers aan het stuur. Zo ken ik er nog wel één: in de Formule 1 rijden ze ook met een helm op, maar dat wil nog niet zeggen dat wanneer je met zo'n potje op je hoofd naar de pomp gaat, je óók binnen zeven seconden vier nieuwe – voorgewarmde - banden én een volle tank krijgt.
Mijn punt: die bakken schakelen zo traag, dat de lol van het schakelen wel erg snel verloren gaat. Op het moment dat je de flipper met het plusteken naar je toe hebt getrokken, lijkt het alsof er via de satelliet eerst verbinding wordt gezocht met de NASA in Houston voor toestemming. Enige tijd later komt dan het verlossende woord en mag hij door naar de volgende versnelling. Er zit zó veel tijd tussen. Natuurlijk, de techniek gaat voorzichtig te werk, want zo'n bak moet langer dan één zondagmiddag mee, maar eigenlijk voel ik me gewoon een beetje belazerd als ik hortend en stotend door het verkeer beweeg, omdat de bak mij even niet begrijpt.
Damiaan Hage
Columnist/schrijver
AutoWeek en Damiaan kwamen in 1997 samen. Als student van de School voor Journalistiek bemachtigde hij een stageplaats op de redactie en een kwart eeuw later zijn ze nog steeds onafscheidelijk. Hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij in 2008 voor 8 jaar een overstap maakte naar de motorjournalistiek. Maar z’n hart bleek toch echt bij de auto’s en AutoWeek te liggen, dus in 2016 keerde hij terug op het oude nest. Z’n eerste auto was een knalrode Citroën Saxo VTR en hoewel hij nog altijd een Citroën bezit, is z’n dagelijks vervoer een Skoda Enyaq iV 80. Als hij niet in een van de testauto’s rijdt, natuurlijk.
