Een 944 als basis voor kitcar!?

3 februari 2010 om 09:17

Ik ben altijd van mening dat je met je tengels van klassiekers of klassiekers in wording afblijft. Daarom kan ik me ook niet voorstellen dat je een Porsche 944, ook al is –ie niet in concoursstaat, achter laat bij Ronald Heijnsdijk om 'm vervolgens te laten dienen als basis voor de Heynsdyk 2500 SF. Uiteraard denkt hij daar zelf anders over, jawel er zit een idee achter: Hij vindt de Heynsdyk 2500 SF de auto die de Porsche 944 volgens zijn geestelijk vader eigenlijk had moeten zijn. Sterker nog, er zit zelfs een groene gedachte achter: ""Onze keus om een Porsche 944 als basis te gebruiken voor een nieuwe sportwagen sluit aan bij het 'Cradle to Cradle' concept: niet weggooien maar hergebruiken. Je kunt een auto natuurlijk recyclen. Maar de 944 is zo degelijk gebouwd, dat je ook heel gemakkelijk de levenscyclus kunt verlengen en dat doen we met de 2500SF. We laten daarmee zien dat een passie voor mooie auto's heel goed te combineren valt met een gezonde groene kijk op hergebruik – ook al is de motor iets minder schoon dan een moderne."

Ik word er nog steeds niet enthousiast van en denk dat vele trotse 944-bezitters er net zo min iets voor voelen om hun sportauto om te laten bouwen tot iets compleet anders.

En toch kan ik voor dit soort projecten meer sympathie opbrengen dan voor de bezitters van een Mercedes SL van de generatie R129 (1989 – 2000) die hun roadster laten voorzien van een andere neus zodat –ie van voor en achter op een SL-generatie R230 lijkt. Want dat is pas echt heiligschennis. Hoe de Heynsdeyk 2500 SF rijdt, leest u volgende week in AutoWeek.

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

34 Bekijk reacties