De remmende voorsprong

Wat de aandrijftechniek van de toekomst zal worden, daarover is het laatste woord nog niet gesproken. En het is überhaupt maar de vraag of er uiteindelijk één aandrijftechniek zal overblijven of dat er meerdere systemen naast elkaar zullen bestaan. Desalniettemin, de auto-industrie heeft zich en masse op de accu gestort. Is het niet als einddoel, dan wel als tussenoplossing, niemand lijkt de boot te willen missen. Het magische woord is daarbij momenteel lithium-ion. Alleen de lithium-ionaccu is nog amper productierijp of er dienen zich al weer betere alternatieven aan: lichtere en compactere batterijen waarmee een serieuze actieradius gerealiseerd kan worden. Toch ziet het er naar uit dat we eerst uitgebreid kennis moeten maken met lithium-ionaccu's. Doordat de auto-industrie nu namelijk overhaast op de lithium-iontrein is gesprongen, lijkt de weg naar verdere ontwikkelingen voorlopig te zijn afgesneden. Bij BMW wist Dr. Kranz, manager van project i, me te vertellen dat er zijdelings wel naar technieken voor ná de lithium-ionaccu gekeken wordt, maar dat het voorlopig vooral bij kijken zal blijven. Dit omdat er nu auto-industriebreed namelijk veel geïnvesteerd wordt in onderzoek en ontwikkeling en hier en daar ook al in productiefaciliteiten voor lithium-ionaccu's. Die kosten moeten eerst terugverdiend worden, wil men zich op alternatieven kunnen richten, hoe veelbelovend andere accutechnieken zoals lucht-metaal ook zijn. Dit lijkt de reden waarom Toyota nu juist níet met lithium-ion bezig is: die zijn destijds voor de Prius vol in nikkel-metaalhydride gestapt. En de kosten daarvan moeten eerst terugverdiend worden. Vandaar dat Toyota nu juist wel al bezig kan zijn met de accutechniek die na lithium-ion komt. Zou de hybride-pionier t.z.t. dan als eerste een elektrische auto op de markt brengen waarmee we gewoon 800 kilometer kunnen rijden zonder bij te laden?