Alle ballen op de Insignia

27 april 2009 om 08:55

Ik maak me zorgen om de verkopen van Opel. Niet om de aantallen van de Insignia, afgelopen vrijdag waren er al 4.000 orders in Nederland genoteerd. Maar toen ik die dag een verkoper bij een dealer van het merk hoorde zeggen dat 80 procent van wat hij verkoopt een Insignia is, vond ik dat opmerkelijk. Fijn voor hem, want op een Insignia verdien je meer dan op een Corsa. Maar moet Opel niet wat meer Agila's en Corsa's verkopen? Het A- en het B-segment floreren in deze tijden van downsizing, maar bij de eerste kwartaalcijfers van 2009 liet Opel het ernstig afweten. Geen Opel in de toptien van meestverkochte auto's, AZ kampioen in plaats van een club uit de traditionele top drie, is Nederland Nederland nog wel?

En dan is er nog de Astra die op zijn laatste benen loopt. Hoe de nieuwe eruitziet is al bekend en dat een model dan niet meer zo lekker verkoopt is logisch, al bleven in vroeger tijden Kadetts en Astra's tot de modelwissel goed verkopen. Wat is dat opeens met Nederlanders? Zijn we Opel-moe? Komt het door de onzekere tijden waarin Opel verkeert? Soms dagelijks, in elk geval wekelijks, is er nieuws rond het Duitse merk en de perikelen rond GM. Wellicht weerhoudt dat mensen ervan een nieuwe Opel te kopen. Al die leaserijders die een nieuwe Insignia bestellen zal het een worst zijn, maar juist particulieren die een forse uitgave moeten doen zullen de ontwikkelingen rond het merk gespannen volgen. Wat als ik mijn auto bestel en Opel komt in andere handen?

Opel staat nog vijfde, mede dankzij de Insignia, die volgens mij door iedereen mooi gevonden wordt, maar er is dringend behoefte aan nog meer verse waar. Achteraf is de beslissing de nieuwe Meriva uit te stellen misschien toch niet zo handig geweest. Opschieten dan maar met die nieuwe Astra en snel de 1.4 turbomotor introduceren voor mooie CO2-cijfers, maar om op 31 december in de topvijf te eindigen zal Opel het in 2009 helemaal van de Insignia moeten hebben.

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

80 Bekijk reacties