Zo komt de Ford Mondeo uit 100.000 kilometertest van AutoBild
Niet de beste Mondeo ooit
- AutoBild, vertaling en bewerking Albert-Jan Cornelissen
- Occasiontest
De Ford Mondeo is nu een jaar uit productie. Deze middenklasser kun je dus alleen nog op de tweedehands markt krijgen. Hoe is de kwaliteit van de laatste generatie? We pakken de 100.000 kilometertest van de collega’s van AutoBild erbij om te kijken of er tijdens het uit elkaar halen van hun duurtest-Ford Mondeo opvallende zaken aan het licht kwamen.
Dit valt op bij de volledige demontage door Dekra van de Mondeo:
Bij de assen heeft de Dekra een beetje roest ontdekt. Dat was niet nodig geweest. Daar staat tegenover dat alles heel stevig is gebouwd.
Roestvorming aan de bodem ter hoogte van de bagageruimte.
De holle delen van de carrosserie zijn daarentegen volledig in de anticorrosiewas gezet.
Een ster voor de transmissie, slechts marginale slijtage aan de magneten in de versnellingsbak.
Alle schoepen van de turbo zijn in tact en er is geen sprake van speling op de as.
Bij de demontage komen de warmtewisselaars mooi droog voor de dag.
Hoe verging het de Mondeo voor de demontage?
Een kleinigheid als een verkeerde schroef bracht de duurtest-Mondeo van AutoBild bijna definitief tot stilstand. Dat is jammer, want ze hebben hem leren kennen als een heerlijke auto voor de lange afstand, met goed werkende, moderne techieken. Hij maakt de verwachtingen waar.
Na 58.562 kilometer stond de AutoBild- duurtester in de werkplaats, hulpeloos en ontdaan van zijn motor. Wat was er gebeurd? Een schroefje van de intercooler was losgetrild en nu wilden de monteurs graag weten of dat rampzalig was. In het kort: de rode stationwagon was stilgevallen, blies witte stoomwolken uit en verloor koelvloeistof. Einde verhaal of kunnen ze nog verder rijden, dat was waar het nu om ging. De AutoBild-redactie had helemaal niets te klagen over de Ford Mondeo. Hij voldeed aan de waarden waar de grote middenklasser al generaties om bekend stond: groot, ruim en niet duur.
Mondeo 1.5 Ecoboost
De basisprijs was €37.700; wat extra’s bracht de teller op €39.550 voor een auto met een 160 pk sterke, maar 1,5-liter kleine viercilinder benzinemotor. Anderzijds is een top van 217 km/h niet flauw en toonde hij zich aanvankelijk met een verbruik van 7,2 l/100 km bijna zo bescheiden als een diesel. Maar de twijfel over de geringe cilinderinhoud bleef knagen, te meer daar het motortje een bekend nadeel bevestigde: als je het gas meer dan driekwart intrapte, begon hij ineens te zuipen. Zodoende kwam het doorsnee verbruik over de hele duurtest uit op 9,8 l/100 km en dat is toch andere koek.Dit verbruik kwam tot stand bij veelvuldig autobahngebruik, waarbij de snelheden hoger liggen dan op Nederlandse wegen.
Goed, de kleine had dan ook het één en ander mee te slepen. Met een laadlengte van net geen twee meter kun je achterin nog heel wat extra kwijt, waar de meeste (dure) concurrenten het dan laten afweten. Diepe bergvakken in de vloer had hij niet, maar bevestigingsrails met sjorogen (een optie) en het bijbehorende laadsysteem bewijzen opnieuw dat Ford wel weet hoe je een stationwagon bouwt. Het zou fijn zijn als de gordels achterin wat langer waren, want dan kunnen kinderen die zelf vastmaken. Te kort waren ook de zachte zittingen van de stoelen voorin. Binnenin is het tijdens de rit heerlijk stil (dubbel glas). Het infotainmentsysteem en de elektronica daarentegen kunnen beter. Zo gaan meters en wijzers al snel achter het met knoppen bezaaide stuur schuil. Het menu-infodisplay is te klein en de monitor op de middenconsole reflecteert te veel, reageert soms traag en de bediening moest je eerst onder de knie zien te krijgen. Dat kan beter. Dat geldt ook voor de keyless entry die de auto weliswaar snel ontgrendelt, maar vaak ook weer afsluit voor je de deurgreep beet hebt. Heel prettig is de snelle mediakoppeling en de aanwezigheid van vijf usb-aansluitingen in de auto.
De elektronische regeling van het onderstel (een optie) doet erg afbreuk aan een traditioneel sterke kant van Ford, klaagde één van de Duitse redacteuren. “De stand Comfort voelt sponzig aan, Normaal is zo zo en Sport is vooral hard. Extra stabiliteit is ver te zoeken”, moppert hij in het logboek. Het resultaat? Nou, passagiers achterin klaagden over hobbels, terwijl de stug geveerde vooras oneffenheden van het wegdek nog altijd tot aan het stuur toe doorgaf.
In zijn pogingen om de vroeger ietwat straf afgestelde vering comfortabeler te maken, is het Ford niet gelukt een goed compromis te vinden. Daar komt nog bij dat harde zijwind de Wagon uit zijn evenwicht brengt. Daar dacht een AutoBild-collega net zo over toen hij met de caravan op pad wilde, maar de elektrische bediende trekhaak niet naar buiten kwam. Eerst zocht hij de oorzaak nog in het lastig bereikbare zekeringenkastje. Een defecte aansturingsmodule bleek bij nader onderzoek in de werkplaats echter de schuldige. Die is onder garantie gerepareerd.
4,5 liter olie op 100.000 kilometer
Zelf olie peilen was er al evenmin bij, tenzij we dat bij koude motor en op een vlakke ondergrond deden. Alleen dan was de peilstok redelijk afleesbaar. Toch onhandig, omdat de motor op 100.000 km toch 4,5 liter olie heeft verbruikt. En dat is dan een nadeel van het downsizen van de cilinderinhoud.
Zo zijn we terug bij de crisissituatie waarmee we begonnen. Heeft de koelvloeistof die door een scheur is weggelekt, schade veroorzaakt aan de motor? De compressie bleek echter dik in orde en de motor liep gewoon. Dus werd hij weer ingebouwd en zo kon AutoBild de duurtest voortzetten. Achteraf vernamen ze van Ford dat dit probleem bij slechts dertig Mondeo’s is opgetreden. Vanaf dat moment verliep alles naar wens. Bijna dan. Op een nare dag raakte een truck de achterkant. De schade bleef beperkt, maar bij de totale demontage aan het einde van de rit ontdekte de Dekra de eerste roestafzetting aan de onderzijde van de Mondeo.
Reactie van Ford op roestprobleem
“Van de Mondeo met 1.5 EcoBoost-motor zijn er in 2017 rond de 6.000 stuks verkocht. Daarvan kampten zeven auto’s met ditzelfde probleem. In heel Europa ging het om dertig gevallen. Naar aanleiding van dit probleem hebben we de productie eind 2016 iets aangepast. Sindsdien wordt er een ander type schroef gebruikt. We gaan ervan uit dat het euvel hiermee is verholpen."
Van de laatste generatie Ford Mondeo staan veel gebruikte exemplaren te koop. De prijzen beginnen bij €8.000 voor vroege exemplaren uit 2015, in het laatste jaar kon je de auto alleen nog als Wagon Hybrid krijgen. Exemplaren van die laatste shift met een lage kilometerstand staan te koop voor bedragen net onder de €43.000.
AutoWeek heeft in 2016 een duurtest gedaan met de S-Max 1.5 Ecoboost. Dat is onderhuids dezelfde auto als de Ford Mondeo Wagon die AutoBild in een duurtest had. In deze video kun je zien hoe de ervaringen met de fraai gelijnde MPV waren.
Van de een-na-laatste Ford Mondeo maakten we in 2019 deze aankoopadviesvideo.
Signalement
Merk | Ford |
---|---|
Model | Mondeo Wagon 1.5 EcoBoost Titanium |
Carrosserie | 5-deurs, stationwagon |
Transmissie | 6 versnellingen, handgeschakeld |
Aandrijving | voorwielaandrijving |
Nieuwprijs | € 37.700 |
Specificaties
Brandstof | benzine |
Motor | 4-cil. in lijn |
Cilinderinhoud | 1.498 cc |
Maximaal vermogen | 118 kW / 160 pk bij 5.700 tpm |
Maximaal koppel | 240 Nm bij 1.600 tpm |
Inhoud brandstoftank | 63 l |
Lengte / breedte / hoogte | 4.867 mm / 1.852 mm / 1.501 mm |
Wielbasis | 2.850 mm |
Massa leeg | 1.404 kg |
Laadvermogen | 856 kg |
Aanhangermassa geremd / ongeremd | 1.450 kg / 750 kg |
Banden | 215/60R16Prijzen |
Topsnelheid | 217 km/h |
Acceleratie 0-100 km/h | 9,3 s |
Brandstofverbruik | 5,9 l/100km |
CO2-uitstoot | 137 g/km |
Had je deze auto's al gezien?
Lees ook
Gerelateerde forum topics
Lezersreacties (37) (gesloten)
De discussie is gesloten.
Reageren is niet meer mogelijk.