Zo komt de Fiat 500X uit de 100.000 kilometertest van AutoBild

Dit viel op bij het uit elkaar halen van de Fiat 500X-duurtester:

1. 1. Lichtpunt: voor de verandering eens een kleine auto met deugdelijke verlichting. Bi-xenon hoort weliswaar bij de duurdere uitvoeringen, maar de meerprijs is de moeite waard.
   2. Breekbaar: de afdekking van de pluspool ligt los op de accu. Waarschijnlijk is die een keer met veel kracht en weinig gevoel vastgeklikt. Fiat kent het verschijnsel en past nu een ander type toe.
   3. Betrouwbaar: de eerste set remschijven en -blokken heeft de 500X tot aan het einde van de test tot staan gebracht. Een nieuw setje zou bij de dealer € 579 kosten.
   4. Lange adem: koppelen ging op het laatst niet meer zo soepel. Maar versleten was de koppeling nog niet, zo bleek. Volgens de chef werkplaats had ontluchten wel geholpen. Compleet vervangen kost € 1.023.
   5. Los draadje: wat kriebelt daar aan het stuur? De stiknaad is nog intact, maar er steekt een draadje uit de leren stuurbekleding. Afknippen werkt dan het snelst, vastzetten is verstandiger.
   6. Kalm aan: opgepast bij het wielen wisselen. Bij het plaatsen van de krik raak je al gauw de dorpelafwerking van de voorportieren. Dan kan het bevestigingsbeugeltje afbreken.

Zonde van die mooie auto. Dat gevoel kregen de collega’s elke keer als ze aan het einde van een duurtest bij de losse onderdelen staan van wat ooit een vervoermiddel was. Alsof je een vriend op de snijtafel ziet liggen! Is het altijd al een triest gezicht, bij de Fiat 500X doet het extra zeer. In de vorm van een verzameling losse onderdelen is de kleine SUV van al zijn charme beroofd. Bovendien moest hij tot op het laatste moment tegen de diepgewortelde vooroordelen strijden die op de AutoBild-redactie aanwezig waren.. Maar van een auto-technisch fiasco was allerminst sprake, ook al kleeft dat imago sterk aan het Italiaanse merk. Na 100.000 kilometers maakt de Fiat 500X korte metten met elk vooroordeel. Nou ja, bijna dan.

Fiat 500X is compacte SUV

De Fiat 500X is de chique Italiaan onder de compacte SUV’s. Met zijn coupéachtige achterkant is hij zeker zo eigenzinnig als de kleine 500 en dankzij de 120 pk sterke 1.6 MultiJet dieselmotor beweegt hij zich door het verkeer als een hoog uitgevallen Golf. En inderdaad, je zit zomaar een handbreedte hoger dan in een normale 500 en daardoor lijkt het alsof je met een veel grotere auto onderweg bent. Leuk voor SUV-fans. Totdat ze moeten parkeren, want met 11,6 meter is de draaicirkel groot en ook het overzicht valt niet mee. Tja, ronde vormen kosten nu eenmaal ruimte.

Niet ruim

De bagageruimte (350 tot 1.000 liter) is krap en de uitspringende randen maken het in- en uitladen lastig. Verder is de achterbank onhandig en smal en bij het plaatsen van een kinderstoeltje zitten de bevestigingspunten van de gordels in de weg. Uit een lengte van 4,3 meter halen de VW T-Roc en de Opel Mokka een stuk meer praktisch benutbare ruimte. Als het echter op stijl aankomt, wint het interieur van de Fiat met glans.

Lounge met leer

De AutoBild-testauto was een Lounge-uitvoering met leren bekleding, verwarmbare stoelen, rijbaanassistent en metaallak. Dat bracht de prijs op € 31.930 (2016). “Een chique gemeubileerde auto met Italiaans gevoel voor stijl”, schreef een collega in het logboek. Daarmee doelde hij op het gelakte instrumentenpaneel, de beschaafde chroom-elementen en de prettig verwarmde stoelen in sfeervol bruin leer. “Het lijkt wel alsof ze die van fabriekswege patina hebben meegegeven.”

Multimedia niet eenvoudig

Het bedienen van de boordcomputer en navigatie zonder diepgaande studie van de gebruiksaanwijzing konden de AutoBIld-redacteuren vergeten. Het kleine TomTom-schermpje was niet best afleesbaar en bovendien raakte het ding nog wel eens van z’n pad af. Bij Fiat hebben ze dat ook in de gaten gekregen, want dit verouderde systeem wordt niet langer ingebouwd. De digitale ster van de redactie vatte het simpel samen: “Meteen overstappen op je smartphone en dat scherm alleen als toegangsweg tot het audiosysteem gebruiken.” Maar zulke ‘Italiaanse’ omwegen waren niet altijd voorhanden in het dagelijks gebruik bij deze Fiat. Staan haast alle getallen op de snelheidsmeter schuin? Niet op letten. De hendel waarmee je richting aangeeft zat zo ongelukkig, dat bij elke derde afslag onbedoeld het grootlicht aanging. Dat het start-stopsysteem voor de motor in één moeite door ook de stoelverwarming en de 12V-aansluiting uitschakelde, heeft Fiat intussen in de gaten gekregen, bij latere versies is dit verholpen.

Vlotte diesel

Verbeteringen aan de vaak gelauwerde aandrijflijn waren juist niet nodig. Vanwege het enthousiasme waarmee de 1.6 diesel ’s morgens start, zou je bijna denken dat hij een kop espresso als gangmaker heeft gehad. Datzelfde geldt voor zijn temperament: van 0 tot 100 km/h duurt 10,7 seconden. En met 120 pk vermogen ontpopte de MultiJet zich ook op de snelweg als vlotte jongen. Eigenlijk was het de 48 liter-tank die de boel hier een beetje ophield, want de 500X vroeg elke 600 kilometer om een verse voorraad brandstof. Ongebruikelijk snel voor een diesel. Over de gehele duurtest gemeten, kwam het verbruik uit op 6,8 l/100 km en dat is niet verkeerd.

500X is vrij stug geveerd

Al met al leerden ze bij AutoBild deze Fiat kennen als een pittige, aangenaam stille reiswagen voor twee personen. Alleen de buitenspiegels zorgden voor wat windgeruis. De grootlicht-assistent, bejubeld vanwege zijn gevoeligheid, liet het na verloop van tijd een enkele keer afweten. Storender was de vrij stugge vering, die je vooral in combinatie met zomerbanden en op slechte wegdekken voelde. De 500X leek in dit opzicht meer op een terreinwagen dan op een onschuldig karretje. We hebben dat vaker gezien bij Fiat. Ook de Punto en de 500 zijn vrij stug geveerd, terwijl Italië toch geen gebrek aan slechte wegen heeft. Rustig blijven was het devies bij de elektronische hikjes waarvan ook de 500X soms last had. Ook, want bij andere merken zie je vaak hetzelfde. Gewoon doorademen en je komt waar je moet zijn.

Harde reset

Toen bij de 500X na 22.460 kilometer de snelheidsmeter uitviel, bood een oude computerroutine uitkomst: motor afzetten, opnieuw starten en voilà, hij deed het weer. Was dat nog niet voldoende, dan was uitstappen, portieren vergrendelen, weer openen en opnieuw starten het geheim van de smid. Een harde reset dus. Dat werkte ook toen na 34.838 km het storingslampje van de motor oplichtte. Of toen de bandenspanningscontrole moeilijk deed. En wanneer de waarschuwingslampjes van de airbags en de handrem brandden. Dat er echt iets aan de hand was, geloofde niemand. Te meer daar de Fiat probleemloos bleef rijden. In de werkplaats werden de meldingen keurig uitgelezen tijdens een onderhoudsbeurt en vervolgens gewist. Maar goed ook, want veel meer hadden de monteurs niet te doen.

Een set remmen tijdens hele duurtest

De 500X bleef nooit staan en had genoeg aan één(!) set remmen voor de hele duurtest. Eén keer lekte de slang van de sproeier voor de achterruit. Kort voor het einde van de test verkeerde het interieur nog in topconditie, al hadden de leren stoelen nu echt wat patina gekregen. En afgezien van een knarsende middenarmsteun viel er werkelijk geen piepje of rammeltje te bespeuren. De remmen waren na 100.000 km aan het eind van hun Latijn en de koppeling greep pas op het laatste moment aan, maar hij deed het nog. Kortom, van een fiasco in autotechniek was bij de 500X van de Duitse collega’s totaal geen sprake.