Volvo C30 2.4i Summum (2008)

Eind 2006 zag de hipste Volvo ooit het levenslicht, na een lange aanlooptijd. Het publiek moest immers voorbereid worden op het model, dat niets meer met het functionele karakter van de traditionele Volvo te maken heeft. Toen er bij de presentatie iets werd gemeld over de beperkte bagageruimte pareerden de Zweden dat met de opmerking dat C30-rijders nauwelijks boodschappen zouden doen; als je als hip stadsmens toch bijna elke avond buiten de deur eet, hoeft die koelkast toch niet tot de nok toe gevuld te zijn. Zo volstaat ook de achterruit als achterklep. Een hoge tildrempel en een smalle toegang, terwijl een normaal afdekscherm ontbreekt. Met een zeiltje onttrek je de kofferbak aan het oog. Wil je meer laadruimte, dan kun je heel gemakkelijk met een hendel de twee stoelen platleggen. Inderdaad, slechts twee zitplaatsen heeft de C30 achterin.

Voor deze test namen we een C30 met 2.4i-motor in Summum-uitvoering. De vijfcilinder levert 170 pk en klinkt machtig. Echt een krachtige, onmiskenbare sound, waarvan het autohart zeker enthousiaster gaat kloppen. Op de sprint vanuit stilstand naar 100 km/h valt de C30 ons wat tegen. De Geartronic-automaat met zijn lange overbrengingen maakt de 2.4i maar een matige sprinter. Het lukt de hippe Zweed net om de sprint binnen 10 tellen af te ronden. Op de tussensprint is de C30 met zijn krachtige vijfpitter wel lekker vlot; dan is het een kwestie van het rechterpedaal vloeren.

Soms weet de Geartronic-automaat zich niet zo goed raad met het gasdoseergedrag van de bestuurder. Dan schakelt hij fanatiek terug om vervolgens weer snel het hoogste verzet te kiezen. Je kunt dit deels oplossen door de bak met de hand te bedienen, maar ook dan kan het voorkomen dat er wordt teruggeschakeld bij te enthousiast gasgeven. Dat de C30 met zijn vijfcilinder geen zuinigheidswonder is, spreekt voor zich. Gemiddeld kwamen we uit op 1 op 9,4 en dat is vrij dorstig.

In de C30 heb je genoeg hoofdruimte. Het is dan wel een vierzitter, maar qua ruimte houdt het op de achterbank niet over. Bij het instappen schuift de bestuurdersstoel naar voren, maar helaas keert-ie daarna niet terug naar de positie waarin hij stond. Als bestuurder zit je in de C30 bijzonder sportief en daar dragen niet alleen de uitstekende stoelen aan bij, ook de zeer uitgebreid verstelbare stuurkolom biedt uitkomst. Daardoor is het een auto die je als het ware aantrekt. Nog altijd een lust voor het oog is dat fraaie middendeel van het dashboard, de center stack, zoals Volvo-mensen die noemen.

Wat sportiviteit betreft geen klachten over de Volvo C30, al is de auto op richels wel knetterhard. Maar wat een enthousiaste stuurauto is die C30. Dankzij de perfecte zit en de fijne, directe en communicatieve besturing tovert de Volvo gemakkelijk een glimlach op het gezicht van de bestuurder. Bestel de auto met handbak en je hebt bijna een hot hatch. Wel voel je dat de neus van de C30 wat snel rechtdoor wil. Het feit dat er een vrij zware vijfcilinder voorin ligt, heeft daar zeker mee te maken. Verder heeft de C30 wat neiging tot hellen in de bocht en ook bij fel accelereren en remmen reageert de auto soms wat heftig.