Volvo C30

Simpel gezegd is de Volvo C30 niet veel meer dan een 22 centimeter kortere, driedeurs versie van de bekende S40, een Zweeds alternatief voor het bestaande aanbod in de compacte middenklasse, waar Golf en Astra domineren. Dat blijkt bij nadere beschouwing echter net iets te kort door de bocht. De C30 is geen dertien-in-een-dozijnhatchback, maar een compacte, luxe vierzitter die ontworpen is om de strijd aan te binden met de Audi A3.

Ondanks grote gelijkenis met de S40 is praktisch geen lijn hetzelfde. De neus is duidelijk Volvo, maar toch net even anders (onder meer een lagere grille en hoekiger koplampunits) dan de S40, de zogenaamde heuplijn loopt wat hoger op en zeker na de B-stijl gaat iedere vergelijking met bestaande Volvo's volkomen mank. Er is met historisch besef gekeken naar voorgangers als de 480 ES en uit een verder verleden ook naar de 1800 ES; wat inhoudt dat we te maken hebben met een (zeker naar Volvo-maatstaven) gewaagde styling, bekroond met een volledig uit glas opgetrokken achterklep. Het resultaat is een auto die duidelijk herkenbaar is als een stoere Zweed, maar dan vlotter en dynamischer dan we gewend waren. En wie dat nog niet genoeg vindt, kan de auto individualiseren met spoilers voor en achter en al dan niet in carrosseriekleur gespoten dorpels en spatbordranden.

Geen gezinsauto

Het dashboard met de vrijstaande middenconsole kennen we uit de S40 en de V50. Het is onveranderd overzichtelijk, zit goed in elkaar en is opgetrokken uit hoogwaardig kunststof en afgewerkt met aluminium. Overigens staat er voor een later tijdstip ook nog een blank gelakte houten versie van de middenconsole gepland.

De stoelen bieden hetzelfde zitcomfort en prima steun als in de S40, niets op aan te merken. Wel lijkt het alsof je net als in de C70 (Volvo's coupé-cabriolet, eveneens op het S40-platform) iets lager zit, maar dat komt voort uit optisch bedrog doordat de onderkant van de zijruiten iets hoger is. Wel is de rugleuning net als bij de C70 naar voren te klappen om achterin te kunnen instappen. Die instap naar achteren wordt overigens vergemakkelijkt door met een druk op de knop (bovenop de rugleuning) de stoel elektrisch naar voren te schuiven. Achterin treffen we overigens geen bank, maar twee separate zetels aan, net zoals destijds bij de 480 ES; de C30 is dan ook een echte vierzitter. Ondanks de schuin aflopende daklijn kun je achterin prima zitten, er is voldoende hoofdruimte. En ook in de breedte kom je als achterpassagier niets tekort. De zetels achterin zijn namelijk iets naar elkaar toe geplaatst, zodat je iets verder van de zijkant zit en je dus meer armslag krijgt en ook de ruimte op schouderhoogte dik in orde is.

Waar de vier inzittenden genoeg plaats hebben, is de bagageruimte ronduit klein; 251 liter is niet veel. Als praktische gezinsauto is de C30 daardoor niet geschikt. Het is ook niet de opzet van Volvo geweest om er een familieauto van te maken. De Zweden mikken met de C30 op de huishoudens die nog in de pré-kinderenfase zitten of waar de kinderen inmiddels alweer zijn uitgevlogen (de zogenaamde empty-nesters), doelgroepen die veel ruimte voor passagiers plus bagage niet (meer) nodig hebben.

Stevig comfort

De C30 wordt geleverd met een vijftal benzinemotoren en drie diesels. Van de 100 pk sterke 1.6 benzine tot de 220 pk leverende T5 en van de 109 pk 1.6D tot 180 pk D5, het zijn stuk voor stuk bekende krachtbronnen. Volvo had bij de presentatie twee types voor ons klaar staan: de T5 en de D5. De dikke diesel is voorlopig alleen leverbaar met vijftrapsautomaat, een handgeschakelde zesbak volgt later. Schijnbaar moeiteloos en zonder overmatige geluidsproductie of storende trillingen weet de dieselmotor de C30 rap op tempo te brengen en ook te houden. De zelfontbrander in het vooronder beschikt met 350 Nm tussen 1.750 en 3.250 toeren per minuut over een indrukwekkende hoeveelheid trekkracht. En dan te bedenken dat de versie met de handbak nog eens 50 Nm extra zal krijgen. De banden hebben in elk geval weinig moeite om al het geweld naar het asfalt over te brengen, de auto geeft geen krimp. De vijftrapsautomaat blijkt telkens prima bij de les en reageert adequaat op de omstandigheden (inclusief de beweging van het gaspedaal). Het onderstel is opvallend stil, er kraakt of piept niets en de auto ligt erg stabiel op de weg. Met de elektro-hydraulische stuurbekrachtiging laat de C30 zich met gevoel en trefzeker daar naartoe sturen waar je hem hebben wilt. Het gaat allemaal als vanzelf. Je merkt dat er net wat minder massa de hoek om moet dan bij de S40, die afhankelijk van de uitvoering een kleine 50 kilo zwaarder is.

In de T5 zit de 220 pk motor die we kennen uit verschillende Volvo's, maar ook uit de sportieve Ford Focus ST (al levert die daarin 5 pk meer). Het exemplaar waar wij mee hebben gereden, was voorzien van een sportonderstel, wat de auto 20 millimeter lager maakt. Daarbij zijn de stabilisatorstangen iets dikker geworden, maar aan de schokdempers is niets veranderd. Het resultaat is een auto die net wat steviger op de weg ligt, in de bochten nog iets minder overhelt en aan comfort nauwelijks inboet. Het heeft in elk geval niets te maken met wat Ford heeft gedaan aan de Focus ST, dat is meer een vorm van extremisme.

Naar alle waarschijnlijkheid zijn de T5 en de D5 niet de types waar de grootste aantallen van verkocht zullen worden, maar wel twee geweldige machines waarmee Volvo met open vizier de strijd aankan binden met de A3's, 1-series en 147's van deze wereld. En dat geldt ook voor de afwerking en de kwaliteitsindruk die de auto's achterlaten, twee factoren die overigens niet zullen veranderen bij lichtere motorisering.

De ambitie om auto's bouwen die net zo goed zijn als die van de concurrentie is één ding, je moet er ook een prijs aan hangen die in de pas loopt met die van de auto's van die concurrentie. En dat lijkt Volvo te lukken, althans wanneer we kijken naar Audi en BMW. De goedkoopste C30 kent een vanafprijs van € 23.950. Best pittig voor een compacte hatchback, maar daarmee is de auto net een paar honderd euro goedkoper dan een A3 1.6 of een 116i. Zo lijken de Zweden een sterke troef in handen te hebben om verwende middenklasserijders te laten kiezen voor de kleine, hippe en prima rijdende Volvo, die vanaf half december in de showroom staat.