Volvo 480 GT Turbo (1994)

In deze test een hernieuwde kennismaking met de snelste en duurste 480 met turbocompressor.
Met een beetje overdreven fantasie kunnen de echte chauvinisten nog steeds beweren dat de Volvo 480 eigenlijk een voortzetting is van onze bloedeigen DAF-traditie. Helemaal onjuist is dat niet, want per slot van rekening wordt de auto exclusief in ons land gebouwd en ook het ontwerp stamt van kop tot staart van vaderlandse bodem.
De 480 moest de befaamde P1800 opvolgen en werd in 1986 op de internationale podia vol bewondering ontvangen. De 480 toont niet alleen een zeldzame combinatie van elegantie, degelijkheid en sportiviteit, maar hij is kennelijk ook op een gezond concept gebaseerd. Het bewijs hiervoor leveren de 440 en 460, die verregaand op de 480 zijn geïnspireerd. Deze auto's bezitten dezelfde bodemgroep, hun motorisering is gelijk of zeer verwant en ook de aankleding vertoont flinke overeenkomsten.
Uiteraard is die 'gewone' 400-serie minder kostbaar dan de sportcoupé en ook beter aangepast aan het huis-tuin-en zakengebruik. Dat wordt overtuigend aangetoond door de verkoopcijfers, want de 440 en 460 zijn zeer succesvolle Volvo-modellen.
Natuurlijk geldt dat niet voor de nogal exclusieve 480, die na al die jaren nog altijd een bijzondere verschijning is. En binnen die familie bezit de geteste turbo-uitvoering ongetwijfeld de grootste exclusiviteit. Met zijn basisprijs van zo'n 55 mille ligt hij tien mille boven de 'atmosferische' versie. Vanzelfsprekend omvat de standaarduitvoering de op dit niveau gebruikelijke uitrusting, zoals elektrisch bediende zijruiten en -spiegels, centrale deurvergrendeling-met-alarm, boordcomputer, ABS, een verstelbaar stuurwiel en nog een aantal gemakken en verfraaiingen, zoals een verlicht portierslot, getint glas en een vertraagd dovende interieurverlichting.
Los van die verwennerij is het interessantste aan de 480 turbo natuurlijk de motorprestatie. Ten opzichte van de 2,0-liter-motor biedt de 1700-turbo niet eens zo veel meer vermogen en koppel, maar vooral meer trekkracht onderin het toerengebied. Dat maakt het rijden in de turbo heel ontspannen en zorgt voor een perfecte 'aansluiting' van de versnellingen. Met name de acceleratie op de snelweg heeft daar voordeel van: een tijd van zo'n 10 seconden voor de sprint van 80 naar 120 km/h in de vierde versnelling is nog best rap.

Flitsende turbo
Aangezien de turbocompressor klein en licht is gebouwd, reageert hij flitsend-snel op de commando's van het gaspedaal; eigenlijk merk je alleen aan de drukmeter op het dashboard dat hij altijd klaar staat om bij te springen. Zo levert de turbomotor al bij 2100 toeren zijn hoogste koppel van 175 newton-meter: vergeleken met de 'gewone' tweeliter is dat 10 Nm meer en 1400 toeren minder. Een behoorlijk verschil, waardoor de turbo stukken soepeler is.
Het weggedrag van de 480 levert geen verrassingen op: de auto stuurt betrouwbaar en gemakkelijk, op de snelweg is hij prettig koersvast en de ABS-remmen zijn uitstekend. Maar wat je bij deze coupé een beetje mist is een speels karakter. In heel snelle bochten is dat merkbaar als het binnenste voorwiel onder volle belasting wat grip begint te verliezen, waarna de auto gehoorzaam zijn neus wat naar binnen steekt. Heel veilig en rustig, maar niet wat je nou sportief mag noemen. Een sperdifferentieel zou een oplossing bieden, maar dat komt niet in de lijst van beschikbare opties voor. Hooguit is voor deze auto een anti-doorslipregeling bestellen; dat vergt een relatief geringe uitgaaf, maar het bochtgedrag van de 480 wordt er eerder rustiger dan levendiger van.
Die rust is kenmerkend voor het hele 480-concept, dat in vrijwel alle opzichten naadloos past in de al vele jaren geldende Volvo-filosofie. De 480 turbo is dan ook niet zozeer een sportcoupé, maar eerder een comfortabele, veilige en snelle reiswagen, die door zijn uiterlijk en prestaties imponeert. Vooral zijn exclusiviteit maakt hem zijn geld waard, maar dat heeft ook zijn consequenties. Dat ervaar je als blijkt dat je onder die leuke achterklep en het tegen inkijk beschermende dekzeiltje niet meer dan één kleine koffer kunt meenemen. Dan moet dus de rugleuning van de achterbank naar beneden en dat betekent dus tòch inkijk en géén achterpassagiers. Maar ja, dat heb je nu eenmaal bij een auto die zich nadrukkelijk als sportcoupé adverteert...