Volkswagen Taigo vs. Opel Mokka - Vergelijkende Test

Het regent SUV-coupés, maar tot nu toe bleef het B-egment verschoond van deze koetsvariant, hoewel we de Renault Arkana dit label ook kunnen opplakken. Wie ooit het spits afbeet is misschien niet helemaal duidelijk, maar de SsangYong Actyon uit 2005 is voor ons de trendsetter. Toch mogen we de befaamde AMC Eagle SX/4 (google hem maar eens) uit 1981 eveneens niet vergeten, evenals de open versie daarvan, de Eagle Sundancer. Die maakt dakloze SUV’s als de Nissan Murano CrossCabriolet, de VW T-Roc Cabrio en de Range Rover Evoque Convertible ineens iets minder revolutionair. Voor iedereen die een mening heeft over bijvoorbeeld de Taigo of een BMW X6: de coupé is van alle tijden en al werd hij ooit gebaseerd op een bestaand sedanmodel, nu is dat op de auto’s waar in de markt de meeste vraag naar is. Onder het motto ‘u vraagt, wij draaien’. Is de vraag er niet, dan wordt die gewoon gecreëerd.

Onze twee testauto’s opereren in een fel bevochten en zeer populaire klasse, waarin vorig jaar de Renault Captur, Peugeot 2008 (de grondleggers) en de Kia Stonic de top 3vormden. Er is een nieuwe kaper op de kust die afgelopen januari vrijwel alle concurrenten van de troon stootte: de Toyota Yaris Cross, de op één na bestverkochte auto van Nederland. Op positie 1 staat de Peugeot 2008, die er ook van profiteert dat er een volledig elektrische versie is. Dat geldt ook voor de Opel Mokka, terwijl Volkswagen intussen voor een andere elektrische strategie heeft gekozen.

NIET GEKUNSTELD

Zoals bekend is de Volkswagen Taigo niet fonkelnieuw. Hij loopt al sinds 2020 in Brazilië van de band als Nivus, voor de Zuid-Amerikaanse markt. Voor Europa vindt de productie in Spanje plaats, samen met de T-Cross. De verwantschap is te zien, maar het front en de achterkant verschillen sterk. In eerste instantie door de schuine daklijn, maar ook door de andere achterlichten en doorlopende lichtbalk, die bij de T-Cross alleen een sierstuk is. De Taigo is 16 centimeter langer dan de T-Cross en 8 cm lager. Hij is zelfs 3 centimeter langer dan de hoger in de markt gepositioneerde T-Roc en bijna net zo lang als een Golf.

Dat hij veel techniek met die modellen deelt, laat zich raden. Dat zijn dan de twee benzinemotoren, een 1.0 TSI driecilinder met 95 pk (alleen handgeschakeld) of 110 pk en een 1.5 viercilinder met 150 pk (standaard automaat). De zuinige eTSI blijft helaas voorbehouden aan de Golf en de ooit zo populaire TDI is in dit geval ook van het toneel verdwenen. In deze opvallend groene (Visual Green metallic) verpakking krijgt de Taigo veel reacties, vooral positieve. Hij smoelt dan ook vlotter dan de hogere T-ross en het ontwerp doet niet gekunsteld of geforceerd aan, zoals wel bij een BMW X6 of Mercedes GLE Coupé. Met een rolmaat hebben we de hoogte van de zijruiten gemeten en dan blijkt dat die aan de voorkant gelijk is aan de T-Cross en in het achterportier slechts 2 centimeter lager. Dat belooft veel goeds voor de hoofdruimte op de achterbank.

EXTRA LICHT

Klopt, daar valt goed te zitten, ook voor grote mensen en daarmee is de angst weggenomen dat de schuin aflopende daklijn zich daar zou wreken. Achter het stuur heb je niets te klagen; je waant je in een grotere auto dan de Taigo in werkelijkheid is. Dat komt mede door het extra licht dat door het glazen schuifdak naar binnen valt. Het dashboard en het bovenste deel van devoorportieren zijn zowaar bekleed met zacht materiaal, iets wat we niet meer gewend zijn bij Volkswagen. Het geheel straalt goede kwaliteit uit en de bediening roept geen vragen of irritatie op, behalve dan het gedigitaliseerde paneeltje van de klimaatregeling. Maar verder is het een fijne werkplek.

De rijeigenschappen komen overeen met die van de Polo en de T-Cross. Met net voldoende gewicht in de besturing en een goed afgestemd onderstel. Nee, spannend is het allemaal niet, maar daar zit het gros van de mensen dan ook niet op te wachten. De 1,0-liter driepitter is een vrolijke en levenslustige machine die tussen de 2.000 en 4.000 toeren in zijn element is, als we naar het koppel kijken. Verder hoeft de naald ook niet te komen om vlot mee te doen of met stevig tempo van Arnhem naar Oberhausen te rijden. Het gaat allemaal met groot gemak en weinig herrie. De assistentiesystemen doen hun werk goed en irriteren nooit. De adaptieve cruisecontrol is niet paniekerig en pakt snel het tempo weer op als de voorganger gas geeft. Van topklasse zijn de ledmatrix koplampen. Voor je gevoel heb je continu grootlicht aan, maar er is geen tegenligger die seint.

POPULAIRST

De Mokka heeft zijn wortels eveneens op andere continenten, aangezien de eerste generatie is gebaseerd op de in Zuid-Korea gebouwde Chevrolet Trax, die in de VS Buick Encore heet. De huidige Mokka komt voort uit het huwelijk met PSA, net als de Crossland, die vrijwel in hetzelfde vaarwater zit. Die loopt echter al sinds 2013 mee en verlaat binnen afzienbare tijd de arena. De Mokka staat in de prijslijst met de bekende 1,2-liter driecilinder met turbo, goed voor 110 pk of 130 pk. Daarnaast biedt Opel een diesel aan, de viercilinder 1.5 HDI, en stiekem is dat de fijnste brandstofmotor met zijn 250 Nm en een riante actieradius. Toch zal deze voor Nederland vermoedelijk worden geschrapt. De elektrische versie is juist heel populair. Die nam in 2021 al 40 procent van de verkoop voor zijn rekening, dit jaar is dat gestegen naar 65 procent. Hij heeft dezelfde aandrijflijn en hetzelfde accupakket als onder meer de Peugeot e-208 en de Opel Corsa-e en die stille kracht transformeert deze versie tot de lekkerst rijdende Mokka. Helaas houdt de actieradius niet over in deze koude periode, zo’n 200 kilometer. Gehuld in de GS-outfit, met zwart dak, zwarte motorkap, een rode sliert over de daklijn en rode accenten in de wielen schreeuwt de testauto om aandacht en die krijgt hij. Minstens zo opvallend als de Kermit-groene kleur die Opel (zonder meerprijs) levert. Zijn hoge neus met de dichte, hoogglanszwarte grille maakt indruk, aan de achterkant ziet hij er wat in elkaar gedrukt uit. Vooral van opzij. Een eenheidsworst is het in ieder geval niet.

TREKKRACHT

Stoel en zitpositie zijn in de Mokka minstens zo goed als in de Taigo, met minder ruimte voor de benen. Ook hier kijken we naar een digitaal instrumentarium met daarnaast een iets groter scherm. Helemaal van deze tijd, ingekaderd door een felrood frame. De VW heeft nog een ouderwetse pook en handremhefboom, in de Opel verloopt dat elektronisch. Voor ons is dit de eerste kennismaking met de combinatie 130 pk en 8-traps automaat, ook al kennen we die aandrijflijn uit andere producten van Stellantis. Het is een motor met daadkracht, dat merk je meteen. Jammer dat hij bij het accelereren wat rauwer klinkt dan de Duitse driepitter. De transmissie werkt feilloos, in het sportprogramma houdt hij de motor lekker op toeren. Dat mag, want er is over een breed toerenbereik veel trekkracht, terwijl de Taigo-motor juist wegzakt vanaf circa 4.000 tpm. Bij 100 km/h draait hij iets meer toeren dan de VW, doordat de bak niet doorschakelt naar verzet nummer acht. Dat doet hij pas bij 105 km/h, maar als je dan terugzakt naar 100 blijft hij wel in de hoogste versnelling; de motor lijkt er niet happy mee. Het onderstel is iets stugger dan bij de Taigo, de besturing werkt met dezelfde precisie. Daar dragen de optionele 18-inch wielen aan bij, die wel weer wat van het comfort wegsnoepen. Op de achterbank en in de kofferbak is minder ruimte.

FIKSE AANSCHAFPRIJZEN

Je leest het goed: € 40.000 kosten deze auto’s. Alles is door de jaren heen duurder geworden, maar dit zijn serieuze bedragen, gezien het formaat en het segment. Neem je met minder uitrusting genoegen en heb je meer ruimte nodig, dan kun je voor dit geld bij Opel met een Grandland naar huis en bij Volkswagen met een Tiguan. Zonder de optiepakketten praten we over 36 mille en dan is er nog steeds veel niet standaard. Bij de Mokka moet je in dat geval bijbetalen voor extra rijassistentie en adaptieve cruisecontrol, die bij de VW standaard zijn. Bij allebei kosten draadloos smartphone opladen, ledmatrix koplampen en stoelverwarming extra.

Kijken we naar de prijzen van de testauto’s, dan biedt de Taigo voor dat geld een schuifdak, de Mokka stelt daar een sterkere krachtbron, een extra versnelling en iets meer aanhangergewicht tegenover. Een afneembare trekhaak kost voor de VW € 949, Opel maakt er geen melding van in de prijslijst, maar reken op een soortgelijk bedrag. De gebruikskosten ontlopen elkaar nauwelijks, qua onderhoud houden de merken dezelfde interval aan en aan brandstof en wegenbelasting kom je jaarlijks op hetzelfde tarief uit. Autotelex schat de restwaarde van de Volkswagen hoger in. De elektrische Mokka GS-line is, gezien de iets rijkere uitrusting en zes pk extra, nauwelijks duurder dan de benzinevariant in deze test. Dat is zeker het overwegen waard, want de vaste en variabele lasten zijn lager.