Volkswagen Golf R32 (2003) vs. Alfa Romeo 147 GTA (2003) - Dubbeltest dikke youngtimers met V6

Een zescilindermotor in een kleine auto is natuurlijk niet helemaal nieuw. Uit de vrij recente geschiedenis kennen we de Mazda MX-3 met een 1,8-liter V6 en gaan we terug naar de jaren 60, dan is de Triumph Vitesse met zijn 1,6-liter zes-in-lijn een leuk voorbeeld. Uiteindelijk was het Volkswagen dat begin jaren 90 een bijzondere zespitter in de koets van de Golf III hing. We hebben het namelijk over een VR6. Die R staat voor het Duitse woord Reihen. Het is een combinatie van een V6 en een zes-in-lijn. De blokhoek bedraagt slechts 15 graden, zodat er maar één cilinderkop op ligt. Dat is  overigens geen uitvinding van Volkswagen, want Lancia paste dit principe al bijna honderd jaar geleden toe in de Lambda. Volkswagen ontwikkelde de VR6 door en de versie met 3,2 liter inhoud vinden we in de Phaeton, de Touareg, de eerste Porsche Cayenne, de Audi A3 en de Golf R32.

Alfa Romeo 147 GTA heeft evolutie van de Busso-motor

Alfa Romeo kan eveneens bogen op een rijke historie als het op motoren aankomt. Misschien wel de bekendste is de Alfa Nord-viercilinder met twee bovenliggende nokkenassen die bijna zestig jaar geleden in de Giulietta debuteerde en tot 1995 is gebouwd. Dan zijn er nog de vrolijke boxers uit de Sud en de 33, maar in dit verhaal staat de legendarische Busso-V6 uit 1979 centraal. Die evolueerde door de jaren heen tot de 3.2 met 24 kleppen uit onder meer de 156 en 147 GTA.

Deze GTA mist alleen plaatje achterop

Kort na zijn introductie werd de Alfa Romeo 147 verkozen tot Auto van het Jaar 2001. Hij is er als drie- en vijfdeurs (de GTA niet) en het motorgamma is vrij overzichtelijk: een 1.6 of 2.0 benzine en de 1.9 JTD in verschillende vermogensvarianten. Verder is er de 3,2-liter V6 in de GTA. Het vinden van een vrijwel volledig origineel exemplaar blijkt best lastig, maar via het 147-register kwamen we in contact met Henk Wernsen, een Alfa Romeo-liefhebber in hart en nieren. Hij kocht de snelle hatchback tien jaar geleden en heeft er altijd heel goed voor gezorgd. Dat het GTA-plaatje op de achterklep ontbreekt, is niet zijn keuze. Het is ooit ergens ontvreemd en tot op heden is het Henk niet gelukt een nieuw exemplaar te vinden.

Tijdens de fotoshoot hebben we alle tijd om het uiterlijk van de 147 goed op ons in te laten werken. Het is nog altijd een fraaie verschijning (ontwerp Walter de Silva) en als GTA heel subtiel een stukje dikker. Hij ligt dichter op het asfalt, heeft een andere voor- en achterbumper, brede dorpels en aan de achterkant steken twee bescheiden pijpjes naar buiten. Onderhuids zijn er ook de nodige verschillen, zoals een aluminium subframe achter, een directere stuuroverbrenging en de remmen van de 156 GTA, net als de fraaie vijfgaats wielen van die auto. In het interieur springen vooral de sportstoelen met geïntegreerde hoofdsteunen, doorboorde pedalen en het iets andere stuur in het oog.

Deze Golf IV R32 ook nieuw in Nederland geleverd

De vierde generatie van de Golf wordt eind 1997 onthuld en is meteen al met een VR-motor leverbaar. Dat is de 2.3-VR5, een vijfcilinder inderdaad. In 1999 komt daar de 2.8-VR6 bij die als 2.8 V6 4Motion in de prijslijst staat, terwijl de GTI altijd een 1,8-liter turbomotor heeft. Wie geen haast heeft, kan kiezen voor benzinemotoren van 1,4 tot 2,0 liter en voor de kilometervreter zijn er de 1.9 SDI en 1.9 TDI. Kortom, de keuze is reuze. Voor Guido Schreur was het allemaal niet zo ingewikkeld. Hij ging meteen voor ‘the real deal’ en legde de hand op een R32 die nieuw in Nederland is afgeleverd. De enige twee wijzigingen achteraf zijn een uitlaatsysteem van Milltek en een onderstel-set van Bilstein en daar is vrijwel niets van te zien. Verder is de Golf nog helemaal origineel en staat er nog geen ton op de klok.

Ook de Golf schreeuwt het niet van de daken een snelle jongen te zijn. Je ziet het aan de grotere luchtinlaten in het front, de 18-inch wielen, de fikse achterbumper en aan weerskanten een uitlaatpijp, in dit geval iets dikker dan normaal. In de grille en op de achterklep staat R32, dat was het wel zo’n beetje. De GTI van deze generatie oogt eveneens heel beschaafd, om over zijn saaie voorganger maar te zwijgen. Het dashboard is niet anders dan dat van de gewone Golf, maar de stoelen lijken zo uit een DTM-auto afkomstig. Ze zijn van het merk König, waar eerder vaak Recaro werd toegepast. Het kleinere stuur met dikke rand draagt het R-logo, de pedalen en voetsteun zijn van aluminium en de middenconsole is deels zilverkleurig.

Van donkere brom naar beschaafde brul

Twintig jaar geleden reed collega Stéphan Vermeulen eenzelfde duo voor een dubbeltest en hij genoot met volle teugen. Dat is anno 2023 niet anders. We zitten in de 147 en het is baas Busso die hier domineert. De volle en harmonieuze klanken dringen ruim voldoende door tot het interieur, zonder ook maar één moment hinderlijk te zijn. Hij voelt in eerste aanleg een beetje braaf aan, totdat de naald van de toerenteller in de buurt van de 4.000 komt, want dan raakt de temperamentvolle V6 volledig in zijn element. De donkere brom gaat over in een beschaafde brul, wat gepaard gaat met een aangename duw in de rug. De stand van de naald in de snelheidsmeter is heel misleidend. Uit je ooghoek zie je hem een kleine beetje omhoog staan, maar een betere blik leert dat je al bijna 150 km/h gaat. Dat verloopt in alle opzichten met het grootste gemak. De koersstabiliteit is goed, je houdt het gevoel van totale controle. Uit respect voor het bezit van Henk halen we niet door tot het rode gebied, dat doet hij zelf ook nooit. Het is ook niet nodig, want tempo maken doe je toch wel. Het schakelen gaat allesbehalve soepel en vereist een beetje begrip van de bestuurder. De besturing is lekker direct, maar mist wat gevoel en het onderstel is zeker niet hard. In een snelle bocht helt de koets best nog wat over. Pluspunt is het relatief goede comfort. Bovendien is de GTA geen hitsige gooi- en smijtauto, maar meer een fijne GT voor lange afstanden, waarin je continu geniet van de zalige zespitter.

Golf R32 met DSG in S enigszins nerveuze hot hatch

De leren zetel van de Golf omsluit het lichaam en ondersteunt de benen beter dan die van de 147. Ook hier gaat de snelheidsmeter tot 300 km/h. Het rode gedeelte van de toerenteller begint al bij 6.500, in de Italiaan pas boven de 7.000. De uitlaat van Milltek mist zijn uitwerking niet, zo merk je na het omdraaien van de contactsleutel. Met een gemeen en uitdagend blafje komt de VR6 tot leven. Die is gekoppeld aan een zestraps DSG, een noviteit voor de Golf. Waar je in eerste instantie misschien nog teleurgesteld bent dat het geen handgeschakelde auto is, weet je na een paar keer accelereren en bochten pakken dat die automaat met dubbele koppeling geweldig is. Eerst iets over de VR6. Die voelt aan als een turbomotor, zoveel koppel is er meteen al beschikbaar. Het geluid is zelfs een stukje opwindender dan in de Alfa, mede dankzij de uitlaat, en de DSG schakelt razendsnel. Tik de pook naar de modus S en het wordt een echte, enigszins nerveuze hot hatch, die constant hoog in de toeren zit. De snelheidsmeter vliegt omhoog en voortijdig afscheid nemen van je rijbewijs ligt – net als in de GTA – constant op de loer. De Bilstein-set maakt de Golf wat harder dan normaal, zonder dat het irritant wordt. We hadden een meer klinische beleving verwacht, maar het tegendeel is waar. Volop genieten doe je in beide gevallen, dat is een feit.