Toyota Corolla Verso 2.2 D-4D (2006) – +/-1.040.000 km - Klokje Rond

Jan Schol is van zijn vak vertegenwoordiger in aardewerk. “Robuust en rustiek”, voegt hij daar meteen aan toe. Want je bent tenslotte verkoper, of je bent ’t niet. “Voor mijn werk reis ik langs woonwinkels, bloemisten en tuincentra door het hele land. De eerste jaren reed ik wel 90.000 kilometer per jaar met deze auto. Onlangs heb ik er een collega bijgekregen en daardoor is mijn kilometrage gedaald tot ongeveer 60.000 à 70.000 per jaar. Ik maak altijd ritten van anderhalf à twee uur en ik rijd rustig weg. De eerste tien kilometer gaat het kalm aan. Maar als ik bijvoorbeeld in Duitsland ben, kruis ik gemakkelijk 150 km/h. Dat doet deze auto nog altijd met het grootste gemak.”

Jan vertelt ook meteen dat hij totaal geen verstand van auto’s heeft. “De dealer waar ik hem kocht, is sinds vijf jaar failliet, dus breng ik hem nu bij een exwerknemer van die dealer. Ik ben niet zo trouw met de beurten, omdat ik zoveel rijd. Af en toe wordt hij geïnspecteerd en wat er nodig is, wordt vervangen of gerepareerd. Ze vinden daar dat ik mijn auto niet moet verwennen. Voor groot onderhoud ga ik nog naar de dealer. Ik denk dat ik minder dan één cent per kilometer onkosten heb.” Hij vervolgt: “Bij Toyota kregen ze er lucht van dat mijn auto bijna een miljoen kilometer had gereden. Daarop kreeg ik een boeket bloemen bezorgd bij mij thuis en de eerstvolgende onderhoudsbeurt was op hun kosten; dat is toch een aardig gebaar.

Het miljoen haalde ik toen ik op de IJsselbrug bij Zwolle reed. Toen ben ik wel even gestopt op de vluchtstrook om een foto te maken. Daarna telde de teller niet meer door. Ook de dagteller biedt geen soelaas: die springt na 0,9 kilometer telkens weer op nul.” Het was overigens de enige keer dat Jan met zijn Toyota heeft stilgestaan op de vluchtstrook.

SIMPELE VERSIE

Joep Schuurman komt gauw naar buiten om dit mirakel te aanschouwen. “Toen ik hoorde dat er een Toyota diesel zou komen met deze kilometerstand, wist ik meteen dat het geen D-Cat kon zijn, want die halen deze kilometerstand nooit vanwege de vele gebreken. Dit is de simpele versie, nog zonder roetfilter. Die gaat een eeuwigheid door; het was een kwestie van tijd voordat er eentje opdook met zo’n kilometerstand.” Als hij terugkomt van zijn proefrit, staan de sterren nog steeds prima voor de Toyota: “Hij rijdt niet verkeerd en voelt nog lekker krachtig aan. Alleen de besturing verraadt zijn enorme kilometerstand. Er zit een grote vrije slag in de besturing, wat betekent dat er speling op het stuurhuis zit. Dat is pure slijtage. Opvallend is ook dat de auto niet rookt – opmerkelijk bij een diesel zonder roetfilter.”

MARTERNEST

Als we de motorkap openen, komt er niets buitengewoons aan het licht. Wel heeft Jan nog een mooie anekdote: “Bij mij in de buurt hebben de mensen vaak last van marterschade. Die knagen de kabels door, omdat ze visolie bevatten. Daar zijn ze gek op. Ik heb dat probleem nooit gehad. Dat schijnt te komen doordat Toyota geen visolie in de kabels verwerkt.” Ontzien de marters zijn auto dan helemaal? “Nee hoor. Ze hebben eens een nestje gebouwd onder de motorkapisolatie; kijk maar, er is een heel gat in gebeten.”

Als we de auto een stuk optillen, stuiten we op het fraaie stilleven van de aircocondensor. Daarvan zijn op sommige stukken de lamellen totaal verdwenen. “Toch werkt de airco nog wel”, zegt Joep. “Er is nog voldoende capaciteit over om de boel te koelen.” Onderaan de auto is het kurkdroog. Japanners hebben een patent op motoren die geen druppel olie lekken, zelfs als ze een miljoen kilometer hebben gedraaid, blijkbaar. Ook van roest is er geen sprake, met uitzondering van het reservewiel. Jan: “Aanvankelijk zat er een thuiskomer onder. Daarvan was het wiel helemaal doorgeroest. Toen is er een volwaardig reservewiel voor in de plaats gekomen omdat je daar onderweg nu eenmaal veel meer aan hebt, maar ook dat is al aardig aan het vergaan.”

APARTE FILOSOFIE

Dan door naar de ophanging: voor de banden houdt Jan er een aparte filosofie op na. “Elke winter krijgt de auto nieuwe winterbanden die ik dan in de zomer afrijd.” Joep ontdekt wel dat de auto aan het eind van de afgelopen winter oude banden heeft gekregen. “Die komen uit 2011 en beginnen al aardig craquelé te worden; bovendien zijn ze aan de zijkanten al flink afgesleten.” En nu we het toch over de wielen hebben: hoe kan het dat er vooraan lichtmetalen wielen zitten en achteraan stalen wielen met doppo’s? “Ik ben bang dat ik daar geen verhaal bij heb”, zegt Jan. Dat is misgegaan bij het wisselen van de banden. De volgende keer als er weer wat aan moet gebeuren, zal ik mijn lichtmetalen wielen wel weer terugkrijgen.”

EREPLEK

En verder? Joep zou kunnen zeuren over de schokbrekers aan de achterkant. “Die zijn wel een beetje aan de zachte kant, maar de auto rijdt er nog goed mee, dus op die slak ga ik geen zout leggen.” Jan vertelt terloops dat de schokdempers nog nooit zijn vervangen. Die doen dus al dik een miljoen kilometer dienst! Verder is er nog helemaal niets wat erop wijst dat de Toyota zijn einde nadert. Jan: “De dealer vertelt me dat deze auto er nog gemakkelijk 300.000 bij rijdt.” Daar sluiten wij ons van harte bij aan. Sterker nog, als je het ons vraagt, is deze Corolla Verso nog niet eens op de helft. Jan: “En als hij het begeeft, krijgt hij een ereplek. Dan gaat hij als plantenbak in de tuin.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Ondanks de gigantische kilometerstand is dit nog best een fijn ding om mee te rijden. Je ziet en voelt dat hij al een heel leven achter de rug heeft, maar onbetrouwbaar doet het niet aan. Ik vind deze auto een briljant stuk techniek.”