Toyota Avensis Verso

Kloek, fors, serieus & stevig; dat is onze eerste indruk van binnen- en buitenkant van de Toyota Avensis Verso, een nieuwe ruimte-auto van Japan's grootste producent. Het is altijd weer een feest om te bekijken hoe gedegen en precies de auto in elkaar is gezet. Nergens tref je een slordigheidje, foutje, te groot kiertje of rafeltje. Ze zijn het inmiddels aan hun stand verplicht natuurlijk.

Vanaf september (donderdag de 6e bij de dealer) lost de Avensis Verso de Picnic af. Daarmee is meteen al duidelijk dat deze Verso alleen de naam even leent van de gewone Avensis. 'De Avensis Verso is een op zichzelf staande auto met een eigen, nieuw ontwikkeld platform', laat hoofd-ontwerper Kato tijdens de presentatie van de auto duidelijk weten.
Kloek is de nieuwe Verso zeker, maar da's niet hetzelfde als lomp. Want ze zijn bij Toyota Europa inmiddels zo modebewust dat ze beseffen dat de trend van nu is: een wat lagere MPV die rijdt als een sedan. Niks geen 'busjesgevoel' meer of 'op de bok zitten'. Dat wil Toyota ook maar al te graag uitdragen en... de vlieger gaat ten dele op.

Stukken minder iel

De Avensis Verso, leverbaar met 2-liter benzine en 2-liter direct ingespoten common rail-dieselmotor, voelt in eerste instantie aan als een serieuze full size-MPV. Dat heeft voor- en nadelen. Was voorganger Picnic nog wat 'lichtvoetig' en 'iel' in de omgang, deze Verso maakt op dat punt een stap voorwaarts en doet het qua degelijkheidsgevoel en homogeniteit zelfs beter dan de nog grotere Previa.
Minder is dat de rijdynamiek van de Verso met dieselmotor niet tot zijn recht komt. Hij voelt dan aan als elke andere forse MPV: bezadigd.
Maar toen.... toen stapten we in de 150 pk sterke benzineversie. Kijk, en dán blijken dus praktisch autogemak en rijdynamiek heel goed samen te gaan. De benzine-Verso geeft de auto net dat vinnige waar besturing en onderstel op zitten te wachten. Dan heb je opeens een gretige MPV die ook leuk is om te rijden en doet wat je vraagt. Dan past ook de fijne bestuurderspositie. Terwijl bij de diesel, hoe zeer die krachtbron ook bij de tijd is, de Verso tot meeloper wordt gedegradeerd.
Ja, de benzine AV is de topper van de dag. Je vergeet helemaal dat je nog twee rijen toeschouwers achter je hebt zitten en met bijna vijf meter auto onderweg bent. De directe en lichte besturing (assistentie neemt af op snelheid) laat net genoeg gevoel over om de Verso heel precies te kunnen mennen. We probeerden de Toyota uit in de binnenlanden van Zweden met licht glooiende wegen, mooi, droog asfalt en fijne bochten. Blijkt een bocht scherper dan verwacht: gewoon blijven sturen en ondertussen vól remmen want de Avensis wordt toch niet onrustig.

Wat is lekker & minder?

Lekker: deze nieuwe Toyota heeft een fijne schokdemper-vering-afstemming. Van Japanse 'stuiterigheid' is geen sprake. Nu moet gezegd dat dat bij de Picnic ook al goed voor elkaar was. Maar nu is het nog beter. Daarbij hebben de Japanners de super-bediening van hun auto's helemaal weten te behouden. Ook het uitzicht rondom is zeker niet beroerd. Da's wel eens anders met al die hoofdsteunen van tegenwoordig.
Minder: wie de Verso koopt als zevenzitter heeft heel wat uit te leggen aan de stakkers die op de 3e zitrij plaats moeten nemen. Het is een klauterpartij die niet meer past vandaag de dag.

Wat voegt de Avensis Verso toe?

Even vooraf: Toyota pakt niet uit met ingenieuze oplossingen of gimmicks met dit ruimteconcept. Geen draaibare stoelen of in de bodem wegzakkende bankjes, niets van dat alles. Wat dat betreft is het dus geen onthullende nieuwkomer.
Hij heeft wel bovengemiddeld veel opbergruimte met een interieur dat van voor tot achter vergeven is van de vakjes, hoekjes en gaatjes - die wellicht zelden gebruikt gaan worden omdat je nooit kan onthouden waar je je spullen hebt gelegd... Door de niet misselijke wielbasis is het ruimte-aanbod domweg goed voor elkaar in de hele auto, van voor tot achter. En ging het daar eigenlijk niet om?
Verder blijft de 2-liter benzinevariant met handbak ons bij als een auto waarvan de family man, die ook een lekkere rij-auto wil, helemaal blij zou kunnen worden. Ook sterk: de relatief lage MPV-lijn is helemaal in. Je rijdt er dus helemaal up-to-date bij. En vergeet tot slot niet de Toyota-meerwaarde van betrouwbaarheid en duurzaamheid. Al die dingen samen vormen toch een aardig positief pakketje.
De prijzen dan. Die lijken niet mals, maar kwaliteit heeft nu eenmaal zijn prijs. Net als status. Van sommige auto's kun je ronduit zeggen: veel te duur. Een enkeling is simpelweg een prijspakker. De AVerso zal zich gewoon moeten bewijzen.
Tot slot: onze zilveren testauto was een zevenzitter in de duurste Linea Sol-uitvoering. Dat betekent onder andere mooi lichtmetaal (16-inch), een fijne airco en volop airbags om je heen (alleen de Sol heeft zij- en windowbags). De bagageruimte boven de vloer die overblijft met zeven stoelen in gebruik, biedt nog plek aan twee bescheiden koffers.