Test: Subaru Outback

X-road, Conquest, Freetrack, Scout en natuurlijk Cross: het is een greep uit een eindeloze rij stoere namen die grofweg tussen 2000 en 2015 op allerlei auto’s werden geplakt. In vrijwel elk segment was wel zo’n extra stoer model te vinden. Naarmate de tijd vorderde, werd de toegevoegde waarde van dergelijke modellen wel minder, totdat het in veruit de meeste gevallen bij uiterlijk vertoon bleef. Subaru was al in 1994 de échte trendsetter. Net als toen is de huidige Outback gebaseerd op de Legacy, al bestaat dat model in Europa niet meer en is er buiten de Outback zelfs helemaal geen stationwagonversie meer van de Legacy verkrijgbaar. In 2020 is in de VS een geheel nieuwe Legacy en dus ook een nieuwe Outback voorgesteld, maar in Europa moeten we het voorlopig nog met de editie uit 2015 doen. Vierwielaandrijving is uiteraard altijd present bij het topmodel van Subaru, waar integrale aandrijving tot het DNA van het merk behoort.

Beproeving

Op de door wekenlange regenval geteisterde zandpaden onder Eindhoven die we als fotolocatie uitkiezen, is 4WD eerder noodzaak dan luxe. Zelfs achter het stuur van een ruige stationwagon van goede komaf moeten we toch even slikken bij het zien van de modderpoel die door de fotograaf is uitverkoren “omdat die zo leuk bij het thema past”. Gelukkig slaat de Subaru zich zonder drama door de beproeving heen. De Outback voelt robuust aan. In de Japanner gaat de functie nog voor de vorm, op een manier die we tegenwoordig nog maar zelden zien. Hoge ruiten zorgen voor veel overzicht, hoge banden voor veel incasseringsvermogen en het interieur is bijzonder traditioneel van opzet. Voor vrijwel elke functie is er gewoon een knop, waarvan er een opmerkelijk groot aantal op het stuur is geplaatst. De automaat bedienen we met een duidelijke hendel, snelheid en toerental laten zich aflezen op een analoge meter en het touchscreen dient vooral voor navigatie en audio. Het geheel komt over alsof het voor de eeuwigheid is gemaakt, maar het echte luxegevoel ontbreekt, terwijl er met de uitrusting toch weinig mis is. Dat het centrale scherm niet alle functies bedient, is maar goed ook, want qua snelheid en bedieningsgemak schiet Subaru’s Starlink-systeem wat tekort. Ook de uitstraling blijft achter, want met allerlei verschillende kleuren en iconen past het scherm niet zo mooi in het interieur.

Rustgevend

De extra bodemvrijheid is in de dagelijkse praktijk vooral een uitkomst bij drempels, stoepranden en bruggetjes, hindernissen die de auto achteloos neemt. Dat dankt de Subaru vooral aan zijn techniek. Subaru’s permanente ‘Symmetrical AWD’ wordt in de Outback aangevuld met X-Mode. Dat zorgt er onder meer voor dat het motorvermogen geleidelijker wordt afgeleverd en nog beter over de wielen wordt verdeeld. Een ander Subaru-stokpaardje is de boxermotor. In de Outback huist een traditionele viercilinder zonder turbo of elektrohulp, maar met een forse cilinderinhoud van 2,5 liter. Het vermogen van 175 pk is voor de 1.573 kilogram wegende Outback zeker niet overbemeten, maar de motor past wel goed bij het gemoedelijke karakter van de auto.
Rijden in de zacht geveerde en ontspannen presterende Japanner is een behoorlijk rustgevende ervaring. De boxer roffelt rustig op de achtergrond en de bak doet zijn werk boterzacht. Dat is niet vreemd, want het betreft een traploze automaat met voorgeprogrammeerde verzetten. Dat levert  een schokvrije ervaring op, die door de gefingeerde verzetten vertrouwd aanvoelt, maar ook iets onnatuurlijks heeft. Ook op het gebied van veiligheid doet de Subaru het in beginsel niet slecht. De grote ogen van het Eyesight-systeem helpen mee om de auto op veilige afstand van voorgangers en wegkanten te houden. Als het gaat om ruimte kom je in de Outback niets tekort. De achterpassagiers hebben flink wat been- en hoofdruimte tot hun beschikking en ook voor bagage is er volop plaats. Het laadruim meet met neergeklapte achterbank maar liefst 1.848 liter.