Is een brommerrijbewijs voldoende voor de Microlino?

Nee, zeker niet. De elektrische tweezittertjes als de Biro en de Opel Rocks-e vallen in voertuigcategorie L6e, wat onder andere inhoudt dat je er niet sneller dan 45 km/h mee mag rijden (maar er wel de provinciale 80 km/h weg mee op mag). De Microlino zit in een categorie hoger, L7e, waardoor je er een personenautorijbewijs voor nodig hebt. Je mag er dan zelfs mee de snelweg op. Of je dat wilt, is iets anders, want het wagentje kan niet sneller dan 90 km/h. Net als destijds de Renault Twizy is de Microlino formeel dus ingedeeld bij de quads. Vandaar dat hij alleen aan de achterkant een kenteken heeft. In deze klasse zijn botsproeven niet verplicht, net zo min als de aanwezigheid van airbags, ABS en ESP. Maar goed, dat houdt het wagentje wel licht en in theorie ook goedkoop. Nou ja, in theorie dan, want met een vanafprijs van €17.990 is hij bijna twee keer zo duur als de al vanaf €8.699 verkrijgbare Opel Rocks-e. Met het grootste accupakket staat de Microlino in de prijslijst voor €23.490. Om dat in perspectief te zetten: de elektrische Dacia Spring is er met een gelijke actieradius al vanaf €21.750.

Om met de Microlino heb je een autorijbewijs nodig.

Dat design, ken ik dat ergens van?

Misschien wel. Het retrodesign van de Microlino is overduidelijk geïnspireerd op dat van de BMW Isetta uit de jaren vijftig. Net als dat kleintje van weleer heeft ook de Microlino een wijd openslaande voordeur, een leuke gimmick, die in de praktijk prima uitpakt.

Het design van de Microlino is geïnspireerd op de BMW Isetta van weleer.

Is de Microlino vanbinnen erg spartaans?

Dat valt nog best mee. Via de royaal openzwaaiende voordeur kom je terecht op een knus tweezitsbankje, schouder aan schouder met de bijrijder. Het bankje laat zich prima naar voren of naar achteren schuiven. Dat is het dan ook, want meer verstelmogelijkheden zijn er niet. Geen probleem, de zit is niet onaangenaam en het karretje is ruim genoeg, ook wanneer je wat langer bent. Nadat je de deur hebt dichtgetrokken (de laatste centimeter trekt de deur zich zelf in het slot, soft close), valt direct de keurige afwerking op. Dit is een serieuze stap beter dan bij de Rocks-e, waar je direct zicht hebt op de tentstokken van het buizenframe. De inrichting is minimalistisch, maar niet spartaans. Boven op de stuurkolom staat een overzichtelijk en naar eigen inzicht in te delen instrumentarium en net onder de voorruit zit een mini-touchscreen waarmee je de verwarming bedient, de achterklep opent en wat basisinstellingen regelt. Meer blijkt in de praktijk niet nodig. Navigeren doe je met je telefoon en muziek komt tot je via een usb-speaker. In tegenstelling tot veel andere microkarretjes heeft de Microlino voor zijn soort nog een alleszins redelijke bagageruimte van 230 liter, die ook nog eens goed te bereiken is.

Er is weinig ruimte, maar de afwerking is van een volwassen niveau.

Hoe presteert de Microlino?

De Zwitserse mini-EV is verkrijgbaar met keuze uit drie accuvarianten: 6 kWh, 10,5 kWh en 14 kWh, waarmee je volgens opgave respectievelijk 91, 177 en 230 kilometer ver zou moeten kunnen komen. Ongeacht het accupakket piekt de elektromotor bij 17 pk en 89 Nm. Daarmee komt de achterwielaandrijver best rap van zijn plek. Na een druk op de sportknop reageert de motor zelfs nog iets enthousiaster. Zolang je binnen de bebouwde kom blijft, komt de Microlino lekker vlot met het verkeer mee. Op buitenwegen wordt het meer slipstreamen tussen de vrachtwagens. En de snelweg? Daar kom je bij voorkeur alleen als er geen alternatieve provinciale weg beschikbaar is. De Microline is uiterst wendbaar en op tempo toch mooi stabiel. Veren en schokdempers hebben het liefst strak asfalt; oneffenheden in het wegdek worden welhaast ongefilterd doorgegeven en voor een te snel genomen verkeersdrempel word je direct afgestraft. Helemaal in stilte gaat het bij onze eerste kennismaking trouwens niet. Tegen alle verwachtingen in laat de elektromotor duidelijk horen dat hij aan het werk is. Volgens de importeur is dat straks bij de exemplaren die naar de klanten gaan een stuk minder. Dat geldt ook voor het schrapende geluid wanneer we achteruitrijden, net alsof we de handrem vergeten zijn. Aanloopproblemen...

Binnen de bebouwde kom komt de Microlino vlot met het verkeer mee.

Is het een alternatief voor wat we al kennen?

Waar je de keuze voor de Opel en de Dacia nog met een zekere ratio kunt verdedigen, moet je de Microline veel meer zien als lifestyle-accessoire. Als dat de insteek is, is het wagentje geslaagd. Bij onze eerste kennismaking blijkt de Mircolino een absolute nekkendraaier en gezien de enthousiaste reacties van de overige verkeersdeelnemers heeft het karretje een hoge aaibaarheidsfactor.