Test: Hyundai i20

Hoewel Hyundai furore maakt met elektrische modellen als de Kona en er een compleet nieuwe elektrische Ioniq-lijn in de startblokken staat, wil dat allerminst zeggen dat het merk het bestaande deel van zijn portfolio negeert. Waar sommige automerken hun strategie wijzigen door bepaalde modelreeksen te schrappen, doen de Koreanen dat anders. Ze houden in stand wat er al is en de rest komt daar gewoon bij. Neem het A-segment. De Europese merken gaan ermee stoppen, terwijl het Hyundai-concern gewoon de Kia Picanto en Hyundai i10 blijft voeren. En dat zijn dan ook niet geheel toevallig de topauto’s binnen hun segment. Een klasse hoger zit Hyundai ook bepaald niet stil. Het B-segment is natuurlijk wel even van een ander niveau en met modellen van zo’n beetje elke grote speler is het geen arena waarin Zuid-Korea tot op heden bij de top hoorde. De i20 was evengoed een fikse verbetering ten opzichte van de fletse Getz en vooral de tweede generatie i20 was een grote stap voorwaarts. Met concurrenten als de Volkswagen Polo, Renault Clio, Opel Corsa, Ford Fiesta en Peugeot 208 is dit echter geen speelveld waarin je simpel naar de koppositie wandelt. De verkoopaantallen zijn hier evenwel zo hoog dat het loont om een sterke speler in te zetten. Daarom is er al na zes jaar een gloednieuwe derde modelreeks. Dat is relatief snel en het geeft aan dat ze in Seoul allerminst een adempauze inlassen om zich te concentreren op de huidige elektrische wedloop.

Ronduit blits

Laten we beginnen met een blik op de nieuwe Hyundai. In de hogere segmenten laat het merk al langer met gedurfde ontwerpen zien dat het lef heeft, maar in deze klasse hebben we die branie nog niet eerder gezien. Een Europees designcentrum en aangekocht tekentalent resulteren in een hatchback die er ronduit blits uitziet. De achterkant is wellicht niet heel tijdloos, maar het geheel vinden wij zeker geslaagd. De i20 is ook zichtbaar gegroeid. Hij is niet alleen breder dan zijn voorganger, maar ook lager. De kofferbak werd ook groter, maar gek genoeg niet in de versie die wij hebben, waarover straks meer. We kijken eerst even op de achterbank, waar het prima is vol te houden. Er is een opvallende trend in het B-segment, waarbij de auto’s juist krapper lijken te worden en daardoor minder inzetbaar als familieauto. De i20 duikt in dat gat door met zijn langere wielbasis volwassenen een zeer bruikbare achterbank te bieden. Als we voorin gaan zitten, valt ons oog direct op een bijzonder moderne cockpit. Het grote multimediascherm is de absolute blikvanger. Het is snel en uitgebreid en het werkt prettig dankzij fijne shortcuts. Vanaf de Comfort Smart-uitvoering is dit scherm standaard; wij rijden de luxe Premium-uitvoering die daar nog wat dingen aan toevoegt, zoals een mooi Bose-systeem, stoel- en stuurverwarming en adaptieve cruisecontrol. Daarbij heeft de i20 een waslijst aan veiligheidsopties aan boord, van dodehoekdetectie en autobrake tot lanekeeping en automatisch grootlicht. In dit segment zijn dat zaken die we steeds vaker zien, maar die zeker nog geen vanzelfsprekendheid zijn. De ergonomie van de i20 is prettig, omdat niet alle functies in het touchscreen zijn verborgen. Er zijn gelukkig ook nog ‘gewone’ knoppen, om snel functies als stoelverwarming of klimaatregeling te kunnen instellen. Zonder meer is de Koreaan een prima uitgeruste auto, terwijl hij bovendien in vergelijking met de concurrentie niet duur is. Het is het materiaalgebruik in het interieur dat het meest tegenvalt, want ook al ziet het er allemaal gelikt en modern uit, het is wel vrij veel harde kunststof wat de klok slaat.

Nieuwe driecilinder

Dan eens kijken naar de aandrijving, want daarover is bij de Hyundai wel wat interessants te vertellen. De i20 heeft namelijk een nieuwe 1.0-driecilinder en die fungeert als mild-hybrid met startdynamo, zeilmodus en een extra accu om net even dat beetje elektro-boost te geven. Die extra accu ligt onder de bodem van de kofferbak, wat verklaart waarom de bagageruimte van de i20 niet buitensporig groot is. De aandrijflijn is gekoppeld aan een nieuwe automaat, een zeventraps transmissie met dubbele koppeling. Dit geheel werkt zeer soepel en zacht samen. De motor is opvallend trillingvrij voor een driecilinder, maar wat vooral indruk maakt, is de soepele manier waarop deze aan- en uitschakelt op snelheid. Als je je toerenteller niet in de gaten houdt, merk je het soms niet eens. Hetzelfde geldt voor de schakelacties van de bak. Het is niet de snelste in zijn soort, maar het gaat wel vloeiend en comfortabel. Dat past bij de rest van de auto, want de nieuwe i20 is erg zacht. Soms tegen het weke aan bij flinke oneffenheden, maar de wegen in ons land zijn gelukkig vrij goed. Omdat de Hyundai ook nog eens erg stil is, kun je spreken van een rustgevende auto, die je op geen enkele manier opjaagt. Spannend wordt het door de afstandelijke besturing en het zachte onderstel nooit, maar de i20 is door zijn souplesse en stilte stukken volwassener dan zijn voorgangers.