Test: Ferrari 12Cilindri Spider - hij had ook Ferrari Fantastico mogen heten

Hoe spreek je dat 12Cilindri nou precies uit?

‘Do ditschi Tschilindri’. Maar deze Ferrari  Spider had ook Fantastico of Cioccolatino kunnen heten. Elk romantisch Italiaans woord past feitelijk wel bij deze auto. Hoewel, het is eigenlijk helemaal geen auto, het is meer een stukje Italiaanse kunst. Kijk maar eens naar de carrosserie, de lijnen, de rondingen en de wijze waarop elke luchtinlaat een doel dient. Na de 12Cilindri Coupé heeft Ferrari nu ook de open versie van zijn nieuwe Berlinetta gepresenteerd, oftewel de opvolger van de F12 en de 812 GTS. Om aan den lijve te kunnen ervaren dat je prima open kunt rijden met de Spider werden we uitgenodigd om in plaats van de toch ook vaak regenachtige Ferrari-thuisbasis Maranello naar de Portugese kust te komen voor een proefrit.

Een hoogtoerige V12, nogal een spektakel in een Ferrari toch?

De eerste keer dat we doorhaalden naar 9.000 toeren met een V12-model van Ferrari was eind 2015 met de F12tdf. Het was, kort samengevat, één groot feest. We mochten zelf rijden op testcircuit Fiorano in Maranello, waar Michael Schumacher ook jarenlang zijn rondjes reed. Vervolgens konden we genieten van een lekker bord pasta, samen met Ferrari’s toenmalige F1-coureur Sebastian Vettel. Ook voor een verwende autojournalist wordt het leven niet veel beter. Toen we echter de V12 in de F12tdf startten en met 240 km/h over het lange rechte stuk door de tunnel vlogen, waarbij de naald van de toerenteller richting de 9.000 tpm-markering bewoog, was dat toch wel het geval. De hoeveelheid kippenvel bereikte nieuwe recordhoogten.

Hoeveel pk heeft de 12Cilindri?

Nu, bijna tien jaar later, rijden we weer in zo’n super-Ferrari, met een hoogtoerige atmosferische V12 die achter de vooras is geplaatst en goed is voor 830 pk. Opnieuw hebben we kippenvel, maar dit keer van de koude wind aan de Atlantische kust. Voordat we verder rijden richting de bergen om met de 12Cilindri Spider door de bochten te knallen en hopelijk te genieten van een wonderschoon V12-geluid delen we eerst even een paar belangrijke feitjes met betrekking tot Ferrari’s nieuwste aanwinst. Het uiterlijk van de 12Cilindri met zijn bijna oneindig lange motorkap is polariserend. De voorkant doet denken aan de vroege versies van de Ferrari 365 GTB/4 Daytona. Een opvallende horizontale lijn strekt zich samen met twee vouwen in het metaal uit over de deuren in de linker- en rechterflank, terwijl het gehele passagierscompartiment, inclusief de A-stijlen en het dak, is afgewerkt in contrasterend zwart.

De echte designsensatie is echter aan de achterkant te vinden, om precies te zijn het de carrosseriekleurige gedeelte tussen de twee achterste wielkasten, dat als een pijl richting het dak wijst. Ondertussen fungeren de twee kleine buitenste elementen als een actief aero-element, dat bij een snelheid van 280 km/h vijftig kilo extra downforce genereert op de achteras. De wielen op de achteras kunnen ook een handje helpen bij het sturen, net als bij de 812 het geval was. Het rechter en linker achterwiel kunnen door het systeem zelfs afzonderlijk worden aangestuurd om de wendbaarheid nog verder te verbeteren.

Nog bijzondere cabrioletdingen aan de Spider?

Het duurt slechts veertien seconden om het dak te openen of te sluiten, wat je kunt doen bij snelheden tot 45 km/h. Overigens weegt de Spider ondanks het dakmechanisme en de dakmotoren slechts zestig kilo meer dan de Coupé. De gewichtsverdeling bleef zodoende vrijwel identiek.

Is deze V12 helemaal nieuw?

Net als bij de gesloten versie zorgt de 6,2-liter V12, die ook al in de 812 Competizione was te vinden, voor de aandrijving. De rest van de aandrijflijn is daarentegen volledig nieuw ten opzichte van de 812. Net als bij de Purosangue is de achttraps versnellingsbak met dubbele kopepling die we kennen van de SF90 Stradale aan het blok gemonteerd. De droge cijfers – 2,95 seconden tot 100, 8,2 tellen tot 200 en een topsnelheid van 340 km/h – worden allemaal bevestigd op het display van de passagier.

En wat heeft het interieur verder te bieden?

In het interieur zet Ferrari het concept met de dubbele cockpit voort, dat voor het eerst werd toegepast in de Roma en daarna tot het uiterste werd doorgevoerd in de Purosangue. De mix van digitale features en traditionele schakelaars weet te overtuigen. Het stuurwiel is vormgegeven volgens de nieuwste Ferrari-inzichten. Veel zaken bedien je via touch-sensoren. Alleen de Manettino en de onconventionele, maar wel unieke richtingaanwijzerknoppen en de audiobediening op de achterkant van het stuurwiel zijn nog steeds mechanische knoppen. Zelfs de startknop is sensor-gestuurd.

Is er nog iets aan te merken?

Ondertussen hebben we de felle wind van de Atlantische kust achter ons gelaten en rijden we door de bergen richting Sintra. Het is achttien graden Celsius, de zon schijnt, het is perfect spiderweer. De 12Cilindri doet zijn naam eer aan tijdens elke meter die we afleggen. De V12 hangt spontaan aan het gas, verfijnd en tegelijkertijd krachtig. Godzijdank is er geen spoor van elektrische ondersteuning. Met het comfort zit het wel snor in het interieur. Alles zit binnen handbereik. Wel hadden de sportstoelen nog iets meer comfort mogen bieden. Andere fabrikanten doen dit net even beter bij hun GT’s.

Maar hoe rijdt het verder?

De instelbare demperregeling, die met één druk op de knop overschakelt van behoorlijk meedogenloos naar bijna soepel, zorgt ervoor dat de Ferrari goed raad weet met verschillende soorten ondergrond. De Manettino trekt op magische wijze duim en wijsvinger aan. Wet, Sport, Race, CT uit, ESC uit. Wat moeten we kiezen? Sport is te braaf, ‘alles uit’ is wel heel erg de goden verzoeken. De lafaard in mij en mijn beschermengel worden het eens over de gulden middenweg: de stand Race, met alle rijhulpmiddelen aan. Het gaspedaal reageert dan op de kleinste beweging, de Spider knalt vooruit. De digitale snelheidsmeter schiet in een paar seconden van 100 naar 200 km/h en vice versa. 830 pk is 600 pk te veel voor blinde en scherpe bochten, maar zodra de weg overzichtelijker wordt, het blikveld groter en er voor één keer geen vrachtwagens naderen, breekt de 12Cilindri Spider in luttele seconden door de geluidsbarrière naar een surrealistisch parallel universum. Het eerste gedeelte van de toerencurve gaat het er nog beheersbaar aan toe, maar vanaf 6.000 tpm schiet de auto werkelijk als een dolle voorwaarts. Het inlaatsysteem schakelt over op de stand ‘alle remmen los’, de vier uitlaatpijpen rukken alle kleppen open en de horizon komt op ons af met een snelheid die ons de stuipen op het lijf jaagt.

Is hij net zo speels als bijvoorbeeld de Roma Spider?

De Ferrari is ook zeker in staat tot zijdelingse dynamiek, en hoe! Je zou denken dat een open GT als deze alleen maar soft en luidruchtig kan zijn, maar dat is zeker niet zo. Hij verslindt bochten letterlijk. In krappe bochten voelt de auto compact en wendbaar aan dankzij de ondersteuning van de achterasbesturing. Terwijl een subtiele impuls aan het stuur de bestuurder voorbereidt op de komende correctie wordt de achterkant nog een laatste keer ondersteund door de stuurinput van de achterwielen voordat een vermogensboost de drift in gang zet.

De transmissie maakt indruk tijdens elke beweging van een van de twee schakelpaddles. Soms betrappen we onszelf erop dat we bij het accelereren uit de bocht even wachten met schakelen: er is simpelweg zoveel vermogen in het spel. Op een gegeven moment gaat de 1.620 kilo zware auto vrij plotseling zo dwars als je je maar kunt bedenken. En hij blijft dwars gaan, in de tweede versnelling, in de derde. Toch zijn we nooit bang om de auto kwijt te raken. De nieuwe Goodyears bieden weliswaar bakken met grip, maar ze roken nu toch flink. Geen twijfel mogelijk: deze auto is een uitdaging voor het gezond verstand.

Hij is overigens ook uitstekend in staat om de snelheid weer van zich af te schudden, want het remsysteem is prima. Dat was vroeger een aspect waarop er nog wel eens verbeteringspotentieel was bij dit merk. Met het ABS-evo-systeem dat werd geïntroduceerd op de 296 GTB en de respectievelijk 398 (voor) en 360 mm grote keramische remmen komt de auto nu heel dicht in de buurt van het niveau van remkoning Porsche. Het systeem biedt een erg fijn pedaalgevoel en veel uithoudingsvermogen. De officiële cijfers: 31,4 en 122 meter met een beginsnelheid van 100 en 200 km/h. Tot slot: het feit dat de 12Cilindri Spider op een afstand van 100 kilometer ongegeneerd 15,9 liter benzine tot zich neemt, oftewel 1 op 6,3, zal de doelgroep vermoedelijk net zo weinig interesseren als de catalogusprijs van ruim €550.000.