Test: Dacia Spring Electric

Liefhebbers van voordelig autorijden wachtten al tijden met smart op de dag dat het enige automerk zonder poespas de overstap naar elektrisch zou maken, op een manier zoals alleen Dacia het kan. En dat moment is gekomen met de introductie van de Dacia Spring. Het is de goedkoopste EV op de markt, de Renault Twizy even niet meegerekend. En vergis je niet, zelfs het instapmodel van € 18.250 heeft airco. Na aftrek van de subsidie (€ 3.350 in 2022) blijft er onderaan de streep € 14.900 over: nog geen vijftien mille voor een nieuwe EV! Het is dus niet zo verwonderlijk dat Dacia al meer dan 40.000 orders voor Europa kon noteren. De Spring mag dan nog maar net te koop zijn, het model bestaat al sinds 2015, toen hij als Renault Kwid verscheen voor onder meer India, waar je hem voor nog geen € 5.000 voor de deur hebt. Dat is dan met een benzinemotor, niet elektrisch. Voor een elektrische was je op de Renault City K-ZE aangewezen, een kleintje dat in China te vinden is. Daar wordt hij ook als Dongfeng verkocht. Mede dankzij de hoge productieaantallen kan de prijs laag blijven.
Voor iedereen die de Spring alleen nog op foto’s heeft gezien, in dit geval weer, eerst iets over de afmetingen. Op de plaatjes lijkt hij groter dan hij is. Met zijn lengte van 3,73 meter is hij 20 centimeter langer dan de tweede generatie Fiat Panda, qua breedte en hoogte ontlopen die elkaar nauwelijks. Voorin zit je bijna schouder aan schouder en op de achterbank is plek voor twee. Soort van dan, want de beenruimte is belabberd. De bank had een paar centimeter naar achteren gekund, ten koste van de bagageruimte. Die is met een inhoud van 300 liter (Panda 206 liter) relatief groot.

Spring springt
De stoel kan niet omlaag, het stuur is niet verstelbaar, de koplamphoogteverstelling gaat via een kabel. Gordijnairbags achterin ontbreken, net als bekerhouders voorin. Raar genoeg zien we in de achterportieren wel elektrisch bedienbare ramen, een ware overdaad voor deze auto. De motor is goed voor 44 pk en 125 Nm koppel, wat voor een 0-100-sprint in 20,8 seconden zorgt. Daar moet je echter helemaal niet naar kijken, want in het verkeer komt de Spring prima mee en pas boven de 100 km/h is de fut er goed uit. De stille elektromotor tilt de rijbeleving naar een hoger niveau, aangezien je in een auto uit het A-segment doorgaans een enthousiaste en goed hoorbare driecilinderroffel hebt. Het is echt bijzonder hoeveel effect dat heeft op het comfort. Voorin zit je best goed en is er voldoende hoofd- en beenruimte. Wat vering betreft is het een ander verhaal: de Spring springt soms behoorlijk. De veerwegen zijn kort, de demping is stevig. Ondanks het lage ­zwaartepunt helt de koets behoorlijk over in bochten en de stoel houdt je dan niet op je plek; op de snelweg is hij gevoelig voor zijwind. Cruisecontrol ontbreekt, maar er is wel een begrenzer, dus die zet je op 104 km/h en dan hoef je alleen maar je voet op het stroompedaal te drukken. Recupereren doet de aandrijflijn niet echt sterk. Hij remt wel iets af op de motor en laadt dan bij, maar het is absoluut niet mogelijk om met één pedaal te rijden. De uitrusting valt niet tegen. Er is zelfs een boordcomputer en het infotainmentsysteem kan overweg met Apple CarPlay en Android Auto. Er is ook navigatie en digitale radio. Het systeem is deels vanaf het stuur te bedienen.

Van Arnhem naar Groningen
Ongemerkt maakten we in de testweek veel kilometers met die malle Spring en slechts een paar keer stonden we een kwartier bij een snellader (tot 30 kW, optie van € 495, altijd doen), verder hebben we alleen maar geladen tijdens het parkeren. We haalden één keer 185 km, met daarna nog 4 procent over. Wie in de zomer alles op alles zet, kan zelfs 250 km halen. Hoe dan ook, het mag dan een stadsauto zijn, hij brengt je met hetzelfde gemak vanuit Arnhem naar je tante in Groningen met een korte laadstop onderweg. Eenmaal op de bestemming zet je hem aan de reguliere paal en je vertrekt weer in een volgeladen Dacia. Als je echt je best doet en niet gaat snelladen, ben je voor nog geen 17 euro heen en weer.