Test: Citroën C4 (2021)

Citroën is een merk dat het altijd net even anders doet. Het gaat anders om met design, interieur en vaak ook met het algemeen concept. Dat is bij de nieuwe Citroën C4 niet anders. Het is de derde generatie C4, die net als zijn voorgangers gewoon in het C-segment moet concurreren met welbekende modellen als de Renault Mégane, de Opel Astra en de Hyundai i30. Als je echter onwetend naar de nieuwste C4 kijkt, verwacht je niet dat dit een opvolger is van hatchbacks die hem voorgingen. Of is dit wellicht de nieuwe C4 Aircross? Van de tweede generatie was er immers een SUV, ook al had die een ander platform dan de gelijknamige ‘lage’ auto. Maar nee, het woeste rode gevaarte op deze pagina’s heet gewoon C4, terwijl het toch duidelijk een auto is met cross-over-design. Hij is hoog en heeft op zijn zachtst gezegd wat stoere elementen aan de buitenkant. De neus is verre van anoniem met zijn bijzonder gevormde lampen. De plastic randen om de wielkasten doen ook zeker niet denken aan de wat plompe voorganger. De auto werd onthuld met zowel brandstofmotoren als elektrische aandrijving in de vorm van de ë-C4. Hiervoor moest wel het CMP-platform worden gebruikt, waarop ook kleinere modellen van de groep staan. Technisch is de auto daardoor meer verwant met de kleinere Peugeot 2008 dan met bijvoorbeeld de huidige C4 Picasso, die op het EMP2-platform staat. We reden bij de eerste kennismaking alleen met de elektrische versie en besloten daarom om een benzinevariant toe te voegen aan onze duurtestvloot. Het werd de 1.2-turbomotor met 130 pk en automaat. Nu mag die logé ook aantreden in deze test.

Bovengemiddeld
We rijden vandaag de Shine-versie. Samen met wat leuke pakketten komt de auto daarmee op ruim € 36.000. We hebben dan wel prachtig leer en onder meer stoelverwarming, goede audio, autopilot en een schuifdak erop. De auto mag dan op een platform staan van kleinere modellen, dat zien we in het interieur niet terug. De gebruikte materialen zijn voor dit prijs­niveau bovengemiddeld, en alles voelt ook kwalitatief goed aan.
De stap ten opzichte van de vorige C4 is erg groot. Het multimediasysteem kennen we in beginsel van andere auto’s in de groep. Het is vrij modern, maar werkt vaak net even te traag naar onze zin. Gelukkig zit de klimaatregeling apart; dat hebben we bij de Fransen wel eens anders gezien. Gezien de hoogte van de auto zitten we wat op de bok, maar dat mag geen verrassing zijn. Om een goede zitpositie te vinden, moet de stoel wel verder dan gemiddeld naar achteren, wat de beenruimte voor eventuele passagiers niet ten goede komt. Nog altijd is het in orde, maar doordat de auto van de buitenkant groot oogt, reken je op meer. De hoofdruimte lijdt op zijn beurt weer een kleine beetje onder de vorm van de koets. De kofferbak is 380 liter groot.

Soft
De C4 is zonder twijfel één van de meest softe auto’s op de markt. Hij zweeft werkelijk over de weg, mede dankzij de kussentjes aan het einde van de dempers. Zelfs killer-drempels op hoge snelheid vangt het onderstel op, iets wat goed past bij Citroëns merkimago. Toch vinden wij de auto iets té soft. Hij rolt en deint en grote oneffenheden zorgen voor te veel onrust in de koets, doordat de beweging niet snel genoeg wordt gedempt. Dat dit niet hoeft, bewijst de gloednieuwe DS 4 die we onlangs reden. In de C4 komt het comfort met wel wat offers en daar moet je rekening mee houden. De aandrijflijn helpt niet. We zijn normaal gesproken fan van de 1.2-turbo van de Stellantis-groep, maar de achttraps automaat van de C4 houdt de toeren van de motor bij rustig rijden zo laag dat er niet genoeg fut uit komt. Wil je dan bijvoorbeeld een beetje vlot wegrijden bij het stoplicht, dan moet je extra gas geven, wat soms weer leidt tot tractieverlies bij de verhoudings­gewijs smalle banden (195). Een handbak zou schelen, omdat je de toeren van de motor dan beter controleert, maar wellicht dat de 155 pk-versie ook wat fijner voelt. Eenmaal onderweg storen we ons minder aan de aandrijflijn, hoewel de automaat in alle gevallen wat beter bij de les zou kunnen zijn. Je kunt met de flippers achter het stuur aan de slag, maar de reacties zijn niet heel snel. Citroën wil je veel werk uit handen nemen en vooral veel gevoel wegfilteren. We hebben respect voor de gedachte, maar de uitvoering kan beter. De C4 sterft een beetje in schoonheid.