Test: BMW M3 Competition

Een maandagochtend kan saai beginnen met een afdelingsoverleg en gezeur over cijfers. En dan zit je nog binnen, want terwijl jij je cappuccino drinkt, kijk je wellicht naar hoe de glazenwasser in de ijzige winterkou de ramen van het kantoor lapt. Die ijzige kou heb ik deze maandagochtend ook, maar verder gaat het er toch warm aan toe. Ondanks de klimaatregeling die ik inmiddels op 17 graden heb gezet, vormen zich wat zweetdruppels in mijn nek. Het is nog geen kwart over negen en ik dreun met een nieuwe, blauwe BMW M3 door de Rob Slotemakerbocht op Circuit Zandvoort als de auto wat begint te glijden met 160 km/h. Het is glad en 650 Nm op de achterwielen is zoveel dat met koude banden de tractioncontrol niet alles onder controle kan houden als ik 510 pk naar het asfalt probeer te krijgen. De instructeur voor me rijdt een M5 en heeft met zijn vierwielaandrijving minder last van de omstandigheden, ondanks zijn 625 pk. Zijn rondje ‘rustig verkennen’ bestaat bovendien uit vol gas wegblazen zodra we de pitstraat uit rijden. Voor mij betekent dat meteen pieken om de beste man enigszins bij te houden zonder eens rustig te ontdekken hoe de nieuwe BMW zich gedraagt, want meer dan de paar honderd meter naar de pitstraat heb ik er niet mee gereden voordat we nu volle bak gaan. Ik mompel nog wat krachttermen als de sedan bij het uitkomen van het Scheivlak weer een forse stap opzij doet op de natte baan en ik focus op de M5 voor me. De werkweek is begonnen …

HISTORIE

Het is niet niets natuurlijk, een nieuwe BMW M3. Het is een legendarische modelnaam, waarbij elke generatie wel iets bijzonders wist neer te zetten. De M3 blijkt bovendien steeds een auto die ondanks de flink toegenomen concurrentie er toch altijd bovenuit weet te steken als het om het echt sportieve werk gaat. Een auto die zoals vandaag op het circuit overeind blijft als veel andere powersedans die op de open bare weg heel wat lijken toch door de mand vallen. Dit keer begon de aandacht rondom de auto al bij de onthulling, toen bleek dat BMW de heftige 4-serie-neus ook op de nieuwe M3 ging zetten. De gigantische verticale nieren hebben een hoop stof doen opwaaien en zoals hij er nu staat, is het er niet minder extravagant op geworden. De aandacht wordt deels afgeleid door de blauwe kleur, die de auto goed staat. Portimão-blauw noemt BMW het.

Wat de sedan onderscheidt van de M4 Coupé (zie kader) is dat de 4-serie van zichzelf al wat is uitgebouwd aan de achterkant, terwijl dat bij de sedan voorbehouden is aan de M3. Het staat hem goed, die brede wielkasten. Aan de binnenkant zien we de cockpit zoals we die in principe kennen uit de gewone 3, maar dan vol sportieve accenten: het dikke M3-sportstuur waarachter grote flippers schuilgaan, een fijne sportstoel die naar wens kan worden geüpgraded naar een carbon racekuip en mooie carbon accenten her en der. De zit is top, de ergonomie fantastisch en het voelt als thuiskomen. Wel kost het even tijd om je weg vinden in de vele, véle rijstanden voor onderstel, ESP, automaat, motor, besturing enzovoorts. Heb je eenmaal alles zoals je het wilt, dan kun je zoals bij meer M-modellen alles in twee keuzesettings vastleggen met de M1- en M2-knoppen op je stuur.

De automaat is niet langer een DCT-bak zoals in de vorige twee generaties. In plaats daarvan krijgen we de ZF-volautomaat met acht verzetten die we uit veel BMW’s kennen. Dat is in zoverre jammer omdat die DCT-transmissie veel aan de rijbeleving toevoegt door zijn snelle harde schakelacties. Toch moet worden gezegd dat zelfs op het circuit de nieuwe bak goed overeind bleef, ook met terugschakelen. Dus op de openbare weg hoef je je al helemaal nooit te ergeren, terwijl het rijcomfort enorm toeneemt. Evengoed weet je met zo’n DCT altijd net even beter in welke v ersnelling je nu zit, omdat er door de slip in de ZF-bak soms toch wat communicatie verloren gaat.

ENORM VEEL PUNCH

De motor is een nieuwe 3.0-zes-in-lijn met twee turbo’s die eerder debuteerde in de X3 en de X4 M, in deze Competition goed voor 510 pk. De ‘standaard’ M3 krijgt er 480. Die standaardversie is dan weer wel met handbak te krijgen en daarin is de M3, samen met de Porsche 911, tegenwoordig uniek in dit segment. Met de 510 pk is de auto in elk geval ziekelijk snel. De motor trekt zalig door tot zijn redline en heeft over het hele toerenbereik enorm veel punch zodra de turbo’s zijn opgespoeld, zo boven de 2.500 tpm. De sprint van 3,9 tellen naar 100 km/h is met alleen achterwielaandrijving bizar knap. Wat moet xDrive dan wel niet gaan brengen? Want ja, de M3 wordt ook leverbaar met vierwielaandrijving. Er komt bovendien voor het eerste een M3 Touring.

Audi en Mercedes (en ook Cadillac) gingen BMW in dit segment al voor en de bredere inzetbaarheid van de M3 maakt dit tot een goede beslissing. Want deze auto is goed, zeg. Hoe fabelachtig hij presteert onder deze gladde omstandigheden op een circuit is nog tot daar aan toe, maar zet alle systemen op comfort en je hebt een auto waarmee je zo 40.000 kilometer per jaar kunt rijden. Hij is niet overdreven hard en biedt naast luxe zaken als stoelen stuurverwarming ook technische gadgets als ACC en rijstrookassistentie. Wil je meer de sportieve kant op, dan heb je naast het M Drivers Pack ook het M Race Track Pack met de kuipstoelen en keramische remschijven. Bovendien krijg je dan een in tien stappen in te stellen tractioncontrol. Handig om te driften, wat je weer kunt bijhouden in de driftmeter, die je kunsten meteen beoordeelt met sterren en laat weten of het beter had gekund.

Tot nu toe heb ik daar geen gebruik van gemaakt, maar de laatste paar ronden kijken we toch even wat haalbaar is. De M Dynamic Mode biedt meer dan genoeg mogelijkheid om te spelen zonder dat je te veel wordt beperkt, zo blijkt al snel. De neus duikt mooi naar binnen, ook op nat asfalt, zodat er geen overdreven onderstuur is.

Het gigantische vermogen is natuurlijk meer dan genoeg om de kont los te krijgen, al was met deze gladheid 200 pk daarvoor waarschijnlijk ook genoeg geweest. De besturing is mooi progressief. Wellicht had er iets meer gevoel in gekund, maar je kunt de auto wel plaatsen. We hebben geen alcantara op het stuur, dus de zweethandjes doen zich gelden. Je vindt in deze auto niet het veilige (en saaie) van een Audi RS4, want de M3 is ook in zijn jongste gedaante een beest van een auto. Waanzinnig om te rijden, maar dan groter en luxer dan ooit.

Het echte pure is er wellicht wat af, maar die doelgroep is vermoedelijk sowieso beter bediend met een M2.